Çeviri
NASA astronotları aydayken gerçekte neyi fotoğrafladılar?...3
1. Bölüm - http://www.yugzone.ru/articles/life-on-the-moon.htm
2. Bölüm - http://www.yugzone.ru/articles/life-on-the-moon-2.htm
Bölüm 3: NASA astronotları aydayken gerçekte neyi fotoğrafladılar?
LRO'nun yeni fotoğraflarından nihayet taşların neden ve neden süründüğü anlaşıldı.
O. A. Bykovsky
Makale, mevcut materyalin kapsamaya yettiği ve sonuçların değişmeyeceği anları vurgulamaktadır. Ve sonuçlar şu şekildedir, yörüngeden çekilen fotoğraflar ve daha önce yüzeyden elde edilen fotoğraflar, Ay'da bilinmeyen bir yaşam biçimi olduğunu doğrulamaktadır. Ve Dünya'ya benzeterek, Ay'daki yaşam formu, tüm bileşenleri içeren tam ölçekli bir ekosistemden başka bir şey olamaz.
Aksi bir yaşamın belirtileri:
Ayın tüm yüzeyinde gün doğumuyla başlayan toprak sarsıntıları.
Uzuvlarla yürürken olduğu gibi aralıklarla bir zincir de dahil olmak üzere çok sayıda taş izi.
Genellikle astronot fotoğraflarında bulunan ayak izleri arasında, metabolizma belirtileri ile tanımlanabilen donmuş cam birikintileri bulunur.
NASA, Clementine, Ay, Güney Kutbu.
Yazarlar: Clementine, Apollo, Dünya üzerinde bir gözlemevi. Güney Kutbu, Dünya'dan görüldüğü gibi ters taraf.
Ay'ın tam haritası http://www.oera.net/How2/PlanetTexs/MoonMap2_2500x1250.jpg
Kutuplarda ve Ay'ın krater yoğunluğunun bize bakan tarafın ekvator bölgesinden çok daha yüksek olduğu uzak tarafında artan krater yoğunluğunun artması dikkat çekicidir. Ek olarak, son veriler şaşırtıcı bir gerçekten bahsediyor: Dünya etrafında hareket ederken Ay'ın ön yüzüne garip bir şekilde kraterler hakim.
NASA, Apollo görevi.
http://www.hq.nasa.gov/office/pao/History/SP-362/ch5.1.htm
Fırlatılmış toprak izleri olan krater. Dikkat edelim, düşme yerine bitişik bölgede tüm küçük kraterler silinir.
NASA, LRO.
http :// wms . iroc . asu . edu / lroc _ gözat / görüntüle / M 108992058 RE 37,25° -2,70° 0,52 m / piksel
Taze krater. Göktaşı çarpma bölgesinde, yakındaki yüzey tamamen düzleştirilmiştir.
NASA , LRO .
kısrak Insularum , http :// wms . iroc . asu . edu / lroc _ gözat / görüntüle / nacl 00001431 -31,97° 8,43° 1,2 m / piksel
Eski kraterin eğimine dikkat edelim, yokuşun kendisinde küçük huniler yok ama yokuşun kenarının hemen arkasında yüzey tam anlamıyla çukurlu. Her şey sanki kraterden çıkan toprak hiç var olmamış gibi görünüyor. Yamaçların ve bitişik bölgenin kraterin göktaşı kaynağının konumundan gözlemlenen farklı durumu imkansızdır, çünkü eğim çevredeki alanla aynı anda oluşturulmuştur ve küçük krater hunilerinin farklı yoğunluğu doğal değildir ve olabilir ya yamaçların sürekli hizalanmasıyla ya da kraterin etrafındaki küçük hunilerin göktaşı kökenli olmamasıyla açıklanabilir.
NASA, LRO,
http :// wms . iroc . asu . edu / lroc _ gözat / görüntüle / nacl 00000 e 09 28.64° 44.94° 1.62 m / piksel
Altta ve kraterin kenarına kadar olan yüzeyde küçük kraterler var ama yokuşlarda yok!
NASA, LRO.
NASA, LRO.
Adalar Denizi http :// wms . iroc _ asu_ _ edu / lroc _ gözat/görünüm/nacl00001431 -31,97° 8,43° 1,2 m/piksel http://wms.lroc.asu.edu/lroc_browse/view/M103259110L
Yakındaki yüzey, krater eğiminin kenarına kadar oyulmuştur, ancak eğimin kendisi dikkat çekici derecede düzdür. Buradan, büyük kraterlerin yamaçlarının göktaşı kökenli olmadığı, daha çok küçük düzensizliklerin derinleşmiş hali olduğu sonucuna varılır. Derinleşme, sürünen taşların sürekli hareketi ile meydana geldi. Eğimlerin sadece düzleştirilmekle kalmayıp aynı zamanda sürekli olarak sıkıştırıldığı sürekli hareketten hareket izleri bu çözünürlükte görünmez. Ancak 0,6 m / piksellik en son fotoğraflar, kraterlerin yamaçlarında taş izleri olduğunu gösteriyor ve büyük olasılıkla bu nedenle, çoğu durumda yamaçların güneşli tarafının gölgeli tarafa göre genişlik olarak hakim olması. yan. Ve eski kraterlerin çok büyük derinliği, eski kraterlerin yenilerinden daha derin olamayacağına göre fizikle dost değildir.
http :// wms . iroc . asu . edu / lroc _ gözat / görüntüle / M 107985155 LE -169.05° 52.78° 0.60 m / piksel
http :// lroc . ses . asu . edu / haber / dizin . php ?/ arşivler /131- Zıplayan ,_ Zıplayan _ Kayalar !. html http :// lroc . ses . asu . eğitim / haberler / yüklemeler / LROCiotw / M 107985155 LE - başparmak 3. png
Sürünen taş izleri olan kraterin eğimi. Tam panoramadaki gölgeye bakılırsa, eğim yüksekliğindeki fark küçüktür. Ancak buradaki hafif bir eğim en şaşırtıcı değil, daha da şaşırtıcı olanı, yokuşun tepesinde aşağı kayan taşların kaynağı olmaması ve kraterin dibinde taşların birikmesi olmaması. Bu koşullar altında, yeni yollar ancak taşları yukarı ve aşağı çevirerek var olabilir. Ve büyük olasılıkla, aşağı doğru hareket eden taşlar, üst katmanı ters hareket sırasında olduğundan daha derine çıkarır, bu da tek yönlü hareket yanılsaması yaratır. Ancak, kabul edelim , yukarıdaki hususlara göre bir yönde hareket imkansızdır! Taşlar, tam olarak günümüzden başlayarak Ay'ın tüm yüzeyinde gezinemezler ve eğer her zaman süründülerse, hepsinin aşağı inmesi ve çok katmanlı birikimler şeklinde var olması gerekirdi.
NASA, LRO fotoğrafı.
http :// wms . iroc . asu . edu / lroc_browse / görüntüle / M105824863RE _
Güney Kutbu yakınlarındaki krater. Yokuşun ışıklı tarafında taşlar hakimken, kraterler daha çok gölge bölgesindedir. Ancak bu her yerde böyledir ve yüksek çözünürlükte tüm yokuşlarda izlerin çıkacağına şüphe yoktur. Bu yokuşta dediğimiz gibi, birkaç düzine uzun pistin bulunduğu Apollo 17'nin iniş alanı.
Kuzey Masifaları (8-12) (AS17-147-22502 ) dizi ". 84 MB "APOLLO 17 ÖN BİLİM RAPORU"
http://www.hq.nasa.gov/office/pao/History/alsj/a17/as17psr.pdf http://www.hq.nasa.gov/office/pao/History/alsj/a17/AS17-147-22502HR.jpg
Kuzey Masifi, Apollo 17.
http://www.hq.nasa.gov/office/pao/History/alsj/a17/AS17-144-21991HR.jpg http://www.hq.nasa.gov/office/pao/History/alsj/a17/a17_21991det.jpg
http://forum.7tem.ru/viewtopic.php?f=7&t=333&start=20
Sürünen taş izleri, yokuşların pürüzsüzlüğünün çok gerçek bir nedeni. Örneğin, bu fotoğrafta bir numaralı tarafından belirtilen "Siyah Kaya", 14 metre uzunluğunda ve en az 8 yüksekliğindedir ve hareket ettiğinde yüzeyi doğal olarak düzlenir.
NASA, Apollo görevi.
Boğa-Littrow, Apollo 17 iniş alanı. http://wms.lroc.asu.edu/lroc_browse/view/nacr00000d11 30,9° 20,1°1,4 m/piksel
Tepelerin eğimlerinin düzgünlüğü, kelimenin tam anlamıyla çeşitli kraterlerle sürülmüş vadinin çukurlu tabanıyla keskin bir tezat oluşturuyor. Göktaşı versiyonu durumunda durum imkansızdır. Birincisi, göktaşları nereye düşeceklerini seçmezler ve ikincisi, bir göktaşı düşmesi durumunda, oluşan kraterin bir veya iki çapı içindeki önceden oluşturulmuş huniler hizalanmalı veya kısmen hizalanmalıdır. Ve fotoğraflarda arka arkaya hatta iç içe geçmiş birçok krater görülüyor. Aynı zamanda, bir madde püskürmesine dair hiçbir iz yoktur ve krater oluşumunun bir göktaşı versiyonu söz konusu olduğunda, her huninin oluşum sırası dikkat çekici olmalıdır.
Apollo 17 astronotları tarafından çekilen fotoğraf,
http://history.nasa.gov/alsj/a17/AS17-137-21003.jpg http://history.nasa.gov/alsj/a17/AS17-137-21004.jpg
Pek çok krater hunisi, daha yakından incelendiğinde, kraterlerden çok obrukları andırır.
NASA, LRO.
Yüzey tam anlamıyla hunilerle noktalanmıştır, ancak aralarında yeni veya eski yoktur, fark sadece boyuttadır. Ve aşağıda, karşılaştırma için, aynı alanı veya daha fazlasını kapsayan, ancak tek bir huni olmadan - büyük veya küçük alanların fotoğrafları var! Yüzeyin yer yer çarpıcı farklılığı, ay yüzeyini oluşturan tek faktör olarak çarpma versiyonuyla tutarsızdır.
NASA, LRO.
Tsiolkovsky krateri. http://lroc.sese.asu.edu/news/uploads/M103668324R_thumb.png
Bir kraterden çok düden gibi bir şey.
NASA, LRO.
Tsiolkovsky krateri http :// wms . iroc . asu . edu / lroc_browse / görünüm / M 101291859 -22,0 131,4 0,83 m / piksel http://lroc.sese.asu.edu/news/index.php?/archives/85-Hummocks_and_blocks_and_craters.html http://lroc.sese.asu.edu/news/uploads/tsiol438_lr_area.png
Taşlar arasında çok sayıda küçük krater var. Şaşırtıcı bir şey yok mu? Aslında, alışılmadık ve gizemli. Aşağıdakiler gizemli kabul edilmelidir, Ay'ın hem görünür hem de uzak tarafında çekilen fotoğraflarda, göktaşı kraterlerinin oldukça nadir görülen bir fenomen olduğu birçok yer vardır.
NASA, LRO
http :// wms . iroc . asu . edu / lroc _ gözat / görüntüle / M 108195663 R 158.31° 49.05° 0.60 m / piksel
Ay'ın uzak yüzü.
http :// wms . iroc . asu . edu / lroc _ gözat / görüntüle / M 108195663 R 158.31° 49.05° 0.60 m / piksel
Ay'ın uzak yüzü.
NASA, LRO.
http://wms.lroc.asu.edu/lroc_browse/view/M107985155LE -169,05° 52,78° 0,60 m/piksel
NASA, LRO.
http://wms.lroc.asu.edu/lroc_browse/view/M109006594RE 34,60°-52,91° 0,59m/piksel
Öyleyse, küçük kraterleri taşların kendisiyle (bilinmeyen aktiviteleriyle) veya yüzeyin altında başarısızlıkların ortaya çıkmasına neden olan belirli süreçlerle ilişkilendirmezseniz, ancak yalnızca göktaşlarının ve mikrometeoritlerin düşmesiyle ilişkilendirirseniz, o zaman zor bir soru ortaya çıkar, neden meteorlar her yere eşit düşmez? Büyük kraterler bariz bir nadirliktir, ancak fotoğraflara bakılırsa, Ay'daki küçük göktaşları sık sık düşmez (bir kilogramdan başlayarak Ay'ın tüm yüzeyinde yılda yalnızca yaklaşık 170 göktaşı kaydeden sismik aletlere göre) ). Bu nedenle, doğru sonuç, taşlar arasında bulunan küçük kraterlerin yanı sıra çoğu durumda tüm krater alanlarının göktaşı kökenli olmadığı, taşların kendileri ve yüzey altı süreçleriyle ilişkili bilinmeyen bir fenomen olduğudur.
NASA, LRO.
http :// wms . iroc . asu . edu / lroc _ gözat / görüntüle / M 104061987 RE 69,15° -18,65° 0,93 m / piksel
http :// forum .7 tem . tr / görüş konusu . php ? f =7& t =333& st =0& sk = t & sd = a & start =10
Yaklaşık bir kilometre çapında yeni bir krater. Bitişik yüzey tesviye edilir.
Yeni bir kraterden fırlatılan "mermi gibi zıplayan" taşların izleri. Gördüğünüz gibi, fırlatılan taşların izleri, sürünen taşların izlerinden keskin bir şekilde farklıdır. Bir "zıplayan, göktaşı" taşının olağan izi, aynı taşın uzunluğunun 5-10 çapını geçmezken, "sürünen taşların" izleri iki ila üç veya daha fazla kilometreye ulaşır! Hunilerin boyutu da farklıdır, eğer göktaşı "zıplayan" taşının oluşturduğu huniler taşın boyutuna karşılık geliyorsa, o zaman sürünen taşların izi boyunca bırakılan huniler değişir ve bazen birkaç kat daha büyük bir boyuta ulaşır. taşın kendisinin boyutu. Sanki taşlar uzun süre durmuş ve "döşeme" sürecinde çevredeki toprağın bir kısmını emmişler.
http://www.hq.nasa.gov/office/pao/History/alsj/a17/AS17-144-21995HR.jpg
http://www.hq.nasa.gov/office/pao/History/alsj/a17/AS17-144-21994HR.jpg
Ek olarak , sürünen taşlar, yolun başlangıcına kadar yavaş yavaş kaybolan bir iz bırakır (bu, bir izin oluşması için uzun bir süreyi gösterir), bu, izi eşit derecede net olan fırlatılan taşların izi için geçerli değildir. tüm uzunluk boyunca. Üstelik bir kilometrelik bir huni oluşturan bir göktaşında bile üç dört kilometre dışına fırlatılan taş yoktur. Görünüşe göre, kritik olanın üzerinde enerji alan kaya parçaları parçalanıyor. Bu nedenle, çok büyük göktaşlarının düşmesinden sonra bile çok fazla ikincil taş yoktur. Bu nedenle, büyük olasılıkla, yüzeyde yatan taşların çoğu göktaşı kökenli değildir. \
NASA, Apollo 17.
http://www.7tem.ru/62.files/image006.jpg http://history.nasa.gov/alsj/a17/AS17-137-21017HR.jpg Taurus-Littrov,
Aralık 1972'de Apollo H -17'nin iniş yaptığı sıradağlar arasında bir vadi . Nansen krateri, İstasyon-2. Daha fazla ayrıntı http://www.7tem.ru/62.htm
Fotoğrafta, Apollo 17 astronotları tarafından her yönden keşfedilen ünlü "küçük krater zincirleri", transkript (yeniden anlatıyor): "küçük kraterler", bilinmeyen bir şekilde hareket ederken bıraktıkları kaya izleridir. Transkript (çeviri) 142:40:24 Bob, kaya izleri gerçekten de "küçük krater zincirleri". "ARŞİV" NASA "Apollo 17". http://www.hq.nasa.gov/office/pao/History/alsj/a17/images17.html
Kayaların ve kraterlerin serpiştirildiği veya yan yana olduğu yukarıdaki fotoğraflardan farklı olarak, "krater zincirlerini" terk eden kayalar burada değil, başka bir yerde! Oraya nasıl taşındılar? Bunu kimse bilmez ama irili ufaklı hunilerden oluşan iz zincirleri muğlak bir olgudur. Bazen büyük huniler kendi içlerinde üç veya dört küçük çukur içerir, daha küçük, bazen izler, bunlar aynı tür baskılardır, ezilmiş - kilometrelerce uzayan. Taşların bu kadar garip davranışının nedenini anlamaya çalışan astronotlar, kayalardan birini ters çevirdiler, ancak aşağıdan özel bir şey bulamadılar. Görünüşe göre, taşların "zıplaması" kalıcı bir özellik değil, güçlü bir gündüz ısıtması sırasında kazanılmış. Astronotlar her zaman sabahları Ay'ın yüzeyinde olduklarından taşlar soğukken baştan sona tüm olguyu göremediler ve taşların hareketliliğini belirgin bir biçimde sabitleyemediler.
http :// geçmiş . nasa _ gov / alsj / a 17/ AS 17-137-20973 HR .jpg
Ters çevrilmiş bir kayanın "dibi".
Olağandışı, belki de hafif dışbükey, yuvarlak bir taban olarak kabul edilebilir. Isıtılmış "çalışma" durumunda taşların hala elastik olduğu ve hareket edebildiği varsayılmalıdır.
http://www.hq.nasa.gov/office/pao/History/alsj/a17/AS17-138-21050HR.jpg
http://www.hq.nasa.gov/office/pao/History/alsj/a17/AS17-138-21052HR.jpg Sayfa #51 - #52
Kazılmış, engebeli toprak, belki de bize tanıdık gelen pençelerin ve pençelerin izleri olmadan. Bu kayanın delikte tam olarak ne işi vardı? Sadece tahmin etmek gerekiyor, belki de bir şeyi kazdı ya da tam tersine, kaplumbağaların yumurtalarını saklarken yaptıkları gibi gömdü.
http://history.nasa.gov/alsj/a17/AS17-138-21158HR.jpg #58 -#61
Belki de bırakılan "yumurtalar" yuvalarından çıktıklarında durum budur! Taşların yanındaki çok sayıda işaretle kanıtlandığı gibi. Görünüşe göre, kraterin yamacındaki taşların mahallesi tesadüfi değil: krater, içinde taşların oluştuğu, bir şeyler aldığı , bir şeyler değiştirdiği bir tür "yuva" - toprağın emilmesi nedeniyle yavaş yavaş artan bir sığınak gibi .
http://www.hq.nasa.gov/office/pao/History/alsj/a17/AS17-138-21092HR.jpg
http :// geçmiş . nasa _ gov / alsj / AS 17-138-21063 HR . jpg №60 - №63
http://www.hq.nasa.gov/office/pao/History/alsj/a17/AS17-138-21114HR.jpg
http://www.hq.nasa.gov/office/pao/History/alsj/a17/AS17-138-21119HR.jpg http://www.hq.nasa.gov/office/pao/History/alsj/a17/AS17-138-21123HR.jpg http://www.hq.nasa.gov/office/pao/History/alsj/a17/AS17-138-21126HR.jpg №21114 - №21126
Toprağı fırlatan bazı ezikler, uzuvların yardımıyla yürürken veya koşarken karakteristik olan toprak yollarına benzer.
Fotoğraflar ve bağlantılar Part-1 ve Part-2'de ve http://www.7tem.ru/ adresinde bulunabilir.
http://www.hq.nasa.gov/office/pao/History/alsj/a17/AS17-137-20955HR.jpg
http :// geçmiş . bizim . gov / alsj / a 17 AS 17-138-21049 HR . jpg
NASA, Apollo 17.
http://www.hq.nasa.gov/office/pao/History/alsj/a17/AS17-141-21657HR.jpg
http://www.hq.nasa.gov/office/pao/History/alsj/a17/AS17-138-21096HR.jpg
Metabolizmanın donmuş "erimiş cam" parçaları şeklinde tezahürü. Bunun gibi desenler, kaya izlerini takip eden astronotlar tarafından sıklıkla gözlemlenmiştir. Arayan: "bu", "sıvı cam birikintileri" ve hatta "inek kekleri". Tabii ki, durumu tamamen ironik hale getiriyor - kimsenin şüphesi yok: "kekler" erimiş ikincil göktaşlarıdır! Ve ikincil göktaşlarının düştüğü yerde kraterler (!) Olması gerektiği gerçeği ve eylemsizliğin tezahürü! Bunların hiçbiri! Aslında, kinetik enerjinin tezahürü için hiçbir fark yoktur: katı bir göktaşı veya sıvı. Saniyede yalnızca on metrelik bir hızla bile olsa bir düşüşün sıvıyı dağıtıp kuma karıştıracağı konusunda hemfikiriz. "Sıvı göktaşı" - dikey ve yatay hız olmadan yüzeye sorunsuz bir şekilde inemez - yalnızca sıvı olduğu için! Ne de olsa, bir göktaşının düştüğü bilinmeyen bir yerden buraya uçmak için hatırı sayılır bir hıza sahip olması gerekir! Ek olarak, çoğu durumda tüm bu erimiş cam birikintileri ve iz zincirleri tazedir!
Apollo 17 №72235 Taşlarda
metabolizmanın varlığı lehine, görünüşe göre arkadaşını sararak emmeye çalışan bir taş. Bu nedenle, ay kayalarının yiyecek aramak da dahil olmak üzere yeri kazdığı versiyonu o kadar da asılsız görünmüyor.
NASA, LRO.
necho krater , http :// wms . iroc . asu . edu / lroc_browse / görüntüle / M 103703826 LE _ _ 123,62° -4,95° 1,05 m / piksel
Taşlarla kaplı bir tepe ve dikkat edin, iki şey eksik: krater hunileri yok ve sürünen taş izleri yok.
NASA, LRO.
necho krater , http :// wms . iroc . asu . edu / lroc_browse / görüntüle / M 103703826 LE _ _ 123,62° -4,95° 1,05 m / piksel
Tek bir küçük krater hunisi bile olmayan devasa alanlar! Oysa diğer yerlerde, tam tersine, tüm alanlar her boyutta huni ile noktalanmıştır! Şaşırtıcı bir şey yok mu? Hayır, bu harika!
NASA, LRO.
Tsiolkovsky krateri. Ay'da, garip bir şekilde, her iki tepe de yalnızca taşlarla kaplı ve tek bir krater hunisi olmadan ve yalnızca kraterlerle kaplı tepeler - tek bir taş olmadan.
NASA, LRO.
necho krater , http :// wms . iroc . asu . edu / lroc_browse / görüntüle / M 103703826 LE _ _ 123,62° -4,95° 1,05 m / piksel Ay ekosistemi lehine önemli
bir argüman: sadece kraterlerle kaplı alanlar ve sadece taşlarla kaplı tepeler. Göktaşlarının ay yüzeyinin oluşumu üzerindeki baskın etkisinin varsayılması durumunda, böyle bir fenomen açıklanamaz.
"Krater ızgaraları" ile çevrili tepeler.
NASA, LRO.
Tsiolkovsky krateri. http :// wms . iroc . asu . edu / lroc_browse / görüntüle / M 101291859 -22.0 131.40.83 m / piksel _ _
Her tarafı kraterlerle çevrili taş kaplı bir tepe - sanki iki düşman kampıymış gibi!
Rastgele anomali mi? Hayır, bu fenomen nadir değildir.
Bir hipotez öne sürelim: tepeler ve üzerlerinde bulunan taşlar bir çiçek tarhı veya bahçe tarhı gibi bir şeydir ve tepelerin yanında krater hunilerinin ortaya çıkması, rakip yapının bir eylemidir. Ve aşağıda tekrar tekrar gösteriliyor: yer altı organize yapıları bir gerçek. Yüzeyde görünmeyen ama göründüğünde bir başarısızlıklar ağı oluşturan bir şey. Görünüşe göre tepelerin yakınında böyle bir "ızgara" görünümü taşların uçuşmasına neden oluyor (makalede birçok fotoğraf var). Ve çoğu durumda kaya kolonileri tepelerde bulunduğundan ve geliştiğinden (bir termit tümseğine benzer), fotoğraflarda bulunan sürünen taşların çoğunun doğal olarak yamaçlardan aşağı doğru yönlendirildiği ortaya çıktı. Fakat hepsi değil! Yamaçlarda sürünen taş izleri var! Bu nadirdir, ancak bu tür taşlar bulunur!
Tabii ki, taşların izlerini tanımlayabilen birçok rakip fiziksel fenomen vardır, örneğin, bir yokuş aşağı sürünen taş izleri, bir yokuştan aşağı kaymak ve bir yokuş yukarı sürünmek - bir göktaşının ikincil parçaları olarak kabul edilebilir. bir yere düşmüş Bu nedenle ve her zaman birçok açıklama olduğu için, özü bu fenomenin gizli ilişkilerini göstermek ve ana versiyona karşılık geldiklerini göstermek olan tekrarlanan fotoğraflar aşağıdadır.
NASA, LRO.
Tsiolkovsky krateri. Her tarafı krater miselyum hunileriyle çevrili bir taş kolonisi.
Tsiolkovsky krateri. Bir tepe, her tarafı bir krater miselyumu ile çevrili bir taş kolonisi.
Tsiolkovsky krateri http://wms.lroc.asu.edu/lroc_browse/view/M101291859
Bir kraterin etrafında taşlarla kaplı bir tepe.
Tsiolkovsky krateri. Etrafında tepeler, taşlar, kraterler.
Tsiolkovsky krateri, http://wms.lroc.asu.edu/lroc_browse/view/M101291859 -22.0 131.40.83 m / piksel Kraterlerle
çevrili bir kaya kolonisi.
NASA, LRO.
Tsiolkovsky krateri . Kraterlerle çevrili güçlü bir taş kolonisi. Aşağıda, aynı yer, ancak biraz büyütülmüş.
Tsiolkovsky krateri. Taşlı tepe (önceki fotoğrafın büyütülmüş bölümü).
Bir taş koloninin yaygın bir işareti, merkezi grubun bulunduğu yerdeki yüzeyin yüksekliği ve açık renkli arka planıdır. Yüzen, çürüyen taşlar, görünüşe göre, depolama tesislerinin ve altyapı hatlarının kraterler tarafından tahrip edilmesi durumunda, taş kolonisi öldüğü için, yeraltı yapılarının yok edilmesine eşlik eden süreç.
Böyle bir durumda, fotoğrafların da gösterdiği gibi, tek tek taşlar el değmemiş, bakir alanlara göç edebilir. Büyük olasılıkla, süreç nesilden nesile kalıcı olarak tekrarlanır.
NASA, LRO.
Tsiolkovsky krateri. http :// wms . iroc . asu . edu / lroc_browse / görüntüle / M 101291859 -22.0 131.40.83 m / piksel _ _
Sık sık tekrarlanan bir resim, tepenin üzerinde taşlar, tepenin çevresinde krater tarlaları var. Taşların ve kraterlerin varlığı, madde organizasyonunun iki karşıt biçimi olarak açıkça ayrıdır. Sanki iki rakip tür gibiydiler: yüzeydeki taşlar ve faaliyetlerini bir krater ağı şeklinde gösteren bazı yeraltı yapıları.
Bu mantıkla, tepelerin yakınındaki büyük kraterler , taş koloninin önemli merkezlerinin ölümcül yıkımıdır. Çünkü, her zaman fark edilir - kraterli ve kratersiz koloninin durumundaki güçlü bir farkın yanı sıra krater ağının yoğunluğu arttıkça taşlardaki değişikliklerin dinamikleri.
Her şey sanki taşlar ve onların yer altı rezervleri için özel olarak "avlanan" krater miselyumları gibi görünüyor. Karıncalar, bir termit tümseğine sokulduğunda termitleri nasıl avlarlar, termitleri kendileri öldürmekten çok depolarını mahvederler. Görünüşe göre burada da miselyumun görünmez yüzey altı yapısı, taş kolonisini içeriden yok edip yağmalıyor, böylece yüzeyin gözlenen çökmesine yol açıyor.
Gözlem şeffaftır: yüzeyin altında - her organizasyonun ek bir görünmez parçası vardır, taşlarda kendi - kökler ve yumrular gibi bir şey (ancak fiziksel olarak bu yapılar kuru kum ve toz kütlesidir) ve krater miselyumu için bazı benzetmeler. Canlı bir maddenin durumu, hepsi aynı kum ve toz, yaşam süreçleri tarafından tozdan bir tür kuru sıvıya dönüştürülür. Büyük olasılıkla, "krater miselyum", yalnızca eylem organlarına (tozdan akan lav şeklinde) değil, aynı zamanda sindirim organlarına ve yeni bir inorganik maddenin organizasyon organlarına ve oldukça organize kontrol merkezlerine (beyinler) sahip bir yaşam formudur. ), ama bunların hepsi toz!
Krater miselyumu veya krater uygarlığı, baskın konumuna bağlı olarak, büyük olasılıkla besin zincirinin unsurlarından birini temsil eden sürünen taşlardan daha yüksek derecede canlı madde organizasyonudur. Miselyumun ana düzenleme ve kontrol merkezleri büyük olasılıkla yüzeyin derinliklerinde bulunur ve tüm ay kabuğuna nüfuz eder (toprağın kanallar şeklinde çökme fotoğraflarına bakılırsa). Ancak gösterdikleri gibi, son fotoğrafların da yüzeye çıkışları var. Görünüşe göre güneş enerjisi hayati bir ihtiyaç.
NASA, LRO.
http :// lroc . ses . asu . edu / haber / dizin . php ?/ arşivler / 128 - Epigenes_A . html # genişletilmiş -0.90° 67.00° 0.54 m / piksel
Derin bir kraterin dibinde, içinde bulunan aynı türden taşlarla lav akar, yumurtlayan balıklara çok benzer bir şey. Görünüşe göre, aynı durum - krater miselyumunun hayati organlarından birinin yüzeyindeki görünümü .
Büyük bir göktaşı çarpmasıyla açılan eski volkanik lav püskürmelerine gelince, lavların tüm uzunluk boyunca tamamen güvenli bir şekilde akması ve herhangi bir yıkım izinin olmaması bu versiyona aykırıdır. Ve zamanımızda volkanik aktivitenin tezahürü genellikle inanılmaz görünüyor! Ayrıca, yüksek sıcaklıklar ve çok daha fazlası olmalıdır.
NASA, LRO.
(lavla dolu alanları olan yeni fotoğraflar)
parça. http://lroc.sese.asu.edu/news/index.php?/archives/93-The_Floor_of_Saha_E.html#extended http://lroc.sese.asu.edu/news/uploads/LROCiotw/M103803961L_thumbs.png
NASA açıklaması, "Kraterin dibindeki lav kayaları eritir." Volkanik lavların varlığını ve uzak geçmişte meydana gelen kayaların "erime" sürecini varsayarsak. Ancak ikincisinden şüphe edelim, tek bir mikrokrateri olmayan lav ve kayaların yüzeyinin dış taze hali, günümüzde "lavın yayılmasını" gösteriyor. Dahası, lavın kayaları kaydırmadan ve ters çevirmeden doğru hareketi, bunun sıcak, yoğun volkanik lav değil, tartıştığımız kuru, tozlu alt tabaka olduğu izlenimini yaratır. Yoğun volkanik lav, yokuş aşağı hareket ederken sadece kayaları devirip kaydırmakla kalmamalı, aynı zamanda akış hareket ettikçe, dönüşlerde ve inişlerde kıvrımlar ve akıntılarla karakteristik bir kanal oluşturmalıdır. Ve bütün bunlar değil! Her şey sanki volkanik lav değil de, taşları yavaş yavaş kaplayan bir toz karışımıymış gibi görünüyor.
Bu durumda, aşağıdakileri gözlemliyoruz.
Fotoğrafın içeriğine dayanarak şu sonuca varabiliriz: farklı yerlerde çıkarılan taşlar daha sonra bilinmeyen bir şekilde bunun gibi özel olarak oluşturulmuş kraterlere taşınır (bu arada, alışılmadık çok yönlü bir "Mars şekline" sahiptir). "Bu çok kuru mukusla dolduruldukları" yerde, hangi taşların daha sonra kullanıma uygun bir madde durumuna kadar sindirildiği ve büyük olasılıkla havyara benzer bu aynı tür kayaları yetiştirmek için bir besin ortamı olarak .
Dolayısıyla aynı sonuç: krater miselyumu, sürünen taşlardan daha yüksek derecede canlı madde organizasyonu. Ancak büyük olasılıkla "miselyum", ay ekosistemindeki son halka değil ve daha birçok keşif bizi bekliyor. Ve genel olarak, görünümü ve organizasyonu bize benzeyen bir yaşam formuyla temasa hazır olmalısınız.
Not.
Mesele şu ki, bugünlerde kraterleri dolduran lav lehine, aşağıdakiler. LRO, Ay'ı uzun yıllar boyunca gözlemleyerek birçok anormal fenomen biriktiren gökbilimcilerin talimatlarına göre yüzeyi fotoğraflıyor: kraterlerin merkezinde periyodik kararma, noktaların hareketi, pus, parıltı vb. Büyük olasılıkla, yukarıdaki fotoğraflar ile "lav", ilginç yerlerin bu şekilde tekrar tekrar fotoğraflanmasının sonucudur ve burada, görünüşe göre, kontrastta bir değişiklik veya karanlık noktaların hareketi zaten kaydedilmiştir.
NASA, LRO.
Tsiolkovsky krateri.
Bir taş kolonisinin tamamen yok edilmesi veya bu yerin kaynaklarının tamamen tükenmesi. Olağandışı ve inanılmaz bir şekilde, kraterler varken "kraterler - göktaşları" konumundan anlaşalım, ancak taş yok ve tam olarak bu aynı göktaşlarının "en sık düştüğü yerlerde"! Ve sonuç olarak, tamamen yok edilmiş ve tekrar tekrar atılan bir regolit tabakası olan yerlerde. Sadece bir tür mucize, "manyetik yerler" ve demir meteorları üstlenmeye devam ediyor! Ayrıca bu konuyu bir kereden fazla yazdığımız gibi, daha önce oluşan huniler üzerinde zaman içinde sonraki meteorların etkisi yoktur.
Krater Tsiolkovsky http://wms.lroc.asu.edu/lroc_browse/view/M101291859 -22,0 131,4 0,83 m / piksel
Nadir, çürüyen taşlar, taşların rengi koyulaşmış, neredeyse siyah. Ancak, yine de, tepelerin yok edilmesinin kesin nedeni bilinmiyor, çünkü bu, kaynakların sıradan bir şekilde tükenmesi veya bir hastalık olabilir. Ve bu versiyonda "tepe" yerine krater sistemi, terk edilmiş işlerin üzerindeki heyelanlardır. "Terk edilmiş eski bir şehrin kalıntılarına" benzer bir şey, ama yine de, karşıtların mücadelesinin versiyonundan yana bir şeyler konuşuyor. Diyalektik, Ay'da diyalektik olmalı!
NASA, LRO.
necho krater , http :// wms . iroc . asu . edu / lroc_browse / görüntüle / M 103703826 LE _ _ 123,62° -4,95° 1,05 m / piksel
Ve çiçek açan ay tepeleri böyle görünüyor. Tepeler yoğun bir şekilde taşlarla kaplıdır ve üzerinde veya yakınında tek bir krater yoktur. Oluşumlarının herhangi bir versiyonuyla birlikte kraterler veya çökmeler, sorunların ve durgunluğun bariz işaretleri olduğundan. Ancak genel olarak, bu, kraterlerin yavaş yavaş tepeye "yaklaştığı" ve hiçbir yerde taşlar arasında oluşmadığı zaman, kraterlerin göktaşı oluşumu açısından son derece doğal olmayan bir durumdur! Görünüşe göre taşlı bir tepeye bir göktaşı düşmesi mal olacak (çok sayıda olması durumunda!) Ve taşlar arasında böyle tek bir krater yok.
NASA, LRO.
necho krater , http :// wms . iroc . asu . edu / lroc_browse / görüntüle / M 103703826 LE _ _ 123,62° -4,95° 1,05 m / piksel
Yaklaşık 50-60 metrelik devasa taş bloklar hakkında, tamamen krater yokluğu, büyük olasılıkla teknolojinin en parlak dönemi ve kaynakların uygun şekilde kullanılması. Ve bu (müreffeh) bölgede, sürünen taşların izi yoktur.
Yani, genellikle dört düzenlilik gözlemlenir.
Sadece taşlarla kaplı tepeler.
Sadece kraterlerle kaplı tepeler.
Taşların ve kraterlerin düzeni karışık.
Crawling Rocks, yalnızca bir krater ızgaranız olduğunda ortaya çıkar.
Taşların arasında ayrı ayrı yerleştirilmiş kraterler yok! Bu seçenek, klasik göktaşı versiyonuna göre krater oluşumunun en olası ve en sık meydana gelmesi gereken seçenek olmasına rağmen.
Yıkılmış bir koloniden yeni bir yere sürünen taşlar.
(Tsiolkovsky kraterinde bulunan aynı yerden beş parça)
Tsiolkovsky krateri http://wms.lroc.asu.edu/lroc_browse/view/M101291859 -22.0 131.4 0.83 m / piksel iki panoramaya bağlantı, panoramadan alınan taş izleri ( L ) M101291859L
İki taş birbirine doğru sürünüyor, üzerinde nispeten düz bir yer. "Uzun iz" yukarıdan ve aşağıdan aşağı yukarı aynı şekilde uzanır. Işık noktası, yeni oluşan bir koloninin yeri.
Maksimum büyütme. Üç yönden izler. Eski ayak izleri sol üstte (merkezde neredeyse görünmez izleri olan bir grup dağınık taş), sağ üstten fotoğrafın ortasına ve altına doğru giden birçok eski ama görünür iz. Tam panoramada, sağ alttan ek izler görülebilir. Böylece, izlerin kesiştiği ve zıt yönlerde gittiği görülebilir, bu, doğal eğim boyunca kayan taşların dahil olduğunu göstermez. Ayrıca burada hakim eğim yok ve eğim varsa o zaman önemli değil, üstelik eğimin herhangi bir yönünde, karşısında veya ters yönde izler var.
Parça, sağda ve altta bir önceki yeri içerir. Sol üst köşedeki taş iz , ortadaki ilk fotoğraftaki ile aynı "uzun iz". Ek olarak, izler görülebilir - sağ alttan merkez yönünde bir grup taş. Ve altta, soldan sağa ve sağdan sola birkaç ayak izi. Toplamda ondan fazla parça ayırt edilebilir.
Yokuşun önemsizliğine rağmen taşlar sürünüyor. Aslında, büyük olasılıkla, tam olarak hafif eğim nedeniyle, yukarıdan aşağıya taş izleri aşağıdan yukarıya göre biraz daha uzundur. İlk durumda, taşların uygun hareketi, küçük stoğun potansiyel enerjisi ile kolaylaştırıldığı için.
Kraterlere gelince, pek çok nedenden dolayı oluşmuş gibi görünüyorlar.
Görünüşe göre, en yaygın huniler, krater miselyumu tarafından oluşturulan dipleri oluşturur.
Küçük kraterler, büyük olasılıkla, taşların izleri ve ara yatakları ve bunların diğer faaliyetleri (yüzeyin altındaki yuvalar, yerde büyüyen taşların ayrışması, vb.) tarafından oluşturulmuştur. Son açıklama, Computerra forumu http: //www.computerra.ru/forum/index.php?PAGE_NAME=list&FID=29 ).
Meteor kraterleri ve "zıplayan" taş izleri.
Eserler - taş ocakları, madenler, çöküntüler (aşağıdaki fotoğraflar).
Maksimize edilmiş ölçek. Fotoğrafta, Tsiolkovsky kraterinin aynı yeri, ancak biraz sağda yer alıyor. Ortada gösterilen taşın "uzun izi", burada ekran dışında sol üst köşede. Ek olarak, zar zor fark edilen izler yukarıdan merkeze ve aşağıdan merkeze doğru sağa gider.
Tsiolkovsky krateri http://wms.lroc.asu.edu/lroc_browse/view/M101291859 -22.0 131.40.83 m / piksel M101291859L
Önceki fotoğrafın sağ tarafı. Ayak izlerinin bulunduğu yerdeki yüzey kesinlikle düz bir düzlüktür ve eğer varsa taşların çoğunun kayma yönünde sola doğru eğim çok büyük değildir. Oysa fotoğrafın sağ kenarında tepeden dik bir iniş görülüyor ama üzerinde herhangi bir yuvarlanma izi yok! Yokuşun hem kenarında hem de çok dikliğinde taşlar olmasına rağmen. İnsanların aşırı dik yokuşlarda sürünmekten kaçındıkları ortaya çıktı ! Aksine, bu tür yerlerden yana doğru sürünerek uzaklaşırlar.
NASA, Apollo görevi.
http://www.hq.nasa.gov/office/pao/History/alsj/a17/AS17-139-21191HR.jpg
"Kuzey Dizisi" lensi 500 mm, fotoğraf İstasyon-6'dan çekilmiş, mesafe yaklaşık bir buçuk iki kilometre, en büyük taş yirmi metre yüksekliğindedir.
En dik yokuşlardan biri ama taşları oldukça sağlam ve kaymıyor...
Gördüğünüz gibi taşın hareket yönünü açılar değil başka sebepler belirliyor. İkincil göktaşları söz konusu olduğunda, taşın izi eşit derecede net olmalıdır, ancak iz, uzun süre taşların yavaş hareketinden kesin ve seçeneksiz olarak bahseden başlangıca doğru kaybolur. Ancak "noktalı çizgi" izleri en büyük gizemi temsil ediyor ve dikkat ederseniz noktalı izlerin netliği biraz daha yüksek, bu da daha kısa bir oluşum süresi ve buna bağlı olarak daha yüksek bir hız anlamına geliyor. Ancak "noktalı çizgi" hareketinin doğası net değil, aşağıda yeni bir göktaşı kraterine ayrılan başka bir konuda, ayrıca güçlü bir şekilde kavisli bir yay boyunca ilerleyen birkaç noktalı iz gösteriliyor. Ayrıca "parlak" izler vardı. Ön analizin kendisi bağlamında, burada tüm versiyonları tartışmayacağız, ancak forumda gözlemlenenleri açıklayabilecek birkaç olası mekanizmayı ifade edeceğiz. http://forum.7tem.ru/viewforum.php?f=7
Ve örneğin, "yuvarlanan taşlar", yuvarlandıkça artan "kar topları" sarılmışsa, bu durumda, yol, "kar topunun" kütlesindeki artış nedeniyle yalnızca kademeli olarak daha derin olmamalı, aynı zamanda daha geniş ve bu değil. Ayrıca sürünen taşların görünümü farklıdır, astronotlar sürünen taşların yakın mesafeden fotoğraflarını çektiler ve bunların ne göktaşı parçasına ne de kartopuna benzemediğini görebilirsiniz.
http://forum.7tem.ru/viewtopic.php?f=7&t=23
NASA, LRO
Karık, yukarıdan aşağıya Kara Kaya izidir, taşın boyutu yaklaşık 14 m, izin uzunluğu 3-3,5 km'dir. Sağda otuz derecelik bir açıyla ikinci parkur, bu Tracy kayasının parkuru, kayanın boyutu yaklaşık 12-14 m, parkur 2,5 km uzunluğunda. Lunar Orbiter fotoğraflarında bulunan uzun izlerin görüntüsü, uçuşlardan önce NASA'nın ilgisini çekti ve astronotlara her iki kayayı yerinde fotoğraflamakla görevlendirildi.
Patikaya bakılırsa, yolun başındaki "Tracy" kayası oldukça geniş ve derin bir oyuk aştı. Kayanın farklı yönlerden fotoğrafları aşağıda ve burada http://forum.7tem.ru/viewtopic.php?f=7&t=333&start=10
NASA, Apollo 17.
Solda - önden görünüm, sağda - arkasında bıraktığı karık uzanan kayanın kuyruğu. Ufuktan bakıldığında, soldan sağa doğru hakim olan eğim belirlenebilir, ancak mevcut konumda, Tracy Rock aniden güçlü bir şekilde sağa döndü ve neredeyse doksan derece boyunca pistin karşısında.
LRO fotoğrafında Tracy Rock, 0,5 m İlgili forumlar: frnts, eng http://www.forum-conquete-spatiale.fr/la-lune-f33/apollo-17-par-lro-t8404.htm
Dahası, "kuyruk" açıkça kayayla ortak bir parçadır, çünkü dönerken konumunu korumuştur. Tam panorama adresi http://lroc.sese.asu.edu/news/index.php?/archives/137-Exploring_the_Apollo_17_Site.html#extended
28 Ekim tarihli fotoğrafı inceleme çalışması, çekim sırasında güneşin yüksek konumu ve dolayısıyla gerekli kontrastın olmaması nedeniyle engelleniyor. Gözlemlenenin o kadar çok versiyonu olduğunu belirtmek isterim ki, aşağı yukarı yeterli bir açıklama büyük olasılıkla bir yıl içinde ortaya çıkacaktır. Ama şimdi, tüm gördüklerimizi göz önünde bulundurarak, NASA'nın Ay'da çokça aradığı suyun orada olmadığını varsayalım. Büyük olasılıkla, kuru elektroliz üzerinde çalışan kuru "tozlu" yaşam formunun versiyonuna dayanarak, su onun için gerekli olmadığı gibi, mikroskobik miktarlarda bile onun için son derece tehlikelidir.
Bu nedenle, Apollo 17 iniş sahasındaki (ölü, kirlenmiş bölge! ). Ne de hastalanıyoruz, grip ve soğuk algınlığına, toza veya vakuma maruz kalan yaşam formu, görünüşe göre, en ufak değişikliklere karşı çok daha hassas.
http://lroc.sese.asu.edu/news/index.php?/archives/137- Exploring_the_Apollo_17_Site.html#extended http://lroc.sese.asu.edu/news/uploads/ap17_1st50km_4release.png
Apollo 17 iniş aracı, büyük olasılıkla tüm yaşamı öldüren güçlü bir gaz jeti yarattı. Bu nedenle LRO fotoğrafları, tüm aletlerin ve büyük taşların konumlarının bir "ayna" yazışmasını gösteriyor ve kraterlerin yakınındaki küçük farklılıklar, bu "enfekte" bölgede bile yer altı aktivitesinin varlığına işaret ediyor olabilir.
Gerçekten de, "taş" tanımı - sağlam ve yenilmez bir şeyin yanılsamasını yaratır. Ancak son derece seyreltilmiş tozlu bir atmosferde, neredeyse bir boşlukta oluşan bir yaşam biçimi, tam tersine, değişimlere bizimkinden çok daha duyarlı olmalıdır. Ay bazalt taşlarının yoğunluğu karasal olanlardan yaklaşık iki kat daha düşüktür, bu nedenle gözeneklidirler, yapıları en küçük kılcal damarlar tarafından alçaltılır - damarlar (tüm bunlar ay taşlarının açıklamasında bulunur, ancak farklı bir terminolojide). Birçok fotoğrafta kayıtlı olan phricalia şeklindeki sıvı salgılar, dünyevi DNA'ya benzer şekilde bizden gizlenen bilgi depolama biçimlerine sahip karmaşık bir yaşam süreçleri mekanizmasından da söz eder. Bu nedenle, düşük vakum durumunu seyreltilmiş bir atmosfere dönüştürmek, aşırı duyarlı Ay yaşam formu için kelimenin tam anlamıyla bir felakete dönüştü. Gerçekte, Dünya'ya teslim edilen taşların sonraki ayrışmasına tanıklık eden şey. Artık netleştiği gibi, Ay'daki tüm taşlar ölmüş olsa da, nano boyutlu kılcal damarlar için gazlarla tıkanma, karasal organizmalarda arteriyel ve venöz sistemin trombonlar tarafından tıkanması ile aynı felakettir. Canlı organizmalar sadece bir oksijen ve su kaynağı değil, aynı zamanda bağlantısızlığı doğal olarak çökmeye yol açan karmaşık, kendi kendine tutarlı elektromanyetik ve kuantum alanların sürekli çalışmasıdır.
Bu, görünüşe göre, 9 Ekim'deki çarpma tertibatının çarpması sırasında Güney Kutbu'ndan toz atılmamasının nedenidir; bu, suyun ve tüm uçucu bileşiklerin vakumlu yaşam formunun tüm yaşam süreçleri üzerindeki aynı zararlı etkisinde yatmaktadır. . Fizik kanunları herkes tarafından bilinir, soğuk kutuplar, donma noktası 31K'nın üzerinde olan su ve gazları adsorbe eder. Dolayısıyla burası öyle doğal bir tuzaktır ki yapay veya doğal olarak ( evrim ve gerekli bağlayıcı maddeyi geliştiren ekosistem sırasında) istenmeyen elementleri depolamak için kullanılmıştır.
Bu versiyona göre, daha önce gösterilen tüm fotoğraflar ölüm, ıstırap ve çürümenin kanıtıdır. Ay'da, atmosferin yoğunluğu dünyanınkinden 10 14 kat daha düşüktür! Bu nedenle, aşırı derecede seyreltilmiş buharların bile beklenmedik görünümü (dünya standartlarına göre!) Yüzeyi tamamen sterilize edebilir (canlı bir şey inert değildir, diğer yasalara göre yaşar).
Sonuçlar basit: sadece dört ton ağırlığındaki koçlar değil, aynı zamanda varlığımızın doğal nefesi de kilometrelerce ötede yaşayan her şeyi yok edebilir. Bilmediğimiz birçok faktör olduğu konusunda hemfikiriz, bu nedenle bilimsel bir kampanya, tüm versiyonların incelenmesini ve yalnızca hidrojen bombası patlamalarının, çarpma darbelerinin, iniş araçlarının inişinin değil, radarların bile son derece dikkatli kullanımının hariç tutulmasını gerektirir. ve diğer her şey - "aşırı duyarlı" ekipman (karaya atılan ispermeçet balinalarını ve yunusları hatırlayın!). Ve aya, insanlar sürekli olarak su buharı ile soluyarak uzay kıyafetleri içinde geldiler!
Bu nedenle, Oort Bulutu bölgesinde radarların kullanılması, ay etkisinden daha kötü bir etkiye neden olabilir, bu nedenle, çevremizde var olan yerel doğal faktörleri (aynı sürünen taşlar!) Daha dikkatli incelemek gerekir. , diğer gezegenlere geçin. Üstelik doğal arka planını aşmayan yöntemlerle.
Not.
Karşılaştırmalı basınç hesaplaması: iniş aşamasında, iniş sahasında ay yüzeyinde yaratılan atmosferik basınç. Memenin çapı 1,3 m, bu alandaki gazların basıncı 0,1 atm, dolayısıyla 1,3 km mesafede basınç 10 9 kat daha azdı. Dünya atmosferindeki moleküllerin konsantrasyonu, aydakinden 10 14 kat daha yüksektir, ay atmosferindeki parçacıkların konsantrasyonu, 1 cm3 başına yaklaşık 500 moleküldür . Toplamda, iniş sırasında en az 10 saniye, 1,3 km mesafedeki ay atmosferindeki moleküllerin konsantrasyonunda ek bir artış, ay atmosferinin 10.000 normal durumuna (cm3 başına 5.000.000 parçacık) ulaştı. . Motorun uçuş süresi boyunca çalışmasını hesaba katarsak, yapılan değişiklikler büyüklük sırasına göre artar.
Kütle ile karşılaştırmalı hesaplama: İniş aşaması yakıtının kütlesi 8,2 tondur, bu da yaklaşık 10.000 km3'lük bir hacimde dağılmış 28 molekül, motorun süresi dikkate alındığında yaklaşık 1 ^'lik bir konsantrasyon verir ( 9 -3) = cm3 başına 10 6 molekül . Bu, 30 km'lik bir mesafede, Ay vakum atmosferi için normal basıncın yaklaşık 1000 katıdır. Düşük vakumun üst sınırının cm3 başına 10.000 molekül olduğunu hatırlayın , bu nedenle, iniş motorunun çalışması sırasında, ek olarak oluşturulan gaz basıncı , 30 km mesafede düşük vakum konsantrasyonunu 100 kat aştı , bu da görünümü gösterir iniş sahasında geçici olarak seyreltilmiş bir atmosfer.
http://www.hq.nasa.gov/office/pao/History/alsj/a17/AS17-141-21610HR.jpg
Ceset, ağız, phricalia, izler. Her nasılsa doğal olmayan bir şekilde, 6. istasyonun tüm bu taşları, istisnasız hepsi hayvanlara benziyor, arkasında izlerin uzandığı ve bu izleri bırakan uzuvları, kuyrukları, boyunları ve ağızları olan "taşlar". Anormal fenomenlerin listesi çok uzun ve her şeyin hemen gördüğümüz ve anladığımız şeyle örtüşmesi garip olurdu. Ama biz yine de Ay'ın sanki üzerinde insan varmış gibi dikkatli bir şekilde keşfedilmesinden yanayız.
Soldaki ceset (Tracy Rock'ın yanında yatıyor ve aynı yerde çok sayıda “taş”, “ayak izi” ve “dung”) var.
http://www.hq.nasa.gov/office/pao/History/alsj/a17/AS17-141-21610HR.jpg
Aynı "ceset", ancak sağ tarafta
http://www.hq.nasa.gov/office/pao/History/alsj/a17/AS17-141-21634HR.jpg
ağız
http :// www . hq . nasa_ _ gov / office / pao / Geçmiş / alsj / a 17/ AS 17-141-21616 HR . jpg
http://www.hq.nasa.gov/office/pao/History/alsj/a17/AS17-141-21619HR.jpg
dışkı
http://www.hq.nasa.gov/office/pao/History/alsj/a17/AS17-141-21639HR.jpg
http://www.hq.nasa.gov/office/pao/History/alsj/a17/AS17-141-21657.jpg
izler
http://www.hq.nasa.gov/office/pao/History/alsj/a17/AS17-141-21621HR.jpg
http://www.hq.nasa.gov/office/pao/History/alsj/a17/AS17-141-21624HR.jpg
Biraz uzakta bir “ceset” izi ve ona doğru gevşemiş bir yüzey uzanıyor, aşağıda aynı yerin yanında izler var.
http://www.hq.nasa.gov/office/pao/History/alsj/a17/AS17-141-21650HR.jpg
http://www.hq.nasa.gov/office/pao/History/alsj/a17/AS17-141-21651.jpg
http://www.hq.nasa.gov/office/pao/History/alsj/a17/AS17-141-21652HR.jpg
Apollo 17 arşivinden alınan fotoğraflar http://www.hq.nasa.gov/office/pao/History/alsj/a17/images17.html#MagL
NASA, Apollo 15. Tsiolkovsky krateri.
Tsiolkovskiy krateri, çap 188 km http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/f/fa/Tsiolkovskiy_crater_Apollo_15.jpg
Tüm fotoğrafları inceledikten sonra şunu görebilirsiniz: izler genellikle sadece dik bir eğim değil, kaya oluşturan bir kaya kütlesi veya uçurum olmayan yerlerde başlar.
Taşların ortaya çıkmasının en doğal açıklaması yüzeye çıkan kayaların ısıyla ufalanması olacağından, izlerin benzer yerlere bağlanması gerekirdi. Tsiolkovsky kraterinin merkezinde devasa bir dağ silsilesi yükseliyor, ancak söz konusu parkurların fotoğrafları, hem doğrudan parkurun başında hem de yakınında, tepelerin eğimlerinin oldukça yumuşak olduğu yerlerde çekildi. Ve hiçbir durumda, parçalanması taşların oluştuğu yer olabilecek çıkıntılı kayalık tepeler şeklinde bir ana kaya çıkıntısı yoktur.
Dahası , tam olarak, taşların yaygın hareketini açıklama sorunu daha derindir ve tepelerin eteğinde önemli taş birikimlerinin olmadığı gibi anormal gerçeği içerir (hiçbir durumda kelimenin tam anlamıyla taşlarla dolu tepelerde bile çok katmanlı birikimler).
"Farklı bir yaşam biçiminin tezahürü olarak taşların hareketi" versiyonuna göre, gözlemlenen her şey doğaldır ve habitatın doğasına ve taşların tepelerin tepelerinde ve tepelerde görünmesi sorununa karşılık gelir. Yamaçların dibinde taş birikmesi olmaması bu durumda ortaya çıkmaz. Hipotez bağlamında - farklı bir yaşam biçimi, taşların görünümü ve hareketi, bu durumda anormallikler değil, genel yaşam sürecinin gerekli bir bileşeni olan diğer fenomenlerle bağlantılıdır. Açıkça izler kalıcı değildir ve onları güncel tutmak için bir tür evrensel, düzenli olarak tekrarlanan sürece ihtiyaç vardır. "Kaya parçalarının kayması" versiyonu söz konusu olduğunda, tepelerin tepelerindeki taşların görünümünün doğası sorunu bağımsızdır ve açıklaması, izlerin paradoksal doğasından ve yokluğundan daha az önemli değildir. birikimler.
Ve elbette, şaşırtıcı bir şekilde her zaman tepelerin üzerine düşen ve daha sonra yavaşça aşağı kaymak için kötü şöhretli göktaşı parçaları olamaz! Göktaşları hiçbir şeyi açıklayamaz, kendilerini bile! Ay'daki göktaşları o kadar istisnai bir nadirlik olduğundan, sözde her yerde bulunan varlıkları kendi içinde mistiktir! Sanki güneş sisteminin sürekli bir göktaşı sürüsü olduğu bir dünyadaydık. Ve bu durumda, bu sabah, göktaşları - emir üzerine, az önce yapılmış aynı yepyeni tepelerin üzerine düşmeye başladılar. Böyle bir seçenek hemen her şeyi açıklayacaktır: her yerde, ancak yığınlar olmadan, tepelerde yatan taşlar, yeni ortaya çıkan yeni izler. Ve burada tasarruf olmaması da mantıklı! Çizilen resimde her şey yerinde, her şey birleşiyor çünkü bizim çizdiğimiz “dünya”, “Yaratılışın İlk Günü” ne çok benziyor!
Ve gerçek Ay farklıdır, milyarlarca yıldır var olmuştur! Dolayısıyla fotoğraflarda gözlemlediğimiz şey kesinlikle olağandışıdır ve cansız bir kozmik bedende görmemiz gerekenlere kesinlikle uymamaktadır. Bu nedenle, ilk bakışta standart olmayan versiyonu (canlı versiyona göre yönlü fotoğraflar çekerek) kontrol etmek mantıklıdır. Çünkü fotoğrafları ne kadar sıralarsak ayıralım, çalışan versiyonun yönlendirilmiş bir incelemesini yapmadan yapamayız. Bu yüzden hipotezler ve versiyonlar yazacağız ve hayranlıkla Amerikan-Rusça-Kanada-İspanyolca konuşan uzaylılarla tanışma hayali kuracağız.
Tsiolkovsky krateri, http://wms.lroc.asu.edu/lroc_browse/view/M101291859 -22.0 131.40.83 m / piksel M101291859L
İlk fotoğrafta gösterilen "uzun iz", siz taştan uzaklaştıkça, izin netliğinin giderek azaldığını gösteriyor.
Bu nedenle, çevredeki alanın doğasına bağlı olarak, dört tarafta da büyük kraterlerin varlığını özetlemek için sonuca varabiliriz.
Tsiolkovsky kraterindeki söz konusu platoda, son zamanlarda, birkaç taş kolonisi krater miselyumu tarafından evlerinden çıkmaya zorlandı ve sürülen kolonilerin hareketli kısmı, yeni bir yerleşim oluşturmak ve haklı çıkarmak için uygun bir yer arıyor. Ve taşların yoğunlaştığı yerdeki ışık noktasına bakılırsa, koloniyi canlandırma sürecine çoktan başlamışlar.
NASA, Apollon. Karık Ariadeus.
Ariadius Rille. http :// www . hq . nasa _ gov / office / pao / Geçmiş / SP -362/ bölüm 6.3. htm
http :// www . lpi . usra _ edu / kaynaklar / apollo / çerçeve /? ABD 10-31-4640
http://www.lpi.usra.edu/resources/apollo/frame/?AS10-31-4640
http://lroc.sese.asu.edu/news/index.php?/archives/115-Rima_Ariadaeus_-_A_Linear_Rille.html
http://wms.lroc.asu.edu/lroc_browse/view/M104419352R 15,33° 5,68° 1,2 m/piksel
Ariadeus izinin sınırı, fotoğrafın ortasından çapraz olarak geçiyor ve yüksek büyütmede keskin bir kırılma olmadığı görülebiliyor.
"Karık yatağı" ile çevresindeki yüzey arasındaki temel fark, daha koyu rengi, daha az krater ve daha çok taş olmasıdır. Bütün bunların tesadüfi olması pek olası değil. "Karığın" tuvali, yakından bakıldığında, üzerinde sürünen veya taşınan taşlarla asfalt bir yola (kuru lav akışı??) benziyor.
Böylece daha yakından incelendiğinde renk farklılığına ek olarak aynı tür taşların varlığı bulunur ve tuval üzerinde "karık" vardır.
Bu nedenle, Ariadeus oluğunun büyük olasılıkla taşları taşımak için döşenen bir ulaşım yolu olduğu ve milyonlarca hatta yüz milyonlarca yılda bir kanala benzeyen bir şeye dönüştüğü varsayılabilir.
eserler.
NASA, LRO.
http :// wms . iroc . asu . edu / lroc _ gözat / görüntüle / M 104227032 L 44,20° -40,37° 0,74 m / piksel http :// lroc . ses . asu . edu / haberler / yüklemeler / M 104227032 L_thumb ._ _ _ png http :// lroc . ses . asu . edu / haber / dizin . php ? / arşivler / 133- Metius _ B'nin _ duvarındaki _ küçük krater . _ _ _ _ _ html # genişletilmiş
Önemsiz nitelikteki eylemlerle birbirine bağlanan birçok taş izi. Gözlemlenen detaylar son derece merak uyandırıcı ve resme ilgi çekici bir içerik kazandırıyor.
Önceki parçanın maksimum büyütmesi.
Uzun noktalı bir iz bırakan büyük bir parçanın davranışını düşünün. Olanlar, göktaşının çarpmasından önce yüzeyde bulunan parçanın eksen etrafında dönmesiyle açıklanabilir: saat yönünde dönüş, dönüş ekseni ilk hareket çizgisi boyunca yönde. Bu durumda, ilk dokunuşunda, iki parça teğet olarak sağa doğru uçtu . Ayrıca atalet kuvvetleri ve dönen gövdenin yüzeyle etkileşimi, fotoğrafta görülen noktalı yayı oluşturur. Aynı zamanda, noktalı izlerin varlığı şaşırtıcıdır; bu, genel olarak konuşursak, atıl madde açısından açıklanamayan bir olgudur.
NASA, LRO
necho krater , http :// wms . iroc . asu . edu / lroc _ gözat / görüntüle / M 103703826 LE 123,62° -4,95° 1,05 m / piksel "Sakin"
Necho kraterinin tam merkezinde yer alan garip, hafif bir nesne . Kraterin içinde sadece taşlarla dolu tepeler var, krater yok, sürünen taş izleri yok.
Yaklaşık 35-45 metre çapında ve 60 metre yüksekliğinde, rokete benzeyen garip bir oluşumun boyutu.
NASA
NASA, Apollo görevi. http://www.hq.nasa.gov/office/pao/History/SP-362/ch6.3.htm
Kraterler arasında bir bağlantı hatları ağı olduğuna dikkat edin. Görünüşe göre, krater hunileri tesadüfi değil ve büyük olasılıkla yer altı boşluklarındaki arızalar, ancak bağlantı hatları, sarkan iletişimlerin üzerinde oluşan arızalar.
NASA, LRO.
http :// lroc . ses . asu . edu / haber / dizin . php ?/ kategoriler /2- Öne Çıkan _ Resim
http :// wms . iroc . asu . edu / lroc _ gözat / görüntüle / M 110383422 R -175,2 ° 37,5 ° 0,61 m / piksel
Dik eğim, derin krater. Aşağıya doğru kayan kayalardan kraterin bugün oluştuğunu görebilirsiniz!
Bu, kraterlerin duvarlarında taş izlerinin olmamasının açıklaması gibi görünüyor! Ama düşünelim, küçük bir krater vardı ve yavaş yavaş ufalanarak büyüdü ... derinleşti ve genişledi.
Toprak nereye gitti?
NASA, Apollo görevi.
http://www.hq.nasa.gov/office/pao/History/SP-362/ch7.2.htm
http://www.hq.nasa.gov/office/pao/History/SP-362/ch7.2.htm
Bir kilometre genişliğinde bir hendekle bu beş kilometrelik döngüyü kim ve nasıl yaratabilir?!
Görünüşe göre tek amacı gururla ilan etmek.
- Burada gelişmiş bir teknolojik uygarlık yaşıyor! Yüzeyin üzerinde uçan taşların kemerli izleri, bize Ay'da yaşayanların karmaşık teknolojilere sahip olabileceğini düşündürdü, ancak bu durumda, olgunun ölçeği son derece sıra dışı bir şey hissi veriyor.
NASA, Apollo görevi.
http://www.hq.nasa.gov/office/pao/History/SP-362/hrp200.jpg
http://www.hq.nasa.gov/office/pao/History/SP-362/ch6.3.htm
Kraterlerin dibinin ve çevre yüzeyinin durumu aynıdır ve oluşan yara üzerinde geç kraterlerin etkisine dair hiçbir iz yoktur. Büyük olasılıkla, bu durumda kraterleri değil, eğimleri gözlemliyoruz.
NASA, Apollo görevi.
http://www.hq.nasa.gov/office/pao/History/SP-362/hrp201.jpg
http://www.hq.nasa.gov/office/pao/History/SP-362/ch6.3.htm
http://www.hq.nasa.gov/office/pao/History/SP-362/ch5.6.htm
http://www.hq.nasa.gov/office/pao/History/SP-362/ch7.2.htm
Dahası, geometriye aşina teknojenik bir uygarlığın bir taş ocağının bariz işaretleri.
http://www.hq.nasa.gov/office/pao/History/SP-362/ch5.4.htm
Alt yüzeye dikkat edelim, izlenim sanki bu alan basitçe "başarısız". Görünüşe göre olan oldu. Kraterin dibindeki "buruşuk" yüzeyin tanıklık ettiği büyük yüzey altı boşlukları çöktü. Alçalan "yüzey bloğu" altta daha küçük bir yüzeyi işgal ettiğinden, bu da yaklaşık olarak aynı kabartma ile bir kamburluğa yol açtı.
NASA
http://www.hq.nasa.gov/office/pao/History/SP-362/ch7.1.htm
Henüz tam olarak tamamlanmamış olan boşluğun üzerindeki tavanın çökmesi.
http://www.hq.nasa.gov/office/pao/History/SP-362/ch5.3.htm
NASA
http://www.hq.nasa.gov/office/pao/History/SP-362/ch4.2.htm
http://www.hq.nasa.gov/office/pao/History/SP-362/ch5.3.htm
Ay'da sakinlerinin zaten helyum-3 çıkardıkları, çok ve uzun bir süre madencilik yaptıkları ve çukur kazmakla ilgili olmayan diğer teknolojilere geçtikleri konusunda tam bir his var.
Nasa. Krater Eratosthenes.
http://yastro.narod.ru/a/a_news149.htm
61 km çapındaki Eratosthenes krateri. Başka bir krater olan Copernicus, sağda ufukta görülüyor.
Eratosthenes kraterinin merkezi tepesi, karanlık bir arka plan üzerinde mavi bir nokta olarak görülebilen kendi anormal parıltısına sahiptir. Bütün bunlar beyler, Ay topraklarının bombalanmasını koşulsuz ve derhal durdurmanın gerekli olduğunu söylüyor. Böyle bir çalışmanın insani olmadığı göz önüne alındığında. Kim daha güçlü olursa olsun.
NASA, Apollo 15.
http://ru.wikipedia.org/wiki/File:Aristarchus_and_Herodotus_craters_Apollo_15.jpg
Fotoğrafta soldaki Aristarchus krateri, sağdaki Herodotus krateri.
Aristarchus krateri, en fazla sayıda anormalliğin kaynağı: parıltıların, ışıkların, projektörlerin kaynağı, yüksek radyoaktivite bölgesi. Kraterin şekli olağandışıdır ve bir sirke veya dünyevi bir taş ocağına benzer.
Nasa.
http://www.thelivingmoon.com/43ancients/04images/Moon7/Aristarcus/PIA00404_Aristarchus.jpg
Parlayan Aristarchus krateri amatör bir teleskopla bile görülebilir.
NASA, LRO.
Aristarchus Krateri http://lroc.sese.asu.edu/news/uploads/aristarchus_inner.png
http://lroc.sese.asu.edu/news/index.php?/categories/2-Featured_Image
Çeşitli boyutlarda kayalarla kaplı eğimli tepeler. Burada, Aristarchus kraterinde parlak ateşler yakılıyor. Makalenin altındaki kraterin tam ölçekli fotoğrafları.
Ancak ilk bakışta bu taşlarda olağandışı bir şey yok.
NASA
http://www.thelivingmoon.com/43ancients/04images/Moon7/Aristarcus/Aristarcus_CL_02.png http://www.thelivingmoon.com/43ancients/04images/Moon7/Aristarcus/Aristarchus_Sir_Patrick_01.png
NASA, Lunar Orbiter 7, Aristarchus Krateri. Apollo 11 mürettebatı tarafından Ay'ın geçişi sırasında, astronotlara Dünya'dan gözlemlenen Aristarchus kraterinin parıltısını tekrar kontrol etme görevi verildi. Transkripte göre astronotlar, kraterin duvarlarının parıltısını doğruladılar ve onların görüşüne göre lüminesansa benziyordu.
NASA
http :// yastro . narod_ _ ru / a / a _ haber 149. htm NST , bölge krateri Aristarchus.
Görünür ışığa ek olarak, Aristarchus krateri, görünüşe göre muhtemelen yapay olarak sahnelenen radyoaktif bozunma süreçleriyle ilişkili bir sert radyasyon kaynağıdır. İkincisi, aydınlatma efektlerinden daha şaşırtıcı değil, çünkü doğada Ay'ın yüzeyinde her iki fenomeni de destekleyen doğal süreçler yok. Hem ışık olayları hem de yüksek radyoaktivite. Yavaş yavaş bozunan radyoaktif elementler belirgin bir arka plan oluşturamadığından ve yarılanma ömrü kısa olan radyoaktif elementler hızla yok olmalıdır. Oysa Ay'da dirilmeleri için doğal şartlar yoktur ve olamaz. Ancak astronotların kraterde kalmasını ahlaki nedenlerle imkansız kılan, güçlü radyasyon seviyesiydi.
Tartışma http://forum.7tem.ru/viewforum.php?f=7
Makale, "Astronotlar aydayken gerçekte neyi fotoğrafladılar?"
1. Kısım http://www.7tem.ru/52.htm
2. Kısım http://www.7tem.ru/62.htm
Apollo 17 Arşivi
http://www.hq.nasa.gov/office/pao/History/alsj/a17/images17.html#MagL
LRO arşivi
http://lroc.sese.asu.edu/news/index.php?/categories/2-Featured_Image
Apollo Misyonu Araştırma Kataloğu
http://www.hq.nasa.gov/office/pao/History/SP-362/ch4.2.htm
84 MB "APOLLO 17 ÖN BİLİM RAPORU"
http://www.hq.nasa.gov/office/pao/History/alsj/a17/as17psr.pdf
5 Kasım 2009
Not: Bazen Büyük Dosyaları tarayıcı açmayabilir...İndirerek okumaya Çalışınız.
Yorumlar