Adını Duyduğum Günden Beri Geceleri Saymadan Bunaldım Gitti

CLXXVIII

Neşâyed ez tu çendin cavr kerden

Neşâyed kûn-ı mazlûmon be gerden

Bu kadar cefa etmek yaraşmaz sana; mazlumların kanlarını boynuna almak yakışmaz sana.

Yaşayış senin için gerek bana; yoksa can vermek kolay bence.

Adını duyduğum günden beri geceleri saymadan bunaldım gitti.

Senin gibi bir kerem, bir ihsan sahibinden meyus olayım, nasibim bu olsun; revâ mıdır bu?

A efendim, yüzünü görmekten, tapında ölmekten daha hoş ne olabilir ki?

Mum gibi kanım ateşler içinde kaldı; gönülden coşmadayım, betim benzimse sararmış gitmiş.

Şu zindanda sabretmekten, diş sıkmaktan dişlerim köreldi, bir şey kesmez oldu artık.

Şu eve doydum; göklerin damına yükümü çekmenin vakti geldi çattı.

Not: Bazen Büyük Dosyaları tarayıcı açmayabilir...İndirerek okumaya Çalışınız.

İsmail Hakkı Altuntaş