A Gönül, Buluşmayı Özlüyorum; Garibim, Âşıkım, Sarhoşum; Artık Buluşmayı Kurmadayım
A gönül, buluşmayı özlüyorum; garibim, âşıkım, sarhoşum; artık
buluşmayı kurmadayım, işte buracıkta pılımı pırtımı bağladım, denk ettim.
Bütün dünyanın kıblesisin, kıbleden yüz dönmem; nerde olursam
olayım, yüzümü o kıb ley e tutarım, oraya dönerim ben.
Canım bedenimde olsun da sonra senden başkasına giden bir yol
tutay ım; imkânı yok. Sevgili, senin aşkınla yokluk âleminden çıktım ben.
Senden başkasını düşünürsem darağacına lây ık olurum; senden
başkasının eteğine sarılırsam elim kesilsin.
Sensiz nereye gidersem gideyim, anlamsız bir harfim; he gibi iki
gözümü açmışım, şın gibi aşkta konaklamış, oturmuşum ben.
He de olsam, şın da olsam ne diye aklımı fikrimi kaybetmişim? Akıl
fikir, parçaların bir
araya toplanması, tüm haline gelmesini ister; benimse parçalarım
dağılmış gitmiş.
Bütün dünya, bütün dünyadakiler kendi
vesveselerine uymuş, yolunu yitirmiş, dininden dönmüş; bense böylesine bir
aşkın devleti sayesinde kendi şerrimden kurtulmuşum.
Şu gönül arı duru da o yüzden aşkın yücesine
çıkmış; bense bir âşıkım ki balçığın meydana getirdiği bulanıklık yüzünden şu
aşağılık yerde kalakalmışım.
Hayali ne de güzel bir lûtufta bulundu da ay
aklarına kapandım; hay alinin ay aklarını şu iki dudağımla yaraladım, incittim.
Sözden elimi yudum, mantıktan arındım; o lay
lar birbiri üstüne geldi de tövbe abdestini bozdum gitti.
Kaynak: Cilt 5
Mevlânâ Celâleddin-Divân-ı Kebîr-Hazırlayan : Abdülbâkiy GÖLPINARLI
Not: Bazen Büyük Dosyaları tarayıcı açmayabilir...İndirerek okumaya Çalışınız.
Yorumlar