Bizim Dünya
gözlerim seni sözlerimle… ısrarla kelimelerle
uyuyor musun
sana anlattım hayallerimi
parçalarcasına
aşkımın içimde
öyle inanılmazdın ki… olağanüstü
göz göze seni hissediyordum
sen de beni
zaman karıştı…anda durdu
içimdeki fırtınalar…iniltileri duyuyordun
yaşadığım ıstırabı ve keyfini
suçluluğumu utancımı ve acı çekmemi
böylesine bir arada olacaklarını hiç bilemiyordum
içimin sersemliğini
hiç unutamam o dehşet verici umutsuzluk ve kederi
sonra tarifsiz büyük sevgini
ve mutluluğu gördüm
atıp yok edemem
yaşadığım bu duygular selini
senin de beni sevdiğini bildiğimden beri
güzel anılarımın arasına sıkıştırdım bu sevinci
kolay değilmiş
bir bilsen uzaklık…sanıldığı gibi
bir o kadar zor ve acı
yaşamak zorunda kaldığım şeyleri
uyum sağlıyor alışıyorum ama… çok zormuş
belki de sırf aşk...acı çekmek miydi
sabah uyandığında…gözünü dahi açmadan
seni düşünmek kolay ve basit bir şey ama
yanıyor ocağın tekrardan başlayan bir fırtına gibi
uyanıyorsun sanki...keşke uyanmasan
yanında varmış gibi
ve yoksun
uzun uzun baka kal…çaresiz kızgın ve kırgın
gözlerin dolar… akan yaşla ıslanan dudak
sanki sevgiliyle öpüşmüş gibi
kalbin tedirgin ve utangaç
uyanmak pişmanlığı ile ağrırken
gece düşün gündüz hüzün
ve anlatılamaz harika halini
nasıl özlüyor bir bilsen
daha önce bir başkası için
düşündüğünü sanmam
taze çiçek kokulu tenine ellerin dokunmasına
dayanamadığım gibi
buluşmak zaten imkansız
böyle hesaba gelmez kıskançlıklar olur mu deme
rahatsız olma bana daha çok güven
bizim dünyamız rüya ve hayalden yana
iki uzak bir yakına bağlıdır her zaman
her geçen gün anladığım gibi
İsmail Hakkı Altuntaş
Not: Bazen Büyük Dosyaları tarayıcı açmayabilir...İndirerek okumaya Çalışınız.
Yorumlar