Ay Bile Ağlar

Muhammed Ma’sum Hazretleri vefât
edecekleri senenin Şa’bân ayının onbeşincl gecesi [ki bu gece Berât gecesidir,
duâların kabûl olunduğu, ecellerin taksîm edildiği gecedir] buyurdular ki,
“Dolunayın ışığına bakın! Her zamanki gibi aydınlık mıdır, yoksa ayın ışık
vermesinde bir za’îflik var mıdır? Dışarı çıkıp baktılar. Mehtâb yokdu. Hâlbuki
onbeşinci gece idi ve hava da açık idi. Ya’nî ayın en parlak görünme zamanı
idi. Dikkatle baktılar ve buluta mı girdi diye düşündüler. Gökyüzünde bulut
göremediler. Bu hâl gece yarısına kadar devam etdi. Nihâyet içeri girip, yüksek
huzûrlarına geldiler ve “Ay, siyâh bir tencere gibi gökyüzünde duruyor. Onda
ışık göremiyoruz. Ne parlıyor, ne de ışık veriyor” diye arz etdiler. Buyurdu
ki: "Kutbun ismini varlık [yaşayanlar] defterinden sildiler. Bunun için ay
karardı ve ışık vermiyor. Ay bunun üzüntüsünden ışık vermez oldu. Bu hâdise
göklerdekileri de üzüntüye boğdu.”

Kaynak:Mektubat-ı Masumiyye, trc:
Süleyman Kuku, 2017, İstanbul, cilt 1, sh:51

Not: Bazen Büyük Dosyaları tarayıcı açmayabilir...İndirerek okumaya Çalışınız.

Benzer Yazılar