Mükemmel Olmak Çok mu Gerekli

 

Gözlerimi kapadığımda   tüm insanların eşit olduğu bir dünya görüyorum.

 Herkesin istediği kişi olabildiği ve istediği hayatı seçebildiği bir dünya.

 Hata yaptığında cezalandırılmaktan korkman gerekmeyen bir dünya.

 Nereli olduklarına veya hangi aileden geldiklerine bakılmaksızın   insanların eşit olduğu bir dünya.

 Kıskançlık veya hasetin olmadığı   yoksulluk ve zenginliğin olmadığı   ve ayrışmanın olmadığı bir dünya.

 Kimsenin mücadele etmesi gerekmeyen bir dünya.

 Ne hayatları için   ne para kazanmak için   ne de adalet için.

 Ama gözlerimi açtığımda   gördüğüm dünya bu.

 Uydurma ve yapmacık.

**

Belki de para onu mutsuzlaştırdı.

 Birinin zengin olabilmesi için başkalarının fakirleşmesi gerekir.

***

Geçen gece mutfakta birkaç illegalle karşılaştım.

 Kimin illegal kimin legal olduğuna kim karar veriyor, anlamış da değilim.

 Keşke şöyle diyebilseydik.

 "Artık rol yapmak istemiyoruz".

 Hepimiz ormanda yaşayabilseydik, bir kereliğine boş verebilseydik   insanları performansa göre değerlendirmeyi bırakabilseydik   bir şeyler değişir miydi?

 Öğretmen burada neler döndüğünü çok iyi biliyor.

 Yine de rol yapmaya devam ediyor.

 Her gün kendine yalan söylemek epey bir gayret gerektiriyordur.

**

Ne kadar da yalancılar.

 "Güçlü zayıfa yardım eder" ne yalan ama!

 Asıl gerçek, paraya mal olan, işlevsiz zayıfların ayıklanıp   bulundukları bölgelerden sürülmelerinden ibaret.

 Bunun adına da "entegrasyon" diyorlar.

 Ve herkes yalandan rol yapıyor çünkü korkuyorlar.

 Benimle konuşurken yalan söylüyorlar.

 İnternette ve okulda yalan söylüyorlar.

 Herkes bu yalanları en başta öğrenir.

 Sonunda da gerçeği hatırlayan kalmaz.

 Neden böyleyim?

 Neden diğerleri gibi olamıyorum?

 Etrafıma bakıyorum ve herkes bu işleyişten memnun görünüyor.

 Bu durum, olduğum kişi gibi davranmaktan beni alıkoyuyor.

 Neden böyleyim?

 Neden farklıyım?

 Benim sorunum ne?

 Kamptaki protokollerin hiçbir zaman dışına çıkmadık.

 Benim gibi hisseden biri yok mu?

 Sahiden de yalnız mıyım?

 Yaşananlar ne kadar üzücü olsa da elimizden gelen her şeyi yaptık.

**

Artık öğrencilerimi anlayamıyorum.

 Her zayıflığı acımasızca cezalandırıyorlar.

 Duygusuzlar.

**

Neden yaptın bunu?

 Bunu yapmak sana ne hissettirdi?

 Hiçbir şey hissetmedin.

 Değil mi?

 Hiçbir şey hissetmemek iyidir.

 Bu sayede güçlü olur, kimsenin yapamayacağı şeyleri yapabilirim.

 Bir insanı öldürmek gibi.

 Bunu kanıtlayabilir misin?

 Sana inanırlar mı sence?

 Mahkemedeki ifadeniz büyük bir sürprizdi.

 - Bunu neden yaptınız?

 - Vicdan azabından dolayı.

 Şimdi daha iyi hissediyor musun?

 Vicdan azabı nasıl bir duygu?

 Seni daha iyi bir insan mı yapar?

 Sen hastasın Titus.

 Hasta falan değilim.

**

Hiçbir fikrim yok.

 Mükemmel olmak zorunda olmadığın her yer olabilir.

 Böyle bir yer var mı ki?

 Bulacağız.

 

Jugend ohne Gott (2017) TANRISIZ GENÇLİK

Not: Bazen Büyük Dosyaları tarayıcı açmayabilir...İndirerek okumaya Çalışınız.

Benzer Yazılar