Sevdam Bende Kan Bırakırsa

“Aşkı tasavvuf tarihinde ilk defa ıstırap ve elem olarak tanımlayan Hallâc Mansûr’a göre sevgi,ezeli bir sıfat ve yardımdır. Bu olmasaydı insan ne imanı ne de Kur’an’ı tanıyabilirdi. 

O, ilahi aşkı pervane ve mum ışığı metaforuyla anlatır. Ona göre pervane aşığı, mum ışığı hakikatin ilmini, sıcaklığı hakikatın hakikatini, alevin içine dalmaksa hakikatin hakkını sembolize etmektedir. 

Bir diğer deyişle pervanenin ışığı görmesi “ilmi’l- yakin”, ışığın hararetini hissetmesi kendisini ateşin içine atıp yanıp kül olması “Hakka’l-yakin”dir. Aşkın en son merhalesi olan bu hali anlayıp kavramak zordur. 

Hallâc aşk kavramına ilk defa kanı karıştıran sûfidir. İlahi aşk yolunda benliğinden geçip “Ene’l- Hakk”dediği için idam edilirken elleri kesildiği zaman aşıkların rengi olduğu gerekçesiyle yüzünü kana bulamış, kollarına kan sürerek abdestini tamamladığını söylemiştir. “Bu ne biçim abdest?” diye sebebi sorulunca, “Aşk ile iki rekat namazın abdesti kanla alınmazsa sahih olmaz” cevabını vermiştir. Ona göre bu hareket, aşktaki samimiyetin ve doğruluğun göstergesidir.”

(Bardakçı, 2005, s. 126–127)  

Not: Bazen Büyük Dosyaları tarayıcı açmayabilir...İndirerek okumaya Çalışınız.

Benzer Yazılar