Nilüfer Gözlerin
Sevmeden, sevişmeden, yaşamak mı
İstemiyorum!
Aslında
Kalbini üzmeden ruhunu sevmeyi
Çok istiyorum…
Özüm sevmişse bir kere
Değmese elim
Görmese gözüm
Koklayamasam
Duyamasam da seni
Çok mu önemli ki
Kalbimin derinlerde
Senin bile hissedemediğin
Gizlilikte…
Akan sızılarımdan
Kimin haberi olmuş ki
Bence en güzeli
Sevdiğini bilmendir
Sevilmesen bile
Hani mahcup gözlerini uzun kirpiklerle
Kapatmışken omzuna
Bir an kaldırdığında
Sözlerimle öpmüştüm seni
Kalbindeki sesler
Az duyan kulaklarıma
Tanrımın hoş sesiydi
Oyy oyy
Bana can vermiş sesin
Don kesmişti beni
İşte buymuş dediğimde
Erittin güneşinle
Öpmedim yine seni
Nilüfer gözlerin yaşlarla dolu
Suçlu bir âşık gibi
Eteklerine dokunmak istediğim de
Kalbime saplanan hançer bakışın
Canıma kast etti
Süzülerek sıyrılışının sızısıyla da
Kan etti her yeri
Belki çaresizce basarda üstüme
Yerlere kapandım
Ayakların ıslanmasın diye
Son bir dileğim
Kabul olmuş diye diye sevinmiştim
Fakat
Umudumla her gece aşk volkanını indirdi
Yine kaldım yalnızlığımla
Tek sevincim
İsmail Hakkı ALTUNTAŞ
Not: Bazen Büyük Dosyaları tarayıcı açmayabilir...İndirerek okumaya Çalışınız.
Yorumlar