Çeviri
O Gönüller Alan Lâle Yüzlü Güzelimin Yüzünden Benzim Safrana Dönmede
XC
*
Kendine gel; öyle şaşkın şaşkın bakma şu sapsarı yüzüme;
Mekkeli olan bilir ki ben Bathâlı’yım.
O gönüller alan lâle yüzlü
güzelimin yüzünden benzim safrana dönmede; neşeme neşe katan o güzelin yüzünden
her an işim gücüm artıp durmada.
Gönlüm kara
benzedi, her lâhza eriyip gidiyor; orayı isteyip durmada gönlüm, çünkü ben
oralıyım.
Hayat nerde daha
fazlaysa, nerde daha düzgünse insanlar orda daha fazla kendilerinden
geçmişlerdir. İstersen gel de bana bak; canın çalıp çağırmasından deli divane
oldum.
O kar, her an
erimekteyim, sel oluyorum da çağlaya çağlaya denize gidiyorum, ben denizim,
denizdenim demekte.
Ben de yalnız
kaldım da durgunlaştım, dondum, cansız bir hale geldim; kar gibi, buz gibi belâ
dişlerinin altında ezilip çiğnenmedeyim.
Su gibi düğümsüz
bir hale gel de dişlerin zahmetinden kurtul; düğümlendim mi elbette beni
döversin, ezersin, çiğnersin.
Kendine gel de bırak şimdi kar suyunu, hâlis şarapları
seyret, kaynayıp coşuyorlar, keskiniz, kavga, gürültü çıkartırız biz diyorlar.
Çok söyledim a
babam; bilirim ki sen şu kadar bilirsin ancak: Ben ney gibi başsız-ayaksızım, o
neyzenin elindeyim ben.
Her an daha
fazla coşmadayım, daha fazla atılmadayım, daha fazla köpürmedeyim, akıl gibi
kanatsız uçuyorum, çünkü yücelerdenim ben.
Benden
usandıysan zamanın padişahına bak, onu gör de sana ıssılık versin; o helvacı
güzelim, seni tatlılaştırsın.
Ey varlığı
olmayanların varı yoğu, ey dertliler dermanı, ey ben Kafdağı’ndanım,
Zümrüdüanka’ya mensubum diye canı uçuran güzel.
Yeter artık,
susayım, susayım da bu çeşit konuşmayı bırakayım, fakat o susmayacaktır, bu
sözleri söyleyecektir, zaten ben dudu kuşuyum, onun aşkıysa şeker, şeker
yüzünden söylemeye koyuluyorum.
Kaynak:
Cilt 1
Mevlânâ
Celâleddin-Divân-ı Kebîr-Hazırlayan : Abdülbâkiy GÖLPINARLI
Not: Bazen Büyük Dosyaları tarayıcı açmayabilir...İndirerek okumaya Çalışınız.
Yorumlar