Canımı Alsan Olmaz mıydı?
Onca zaman akıp gitti, ama bu rüyamın üstüne bir rüya daha görmedim. Göremeyeceğim galiba…
Sen benim tek aşkımsın.
Ben seni tüm kalbimle seviyorum. Bu nedenle seni hissetmeden yaşamanın anlamını da bulamıyorum. Aklım fikrim, herşeyim, seninle…
Beni ölümsüzlüğe kavuşturan rüyam!
Her gecen gün hayranlığım sana kat kat artmaktadır. Sonumu düşünmez oldum. Sonra sen varken düşünmekte olmaz ki…
Anladım, bu hallerimin bir başlangıcı ve sonu da olmayacak. Kimseler anlamadı diye sorun etmem de manasız. Ancak adını her söylediğimde âzalarımdan seslenişini, parmak uçlarıma, tırnaklarıma kadar hissedip, kendimden geçip ve saatlerce baygın baygın istemsizliğime bakıyorum. Öyle ki bu halim, olur mu, olmaz çizgisinin çaresizliğinde beni derbeder etti.
Beraberce yaşamak, söylemek istediğim şeyler ve yanında söyleyemediğim sözcükler içinde allak bullak olan halimle, ve bir o kadar yalnızlığımla ölsem daha iyi değil mi?
Çözüm bulamasakta biz hariç, hiç bir şey, aramıza giremese… biz bize saklansak olmaz mı? Bende sana ait olanı versem. Ah …içim yandı bir can ne ki binlerce kez verebilsem…
…
Benim yanımda olması gereken hayatım!
Her zaman mutlu okşamalarını yanıma getiren hava esintisini derin derin içime çekiyorum. Bıkmışım ya, varlığımı, dayanılmaz boyutlardan aşırıp, yalnızlığımı hayalinle boğup, kaybolmak istiyorum. Normalde ki olan her nefes canımı yakıyor.
Gönülde yaşayan aşkın yönünü kim değiştirebilir ki?
Her geçen gün yazdıklarından sonra tapmaktan başka bir şey bırakmadın bana sevdam…
Avuçlarının sıcacık şefkatiyle yaralı bir kuş misali ve kırılmış kalbimle o büyük gözlerinin içine baka baka kendimden geçsem ve ölmek, kurtuluşum olur diye düşünmeye yine başladım.
“Mutlu aşk diye bir şey yoktur.” Dedikleri buysa..
İlk zaman bana bir yazı göndermiştin, hiç unutmam.
“Sensiz yaşayamam” dersin, ama yaşarsın…Olmaz dediğin ne varsa hepsi olur, yaparsın. En garibi de budur ya “Senin için ölürüm” der, yine de “yaşarsın.
Bana sonsuz güvenmelisin.
Rüyamda seni öpeceğim günlerim çok geç kaldı…sebebini bulamıyorum…gelsinler artık…
Çok üzülüyorum. sen olmayınca bütün iyilikler kurumuş su kaynakları gibi… bende çölümde yanıyorum
İnan ki, tekrar diyorum bu canımı alsan daha iyi olmaz mı?
Hiç olmazsa onun için can verdi derler
“Gerçekte kimim ben?”
Bende ben mi bıraktın ki, kime ne sorayım
Ben sadece sende hatırlanmayacak bir iz kadarım…yahut, var mıyım, acaba?
İsmail Hakkı Altuntaş
Not: Bazen Büyük Dosyaları tarayıcı açmayabilir...İndirerek okumaya Çalışınız.
Yorumlar