Geceleyin Yol Alanlara Ay, Yüzünü Gösterir

XXV

Be herîfon menişin hâb merov

Hemçü mâhî be tek-i âb merov

Erlerle otur, gidip uyuma... balık gibi tutup da denizin dibine dalıverme.

Deniz gibi bütün gece coş, köpür; seller gibi dağılarak gitme.

Abıhayat karanlıkta değil mi? Sen de onu geceleyin ara. acele etme, tezce gitme.

Gökyüzünün gece yolcuları ışıklar içindedir. sen de dostların sohbetini bırakıp gitme.

Uyanık mum, altın leğenin altında değil mi? Sen de yeraltına gir, cıva gibi yuvarlanıp gitme.

Geceleyin yol alanlara Ay, yüzünü gösterir. Ay ışığının bulunduğu geceyi bekle; gitme.

Tu çerâ comle nebât-o şekerî

Tu çerâ dilber-o şîrin-nezerî

Sen neden böyle tüm balsın, tüm şekersin? Sen neden böyle güzel bakışlı bir dilbersin?

Neden gülen güle benziyorsun? Neden ağacın dalı gibi böyle terütazesin?

Bir gülüşte ne diye böyle yol vurmadasın? Bir bakışta neden akılları çelip gitmedesin?

Neden gökyüzü alanı gibi arı durusun? Ay değirmisi gibi neden tez gidersin?

Neden deniz gibi dibin, ucun yok? Neden inci gibi aydınsın, güzelsin?

A bütün hüneri fitnecilik olan düzenci, akıllıları ne diye deli divane edersin?

İnsan olsun, melek olsun, dev olsun, peri olsun... ne diye oturup duranları oyuna sokarsın?

Ne diye insanlara tövbelerini bozdurursun... ne diye adamların perdelerini yırtarsın?

Bütün gönüller seni düşünmede. nerdesin, ne düşüncedesin sen?

Not: Bazen Büyük Dosyaları tarayıcı açmayabilir...İndirerek okumaya Çalışınız.

İsmail Hakkı Altuntaş