Yavuz Sultan Selim Borç Meselesi

 Aşağıdaki konu Türk Devletinin İsrail İle yaptığı Ticareti bahane ederek yapılan demogojilerin haksız olduğunu söylemek için...

Ekrem Buğra EKİNCİ hocamız konu hakkında uydurma dese de Seferad Yahudileri ile içiçe olduğumuz gerçeğinide unutmamalı...

İşgüzarlar Avrupa bankalarındaki yatan Petrol Şeyhlerinin paralararına baksalar daha iyi olur.

Sual

 Yavuz Sultan Selim Mısır seferinden dönerken, yeni ölmüş bir zenginin mallarına el konulması teklifine şiddetle karşı çıktığına dair hikâye doğru mudur?

E. B. Ekinci...

Cevap

Bu hâdisenin hakikatle alakası yoktur. Avram Galanti’nin Histoire des Juifs de Turquie (Osmanlı Ülkesinde Yahudiler) isimli kitabında anlatılan bir hikâyedir. Galanti, Padişah’ın Yahudilere toleransını anlatmak için böyle bir hikâye düzmüştür. Güya Mısır seferine çıkmadan evvel, Sultan Selim bir Yahudi tüccardan borç almış. Alacaklı, Padişah seferden dönmeden vefat edince, zamanın defterdarı Sultan’a bir müzekkere yazıp borcu ödemekle artık mükellef olmadığını söylemiş. Hünkâr altına yukardaki notu düşerek defterdara iade etmiş. Hikâyenin başka bir versiyonunda hâdise Şam’da geçer; bir başka versiyonunda malına tamah edilen zengin bir Çerkez emiridir. Bir başka versiyonunda defterdar kelleyi verir. Yavuz Sultan Selim’i övdüğünü zanneden bazıları kuru bir hamaset adına bu saçma hikâyeyi sahiplenmiştir. Bu vesika nerededir? Defterdar kimdir? Hiçbir belli değildir. Defterdarlık makamına gelmiş bir Osmanlı ricali böyle bir ahlâksızlığı alenen yapabilir mi? Hem de Yavuz Sultan Selim gibi celalli bir padişaha böyle bir teklifte bulunabilir mi? Buna benzer bir hâdise Sultan Selim’den bir asır küsürden sonra yazılmış bulunan Koçi Bey Risalesi’nde anlatılıyor: Mısır seferinde nakit sıkıntısı sebebiyle defterdar bir tüccardan 60 bin altın borç almış. Ödeme zamanında tüccar borç mukabilinde yegâne oğluna iki akçe yevmiyeli cebecilik verilmesini istemiş. Defterdar da bunu Padişah’a arzetmiş. Sultan Selim buna sinirlenerek, “Hepinizi katlederdim ama tüccarın parasına tamah etti de öldürdü derler” demiş.  Bir kere Osmanlı Devleti’nde bir sistem vardır. Önüne gelen zenginin malına padişah bile el koyamaz. Yetim malları hakkında da İslâm-Osmanlı hukuk sisteminde etraflı ve sağlam hükümler mevcuttur. Yetimler ve yetim malları üzerinde bu kadar hassasiyet varken, çıkıp da, bütün bunlara aykırı birşeyi vesikası bile bulunmadan yazmak ve paylaşmak trajikomik bir hadisedir. Bir zenginin serveti, büyük harb masraflarını karşılayabilecek mikyasta olamaz. Kaldı ki Yavuz Sultan Selim zamanında hazine ağzına kadar dolmuştu. Mısır’ın hazineleri, Osmanlıların eline geçmişti. Halebli veya Şamlı bir zenginin servetine ne ihtiyaç olsun? Hatta Padişah, “Bundan sonra kim benim altınla doldurduğum hazineyi altınla doldurursa, onun mührüyle mühürlensin. Aksi takdirde benim mührümle mühürlensin” demiş ve imparatorluğun sonuna kadar bu âdete riayet edilmiştir.

Erişim: https://www.ekrembugraekinci.com/question/?ID=34265

Bu hadisenin Şalomdaki Bilgisi Nasıl

Yavuz Sultan Selim ve Yahudiler 1465-1520

Sultan, tahta geçer geçmez, babasının hekimi olan Josef Amon’u saray hekimbaşısı olarak atadı. Hemen ardından, başta mali işler olmak üzere, muhtelif devlet işlerinin başına İspanya ve Portekiz’den gelen Yahudi uzmanları getirdi.

 Sami AJİ  Köşe Yazısı 

 3 Temmuz 2013 Çarşamba

Yavuz Sultan Selim ve  Yahudiler 1465-1520 

Ölümünden neredeyse 500 yıl sonra gündeme gelmek şansını veya belki şansızlığını yakalayan Osmanlı Devleti’nin en yavuz sultanına, başka bir açıdan bakmaya sizi davet ediyorum.

Hayatı, savaşları, fetihleri geniş bir şekilde incelendi. Ben de bu ünlü padişahın Sefarad Yahudileri ile olan ilişkilerinden bahsetmek isterim.

31 Mart 1492 tarihinde, evlilikleri ile İspanya’yı tek bir ülke olarak birleştirmiş olan Aragon’lu Ferdinand ve Kastilya’lı Isabella, ülkelerinin birlikteliğini daha fazla pekiştirmek uğruna, meşum Elhamra Kararnamesi’ni ilan ederler. Los Reyes Catolicos (Katolik krallar) olarak tanınacak bu kararname ile Kral ve Kraliçe ülkelerinde oturan tüm Yahudilere altı ay içerisinde ya din değiştirmeyi veya İspanya’yı terk etmeyi emrederler.

Ama çoğu Yahudi için din değiştirmek söz konusu bile değildi ve gidebilecekleri bir yer arıyorlardı. İşte o sırada II. Beyazıt cesur ve akıllı bir karar verir; Osmanlı Devleti’nin kapılarını bu kişilere açar ve İspanya Yahudileri Endülüs’ten getirdikleri üstün kültürleri, teknik bilgi ve becerileri ile gelirler.

20. asrın başında İstanbul’da görev yapmış ve Hıristiyan olan bir İngiliz elçilik sekreterinin (George Young) aşağıdaki yorumu Osmanlı’ya sığınanların getirilerini çok somut bir halde önümüze koymaktadır:

“Mülteci Yahudiler bilhassa, doktor, maliyeci, tercüman, top döküm ustaları ve topçu erleri olarak uzmanlaşmışlardı. Yeni tip barutun imali (kara barut) ve hafif topların dökülmesiyle, Osmanlı İmparatorluğu’na çok büyük hizmetlerde bulunmuşlardı. Diğer bir deyimle, dini safiyet adına İspanya’dan kovduklarımızı, Osmanlı’ya vererek en önemli yeteneklerimizi ve silahlarımızı, Hıristiyanlığın en büyük düşmanının ellerine teslim ettik.”(1)

Bu görüşün ne kadar doğru olduğu özellikle Yavuz Sultan Selim’in tahta çıkmasından itibaren kanıtlanmaya başladı.

 Sultan, tahta geçer geçmez,  babasının hekimi olan Josef Amon’u saray hekimbaşısı olarak atadı. Hemen ardından, başta mali işler olmak üzere, muhtelif devlet işlerinin başına İspanya ve Portekiz’den gelen Yahudi uzmanları getirdi. (Evliya Çelebi Yahudi kökenli defterdar Abdül Selam Efendi’den sitayişle bahseder.)  Ve bu tayinlerin neticesi kısa zamanda alındı.

Tüm tarihçiler, Sultan Selim devrinde, özellikle imparatorluğun mali durumunun bir daha erişilemeyecek seviyede düzeldiğini ve Osmanlı hazinesinin bir daha görülemeyecek şekilde zenginleştiğinde mutabıktırlar.(2)

Askeri alanda da Sefaradların katkıları bilgileri ve buluşları etkin olmuştu. Çaldıran Savaşı’nda(3) kullanılan hafif ve yüksek manevra kabiliyetli toplar, misket tüfekleri (arquebuse), Safevi hükümdarı Şah İsmail’in ordusunun çok kısa zamanda dağılmasında önemli rol oynamıştı. (Çaldıran Savaşı evveli ve sonraları Alevilerle yaşanan kanlı olaylara, konumuz dışı olduğundan değinmeyeceğim(4).)

Merc-i Dabık Savaşı’ndan(5) bir yıl sonra yapılan Ridaniye muharebesi(6), taktik ve stratejik bilgilerin ve yine hafif silahların, kesin neticenin alınmasındaki rolünü açıkça ortaya koydu.  Memluk ordusu ile Osmanlı ordusu denk kuvvetlere sahiplerdi. Memluklar Venediklilerden yeni satın aldıkları topları savaş meydanına sürmüşler ve Selim’in ordularını bekledikleri yöne sabitlemişlerdi. Ancak Selim, o tarihte inanılması ve yapılması imkânsız sayılan bir manevra ile Sina Çölü’nü beş günde geçerek, Memluk ordusunu tam arkadan çevirmişti. Ve şaşkın, silah eşitliğini kaybetmiş,  Memluk ordusu birkaç saat içinde yok edilmişti.

Bu iki savaştan sonra, Suriye, Filistin, Hicaz ve Mısır, Osmanlı hâkimiyeti altına girmiş, Mısır’a valiler atanmaya başlanmıştır. Yavuz Selim her valinin yanına, bir nevi mali işlerden sorumlu vekil olarak, mutlaka bir Yahudi maliyecinin tayin edilmesini şart koşmuştu. Bu gelenek ondan sonraki hükümdarlar tarafından da sürdürüldü.

Kudüs’ü ziyaretinden sonra, o zamana kadar tüm işgalci ülkeler tarafından sürdürülen bir yasağı da kaldırarak Yahudileri, tarihi topraklarına yerleşmeye davet etti. (Ondan sona gelen padişahlar da bu uygulamayı devam ettirdiler.)

Bunun neticesi olarak Tiberiade ve bilhassa Safed cemaatleri katlanarak büyümüş ve Safed şehri Yahudilerin önemli bir dini, felsefi ve tasavvuf merkezi haline gelmişti.

Eşi Hazfa Sultan’ın Yahudi kökeni de bu kararlarını etkilemiş olabilir.(7) Hazfa Sultan’ın Kanuni Sultan Süleyman’ın annesi olması ve özelikle ‘Muhteşem’ Süleyman’ın annesine gösterdiği saygı ve hürmet, her önemli kararlarda da annesine danışması, Hazfa Sultan’ın önemini ortaya koymakta.

Çok yaygın olarak zikredilen aşağıdaki rivayet, Yavuz’un bakış açısını ve adalete bağlılığını açığa çıkarmakta:

“Mısır seferine çıkmadan evvel, Sultan Selim bir Yahudi tüccardan borç almıştı. Alacaklı kişi, Padişah seferden dönmeden vefat edince, zamanın defterdarı Sultan’a bir müzekkere sunmuş ve borcu ödemekle artık mükellef olmadığı şeklinde bir öneri getirmişti. Bu yazıyı alan hünkâr altına şu notu düşerek defterdara iade etmişti:

“MERHUMA RAHMET, YETİMLERİNE AFİYET, MALINA BEREKET, GAMMAZA LANET(8)”

Bu olağanüstü padişah, sıra dışı devlet adamı, bir nevi çıban olarak nitelenen şirpençe hastalığına yakalanmasıyla, 47 yaşında hayata veda etti. Ve oğlunun yaptırdığı, çok mütevazı Yavuz Selim Camii’nin yanındaki türbesine gömüldü.

 

1  George Young: “Corps de Droit Ottoman” (Osmanlı Hukukunun Esasları) 1905 basımı ikinci cilt s.141

2 Yine yaygın bir rivayete göre, Yavuz, hazineyi ondan sonra geleceklerden hangisi daha fazla doldurursa, onun mührünün kapıya konması, olmazsa sadece kendi mührüyle kapatılmasını vasiyet etmiş… Mühür 400 yıl süre ile Sultan Selim’in adını taşımıştır.

3 Şah İsmail, hafif topları ve misket tüfeklerini ilk defa savaş meydanında görmüş, ünlü süvarilerinin güçsüzlüğünü dehşet içinde seyretmiş ve süratle savaş meydanını terk etmiştir. (23 ağustos 1514)

4 Bu konuda daha fazla bilgi edinmek isteyenlere Lütfi Paşa’nın (Sultan Süleyman’ın kayınbiraderi ve vezirlerinden) yazdığı “Tevarihi Al-İ Osman,adlı eserini tavsiye edebilirim.

5 24 Ağustos 1516

6 22 Ocak 1517

7 Stanford Shaw:’History of the Ottoman Empire and Modern Turkey’(1976) cilt 1 s. 148

8 Abraham Galante: ‘Histoire des Juifs de Turquie’ Vol.1 

Not: Bazen Büyük Dosyaları tarayıcı açmayabilir...İndirerek okumaya Çalışınız.

Benzer Yazılar