Mahir Kaynak, "Derin PKK" ve "Dünyayı Kimler Yönetiyor" ve İlgili Konular

Bunlarada Bakarsınız

Mahir Kaynak, "Derin PKK" ve "Dünyayı Kimler Yönetiyor" adlı çalışmalardaki konuşmalarında, Türkiye'nin uluslararası ve iç politikadaki konumunu, stratejisini ve atması gereken adımları tavsiye niteliğinde bir dizi fikirle ortaya koymaktadır.

Bu tavsiye ve stratejik öneriler, olaylara duygulardan arınmış, "yukarıdan aşağıya" bir analiz metoduyla bakılması gerektiği temel prensibine dayanır.

İşte Mahir Kaynak'ın kaynaklarda yer alan temel tavsiye ve stratejik fikirleri:

1. Dış Politika ve Küresel Güçlerle İlişkilere Dair Tavsiyeler

Kaynak, Türkiye'nin küresel politikayı okuma metodunda köklü bir değişiklik yapması gerektiğini vurgular:

Doğru Analiz Metodu: Bir terör olayında, eylemden yola çıkarak politikayı çözmeye çalışmak son derece yanlış bir metottur.
Yukarıdan Aşağıya Analiz: Dünyadaki olayları değerlendirmek için yukarıdan aşağıya doğru gidilmelidir. Öncelikle politikalar değerlendirilmeli, dünyadaki sorunlar teşhis edilmeli ve onlara nasıl çözüm arandığı tespit edilmelidir.
Duygulardan Uzak Durmak: Karşı tarafın neler yapmak istediğini görmek ve ona göre kendine duygulardan uzak bir yol çizmek gerekir.
ABD Politikasını Çözme Zorunluluğu: Türkiye, öncelikle ABD'nin politikasını çözmek zorundadır ("ABD ne yapıyor, ne yapmak istiyor?"). Bu, ABD'yi yöneten kadroların dünyayı nasıl analiz ettiğini, karşılaştıkları sorunu ve ulaşmak istedikleri hedefi önceden tespit etmekle mümkündür.
Bağımsızlık Kompleksinden Kaçınma: Bağımsız dış politika uygulama kompleksinden kaçınmak son derece yanlıştır. Türkiye gibi bir ülkenin, dünya güçlerinden hiç kimsenin çizgisini izlemeyen bir politika izleyemeyeceği gerçeği kabul edilmelidir.
Kendi Geleceğini Tanımlama: Türkiye evvela kendi geleceğini tanımlamalı, tarif etmeli, gelecekte ne beklediğini söylemeli.
Güdüm Altında Olmamaya Odaklanma: Asıl mesele, başkasının güdümünde olmamaktır. Başkasının güdümünde olmayı tartışmak yerine, sadece aynı çizgide olup olmadığımızı tartışmak yanlıştır.

2. Kürt Meselesi ve Bölgesel Politikaya Dair Tavsiyeler

Kaynak, PKK gibi terör örgütlerinin arkasındaki makro planların hedefinin Türk ve Kürt halklarını çatıştırmak olduğu uyarısını yaparak, izlenmesi gereken yolu şöyle açıklar:

Asıl Tehlikeyi Teşhis Etmek: Yapılmak istenen şey aslında Türk ve Kürt halklarını birbirleriyle çatıştırmaktır; orduları değil, halkları çatıştırmaktır. Bu çatışma olursa Türklerle Kürtler bir arada yaşayamaz. Türkiye için tek tehlike budur ve bunu teşvik eden odaklar vardır.
Kuzey Irak'ı Düşman Görmemek: Kuzey Irak'ı tehdit saymak psikolojik olarak yanlıştır. Kuzey Irak tehditse, Güneydoğu Anadolu'daki kendi halkınız da tehdit olur.
Kucaklayıcı Olmak: Kuzey Irak'takileri kucaklamak gerekir ki, Türkiye içindeki insanlar da "bunlar bizi kucaklıyorlar" desin.
Halka Düşman Atmosferi Oluşturmamak: Türkiye, oradaki halkı tedirgin etmemeli, halka düşman olduğuna dair bir atmosferin oluşmasına izin vermemelidir.
Musul ve Kerkük'ü Türkler ve Kürtler İçin İstemek: Musul ve Kerkük'ü herkesin bir arazi parçası olarak düşünmemesi gerekir; orası üzerinde yaşayan insanlarla bir bütündür. Musul ve Kerkük'ü hem Kürtler hem Türkler için istemeliyiz.
Alternatif Oluşturmak: PKK'nın temsil ettiği düşünceleri savunan insanlar yok edilemeyeceğine göre, bunların gidebileceği bir siyasi alternatif yaratmak lazımdır.
Alternatif Politikaları Benimseme: PKK'ya karşı çıkılıyorsa, ulusal partilerden bir tanesinin, PKK'nın savunduğu düşüncelerin en azından bir kısmını kendi programına alması lazımdır.
Kuzey Irak Yönetimine Alternatif Geliştirmek: Barzani'ye karşı olmak tek başına yetmez, onun alternatifinin ne olduğunu düşünmek lazımdır. Alternatif yaratılmadığı sürece karşı çıkmak anlamsızdır.

3. Türkiye'nin Güçlü Yanlarını Kullanmaya Dair Tavsiyeler

Kaynak, Türkiye'nin uluslararası arenadaki gücünün farkında olması ve tam egemen bir devlet yapısı oluşturması gerektiğini belirtir:

Güçlü Yanı Kullanmak: Türkiye'nin güçlü yanı dünya dengeleri üzerinde oynayacağı roldür. Kim çatışmayı başka alana çekerse Türkiye bu kozunu ortaya koymalıdır.
Tam Egemenlik Şartı: Bunun olmazsa olmaz şartı, ülkede tam egemen bir devletin olması ve önündeki meselenin bir akıl oyunu olduğunu bilmesidir.
Değişim Fırsatını Kullanmak: Türkiye'nin parolası şu olmalıdır: 'Değişirim ama karşı tarafın istediği gibi değil, değişim benim için bir fırsattır'.

4. Siyasi Aktörler ve İktidar Çatışmaları Hakkındaki Gözlemleri

Kaynak, siyasetçilerin atacağı adımlarla ilgili genel bir çerçeve sunar:

DTP Yaklaşımı: Tekil devlet temelinden taviz vermeksizin DTP'yi Meclis'te tutabilmenin yollarını bulabilmek gerekir. Muhatap tahrik etse bile, büyüklüğün ve olgunluğun gerektirdiği tarz ve ölçüde sabredebilmeli ve iletişimi sürdürme maharetini göstermelidir.
Yanlış Karardan Kaçınmak: Kuzey Irak'ta bir Kürt devleti kurulmasına karşı "savaş sebebi sayarız" denilmemelidir. Bu, siyasi dalalet örneğidir.
Makam Sahiplerinin Nitelikleri: Makam sahipleri basit kişileri heveslendirecek sıradanlıkta olmamalıdır. Makam sahipleri önce nitelikleri ile güven vermeli, geldiği yeri doldurmalıdır.
Mücadeleyi Yönetecek Yapılanma: İlk iş, bu mücadeleyi yürütecek bir devlet yapılanmasını oluşturmaktır.
İdeolojik Körlükten Kurtulmak: İdeolojik tartışma yapmak yerine siyasi hedefler ön plana çıkarılabilir. Türkiye'nin ideolojik tartışma yaptığını, ancak ideolojik nedenlerle birisine karşı olunurken, karşı olunan tarafın belki siyaseten kendi yanında olabileceğini belirterek, bu durumun büyük hatalara yol açtığını ifade etmektedir.

Kaynaklarda, komplo teorisi olarak önemsenmeyen veya küçümsenen durumların aslında küresel güçler tarafından tasarlanmış ve uygulamaya konulmuş büyük siyasi veya askeri operasyonlar olduğu tezi sıklıkla vurgulanmaktadır. Mahir Kaynak’ın görüşüne göre, dünyayı belirli odakların projelerine göre şekillendiğini düşünenlere "komplo teoricisi" denirken, herkesin bağımsız iradesiyle hareket ettiğini savunanlar "demokrat" olarak adlandırılmaktadır; ancak "demokratlar" gibi düşündüğü takdirde kendisini aldatılmış hissedeceğini belirtir.

Komplo teorisi olarak etiketlenen ancak kaynaklara göre fiilen uygulamaya konulan veya bir makro planın parçası olduğu iddia edilen olaylar ve stratejiler şunlardır:

1. Küresel Güçlerin Terör Eylemleri Üzerinden Siyasi Hedeflere Ulaşması

Terör örgütlerinin eylemleri genellikle küçümsenir ve siyasi hedeflere ulaşmak için yeterli olmadığı gibi beylik bir yargı yaygındır. Ancak Kaynak, terörün bir savaş biçimi olduğunu ve siyasi hedeflere ulaşmak için devletler tarafından yönetildiğini savunur.

PKK Saldırılarının Asıl Amacı: PKK tarafından yapılan sınır ötesi saldırılar ve eylemler, sıradan bir terörist grubun yapması mümkün olmayan operasyonlar olarak değerlendirilir. Örneğin, Dağlıca saldırısı gibi eylemlerin asıl amacı, Türk ve Kürt halklarını birbirleriyle çatıştırmak ve araya kan sokarak Türkiye'nin bölünmesini teşvik etmek isteyen odaklar tarafından düzenlenmiştir. Türkiye'yi belirli bir istikamete sevk etmek için büyük güçlerin bir operasyonudur.
Amerikan Silahlarının Kullanımı: PKK'lıların üzerinde Amerikan silahı bulunması gibi "açık deliller" dahi, aslında Türkiye'yi ABD'ye düşman etmek isteyen karşıt güçler tarafından bilinçli olarak yerleştirilmiş ve Türk halkını yönlendirmek için kullanılmış olabilir. Bu, eylemden yola çıkarak politika belirlemeye çalışmanın yanlış bir metot olduğunu göstermektedir.
Bomba Yüklü Araç Saldırıları: Ankara'da bomba yüklü araçla yapılmak istenen saldırı gibi eylemler, sıradan bir terör örgütünün amaçlarının ötesinde anlamlar içermektedir. Bunlar, büyük bir gücün kontrolünde planlanmıştır. Hatta eylemi gerçekleştirenlerin, taşıdıkları aracın uzaktan kumandayla patlatıldığını bilmeyen zavallı kurbanlar olduğu iddia edilmektedir.

2. Siyasi Kariyer ve İktidarın Manipülasyonu

Mahir Kaynak, siyasetçilerin kariyerlerinin ve tasfiyelerinin genellikle kişisel hatalardan değil, küresel çıkar hesaplarından kaynaklanan operasyonlar olduğunu öne sürer:

Yolsuzluk ve Skandalların Zamanlaması: Eski yolsuzlukların veya skandalların (seks dâhil) gün yüzüne çıkması, zaman kollanarak yapılmış işlerdir. Bu, makam sahibini bertaraf etmek için kullanılır, zira halka açıklanamayacak kadar karmaşık olan dünya ölçeğindeki siyasi gerekçeler (örneğin Türkiye’nin İran ile çatışmaya karşı çıkması) bu tür yöntemlerle maskelenir.
Milli Şefliğin Amerikan Mandasına Dönüşmesi: İnönü'nün Milli Şeflik döneminde, Türkiye'nin kendi varlığını sürdüremeyeceği inancıyla fiilen Amerikan Mandası'nı başlattığı ve Sovyet tehdidi bahanesiyle ABD'nin fiili manda idaresinin benimsenmesine gerekçe sunduğu tezi, uzun süre görmezden gelinen bir "komplo" değil, tarihi bir dalalet olarak sunulur.
Siyasi Akımların Güdümlenmesi: Türkiye'de 1980 sonrası İslam'a dönüşün, toplumun kendi dinamiklerinden değil, siyasi odaklar tarafından tahrik edilen (Yeşil Kuşak Projesi) bir gelişme olduğu iddia edilmiştir. Bu, ideolojinin araç olarak kullanılması ve halkın yönlendirilmesi projesinin bir örneğidir.
DTP/MHP Güçlendirme Operasyonları: 22 Temmuz seçimleri öncesinde PKK saldırılarının artmasının, Türkiye'de milliyetçi cephenin kuvvetlendirilmesi (MHP'nin barajı aşması) için bir araç olarak kullanıldığı, yani iç politikayı etkilemek için yapılmış operasyonlar olduğu düşünülmüştür.

3. Yeni Dünya Düzeni ve Gizli Yönetimler

Dünyanın yönetim şekline dair yapılan yorumlar, genellikle "komplo teorisi" damgasını yese de, kaynaklar bu analizlerin temel alınması gerektiğini belirtir:

Küresel Sermayenin Kontrolü: Dünyayı yönetenin gizli örgütler değil, küresel sermaye olduğu ve bu sermayenin (Küresel Karunlar) milyarlarca insanı köle olduklarını hissettirmeden köleleştirmeyi amaçladığı tezi. Bu tür örgütlenmeler (CFR, Bilderberg, Trilateral Komisyon), dünyaya yön veren güçlerin iradesinin araçları ve alt üniteleri olarak işlev görürler.
"Komplo Yok" İddiasının Çarpıtılması: Mahir Kaynak, "Komplo Yok" adlı kitabı olmasına rağmen, dünyayı yönetenlerin politikalarını analiz etmenin "komplo" olmadığını; aksine, belge olmadan dahi olayların nedenlerini analiz etmenin ve doğru tedbirler almanın zorunlu olduğunu savunur.
Dış Politikada Güdümleme: Türkiye'nin ABD politikalarına karşı bir pozisyon alması durumunda, bunun hemen bir başkasının (örneğin Avrupa'nın) politikasının takipçisi konumuna düşülmesine yol açacağı, dolayısıyla "bağımsız dış politika" kompleksinden kaçınmanın ve asıl sorunun güdüm altında olmak olduğunu anlamanın şart olduğu belirtilir. Bu zihniyetin bir parçası olarak, "Bizim Amerika'yla aynı çizgide olmamız, Türkiye'nin menfaatlerine aykırıdır" diyerek soyut bir bağımsızlık peşinde koşmak anlamsızdır.

4. Uluslararası İhtilafların Araçları

Küresel çatışmaların ideolojik söylemlerle maskelenmesi ve bu maskeler altında operasyonların yürütülmesi:

Ilımlı İslam Projesi: Bu kavramın küresel sermayenin İslam dünyasında kullandığı bir ideoloji olduğu ve Müslümanları kontrol etmek amacıyla ortaya atıldığı iddia edilir. ABD, kendisini tehdit eden ulus devletlere karşı Küresel Sermayenin petrol kaynaklarını engellemek için Büyük Ortadoğu Projesi'ni ortaya koymuştur.
Karikatür Krizi: Hz. Muhammed karikatürlerinin yayınlanması, basit bir ifade özgürlüğü olayı değil, İslam alemini Batı dünyasından soyutlamak ve izole etmek için önceden hazırlanmış bir planın sonucu olduğu iddia edilir.
9/11 Saldırıları: Bu olay, terörizmin geleneksel ordulara alternatif olarak veya ek bir güç olarak yeni bir savaş stratejisi içinde kullanıldığı bir örnektir. Kaynak, eğer "demokratlar" gibi düşünülseydi, Irak işgalinin demokrasi getirmek için yapıldığını kabul etmek gerekeceğini, bunun da bir aldatmaca olduğunu belirtir.
Uyuşturucu Ticaretinin Finansman Rolü: Yasa dışı uyuşturucu ticaretinin, CIA gibi gizli servislerin Kongre'nin bile bilmesini istemediği operasyonları finanse etmek için kontrol altına aldığı bir kaynak olduğu iddiası mevcuttur. Bu tür karanlık faaliyetler de, "dünyayı yöneten güçlerin" kontrolü altında yürütülen yasa dışı işler olarak, halkın gözünde komplo teorisi gibi görünebilecek somut uygulamalardır.

Hainliğin Temel Sebepleri

İhanet ve hainliğin nedenleri ve özellikle makam sahiplerindeki durumu incelendiğinde, kaynaklar bu eylemlerin sadece kişisel ahlaki kusurlardan değil, aynı zamanda küresel siyasi projelerin ve derin çıkar çatışmalarının bir sonucu olarak ortaya çıktığını göstermektedir.

İhanet ve hainliğin temel sebepleri ve makam sahiplerindeki yansımaları, verilen kaynaklara göre, maddeler halinde aşağıda sunulmuştur:

I. Hainliğin Temel Sebepleri: Küresel Projeler ve Çıkar Çatışmaları

İhanet ve hainlik, çoğu zaman bireysel bir eylemden ziyade, büyük güçler tarafından yönetilen makro planların bir parçasıdır.

1. Dış Güçlerin İktidar ve Nüfuz Kazanma Çabaları (Stratejik İhanet)

Terör ve kaos, ülkeden ülkeye yürütülen gizli savaşların kirli bir aracıdır. Bu savaşın amacı, siyasi hedeflere ulaşmaktır. Bu bağlamda, bazı aktörlerin gerçekleştirdiği hainlikler, dış güçlerin çıkarlarına hizmet eder:

Bölme ve Parçalama: Türkiye’de Kürt ve Türk halklarını birbirleriyle çatıştırmak ve bu çatışmayı derinleştirmek, böylece Türkiye’nin bölünmesiyle ilgili bir politikanın parçası olmak.
İdeolojik Manipülasyon: Çatışan güçler, halkı yönlendirmek için inanç farklılıklarını veya güvenlik tehditlerini kullanır. İdeolojiler, ülkelerin hedefi değil, araçlarıdır. Bu araçlar, farklı inanç ve eğilimdeki grupların, hatta zıt kuvvetlerin bile, aynı sonucu (örneğin bölünmeyi) sağlayacak biçimde kullanılmasına olanak tanır.
Sömürgecilik ve Ekonomik Çıkar: Küresel güçler, sömürgeci üstünlüklerini korumak için gerekli bütçeleri savaş sanayii sayesinde sağlamakta. Terörizm ve küçük çaplı savaşlar, rakip güç odaklarının enerji kaynakları üzerinde denetim kurma hedefine hizmet ettiğinde, olay terör boyutunu aşarak stratejik bir hamleye dönüşür.
Batı Medeniyetine İktidar Yolu Açmak: Sünneti reddetme girişimleri bile, hayatın Allah’sız yorumu olan Batı medeniyetine iktidar yolu açmak düşüncesini barındırmaktadır.

2. Maddi Çıkar, Bencillik ve Ahlaki Çürümeler (Kişisel Hainlik Dinamikleri)

İhanetin kökeninde, bencilliği yücelten ve teşvik eden bir dünya düzeni yatmaktadır.

Karunlar Ligi: Dünyayı yönettiklerini zanneden "Küresel Karunlar" çetesinin, şeytanın dini olarak adlandırılabilecek bir ideoloji izlediği ve milyarlarca insanı kendileri için köleleştirmeyi amaçladığı ifade edilmektedir.
Cürüm ve Makam Yükselişi: Şeytani yükseliş; kötülüklerle, cinayetlerle, cürümlerle ve başkalarına yapılan eziyetlerle sağlanır. Bir gizli servisin tetikçisi, kullandığı silahı kendi "kutsal davasına" hizmet ettiğine inanarak kullanır. Kişioğlu, cinayeti süslemekte sınırsız malzemeye sahiptir.
Finansal Motivasyon: Gizli servisler, Kongre'nin bile bilmesini istemediği operasyonları finanse etmek için uyuşturucu ticareti gibi yasa dışı faaliyetlerin kontrolünü ele alır. Bu, uluslararası operasyonların finansmanında kullanılan bir yöntemdir.

II. Makam Sahiplerindeki İhanet ve Dalalet Durumu

Makam sahipleri (yöneticiler, siyasiler, askeri liderler), ya bilinçli ajanlar/tetikçiler olarak ya da gaflet ve dalalet sonucu hainlik projelerine alet olurlar.

1. Kuklalaştırma ve Tasfiye Yöntemleri

Büyük güçler, işlerini kendileri için kolaylaştıracak aktörleri makamlara getirir.

Siyasi Aktörler: Turgut Özal ve Kemal Derviş gibi isimlerin, küresel çeteyle bir şekilde bağlantılı olan görevli bölgesel aktörler olduğu düşünülmektedir.
Seçimler Üzerindeki Kontrol: Küresel güçler, halkın oylarını ve seçim sonuçlarını istedikleri şekilde manipüle edebilirler. Siyasi partileri para gücüyle şekillendirirler. Bir ülkeyi halk değil, az sayıda insan yönetir.
Tasfiye (Yıpratma) Yöntemleri: Bir makam sahibinin izlediği politika, küresel güçlerin çıkarlarıyla çatışırsa (örneğin İran'la çatışmaya karşı çıkması), o kişiyi bertaraf etmek için yolsuzluk veya seks skandalları kullanılır. Bu yolsuzluklar zaten eskiden beri bilinir, ancak zaman kollanarak gazete manşetlerine taşınır.
Eylemden Yola Çıkarak Politika Belirleme Hatası (Dalalet): Makam sahiplerinin yaptığı büyük bir hata, terör olaylarında eylemden yola çıkarak politika belirlemeye çalışmalarıdır. Oysa yapılması gereken, terörün arkasındaki gücün politikasını okumaktır. Sünnet düşmanlığı karşısında, bazı Müslümanların (ilahiyatçılar dahil) gerçekleri saptırmaları ve saptıranların peşine takılmaları da bir tür dalalet (gaflet) örneğidir.

2. Makam Sahiplerinin Ahlaki Düşkünlükleri

Devlet katında yer tutanlarda bir padişahlık ve bencillik eğilimi vardır.

Makamın Kötüye Kullanımı: Tarih boyunca, devlet gücünü arkalarına almış olan kaymakam, emniyet müdürü, hâkim, vali yardımcısı, belediye reisi, komiser gibi makam sahiplerinin, yasa adına yasaları çiğneyerek türlü edepsizliklere yeltendiği görülmüştür.
Ahlaki Çöküş: Makam sahipleri, kendi ideolojik kayıtları veya hukuk dışı etkenler yüzünden, yargıya güven duygusunu zedeleyen kararlar alabilirler. Yassıada Mahkemeleri, bu tür hukuk kepazeliğinin sabıkasıdır.

3. İnönü Zihniyeti ve Bağımlılık

Türkiye Cumhuriyeti'nin Atatürk sonrası döneminde, makam sahiplerinin çoğu zaman devlet bilinci bakımından ehil olmayan ellerde bulunduğu iddia edilir.

Sömürgeci Kafa: Bir büyük güce yaslanmayı zorunlu hisseden kadrolar (İnönü zihniyeti), "Biz muazzam bir gücün himayesine girmedikçe varlığımızı sürdüremeyiz" demekte ısrar eden ve kendilerini uşak (uydu) gibi hisseden bir anlayış sergiler. Bu tür bir zihniyet, Türkiye'nin bağımsızlık tutkusunu köreltmiştir.
CIA Etkisi: NATO süreciyle birlikte, Türk gizli birimleri, yabancı gizli birimlerle işbirliği adı altında yabancı güçlerin güdüm ve etkisine açık hale gelmiştir (bir bakıma CIA şubesi haline getirilmişlerdir). Bu durum, satın alınamaz olması gereken vatanperver görevli bulma imkânını zedelemiştir.

4. Askeri ve Siyasi Dalalet

Makam sahiplerinin aldıkları yanlış kararlar, farkında olmadan dış güçlerin senaryolarına hizmet edebilir:

Yanlış Siyaset: Turgut Özal, Güneydoğu Anadolu'daki istihbarat elemanlarını uzaklaştırarak PKK'nın güçlenmesine neden olan eylemi bilerek değil, gafil avlanarak yapmış olabilir. Bu, devleti savunurken devleti daha zor duruma düşürmek anlamına gelir.
İdeolojik Körlük: Bir komutan veya siyasi önderin, iç çekişmelerin hasım manevraları kadar tehlikeli sonuçlar doğurabileceğini göremeyecek kadar aptal, bencil veya hain olması ihtimali vardır.
İsyana İtme: PKK örneğinde, kutsal bir Kürtçülük gayesi ile dağa çıktığına inanan çaylak militan, ABD'nin veya başka bir ülkenin kendilerine derin destek verdiğini öğrense bile, "Aslında ben de kendi gayem için ABD'yi kullanıyorum" diyerek bu ihaneti rasyonalize edebilir.

Özetle, makam sahiplerinin ihanet olarak algılanan davranışları ya küresel sermayenin ve rekabet halindeki ulus devletlerin tasarılarını gerçekleştiren bilinçli taşeronluk veya satın alınma sonucu, ya da kendi siyasi görüşlerini mutlaklaştırma ve devlet bilincindeki zafiyetten kaynaklanan dalalet sonucu ortaya çıkmaktadır.

Kaynaklarda ele alınan "İnönü Zihniyeti ve Bağımlılık" kavramı, Türkiye Cumhuriyeti'nin kuruluş sonrası dönemde bağımsızlık tutkusunu körelten, ülkeyi küresel güçlere bağımlı kılan ve stratejik özgüvenden yoksun bir kadronun düşünce yapısını ifade etmektedir.

Bu zihniyetin temel sebepleri ve somut örnekleri aşağıda kaynaklara dayanılarak açıklanmıştır:

I. İnönü Zihniyetinin Temel Tanımı ve Felsefesi

Bu zihniyetin özü, Türkiye'nin kendi başına varlığını sürdüremeyeceği inancına dayanır ve teslimiyetçiliği merkez alır:

Temel İnanç: Himayeye Muhtaç Olmak: İnönü zihniyeti, "Biz muazzam bir gücün himayesine girmedikçe varlığımızı sürdüremeyiz" demekte ısrar eden zihniyettir. Bu inanç, kişiyi müttefik olmaktan çıkarıp uydu veya uşak haline getirir.
Özgüvensizlik ve Ufuksuzluk: Atatürk'ün ölümünden sonra Ankara'da sorumluluk üstlenen kadrolar, ufuksuz ve özgüvensiz idi ve Sovyetler tarafından yöneltilen tehdidi, ABD'nin fiili manda idaresinin benimsenmesine gerekçe saymışlardır.

II. Bağımlılık Yaratma Sürecindeki Tarihsel Örnekler

İnönü, bu zihniyetin mimarı olarak gösterilir ve Türkiye’yi fiilen Amerikan mandasına hazırlayan süreci başlatmıştır.

1. Milli Mücadele Dönemi ve Amerikan Mandası Fikri

Manda Arayışı: İnönü, daha Milli Mücadele başlamadan önce, İstanbul'un işgali yıllarında çiftlik işletme hayalleri kurarak adeta Türkiye'yi "Amerikan Mandası" için hazırlamak üzere çevresinde lobi faaliyeti yürüten kişiydi. Topraklarına göz dikilen Türkler, İstiklâl ve İstikbal tartışması yaparken bile İngiliz Mandası, Amerikan Mandası gibi fikirler etrafında gidip gelmişlerdir.
Milli Şeflik ve Fiili Bağımlılık: İnönü'nün Milli Şeflik marifetiyle gayrı resmi yollardan fiilen başlattığı Amerikan Mandası, Demokrat Parti iktidarında kesinlik kazanmış ve Türkiye'nin bağımsızlığı kağıt üzerinde kalmıştır.

2. Kars/Ardahan Krizi ve Teslimiyetçi Karar (Zavallı Yaklaşım Örneği)

İnönü zihniyeti, dış politikada stratejik manevra yapma cesaretinden yoksundur:

Atatürk’ün Manevra Zekâsının Tersi: Atatürk, Milli Mücadele yıllarında Rusya ile iyi ilişkiler geliştirirken (silah/ihtiyaç sağlamak ve İngiltere'nin elini zayıflatmak gibi) bunu bir manevra olarak kullanmıştır. İnönü zihniyeti ise yakınlaşmayı manevra olarak değerlendirebilme zekasından ve cesaretinden yoksundur ve teslimiyetçiliği merkeze alır.
Amerika’nın Koynuna Girme: Rusya'nın Kars ve Ardahan'ı istemesi ve Boğazlarla ilgili hukuku kendi lehine değiştirme iradesini ortaya koyması, İnönü'yü doğrudan "Amerika'nın koynuna girmeye" itmiştir. Oysa stratejik olarak, her ikisini de belli bir mesafede tutarak birinin oluşturduğu riski, diğerine yakınlaşma kartını kullanarak savuşturmak varken, İnönü fiilen bir tarafın mandası altına girmeyi tercih etmiştir. Bu, zavallı bir yaklaşımdır.

III. Güncel Sonuçları ve Makam Sahiplerine Etkisi

Bu zihniyet, günümüzde dahi bağımsız politika üretme yeteneğini köreltmiştir:

Bağımsızlık Kompleksi: Türkiye gibi önemli bir ülkenin, hiç kimsenin çizgisini izlemeyen bir politika izleyemeyeceği düşüncesi ve "Amerikan politikasına karşıysan bağımsızsın demektir" gibi soyut bir bağımsızlık peşinde koşma kompleksi, İnönü zihniyetinin bir yansımasıdır. Asıl sorun, aynı çizgide olup olmamak değil, başkasının güdümünde olmaktır.
Güncel İhanet veya Dalalet: Makam sahiplerinin (askerlerin dahil) "Amerika'yı bırakalım, Rusya ve İran ile yeni bir eksen geliştirelim" tarzında özü itibarıyla mandacı bir yaklaşım dile getirmesi, İnönü zihniyetinin bir yansımasıdır. Bu, kendi milletinde ve devletinde kendi başına varlığını sürdürebilecek bir kudret görmeyen, kendisini uşak (uydu) gibi hisseden bir adamın tavrıdır.
Devlet Bilincinin Eksikliği: Ankara'nın Atatürk'ten sonra hemen daima devlet bilinci bakımından ehil olmayan ellerde bulunması, Türkiye'nin teröre maruz kalma ve bedel ödeme oranını yükselten en temel gerçek olarak görülmektedir. Bu, "dünyaya sağır ve kör ülke" konumunun İnönü ile başlamasından kaynaklanmaktadır.

Foucault Sarkacı

Foucault Sarkacı (Foucault's Pendulum), Umberto Eco tarafından kaleme alınmış olan bir eserdir.

Kaynaklara göre, bu kitap, geleneksel bir romanın ötesinde, derin ve karmaşık konuları ele alan yüksek akademik bir birikimin ve emeğin ürünü olarak nitelendirilmektedir.

İşte Foucault Sarkacı'nın türü ve içeriği hakkında kaynaklarda belirtilen temel fikirler:

Kitabın Niteliği ve Kapsamı

Roman ve Akademik Çalışma Arasındaki Denge: Eser, her ne kadar roman olarak adlandırılsa da, "roman denemeyecek kadar yüksek bir akademik birikim ve emek ürünü" olarak tanımlanır.
Kurgu ve Gerçeklik: Kitap, bilim değeri üstün bir çalışma olmasına rağmen, tarih denemeyecek kadar da kurgusal (kurgu bir ürün) bir yapıya sahiptir.
Tema: Foucault Sarkacı, küresel çapta faaliyet gösteren karanlık dehlizlere yapılan bir yolculuktur. Bu eser, gizli örgütlenmeler kültürünün en derin hazinesi olarak görülür.

Kitabın Amacı ve Fonksiyonu (Mahir Kaynak Görüşüne Göre)

Mahir Kaynak'ın çalışmalarında, Foucault Sarkacı, dünyanın nasıl yönetildiğini anlamak isteyen okuyucular için bir referans kaynağı olarak önerilmektedir:

Kitap, "dünyayı yönettiğini zanneden süper sersemler" hakkında kanaat sahibi olabilmek ve ciddi bir izlenim elde edebilmek için yararlanılması gereken bir kaynaktır.
Eser, "şeytani işlerin kimlerin elinden çıktığını" ve kimlerin güdümünde olduğunu anlamaya çalışan okurlara yardımcı olur.
Okuyucuların kafalarında, küresel meselelerle ilgili "mizansenler" (zihinsel canlandırmalar) oluşmasını sağlar.
Kitap, "dünün ve bugünün karanlık dehlizlerine" inen bir yolculuk sunar.

Okuma Tavsiyesi

Eserin karmaşık doğası nedeniyle, okuyuculara özel bir tavsiye de sunulmuştur:

Foucault Sarkacı'nı okumak "bir defa okumak herkese yetmeyebilir".
Okuyucuların bu eseri "bir iki defa ince eleyip sık dokuyarak okumaları" tavsiye edilmektedir.

Umberto Eco'nun Foucault Sarkacı

Bu, Umberto Eco'nun Foucault Sarkacı adlı eserinin akademik derinliğini, edebi yapısını ve Mahir Kaynak gibi stratejik düşünürlerin bu kitaba yaklaşımını kapsayan kapsamlı ve katmanlı bir sorgulamadır.

İstenen konular, kaynaklarınızdaki bilgiler ışığında aşağıda detaylı olarak ele alınmıştır:

1. İtalyanca Baskı ve Çeviriler Arasındaki Farklar / Tahrifatlar

Kaynaklar, Foucault Sarkacı'nın Şadan Karadeniz tarafından yapılan Türkçe çevirisinin genel niteliğine dair önemli bilgiler sunmakla birlikte, İtalyanca aslı ile çeviriler arasındaki belirli tahrifatlar (bozulmalar/değiştirmeler) veya aynı çevirinin sonraki baskılarındaki detaylı farklılıklar hakkında somut örnekler sunmamaktadır.

Ancak çeviri sürecine dair kritik noktalar şunlardır:

Çevirinin Nitelikleri: Giovanni Scognamillo, kitabı üç kez okuduğunu; iki kez İtalyanca aslından ve bir kez de Şadan Karadeniz’in başarılı çevirisinden okuduğunu belirtmiştir. Bu durum, çevirinin genel olarak başarılı ve tutkulu bir çalışma olduğunu gösterir.
Çevirmen Notları ve Ekler: Çevirmen, eserin karmaşık içeriği nedeniyle kitaba Notlar ve Sözlükçe eklemiştir. Bu ekler, okuyucunun (Kabala, simya, gizli bilimler terimleri gibi) çok geniş bir alandaki terminolojiyle "modus vivendi" (uzlaşma/yaşama biçimi) sağlaması için hazırlanmıştır. Bu notlar, Eco’nun çevirmenlere yönelik "Istruzioni ai traduttori del Pendolo" (Sarkaç'ın Çevirmenlerine Talimatlar) adlı metinlerinden de yararlanılarak oluşturulmuştur.
İnsan Hatası Riski: Çevirmen, böylesine kapsamlı bir yapıtın çevirisinde olası yanlışlıklar ve dil sürçmeleri olabileceği ihtimaline karşı Lucretius’un sözüne sığındığını belirtmiştir: "Zekâ bocalar, dil sürçer, zihin tökezler". Bu ifade, çevirinin doğası gereği mükemmeliyet iddiası taşımadığını gösterir, ancak bu, kasıtlı bir tahrifat değil, karmaşıklığın getirdiği potansiyel hata riskidir.
Kitabın Kapsamı: İtalyanca özgün metnin 509 sayfa tuttuğu notlar arasında belirtilmiştir.

2. Mahir Kaynak’ın Odaklandığı Konular ve Kitabın Genel Mesajı

Mahir Kaynak’ın Odak Noktası (Tavsiye Konumu)

Mahir Kaynak, Foucault Sarkacı'nı küresel güç odaklarını anlamak isteyen okuyucular için referans niteliğinde bir kaynak olarak tavsiye eder. Kaynak’a göre, bu kitap:

Gizli Örgütlenmelerin Hazinesi: Eser, "gizli örgütlenmeler kültürünün en derin hazinesi" olarak görülür.
Şeytani İşlerin İdrak Edilmesi: Dünyada "şeytani işlerin kimlerin elinden çıktığını" ve "kimlerin güdümünde olduğunu" anlamaya çalışanlara yardımcı olur.
"Süper Sersemler" Hakkında Kanaat Edinme: Dünyayı yönettiğini zanneden "süper sersemler" hakkında ciddi bir izlenim edinmek için yararlanılması gerekir.
Görselleştirme (Mizansen): Okuyucuların, bu konularla ilgili "mizansenler" (zihinsel canlandırmalar) oluşturmasını sağlar.
Okuma Yöntemi: Kitabın zorluğu nedeniyle, bir-iki defa ince eleyip sık dokuyarak okunması gerektiğini tavsiye eder.

Kitabın Genel Mesajı (Eco’nun Bakış Açısı)

Eco’nun romanı, Kaynak’ın bahsettiği gizli güçleri deşifre etmekten çok, gizem (okült) arayışının ve komplo kuramları oluşturma eyleminin kendisini eleştiren göstergebilimsel bir şaka (semiotic joke) ve entelektüel bir kurgudur:

Plan'ın İcadı: Kitap, üç yayıncının (Belbo, Casaubon ve Diotallevi) okuyucularından gelen çılgın, tutarsız ezoterik metinleri birleştirerek, Tapınakçılar'dan, Gül-Haç'tan, Siyonizm'e ve Hermetizme kadar her şeyi birbirine bağlayan, dünyayı kontrol etme amacı güden "Plan" adı verilen uydurma bir gizdüzeni oluşturmalarını anlatır.
Gerçekliğin Sorgulanması: Eco'nun göstergebilimsel kuramına göre, her şey her şeyle bağıntılıdır. Eğer somut olarak bir Plan kurulursa, başkaları tarafından gerçekleştirildiğinde o anda var olmaya başlar. Kitap, irrasyonel düşüncenin 500 yıllık tarihinin bir serüveni olarak özetlenebilir.
Foucault Sarkacı'nın Sembolizmi: Sarkaç, "evrenin biricik sabit noktası" ve mutlak hareketsizliğin gizemini kutlandığı yerdir. Ancak karakterler, Sarkaç'ın bile "düzmece bir yalvaç" olduğunu fark ederler; çünkü o sarkaç, bir geneleve bile asılsa altındaki yeryüzü dönerken sabit kalmaya devam edecektir. "Evrenin her noktası sabit bir noktadır; Sarkaç’ı o noktaya asmak yeter". Bu, mutlak ve ayrıcalıklı bir gerçeğin olmadığı, önemli olanın nerede görmek istediğimize karar verme sorumluluğu olduğu fikrini vurgular.
Sonuç: Roman, Yanılanın Us olduğunu ve mutlak gerçeğin sadece çok kısa sürdüğünü (sonrası yalnızca yorumdur) savunan derin bir felsefi sorgulamadır.

3. Gözden Kaçan Hususlar ve "Komplo Teorisyeni" Etiketi

Gözden Kaçan Hususlar

Kitabın karakterleri, gizli örgütlerin iddia ettiği gibi gözden kaçan hususların aslında sıradan nesnelerin ardındaki simgesel anlamlar olduğunu gösterir:

Her Şey Bir İletidir: Kitap, "çevremizdeki olağanüstü şeyleri ortaya çıkarmayı" ve "dünyadaki her görünüşün, her sesin, yazılan ya da söylenen her sözün, görünürdeki anlamından öte, bize bir Giz’den söz ettiğini düşünmeyi" sağlar.
Bilimsel Araçların Simyasal Anlamı: Conservatoire des Arts et Métiers'deki (Zanaat ve Sanatlar Müzesi) Lavoisier bölümü, sıradan bilimsel araçların (aynılar, imbikler, makineler) aslında simyasal bir tuzak, şifreli bir iletinin yüreği olduğunu gösterir; "Nesneye dönüştürülmüş büyü".
Basit Görünüşün Ardındaki Güç: Tapınakçıların gizi, basitçe yeryüzü haritasının elde edilmesinde değil, Omphalos'un (Dünya'nın Göbeği) bilinmesinde yatar ve buradan yersel akımlara egemen olmak mümkündür. Bu buluş, atom bombasının bile yanında hiç kalacağı, fırtınalar, gelgitler ve depremler yaratma olanağı sağlar.

Komplo Teorisyeni Etiketi

Güdümleme ve Maskeleme Aracı: Mahir Kaynak, "Dünyanın bazı akıllar tarafından yönetildiğini düşünenler komplo teoricisi sayılıyor". Bu etiket, genellikle yabancı servislerin düşmanca faaliyetlerini maskelemek için başvurulan en kestirme yöntemdir.
İstenilen Anlamı Yaratma: Kitap, komplo teorilerinin nasıl yaratıldığını göstererek, "belge yoksa komplocusun" argümanının mantıksızlığını ortaya koyar. Karakterler, hiçbir şeyin yerini tutmayan, erteleme söz konusu olmayan bir an olduğunu bilirler, ancak "başka anlamlar arayacaklardır; suskunluğumda bile" diyerek, komplo teorisyenlerinin sürekli olarak yeni gizi arama saplantısına işaret ederler.

4. Eco’nun Kitabı Yazma Nedeni ve Dünyayı Yönetenler

Eco'nun Temel Nedeni ve Sorunları

Umberto Eco, bir göstergebilimci olarak, bu eseri yazarken modern insanın rasyonel bilimle gizli (okült) bilimler arasındaki kopmaz ilişkiye olan takıntısını, bu takıntının neden olduğu entelektüel karmaşayı ve irrasyonel düşüncenin tehlikelerini ele almıştır.

Gizliliğin Cazibesi: Eco, roman aracılığıyla, gizliliğe çok önem veren bu "şeytan oyuncaklarının" tüm işlerinin açığa çıkmış olamayacağını kabul eder, ancak kendisi inançlarını, kanaatlerini ve şüphelerini paylaşmaya çalışır.
Sonsuzluk ve Sabit Nokta Sorunu: Kitabın temel sorunu, modern dünyanın sürekli değişim ve akış içinde (panta rei) olmasıdır. Foucault Sarkacı, evrenin biricik Sabit Noktasını görme imkanı sunarak, insanların Tanrı'yı veya mutlak gerçeği bulma arayışındaki "Hiç Kutbu" kompleksini inceler. Belbo'nun kendisini asmasıyla bu sabit noktaya dönüşmesi, Eco’nun modern insanın mutlakiyet arayışına getirdiği trajik-ironik son noktadır.

Dünyayı Yönetenler Üzerine Kaynaklardan Geniş Bilgi

Eco'nun romanı gizli örgütlerin (Masonlar, Tapınakçılar) güdümlü bir komplonun aracı olduğunu kurgularken, Mahir Kaynak'ın sunduğu gerçek dünya analizi, kontrolün daha üst bir düzeyde olduğunu belirtir:

Küresel Sermaye: Dünyayı yöneten esas irade Gizli Örgütler değil, Küresel Sermaye'dir. Bu sermaye, ulus-devletlerin varlığını çatışma kaynağı gördüğü için sona erdirmeyi amaçlar. Bu yapının arkasındaki kişiler, paranın patronları olan "Karunlar" olarak adlandırılır.
Gizli Cemiyetler Araçtır: Masonlar, Tapınak Şövalyeleri ve Gül-Haç Biraderleri gibi yapılar, bu sermayenin araçları veya "paravanları" olarak hizmet ederler. Amaçları, milli toplumların kültürel duyarlılıklarını yok etmek ve insanları dünya vatandaşı haline getirmektir. Masonluk, Tapınak söylencesine dayanan "karikatürün karikatürü" bir kurgudur.
Güdüm Merkezleri: Bilderberg Grubu, CFR (Dış İlişkiler Konseyi) ve Trilateral Komisyon gibi örgütlenmeler, Küresel Sermayenin "talimatlarını ilettiği" ve "tebliğ yeri" olarak kullandığı platformlardır.
Şeytani İrade: Bu küresel sömürü düzeninin arkasındaki temel itici güç, bencilliği yücelten ve Mahir Kaynak'a göre "şeytanın dini" olarak adlandırılması gereken bir ideolojidir. Bu yüzden, görünürde ABD'ye veya küresel sermayeye hizmet eden bu odaklar, esasında şeytana hizmet ederler.

Foucault Sarkacı, bu küresel komplo kurgusunu, tarihi belgeler, ezoterik semboller ve göstergebilimsel bağıntılarla o kadar karmaşık bir şekilde örer ki, okuyucuyu nihai olarak gerçek Plan'ın yokluğu veya mutlak sırrın sıradanlığı konusunda bir sonuca varmaya zorlar: "Büyük gizler yoktur, çünkü açıklanır açıklanmaz küçük görünürler. Yalnızca boş bir giz vardır. Durmadan parmaklarımızın arasından kayan bir giz".

Tarihin ve Rasyonel Düşüncenin İhaneti

Umberto Eco'nun Foucault Sarkacı romanında "en en" denebilecek ihanet komplosu örneği, doğrudan bir kişinin diğerine yaptığı basit bir ihanetten ziyade, Tarihin ve Rasyonel Düşüncenin İhaneti üzerine kurulu, yüzlerce yıllık bir gizem planının (Plan) kurgulanması ve bunun küresel felaketlere yol açan somut bir araca dönüşmesidir.

Kaynaklara göre, romanın merkezindeki bu en büyük ihanet komplosu ve bunun yansıması şunlardır:

1. Temel Komplo: Tapınakçıların "Gizli Planı"

Kitaptaki entrikanın temelini, editörlerin (Belbo, Casaubon ve Diotallevi) kendi eğlenceleri için oluşturduğu, ancak daha sonra Agliè/Saint-Germain Kontu gibi gerçek hayranlar tarafından gerçek olduğu sanılan bir "Plan" oluşturur.

Bu Plan'ın özündeki ihanet, Tapınak Şövalyeleri'nin (Tapınakçılar) resmi olarak dağıtılmasından sonra bile örgütü yeraltında sürdürme kararıdır:

Amaç: Tapınakçılar'ın, dünyayı ele geçirmek için sınırsız bir güç kaynağının gizini (dirimsel bir gizin) bildikleri ve bu sırrı korumak adına tüm servetlerini, kalelerini ve Büyük Üstat Jacques de Molay dahil seçkin üyelerini kurban etmeye değecek bir planları olduğu iddia edilir.
Gizli Yönetim: Kral Fransa kralının bile yüreğine korku salacak kadar güçlü olan bu insanların, tutuklanacaklarını bilmelerine rağmen karşı koymamaları, yüce bir planlarının olduğu anlamına gelir. Bu plan, erki ele geçirme planının 2000 yılında gerçekleştirilmesini öngörmektedir.
Gizlenme Stratejisi: Tapınak, herkesin gözünde ortadan kalkarak, faaliyetlerini yeraltında sürdürmeyi kararlaştırmış; bu süreçte Masonlar (Farmasonlar), ruhban sınıfından olmayan biraderler, dülgerler ve camcılar arasından doğmuştur.

2. İhanetin En Çarpıcı Uygulaması: Protokollerin Yeniden Yazılması

Bu hayali Tapınakçı Planı'nın tarihte tekrar tekrar kullanılarak nasıl somut ihanet ve felaketlere dönüştüğünü gösteren en çarpıcı komplo teorisi, **"Siyon Bilgeleri Protokolleri"**nin kökenidir.

Plan'ın Dönüşümü: Casaubon ve arkadaşları, Siyon Bilgeleri Protokolleri'ni okuduklarında, bunun aslında Tapınakçıların asırlar önce hazırladığı Provins Ordonasyonu (Plan) metninin, yalnızca konusunun değiştirilerek düşmanlara yorulan bir versiyonu olduğunu fark ederler.
Sonsuz Döngü: Altı yüzyıl boyunca altı farklı grubun (Cizvitler, Gül-Haçlar, Masonlar, Yahudiler vb.) aynı Plan'ı alıp yalnızca düşmanlarının kimliğini değiştirerek kendi amaçlarına yorduğu ortaya çıkar.
Tahrifat ve Etnik İhanet: Protokoller, Rus gizli polisi Okrana'nın başkanı Rakovski ve diğer ajanlar tarafından (gerçeği kurnazca yalanla karıştırarak), Yahudi karşıtlığı dürtüsüyle hazırlanmış sahte bir metindir. Bu sahtecilik, Yahudi aleyhtarlığının körüklenmesine katkıda bulunmuştur.
En Trajik Sonuç: Roman, altı milyon Yahudi'nin, Pico della Mirandola'nın bir yanılması ve bu "Soyut Tasarı"nın komplodan komploya göçmesi sonucu öldürüldüğünü (Yahudi Kırımı) öne sürer. Kitabın kurgusal dünyasında, bu kitlesel katliamın açıklanamaz bürokrasisi bile, Plan'ın açıklanması için ipucu arama gayretinin bir parçası olarak mantığa uygun hale gelir.

Bu bağlamda, Foucault Sarkacı'ndaki en büyük ihanet komplosu, tarihteki en büyük nefreti tetikleyen sahte bir belgenin (Protokoller), yok edilen bir tarikatın (Tapınakçılar) hayali planının tekrar tekrar dönüştürülmesiyle yaratılmasıdır.

3. Komplo Teorisyeni Etiketi ve İhanet

Eco, bu karmaşık yapıyı kurarak, komplo teorilerine olan inancın bizzat kendisinin tehlikeli bir ihanet olduğunu da gösterir.

Gerçeğin Yokluğu: Eco'nun bakış açısıyla, "dünyayı yönettiğini zanneden süper sersemler" hakkında izlenim edinmek için okunan kitap, aslında hiçbir şeyin yerli yerinde olmadığı bir gerçeği gösterir.
Kendi Komplomuzu Yaratmak: Düşman bulamayanlar, kendilerini suçlu bulmamak için bir komplo kurar, sonra bu komployu haklı çıkarmak için ona daha çok bağlanırlar.
Belbo’nun Sonu: Romanın kahramanları (özellikle Belbo), eğlence amaçlı yarattıkları Plan'ın, Agliè gibi gerçek komplocular tarafından ciddiye alınması sonucu tuzağa düşürülür. Belbo, Foucault Sarkacı'nın altında asılarak öldürülür. Bu ölüm, kurgunun gerçeğe dönüşerek, rasyonel insanı kendi yarattığı yanılsamaya kurban etmesinin sembolik bir ihanetidir.

Sonuç olarak, Foucault Sarkacı'ndaki en büyük ihanet komplosu, Tapınakçıların "Plan" adı verilen küresel egemenlik tasarısının, gerçek dünyadaki en yıkıcı, etnik ve siyasi komplolara (Protokoller) dönüştürülerek kullanılması ve bu yolla tarihi sürekli bir ihanet ve katliam döngüsü içinde tutmasıdır.

Ulusal Demokrasi Vakfı (NED)

Kaynaklara göre, Ulusal Demokrasi Vakfı (NED) gibi sivil toplum kuruluşları, ABD'nin küresel hegemonyasını sürdürmek ve ekonomik/ideolojik çıkarlarını gerçekleştirmek amacıyla rejim değişikliği aracı olarak kullanılmaktadır.

I. Ulusal Demokrasi Vakfı’nın (NED) Rejim Değişikliği Aracı Olarak Kullanılması

Ulusal Demokrasi Vakfı (NED), ABD’nin dış politik hedeflerini gerçekleştirmek için kurulmuş bir mekanizmadır ve kaynaklar, bu kuruluşun sivil görünümünün ardındaki hükümet bağlantısını ve amacını açıkça belirtmektedir:

CIA’in Yaptıklarını Açıkça Yapmak: NED, Reagan yönetimi tarafından 1983 yılında, ABD dış politikasına karşı sevgi beslemeyen devletlere karşı siyasi eylemi ve psikolojik savaşı teşvik etmek amacıyla kurulmuştur. NED’nin kurulmasındaki temel amaç, CIA'in on yıllardır gizlice yürüttüğü faaliyetlerin birçoğunu daha açık bir şekilde yaparak, bu gizli faaliyetlerle ilişkili olumsuz damgayı ortadan kaldırmaktı. NED yasasını hazırlamaya yardım eden Allen Weinstein, 1991'de "Bugün yaptığımız şeylerin çoğu 25 yıl önce CIA tarafından gizlice yapılıyordu" demiştir.
Yanlış Etiketleme: NED, fonlarının neredeyse tamamını ABD hükümetinden almasına rağmen, yurt dışında resmi bir ABD devlet kurumunun sahip olamayacağı belli bir güvenilirliği sürdürmeye yardımcı olduğu için kendisini STK (Sivil Toplum Kuruluşu) olarak adlandırmayı tercih etmektedir. Ancak kaynaklar, NED’nin yanlış kategoriye konulduğunu ve aslında bir GO (Hükümet Kuruluşu) olduğunu vurgular.
İdeolojik Misyon: NED'nin programları, demokrasiyi serbest piyasa ekonomisiyle eşitleyen bir felsefe aktarır. Bu programlar, çalışan insanların ve vatandaşların serbest teşebbüs, sınıf işbirliği, ekonomiye minimal hükümet müdahalesi ve her türlü sosyalizme karşıtlık sistemi altında en iyi hizmet göreceği temel felsefesini yayar. Yabancı yatırımın ekonomiye sağladığı faydalar özellikle vurgulanır.

II. Ukrayna Örneğinde Rejim Değişikliği Operasyonunun Somutlaşması

Ukrayna, NED’nin rejim değişikliğini sağlamak için nasıl bir araçsallaştırma yaptığının en somut örneklerinden biri olarak sunulmaktadır:

Yoğun Finansal Destek ve Hedef Belirleme: NED'nin web sitesi, Ukrayna’da son yıllarda mali olarak desteklediği altmış beş (65) projeyi listelemiştir. NED Başkanı Carl Gershman, Ukrayna'yı "en büyük ödül" olarak nitelendirmiştir. NED, Gürcistan'daki Gül Devrimi (2003) ve Ukrayna'daki Turuncu Devrim (2004) gibi olayları denetlemiştir.
Seçim Meşruiyetini Yoksayma: 2010 yılında yasal ve demokratik olarak seçilen Cumhurbaşkanı Viktor Yanukovych'in seçim meşruiyeti, yalnızca Avrupa'nın ve IMF'nin talep ettiği "ticaret anlaşmaları" ve "ekonomik reformları" kabul ettiği sürece geçerli sayılmıştır. Yanukovych, Ukrayna için fiyatı çok yüksek bulup Rusya'dan daha cömert bir anlaşmayı tercih ettiğinde, derhal "rejim değişikliği" hedefi haline gelmiştir.
Kukla Hükümet Kurma Zihniyeti: ABD Dışişleri Bakanlığı yetkilisi Victoria Nuland ve ABD büyükelçisi arasındaki kaydedilmiş telefon görüşmesi, Washington’ın yeni bir hükümette hangi Ukraynalıları istediğini tartıştıklarını ortaya koyan bir "rejim değişikliği zihniyetine" örnektir. Nuland’ın tercihi olan Arseniy Yatseniuk, geçici başbakan olarak atanmıştır.
Aşırı Sağcı Müttefikler: Yanukovych'e karşı Şubat 2014’te darbeyi (putsch) gerçekleştiren Ukraynalı isyancılar ve Batılı destekçiler, müttefiklerinin kim olduğuna bakmamıştır: Polisleri ateşe veren haydutlar, Çeçen İslamcı militanlar ve Yahudileri açıkça kınayan neo-Naziler dahi bu müttefikler arasındaydı. Aşırı sağcı Svoboda Partisi'nden bir milletvekili, Ukrayna'nın nükleer silahlarını yeniden inşa etmekle tehdit etmiştir.
Gizli Güçlerin Olayı Manipülasyonu: Darbe sırasında protestoculara ateş açan keskin nişancıların göründükleri gibi olmadığı ortaya çıkmıştır. Estonya Dışişleri Bakanı Urmas Paet'in AB dış politika şefiyle yaptığı bir görüşmede, keskin nişancıların arkasında Yanukovych’in değil, yeni koalisyondan birinin olduğu yönünde güçlü bir kanı olduğunu söylediği belirtilmiştir.

III. ABD Müdahalelerinin Ölçeği ve Gerçek Amacı

Yazar William Blum, ABD dış politikasının demokrasi veya özgürlükle değil, ekonomik ve ideolojik çıkarlarla yönlendirildiğini vurgulamaktadır.

Müdahale Ölçeği (1945 Sonrası): Yazar, II. Dünya Savaşı'nın sona ermesinden bu yana ABD’nin, dünyaya hükmetmeye çalıştığı tezi ışığında, sayısız ülkenin iç işlerine karıştığını iddia eder:

ABD, çoğu demokratik olarak seçilmiş 50’den fazla yabancı hükümeti devirmeye çalışmıştır.
En az 30 ülkede demokratik seçimlere açıkça müdahale etmiştir.
71 farklı ülkede (dünya ülkelerinin üçte birinden fazlası) bu tür eylemlerden birini veya daha fazlasını gerçekleştirmiştir.
Bu süreçte milyonlarca insanın hayatını sona erdirmiş ve daha milyonlarcasını ıstırap ve umutsuzluk dolu bir yaşama mahkûm etmiştir.

Gerçek Çıkar Odakları: ABD dış politikasının motoru, ahlaki bir bağlılık veya basit bir dürüstlükle değil, başka zorunluluklara hizmet etme ihtiyacıyla beslenir. Bu müdahalelerin temel itici güçleri şunlardır:

Ekonomik Hegemonya: Dünyayı, özellikle de Amerikan merkezli ulusötesi şirketler için küreselleşmeye açık ve misafirperver hale getirmek.
Alternatifleri Engelleme: Kapitalist modele alternatif başarılı bir örnek teşkil edebilecek herhangi bir toplumun yükselişini engellemek.
Jeopolitik Hakimiyet: Siyasi, ekonomik ve askeri hegemoniyi olabildiğince küresel alana yaymak ve Amerikan üstünlüğüne meydan okuyabilecek herhangi bir bölgesel gücün yükselişini engellemek.
Askeri Sanayi Çıkarı: Kongre üyelerine ve Beyaz Saray sakinlerine cömertçe katkıda bulunan savunma müteahhitlerinin bilançolarını iyileştirmek.

Yazar, ABD’nin dış politikasının "iyi niyetli" olmadığını fark etmenin en önemli ders olduğunu vurgulamakta ve Amerikan devlet adamlarının sürekli bahsettiği ancak adını vermedikleri "çıkarların" ne olduğunu sorgularken okuyucuyu "Parayı takip edin" (follow the money) diye yönlendirmektedir.

Küresel Kontrol, Manipülasyon Ve Siyasi Sistemlerin Araçsallaştırılması

Bu derin sorgulamanız, kaynaklarda sıkça ele alınan küresel kontrol, manipülasyon ve siyasi sistemlerin araçsallaştırılması temaları ile felsefi özgürlük tanımlarını bir araya getirmektedir. Kaynaklar, manipülasyonun bir gerçeklik olduğu bir dünyada "özgürlük" kavramının ne anlama gelebileceği konusunda hem stratejik analizler (Mahir Kaynak/William Blum) hem de felsefi tanımlamalar sunmaktadır.

Manipülasyonun ve göstermelik seçimlerin hâkim olduğu bir dünyada özgürlük kavramının içeriği, kaynaklara göre şu şekillerde açıklanabilir:

I. Siyasi ve Ekonomik Kontrol Altında Özgürlüğün Reddi

Kaynaklar, dünyayı yöneten küresel güçlerin ve sistemin, kitlelerin gerçek özgürlüğünü sistematik olarak yok etmeyi amaçladığını, hatta insanların köle olduklarını hissettirmeden köleleştirdiğini savunmaktadır.

A. Manipüle Edilen Seçimler ve İradenin Gaspı

Seçimler ve demokrasi, çoğu zaman küresel güçlerin kendi istedikleri aktörleri başa getirmek için kullandığı bir araçtır.

İstenilenin İktidara Gelmesi: Amerika Birleşik Devletleri'nin (ABD) uyguladığı yönetim modeli, halk eğilimlerini kontrol eden mekanizmaları (medya ve eğitim kurumlarını) kontrol altına alarak yönetime istediğini seçtirmektir. Buna "demokrasi" deseler bile, sonunda onların istediği iktidara gelir.
Seçimlerin Araçsallaştırılması: NED gibi ABD hükümetinin bir ajansı olan kuruluşlar, yabancı ülkelerin iç işlerine müdahale etmek, siyasi grupları finanse etmek ve NED'nin favori listesinde olmayan partilerin kazanmasını engellemek için çalışır. Örneğin Ukrayna'da ABD'li yetkililer, yeni hükümette hangi Ukraynalıları istediklerini tartıştıklarını gösteren bir rejim değişikliği zihniyetine sahiptirler.
Milli İradenin Kontrolü: "Milli irade" kutsallaştırılsa da, bu irade halkın oylarıdır. Ancak bu oyları kimin verdirildiği ve hangi etkiler altında verildiği sorgulanmalıdır. Halk, gazete ve televizyon seyrederek oy verir; bu nedenle irade, halkın iradesi değil, bu gazetelerin, dergilerin ve televizyonların iradesidir.

B. Kölelik ve Bağımlılık

Bu manipülasyonun nihai sonucu, özgür toplumlar olarak adlandırılan yapıların, aslında başka bir isim altındaki Gulaglar (Sovyet çalışma kampları) olmasıdır.

Sistemin Kölesi Olmak: Düzen, bir avuç "Küresel Karun" için milyarlarca insanı köle olarak çalıştırmaya örgütlenmiştir. İnsanlar, markaların esirleri ve olmayan ihtiyaçların köleleri haline getirilmiştir.
Seçimlerin Engellenmesi: Illuminati tarafından kontrol edilen tüm bankacılık sisteminin tek amacı, kontrol ettiği "para"ya bağımlı kılarak seçme özgürlüğünü (spontaneiteyi) bastırmaktır. Bireyin varlığı, para kazanma zorunluluğuyla kısıtlanmıştır (ipotekler, borçlar).

II. Felsefi Açıdan Özgürlüğün Tanımı ve Korunması

Siyasi ve ekonomik manipülasyonun bu denli yaygın olduğu bir senaryoda bile, felsefi açıdan özgürlük, dışsal koşullardan bağımsız olarak kişinin kendi kendisinin kaynağı olabilme gücünde yatmaktadır.

Kaynaklar, özgürlüğün üç ana felsefi biçimini tanımlar (Doğal Öz Belirlenim, Koşulsal Öz Gerçekleştirme ve Kazanılmış Öz Yetkinlik) ve bu bağlamda özgürlüğü şöyle açıklar:

Özgürlüğün Genel Anlamı (Otonomi ve Bağımsızlık): Özgür olmak, bir insanın kendi eylemlerini kendi eylemi, elde ettiklerini de kendi mülkiyeti haline getirebilecek yeteneğe veya güce sahip olmasıdır. Özgür insan, eylemlerinin aktif kaynağıdır, başkalarının gücü tarafından edilgen bir şekilde etkilenen veya bir başkasının tahakkümüne maruz kalan edilgen bir özne değildir. Bu nedenle özgürlük, bağımsızlık ve özerklik (autonomy) kelimeleriyle eş anlamlıdır.
Doğal Öz Belirlenim (Self-Determination): Bu, koşullardan bağımsız olarak, insan doğasında var olan bir güçle kişinin ne yapacağına veya ne olacağına kendisi karar verebilmesi yeteneğidir. En önemli nokta şudur: Bireyin kararları veya planları, dışarıdaki hiçbir şey tarafından zorlanmamışsa, kişi bu kararları aleni eylemlere dökemese bile, bu özgürlüğün niteliği aynı kalır. Yani dünyayı değiştiremeseniz bile, kendinizi kararlarınızla değiştirebilirsiniz.
Kazanılmış Öz Yetkinlik (Self-Perfection): Bu, insanın iradesini ahlaki yasalara veya yüksek ideallere uygun bir şekilde yönlendirebilme özgürlüğüdür. Bu tür bir özgürlük, arzularını kontrol altında tutmayı başarabilen erdemli kişilerce elde edilir.

III. Manipülasyon Dünyasında Özgürlüğe Ulaşma Yolları

Eğer dış dünya, küresel güçlerin iradesiyle şekilleniyorsa ve sizin seçimlerinize manipülatif bir şekilde yön veriliyorsa, özgürlük, içsel bir direniş ve kendi iradenizi ortaya koyma çabasında aranmalıdır.

Kendi Oyununu Yaratma İhtiyacı: ABD'nin senaryosuna bağımlı bir bölgesel güç rolü dayatıldığında, buna karşı koymak için ya dayatılan istekleri kabul etmek ya da kendi özgün oyununuzu veya 'karşı oyun' tasarımınızı masaya koyup ısrarla kabul ettirmeye çalışmak gerekir.
Bağımlılık Zihniyetinden Kurtulmak: Özgürlüğün ilk koşulu, "Örneğin Türkiye'nin kendi başına var olamayacağı" gibi mandacı zihniyetlerden ve saplantılardan kurtulmaktır. Türkiye'nin yapması gereken, bilgi üreten bir ekonomik model geliştirmedikçe, kapitalizmin kuyruğundan kopmadıkça bağımsız olunamayacağını idrak etmektir.
Kişisel Otonomi: Felsefi açıdan, özgürlük dışsal kısıtlamaların yokluğu değil (koşulsal öz-gerçekleştirme), daha çok karar alma yetisinin kendisidir (doğal öz-belirlenim). Bu nedenle, çevrenizdeki tüm sistem sizi köleliğe itse bile, kendi planlarınızı ve kararlarınızı oluşturma gücü, o manipülatif dünyadaki yegâne doğal özgürlük alanınızdır.
Kuklalığı Reddetmek: Bir ülkeyi veya bir bireyi, bir başkasının politikalarına göre hareket eden bir "kukla" olarak görmek yerine, kendi eylemlerinizin "aktif kaynağı" olmayı seçmek; bu, manipülasyonun en yüksek olduğu ortamda bile kendi kaderini belirleme çabasını yansıtan tek özgürlük biçimidir.

Özgür Olduğumuzu Düşünme İmkânının Kaybı

Sorgunuzda dile getirdiğiniz özgür olduğumuzu düşünme imkânının kaybı, küresel sermayenin tahakkümünden bağımsız bir devlet tasavvurunun zorluğu ve büyük devletlerin dahi hissettiği kontrolü kaybetme korkusu (Çin örneği) gibi konular, kaynaklarınızdaki küresel güç mücadelesi ve ulus-devletlerin bağımlılık süreçlerine dair analizlerle örtüşmektedir.

Özellikle Mahir Kaynak ve Ömer Lütfi Mete gibi analistlerin stratejik bakış açısı, bu durumu büyük bir güç transferi mücadelesi ve tarihsel bir bağımlılık mirası olarak ele almaktadır.

I. Özgürlük İmkânının Kaybı ve Küresel Sermayenin Tahakkümü

Kaynağın ifadesiyle, içinde bulunduğumuz dünyada "özgür toplumlar" olarak adlandırılan yapılar, aslında "başka bir isim altındaki Gulaglar" gibidir. Özgür olduğumuzu düşünme yetisinin kaybı, ekonomik ve siyasi sistemlerin bilinçli bir tasarımının sonucudur:

Hegemonya ve Bağımlılık Zinciri: Dünya, herkesin birbirini kontrol ettiği ve iradesini dayattığı bir bağımlılık döngüsü içinde yapılandırılmıştır. Ekonomik olarak zayıf ve küçük ülkeler, büyük kapitalist dünya güçlerine karşı ezici bir bağımlılık altına düşerler. Uluslararası karteller, bireysel ülkelere mal maliyetini ve üretim kapsamını dikte ederler.
Milli İradenin Manipülasyonu: Demokrasi ve seçimler, ABD’nin yönetim modelinde, halk eğilimlerini kontrol eden mekanizmalar (medya ve eğitim kurumları) kontrol altına alınarak yönetime istenilenin seçtirilmesi amacıyla kullanılır. Halk, kimin kahraman, kimin hain olacağına karar veren bu güçlerin yönlendirmesiyle oy verir.
Küresel Sermayenin Gerçek Gücü: Küresel sermaye, herhangi bir coğrafyaya bağlı olmayan, sadece para ile tanımlanan kaynaklar üzerinde egemen durumda olan bir yapıdır. Bu güç, ulus-devletlerin varlığını çatışmaları ve askeri harcamaları artırdığı için istemez; aksine, 1500 kadar şehir devletinden oluşan ve finans ağıyla yönetilen bir dünya düzeni tasarlar. Bu sistemin nihai amacı, insanları köle olduklarını hissettirmeden milyarlarca insanı bir avuç Küresel Karun için köleleştirmektir.
Sonsuza Dek Süren Bağımlılık Düşüncesi: Türkiye gibi önemli bir ülkenin sürekli olarak üstün bir gücün himayesinde olmayı coğrafi kader gibi hissetmesi, bağımsızlık duygusunun temelden aşınmasına neden olmuştur. Bu, Atatürk'ten sonra İnönü zihniyetinin başlattığı ve Demokrat Parti iktidarında kesinleşen "Amerikan Mandası'nın fiilen benimsenmesi" süreciyle ilişkilendirilir.

II. "Trenin Kaçırılması" Hissi ve Kurtuluşun Zorunlulukları

Sonsuza dek bağımsız kalamayacak kadar zavallı hissetme ve treni kaçırma algısı, kendi özgün oyunumuzu yaratma yeteneğimizin kaybolmasından kaynaklanmaktadır.

Bağımsızlığın Temel Şartları: Dışa bağımlılıktan kurtulmanın tek yolu, bilgi üreten bir ekonomik model geliştirmekten geçer. Aksi takdirde, bir ülke ya bilgi üretenlerin kölesi olur ya da kölelerine kâhyalık yapar. Ekonomiyi sadece paradan ibaret saymak ve temel girdi olan enerji kaynaklarını siyasi açıdan kontrol edememek, bir ülkeyi dışa bağımlı kılar.
Karşı Oyun Yaratma Zorunluluğu: Yabancı güçler (ABD gibi) bize kendi senaryolarındaki "bağımlı bölgesel güç" rolünü dayattığında, bizim buna karşı kendi özgün oyunumuzu veya "karşı oyun" tasarımımızı masaya koyup ısrarla kabul ettirmeye çalışmamız gerekir. Kendi oyununuz yoksa, ya dayatılan istekleri kabul edersiniz ya da canınızın tekrar tekrar yanmasını göze alırsınız.
Atatürk’ün Manevra Zekâsının Terk Edilmesi: Bağımsızlık yolunda, her ilişki ve ittifakın ebedi ve vazgeçilmez olmadığını bilerek, ilişkileri manevra olarak görmek gerekir. Atatürk’ün Rusya ile yakınlaşmayı İngiltere'ye karşı bir manevra olarak kullanmasının aksine, İnönü zihniyeti yakınlaşmayı manevra olarak değerlendirebilme zekâsından ve cesaretinden yoksundur ve teslimiyetçiliği merkeze alır.

III. Çin’in Kontrol Kaybı Korkusu ve Küresel Rekabet

Çin'in küresel sisteme açılmaktan duyduğu korku, ulus-devletlerin küresel sermayeye karşı yürüttüğü mücadelenin ve ABD’nin hegemonya stratejisinin bir yansımasıdır:

ABD’nin Rakip Kontrol Stratejisi: ABD, küresel hegemonyasını sürdürmek için Avrupa ve Uzakdoğu’daki Çin gibi rakiplerini kontrol altında tutmak zorundadır. ABD’nin politikası, bu iki gücün enerji kaynaklarını kontrol etmeye odaklanmıştır.
Küresel Sermaye ve Çin İşbirliği: Çin'in kalkınması, büyük ölçüde küresel sermayenin yatırımlarıyla gerçekleşmiştir ve Çin tasarrufları (1.5 trilyon dolar civarında) Amerikan hazine kâğıtlarında tutulmaktadır. Küresel sermaye için Çin, çok verimli bir toprak niteliğindedir.
Enerji Bağımlılığı ve Savunma: Çin, petrol ihtiyacının tamamını Ortadoğu'dan karşılamaktadır. Eğer ABD ve Rusya enerji kaynaklarını kontrol ederlerse, Çin'in hareket imkânı kalmayacaktır. Bu durum, ulus-devletlerin (ABD ve Rusya) Çin'in askeri ve ekonomik tehdit oluşturmasını engellemek için silahlanma ve enerji kontrolünü bir araç olarak kullandığını göstermektedir.
Ekonomik Savaş ve Bilgi Kontrolü: ABD (ulus-devlet cephesi), küresel sermayeye karşı mücadele ederken Çin'in ve Japonya'nın ekonomisini sarsmayı hedeflemektedir. Çin, bilgi üretme kapasitesine sahip olmasına rağmen, bu büyük mücadelenin bir parçasıdır. Kapitalizm, Çin'e "yüksek teknoloji üreten firmalarına sübvansiyon uygulamayacaksın" diye baskı yapmaktadır. Bu, Çin'in kendi ekonomik egemenliğini koruma çabasının, yani bilgi ve teknoloji üzerindeki kontrolü kaybetme korkusunun somut bir göstergesidir.

IV. Manipülasyon Dünyasında Gerçek Özgürlük

Eğer sistemler manipüle ediliyorsa ve dış güçlerin emri altında değil bir devlet düşünmek zorsa, kaynaklar gerçek özgürlüğün ne anlama geldiğini netleştirmektedir:

Öz Belirlenim: Gerçek özgürlük, kişinin koşullardan bağımsız olarak, ne yapacağına veya ne olacağına kendisi karar verebilme yeteneğidir. Bu, eylemlerinizi kendi eyleminiz ve başarılarınızı kendi mülkiyetiniz haline getirme gücüne sahip olmaktır.
İçsel İrade: Eğer bir kişi, kendi doğasında var olan bir güçle, kendi karakterini yaratıcı bir şekilde değiştirmeye karar verebiliyorsa, bu özgürlüğe sahiptir.
Aptallıktan Kurtulmak: Özgürlüğe ulaşmanın ilk adımı, içinde bulunulan durumu bir "kriz" değil, bir "savaş" olarak kabul etmek ve yanlış/yalancı sebeplerle zaman kaybetmeyi bırakmaktır. Dünyayı yönetenlerin projeler geliştirdiğini düşünenlere "komplo teorisyeni" dense de, bu, gerçeklerden kaçınmak isteyen aptallar için bir beylik yargıdır. Asıl önemli olan, oyunu kuranın kendisinin değil, kendi özgün oyununu ortaya koyabilme iradesidir.

Özgüven (Kendine Güven) Ve İdealizm İle Yüksek Makamın Getirdiği Yozlaşma, Korku Ve Küresel Kontrolün Karmaşık Doğası

Özgüven (kendine güven) ve idealizm ile yüksek makamın getirdiği yozlaşma, korku ve küresel kontrolün karmaşık doğası arasındaki çelişkiyi son derece yerinde bir şekilde ele almaktadır. Kaynaklar, bu durumu sadece kişisel bir başarısızlık olarak değil, aynı zamanda sistemin doğasında var olan bir tuzak ve stratejik bir tasfiye mekanizması olarak açıklamaktadır.

İşte kaynaklardan elde edilen bilgiler ışığında bu konulara dair kapsamlı bir analiz:

I. Yüksek Konumdaki İnsanların İdeallerinden Vazgeçmesi ve Köleleşmesi

Bir bireyin cesaret ve ideallerle yükselirken, zirveye ulaştığında neden düşme korkusuna kapılıp köleleştiği, kaynaklarda statü arayışı, konfor alanı ve ideolojik bağımlılık ile açıklanmaktadır:

Düşme Korkusu ve Konumun Yüceliği: İnsanlar yüksek bir konuma ulaştıklarında, bu gücün kendilerinden alındığı takdirde ne olacağını bilmek istemezler. Geçmiş ABD Senatörü William Fulbright’ın belirttiği gibi, güç, kendisini erdemle karıştırma eğilimindedir. Bu kibir ve zafiyet, kişinin bulunduğu yerden düşmekten kaçınmak için taviz vermesine neden olur.
Sistemin Köleleştirmesi: Özgür olduğumuzu düşünme yetisinin kaybı, küresel sermayenin tasarladığı, insanları köle olduklarını hissettirmeden köleleştiren bir düzenin sonucudur. Bu düzen, insanları markaların esirleri ve olmayan ihtiyaçların köleleri haline getirerek dışa bağımlı kılar. Yüksek konumdaki kişi dahi, sisteme hizmet etmezse, kendi lüks yaşamını veya gücünü sürdüremez.
Dış Güce Yaslanma İhtiyacı (Sömürge Kafalılık): Yüksek makamlardaki siyasi veya askeri liderler, Türkiye deki elitler gibi kendi başına varlığını sürdüremeyeceği saplantısıyla hareket ettiklerinde, "muazzam bir gücün himayesine girmedikçe var olamayız" zihniyetine düşerler. Bu, kişiyi müttefik olmaktan çıkarıp uydu veya uşak haline getirir ve ideallerden tam bağımsızlık tutkusunun körelmesine yol açar. Bu zihniyete sahip kurmaylar, mevcut efendiden (ABD gibi) vazgeçip hemen bir başkasına (Rusya/İran ekseni gibi) biat etmeyi tartışmaya başlarlar ki, bu da "Sömürge Kafalı" damgasını hak eder.

II. Cesaret Timsallerinin Komplolarla Yıkılmasına Örnekler

Kaynaklar, özellikle ulus-devlet yapısını savunan veya küresel güçlerin çıkarlarına karşı çıkan cesaretli aktörlerin, siyasi sebeplerle uydurma veya zamanlaması ayarlanmış skandallar aracılığıyla nasıl tasfiye edildiğini belirtmektedir:

Yolsuzluk ve Seks Skandalları ile Tasfiye: Bir makam sahibinin izlediği politika, küresel güçlerin çıkarlarıyla çatışırsa (örneğin İran ile çatışmaya girmeyi reddetmesi gibi), o kişiyi bertaraf etmek için yolsuzluk veya seks skandalları kullanılır. Bu skandallar, aslında eskiden beri biliniyor olabilir, ancak zamanı kollanarak ve manşetlere taşınarak siyasi bir operasyon haline getirilir.
Özel Servis Operasyonları: Türkiye'ye dışarıdan yönlendirilen yıkıcı faaliyetler, genellikle "komplo teorisi" denerek maskelenir. Ancak kaynaklar, Uğur Mumcu, Eşref Bitlis ve Necip Hablemitoğlu gibi isimlerin, hangi istihbarat örgütünün operasyonu sonucu öldürüldüğünün hâlâ sır perdesi altında olduğunu belirtir. Bu cinayetler, genellikle bir fikri yaymak veya bir olayın üzerini kapatmak için işlenmiştir.
Tapınak Şövalyeleri Örneği (Tarihsel Komplo): Foucault Sarkacı üzerine yapılan analizler, Tapınak Şövalyeleri gibi o dönemin en güçlü ve cesur örgütlerinden birinin bile, siyasi güç (Kral Yakışıklı Philippe) tarafından korkunç suçlar işlediklerini itiraf etmeye zorlanarak nasıl yıkıldığını gösterir. Şövalyeler, eşcinsellik ve sapkın ayinler (Bafomet tapınımı) gibi suçlarla suçlanmışlar, işkence altında bu iddiaları doğrulamışlardır. Bu, siyasi tasfiyenin uydurma ahlaki skandallar yoluyla nasıl gerçekleştirildiğinin tarihsel bir örneğidir.

III. Küresel Sermayenin Etnik/Dini Kökeni Paradoksu

Küresel sermayenin Yahudi kökenli olduğu düşüncesi ile Hristiyan kökenli oluşumların (Tapınakçılar, Opus Dei) bu çarkın içinde yer alması arasındaki çelişki, "Küresel Sermayenin" etnik veya dini bir grup olmaktan çıkıp ideolojik bir sisteme dönüşmesiyle açıklanmaktadır:

Küresel Sermayenin Kimliksizliği: Kaynaklar, küresel sermayenin (Karunlar Ligi) tek başına Yahudi bir tezgâh olduğu fikrini kesinlikle reddeder. Küresel sermaye, sermayenin sahibi değil, yöneticisidir ve coğrafyaya veya dine bağlı değildir.
İdeolojinin Özü: Şeytanın Dini: Küresel sermayenin ideolojisi, klasik kapitalizmden farklı olarak, bencilliği yüceltmek ve insanların arzularını kontrolsüz bırakmaktır. Bu düzenin özüne, "şeytanın dini" demek gerekir. Bu şeytani yükseliş, kötülüklerle, cinayetlerle ve cürümlerle sağlanır ve bu yol, hangi milletten veya dinden olursa olsun, Karunlar Ligi'ne katılan herkesi kapsar.
Hristiyan Kökenli Aktörlerin Araçsallaştırılması:

Masonluk: Masonluk, her ne kadar kökenleri Haçlı Seferleri'nden (Hristiyan şövalyeler) gelmiş olsa da, bugün itibarıyla ulus-devletlerin işine gelmeyen projeleri gerçekleştirmek için kurulmuş bir işbirliği kadrosu veya paravan olarak işlev görür. İçine aldığı kişiler Müslüman, Hristiyan veya Yahudi olabilir.
Katolik Güçler: Vatikan ve Opus Dei gibi köklü Katolik yapıların bile, ekonomik olarak kapitalist prensipleri harfiyen uyguladığı ve bu sayede küresel sermaye ile ittifak halinde olduğu belirtilir.
Evanjelistler: Hristiyan Evanjelistler, Tevrat'ı inançlarının temel kaynağı kabul ederek, kendi dini vecibelerini yerine getirme düşüncesiyle (Tanrı'nın Yahudilere kutsal bir krallık vadettiğine inandıkları için) Siyonizm’i desteklerler. Bu durum, Hristiyan grupların dahi, küresel sistemin alt tasarılarından biri olan Siyonizm'e hizmet etmesini sağlayan karmaşık bir ideolojik şartlanma örneğidir.

Dolayısıyla, bu sistemin Hristiyan kökenli oluşumları ve Yahudi kökenli aktörleri barındırması anlamsız değildir. Aksine, ideolojiler sadece çatışan tarafların üniformalarıdır; bu üniformaları giyenler, aslında üst akıl tarafından belirlenmiş tek bir egemenlik mücadelesinin araçlarıdır. Mesele din veya ırk değil, para ve gücün kontrolüdür.

Kitlelerin Bilinçli Olarak Cahil

Bu, modern küresel yönetim sistemlerinin kitleler üzerindeki manipülasyonunun ve siyasi analizden kaçınmanın nedenlerine dair son derece yerinde bir tespittir. Kaynaklar, insanların "kurtuluşunu beklemek" fikrini destekleyenlerin dahi, halkın büyük çoğunluğunun "bilinçlendirilmesi" çabasının birincil hedef olmadığını, zira bu durumun sistemin doğası gereği engellendiğini ve kitlelerin bilinçli olarak cahil tutulduğunu savunmaktadır.

İnsanların, önlerine konulan bu tür kritik konuları (makro planlar, küresel sermaye oyunları) okumaktan aciz kalmalarının ve bu bilgileri reddetmelerinin temel nedenleri, kaynaklara göre hem sistemsel tasarım hem de psikolojik koşullanma ile ilgilidir:

1. Sistemin Bilinçli Tasarımı ve Zihinsel Engelleme

En önemli neden, küresel egemenliği hedefleyen güçlerin, kitlelerin düşünce kapasitesini ve kritik analize olan ilgisini baltalamak için kurduğu sistematik yapıdır:

Zihinsel Faaliyetlerin Sabotajı: Halkı kontrol altına almanın ve sessiz bir silah elde etmenin en basit yolu, onları temel sistem prensipleri konusunda disiplinsiz ve cahil tutarken, gerçek önemi olmayan konularla şaşkın, düzensiz ve dikkati dağılmış halde tutmaktır. Bu, zihinsel faaliyetlerini sabote etmekle ve düşünmeye zaman bırakmayacak kadar meşgul tutmakla ("tarımsal hayattaki diğer hayvanlar gibi sürekli meşgul" tutmakla) gerçekleştirilir.
Dikkati Dağıtma: Ana akım medya, yetişkin halkın dikkatini gerçek sosyal sorunlardan uzaklaştırmayı ve hiçbir gerçek önemi olmayan konulara odaklamayı amaçlar. Örneğin, magazin programlarının ön plana çıkması ve haber programlarının kesilmesi küresel güçlerin tercihidir.
Bilgi Birikiminin Tahribi: Üniversiteler bilgiyi yok eder, ana akım medya bilgiyi tahrip eder. Verilen eğitim, halkı gerçek matematik, gerçek ekonomi, gerçek hukuk ve gerçek tarih konusunda cahil bırakır.
Duygusal Şartlandırma: İnsanlar, medyada sürekli olarak seks, şiddet ve savaş bombardımanıyla duygusal saldırılara (zihinsel ve duygusal tecavüze) maruz bırakılarak duyguları harekete geçirilir. Bu, beyin fonksiyonu kasıtlı olarak bozulduktan sonra korku, öfke veya heyecan ile yerleştirilen inanç türlerindendir.

2. Konfor Alanı, Tarafsızlık Yanılsaması ve Direnç

İnsanların zorlu gerçeklerden kaçınmalarının arkasında, kendilerini kandırma ihtiyacı ve alıştıkları düzenin rahatlığı yatar:

Kendini Kandırma ve Özgürlük Yanılsaması: İnsanlar, gerçekliği test etmeyerek özgür oldukları konusunda kendilerini kandırırlar. "Kanatlarımın bu ağa yapışmış olması benim için gayet iyi, çünkü uçmamayı ben seçiyorum" gibi bir mantıkla, köle oldukları gerçeğiyle yüzleşmekten kaçınırlar.
Tanıdık Propaganda: Haber tüketicileri, kendilerine uzun süre "Amerikan istisnacılığı" (American-exceptionalism junk food) gibi propaganda gıdaları verildiğinde, buna alışırlar, onu nesnellikle eşitlerler ve "gerçek" olarak görürler. Alışılmışın dışındaki "alternatif medya" ise, yeterince "nesnel" olmadığı gerekçesiyle şüpheli bulunur.
Değişime Karşı Direnç: Çoğu insan özgürlükten kaçar ve aile, eğitim ve ait olduğu sosyal sınıf tarafından belirlenen rolleri yaşar. Tarihte insanlar, uçmanın sürüşten daha güvenli olduğunu gösteren istatistiklere rağmen uçmayı reddetmiştir; çünkü alışkanlıklar ve değişimden kaçınma güçlü bir dirençtir.

3. Bilginin Karmaşıklığı ve "Komplo Teorisyeni" Tuzağı

Ciddi analizler, halkın aradığı basit cevapları sunmadığı için, sistem bu tür bilgileri diskalifiye etmeyi kolaylaştırmıştır:

Basit Cevaplara Duyulan İhtiyaç: İnsanlar, dünya üzerindeki çatışmaların nedenlerini uzun uzun düşünmek yerine, tek bir cümleyle ifade edilebilecek kısa bir cevap bulmak isterler. Bu nedenle "Masonlar yaptı, bitti, gitti" gibi kolay reçeteler çok uygun gelir.
Komplo Teorisi Damgası: Dünyanın bazı akıllar tarafından yönetildiğini düşünenler, "komplo teorisyeni" olarak adlandırılırlar. Bu etiket, genellikle yabancı servislerin yıkıcı faaliyetlerini maskelemek için kullanılır ve sorgulayan herkesin itibarsızlaştırılmasına yarar. Gerçekte, bir olay dünya ölçeğinde sonuçlar yaratıyorsa, bunu planlayanların da dünyaya yön veren güçler olduğu düşünülmelidir.
Bilimsel Ciddiyetin Eksikliği: Terör gibi konular, henüz yerleşmiş, evrensel geçerlilik kazanmış tanımları, terimleri ve kavramları olmayan bir alandır. Bu alanda klasik anlamda bilimsel çalışma yapmak zor olduğu için, bu tür analizler halk nezdinde bilimsel dayanağı olmayan "saçmalık" olarak görülebilir.

4. Medyanın Engelleme ve Sansür Yöntemleri

Blog yazılarınızın veya e-postalarınızın okunmamasının nedenlerinden biri de, alternatif bilgi akışının sistem tarafından engellenme mekanizmasıdır:

Yayınlamayı Engelleme: Medyayı kontrol edenlerin rolü ikilidir: istediklerini söyletmek ve istemediklerini engellemektir. Alternatif görüşlerin ve haberlerin ana akım medya tarafından sürekli göz ardı edilmesi, medyanın tanımının bir parçasıdır.
E-posta ve Web Sitesi Engelleri: Bazı kişiler, web sitesine erişim sorunları yaşadıklarında veya e-postaları geri döndüğünde, bunun FBI, Homeland Security veya belirli hizmet sağlayıcılar (AOL gibi) tarafından engellenip engellenmediğini merak ederler. Bu durum, bilgilerin kitlelere ulaşmasının teknik olarak da zorlaştırıldığının bir göstergesidir.
Karşı Tartışmanın Yaratılması: Yabancı servislerin düşmanca faaliyetlerini maskelemek isteyenler, "Sen her kötülüğü dışarıdan biliyorsun" diye uydurma bir karşı tavır yaratır ve ona saldırarak halkın dikkatini saptırırlar.

Sonuç

Mahir Kaynak'ın bakış açısıyla, halkın çoğunluğunun bu konuları anlamaması veya bu bilgileri okumaması çok büyük bir sorun değildir. Asıl sorun, ülkeyi yönetenlerin de yozlaştırılması ve yönlendirilmesidir. Bu nedenle, kurtuluş (veya değişim) beklentisi, çok sayıda insanı bilinçlendirmekten ziyade, kararları etkileyebilecek konumdaki kişilerin olayları doğru okumasına bağlıdır. Aksi takdirde, kişi yalnızca kendi başına günübirlik savunma-korunma tedbirleri geliştirmeye çalışarak bocalama devam edecektir.

Mutlak Egemenlik Allah'a Aittir

Bu kadar kaos ve şer varken Tanrı faktörünün pasif kaldığı, aksine şeytani düzenin galip geldiği yönündeki gözlem, kaynaklarınızda ele alınan küresel egemenlik mücadelesinin, ilahi senaryo dahilindeki temel bir gerilimi olarak görülmektedir.

Kaynaklar, bu paradoksu açıklarken, mutlak egemenliğin Allah'a ait olduğunu vurgular; ancak O'nun, sınav (imtihan) mekanizmasını işletmek için Şeytan’a belirli bir özgürlük alanı tanıdığını belirtir.

İşte "Tanrı galiptir" gerçeğinin, mevcut kaos ortamında kendini gösteren gerçek yüzü:

I. Mutlak Egemenlik Allah'a Aittir (Pasiflik Bir Yanılsamadır)

Kaynaklara göre, dünyadaki tüm olayların mutlak Fail'i Allah'tır. Görünen kaos, O'nun nihai iradesinin dışına çıkamaz.

Tüm İşlerin Tek Faili: Yeryüzünde gerçekleşen her işin biricik, mutlak Faili Allah'tır. Hiç kimse her istediğini yaptırması mümkün değildir; sadece Allah her istediğini yaptırır.
Kıskanılan Kudret: İnsanlar (birey veya grup olarak) şeytanın tam gücünü özgürce kullanabilseler bile, Allah'ın kıskandığı bir yeterliliğe erişemezler. Allah, alçakça işler yapan adamlara, peygamberlerine bile vermediği böyle bir iktidarı vermemiştir.
Bütünün Kontrolü: Dünya üzerindeki tüm çatışmaların (ABD, Rusya, küresel sermaye, terör örgütleri) temel sebebi egemenlik mücadelesidir. Bu karmaşık macerada, dünyayı Allah yönetiyor.

II. Şeytanın Rolü: Sınav Çarkının Bir Mekanizması

Kaos ve şer düzeni, Tanrı'nın pasifliğinden değil, aksine O'nun sınav çarkını (imtihan sistemi) aktif olarak işletmek için Şeytan'ı özgür bırakmasından kaynaklanır.

Şeytan, Allah'ın Sistemidir: Şeytan kendi kendisini var etmiş değildir; Allah'ın mekanizmalarından biridir. Allah bu işleri, Şeytan'ı özgür bırakarak ve Şeytan'ın yardımcıları ile sınav çarkını yürüterek tedvir etmektedir.
Kötülüğün İhtiyacı: Sınavın (imtihanın) gerçekleşebilmesi için, en azından belli bakış açılarına göre, bir "kötü adam" cephesinin bulunması zorunludur.
İdeolojik Maske: Kapitalizm ve Küresel Karunlar Ligi'nin temelini oluşturan, bencilliği yücelten düzen, esasen "şeytanın dini" olarak adlandırılmalıdır. Bu dinin amacı dünyayı ifsat etmek ve insanı yozlaştırmaktır.
Görünürdeki Zafer: İçinde bulunduğumuz dönemde şeytani güçler çok parlak bir başarı sağlamış ve neredeyse rahmani güç gibi algılandığı bir süreçteyiz. Marka gibi kavramlar, insanları soymak için geliştirilmiş yalancı tanrıcıklara (çağdaş putlara) dönüşmüş durumdadır.

III. Şeytani Düzenin "Galibiyet" Yanılsaması ve Trajikomik Boyutu

Şeytani düzenin galip gelmiş gibi görünmesinin ardında, bu düzeni yönetenlerin kendi kendilerini aldatmaları ve Tanrı'nın onlar üzerindeki alayının yattığı öne sürülmektedir:

Tanrı Tarafından Şaşırtılmak: Küresel Karunlar'ın, yarı tanrı varlıklar olarak kendilerini görmeleri, Allah'ın onları şaşırtmasının bir sonucudur. Allah'ın kendisiyle dalga geçmeye cüret edenlerle dalga geçişi söz konusudur.
Kuklalık Rolü: Kendilerini ilah sanan sapık efendiler, aslında Şeytan'ın yardımcısı veya oyuncağı olduklarının farkına varamayacak kadar gülünçtürler. Daha alt düzeydekiler ise (Bush gibi) kendilerine verilen kuklalık rollerini başarıyla oynamaktadırlar.
Kaostan Düzen Çıkarma Yanılsaması: Küresel Karunlar, kaos üretebildiklerini bildikleri için ve bu kaos, Şeytan'ın misyonu olduğu için, "Kaostan düzen çıkar" sözünü kendi kendilerini aldatmak için kullanırlar. Oysa bu adamların etkinlikleri, ancak kendi kendilerini 'dünyayı yönetiyoruz' diye kandırmalarına yetecek kadardır.
Şeytanın Aldatması: Şeytan, insana her zaman fiillerini süslü göstererek aldatır. Bu, "pisliğin üstüne cila çekmektir". Siyasi aktörler veya teröristler dahi, hainlik yaparken bile kendi kutsal davalarına hizmet ettiklerine inanırlar.

IV. Felsefi Perspektif: Tanrı'nın Derin Planı veya Kozmik Aptallık

Foucault Sarkacı perspektifinde ise, kaosun üstesinden gelinemez görünmesi, insanların mutlak gerçeğe ulaşma arayışının bir yansımasıdır:

Kozmik Aptallığın Ortaya Çıkarılması: Bazı felsefi yorumlara göre, Tanrı, yalnızca Anselmus ile Gaunilone'nin aptal olduklarını göstermek için düşünülemez olmaya karar vermiştir. Yaratılışın amacı, kozmik aptallığın ortaya çıkarılmasıdır.
Gizem Arayışı: İnsanlık, dünyanın tesadüfen (dört beyinsiz atomun çarpışmasıyla) doğduğu düşüncesine katlanamaz. Bu nedenle, kaosu açıklayacak kozmik bir gizdüzen (komplo), Tanrı, melekler veya şeytanlar ararlar.
Karanlık Bir Tanrı (Gnostik Görüş): Bu dünyayı karanlık bir tanrının (dio tenebroso) yarattığı ve kişinin onun gölgesinin uzantısı olduğu fikri, "Mutlak İyimserliğe" götüren en yatıştırıcı düşünce olarak sunulur; zira bu inançta, Kötülük sorununu çözemeyen Tanrı'nın kendisidir ve bu nedenle kişi suçluluk duymaz.
Rahatlatıcı Sonuç: Bu nedenle, Tanrı'nın pasif görünmesi, aslında sınavın ve mutlakiyet arayışının bir sonucudur. İnsanların, bu kadar kaosun üstesinden gelebilecek mutlak bir gücün pasif kaldığını düşünmeleri, onların kendilerini mazlumlar ve özgür olmayanlar olarak görmelerinin bir parçasıdır. Kurtuluş ise, kaosun arkasındaki savaşın kimin galibiyetine hizmet ettiğini doğru okumakta ve kendi özgün karşı oyununu koyabilme iradesinde yatmaktadır.

Not: Bazen Büyük Dosyaları tarayıcı açmayabilir...İndirerek okumaya Çalışınız.

Yayınlar