Nilüfer Gözlerin

 

 

Sevmeden, sevişmeden, yaşamak mı

İstemiyorum!

 

Aslında

Kalbini üzmeden ruhunu sevmeyi

Çok istiyorum…

 

Özüm sevmişse bir kere

Değmese elim

Görmese gözüm

Koklayamasam

Duyamasam da seni

Çok mu önemli ki

 

Kalbimin derinlerde

Senin bile hissedemediğin

Gizlilikte…

Akan sızılarımdan

Kimin haberi olmuş ki

 

Bence en güzeli

Sevdiğini bilmendir

Sevilmesen bile

Hani mahcup gözlerini uzun kirpiklerle

Kapatmışken omzuna

 

Bir an kaldırdığında

Sözlerimle öpmüştüm seni

 

Kalbindeki sesler

Az duyan kulaklarıma

Tanrımın hoş sesiydi

Oyy oyy

 

Bana can vermiş sesin

Don kesmişti beni

İşte buymuş dediğimde

Erittin güneşinle

Öpmedim yine seni

Nilüfer gözlerin yaşlarla dolu

Suçlu bir âşık gibi

Eteklerine dokunmak istediğim de

Kalbime saplanan hançer bakışın

Canıma kast etti

Süzülerek sıyrılışının sızısıyla da

Kan etti her yeri

Belki çaresizce basarda üstüme

Yerlere kapandım

Ayakların ıslanmasın diye

Son bir dileğim

Kabul olmuş diye diye sevinmiştim

Fakat

Umudumla her gece aşk volkanını indirdi

Yine kaldım yalnızlığımla

Tek sevincim


İsmail Hakkı ALTUNTAŞ

Not: Bazen Büyük Dosyaları tarayıcı açmayabilir...İndirerek okumaya Çalışınız.

Benzer Yazılar