Bizim Dünya

 

 

gözlerim seni sözlerimle… ısrarla kelimelerle

uyuyor musun

sana anlattım hayallerimi

parçalarcasına

aşkımın içimde

öyle inanılmazdın ki… olağanüstü

göz göze seni hissediyordum

sen de beni

zaman karıştı…anda durdu

içimdeki fırtınalar…iniltileri duyuyordun

yaşadığım ıstırabı ve keyfini

suçluluğumu utancımı ve acı çekmemi

böylesine bir arada olacaklarını hiç bilemiyordum

içimin sersemliğini

hiç unutamam o dehşet verici umutsuzluk ve kederi

sonra tarifsiz büyük sevgini

ve mutluluğu gördüm

atıp yok edemem

yaşadığım bu duygular selini

senin de beni sevdiğini bildiğimden beri

güzel anılarımın arasına sıkıştırdım bu sevinci

kolay değilmiş

bir bilsen uzaklık…sanıldığı gibi

bir o kadar zor ve acı

yaşamak zorunda kaldığım şeyleri

uyum sağlıyor alışıyorum ama… çok zormuş

belki de sırf aşk...acı çekmek miydi

sabah uyandığında…gözünü dahi açmadan

seni düşünmek kolay ve basit bir şey ama

yanıyor ocağın tekrardan başlayan bir fırtına gibi

uyanıyorsun sanki...keşke uyanmasan

yanında varmış gibi

ve yoksun

uzun uzun baka kal…çaresiz kızgın ve kırgın

gözlerin dolar… akan yaşla ıslanan dudak

sanki sevgiliyle öpüşmüş gibi

kalbin tedirgin ve utangaç

uyanmak pişmanlığı ile ağrırken

gece düşün gündüz hüzün

ve anlatılamaz harika halini

nasıl özlüyor bir bilsen

daha önce bir başkası için

düşündüğünü sanmam

taze çiçek kokulu tenine ellerin dokunmasına

dayanamadığım gibi

buluşmak zaten imkansız

böyle hesaba gelmez kıskançlıklar olur mu deme

rahatsız olma bana daha çok güven

bizim dünyamız rüya ve hayalden yana

iki uzak bir yakına bağlıdır her zaman

her geçen gün anladığım gibi

İsmail Hakkı Altuntaş

Not: Bazen Büyük Dosyaları tarayıcı açmayabilir...İndirerek okumaya Çalışınız.

Benzer Yazılar