Öyle Perişanım Ki Sorma
Don’t ask me how many complaints I have about her black hair
For I became so undone because of her that its beyond telling
Let no one abandon heart and faith in hope of fidelity
I did this. Don’t ask me how sorry I am.
With one innocent drink that hurt no one,
I drew such trouble from the ignorant that it’s beyond telling
Ascetic, pass by. Peace be with you.
Don’t ask how this ruby wine destroys heart and faith.
I desired a life of virtue and righteousness but
That enticing narcissus is so artful it’s beyond telling
On this road there are disputes that melt the soul
Each one cries out, “Don’t look at this! Don’t ask about that!”
I thought I would ask the orb of heaven how it was with him
He said, ” I suffer so much in the mallet’s curve it’s beyond telling.”
I said to her, “With whose blood did you curl your hair.”
She said, “Hafiz it’s a long story. By the Qur’an, don’t ask.”
Translation by Elizabeth Gray in The Green Sea of Heaven. White Cloud Press, 1995
Siyah zülfünden öyle bir şikâyetçiyim., onun yüzünden öyle perişanım ki
sorma!
Hiç kimse vefa ümidiyle gönlünü, dinini terketmesin.. ben bunu yaptım,
fakat o kadar pişmanım ki sorma.
Sonunda kimsenin incinmesine sebep olmayacak bir yudum şarap elde etmek
için nadanlardan öyle zahmet çekmekteyim' ki., sorma!
** Zahit, bizden uzak geç de selâmette ol. Çünkü bu lâl
renkli şarap gönlümde canımı elimden öyle bir alıyor ki sorma artık!
Böyle köşeye çekilip selâmete erişmek hevesindeyim.. fakat o fettan göz
öyle bir işvelendi ki hiç sorma!
Bu yolda öyle dedikodular var ki canı mahveder. Bu kavgaya düşenlerden
kimseyle mukayyed olma, ne bunu gör, ne onu sor!
Felek topundan nedir bu hal diye sorayım dedim,
Dedi ki:
Sorma çevgândan çektiklerimi !
Dedim ki:
Zülfünü kimin kiniyle böyle büklüm büklüm bir hale getirdin?
Dedi ki:
Hâfız, bu hikâye uzun bir hikâyedir. Kur’an hakkiyçin sorma
bunu!
Dârem ez zulf-i siyâheş gile çendan ki mepurs
Ki çunan zo şudeem bi ser-u saman ki mepurs
271
دارم از زلف سياهش گله چندان که مپرس
که چنان ز او شدهام بی سر و سامان که مپرس
کس به اميد وفا ترک دل و دين مکناد
که چنانم من از اين کرده پشيمان که مپرس
به يکی جرعه که آزار کسش در پی نيست
زحمتی میکشم از مردم نادان که مپرس
زاهد از ما به سلامت بگذر کاين می لعل
دل و دين میبرد از دست بدان سان که مپرس
گفتوگوهاست در اين راه که جان بگدازد
هر کسی عربدهای اين که مبين آن که مپرس
پارسايی و سلامت هوسم بود ولی
شيوهای میکند آن نرگس فتان که مپرس
گفتم از گوی فلک صورت حالی پرسم
گفت آن میکشم اندر خم چوگان که مپرس
گفتمش زلف به خون که شکستی گفتا
حافظ اين قصه دراز است به قرآن که مپرس
Not: Bazen Büyük Dosyaları tarayıcı açmayabilir...İndirerek okumaya Çalışınız.
Yorumlar