Aşkımızı Dağıtalım
Bir zamanlar, ay ışığı altında sudaki aksini seyrederken,
seninle yan yana olsaydım nasıl sarılırdım diye düşünürdüm. Nerede eskimez
unutulmaz hatıralar.
Sana olan erişilmez bu duygum beni giryân ile suzan
ettiğinden gözlerime hâkim olamıyorum.
Bütünüyle bu umutlar öylesine güzel görünüyordu. Diyorum ya
her zaman seninle temiz bir ömür sürmek için yaratılmıştık. Ancak olmadı ve
hayat içimde ayrı ayrı kanayan deva bulmaz yaralarlar açtı.
Her zaman aynalara bakarım. Bir yansıman olmaz mı?
Düşüncelerimle seni içimde bulduğumdan, olur ki, birde
gözümle aynada aksini görsem ne güzel olurdu. Böyleyken ben seni içimde buldum
gözümde seni görse diyorum.
Ah aynalar gerçeği değil iç gözümüzdeki seni
yansıtabilseydi...
Neyse…
Ağlayarak çınlayan, güvercinim…
En iyi ayna, bence içimizde gizlediğimiz aşk olmalı.
…
Aşk uğrunda gerekirse hayatımı veririm. Ancak bu bir çözüm
değil.
Bizim sevgimiz için içimize sığmaz halde demek yeterli
değil. O kadar büyük ki, yer gök, bütün kâinat şahit oldu. Kala kala dinmeyen
aşkımı tutkulu şarkıların dilinde yâd etmek ve gök bize ağlarken yağmurlarla
sevişmek.
Ey aşk!
Her şeyin tabibi sensin.
İçimizden ve kalbimizden sıkıntıları ve dertleri sayende
sıyırdığımızda Tanrı bizimle olacaktır.
O razı olunca daha sorun kalır mı?
Tanrı sonsuzluğu ile içimize dolar taşar ve ikimizi tanrı
ile beraber kılar.
Bizde bütün yaratılmışlara aşkımızı dağıtırız. Nihayetinde
Tanrı sevgi ve aşktır.
Beni kopmalar ve kırılmalar sersemletiyor ama üzülmüyorum.
Sonumuz neticede bir olacak ve öyle de olmalı.
İsmail Hakkı Altuntaş
Not: Bazen Büyük Dosyaları tarayıcı açmayabilir...İndirerek okumaya Çalışınız.
Yorumlar