Adını Anmaya Kanamam

Dilim titrer, adını anmaya dilimde yürek bulamam.

Ben mi yüreksizim, yoksa dilim midir, soramam.

Dilimle, gönlümle seni anmaya; andıkça yanmaya, doyamam!

Sana bakmak için göz yaşlarıyla yıkanan gözlerim titrer; değil sana, resmine bakmaya gözümde yürek bulamam. Bu gözler midir korkak olan, yoksa ben miyim, anlamam.

Yüreklenip sormaya kalksam, dilimde adından gayrı isme rastlamam… Adını anmaya, kanamam!

Yüreğim zâten bende emânettir; bakarım, cesâretim de senden gelmektedir. Korkamam!

Bebeklerinde sen olan gözlerimde yürek ne arar? Can olan yerde yürek gibi bir avuç et parçası ne gezer? Boşuna aramam!

Bakarım, bana bir kanat çırpışı uzaklıktasın; koşamam. Kanatların ayakları olmaz ki… Kanatlanamam!

Herkes dermânı dizlerde sanır. Halbuki derman, bana kendinden taktığın iki damla göz yaşındadır; onları kirpiklerimle çırpar, çırpar… Uçamam!

Dildesin, gözdesin; fakat bir türlü varamam. Sen bendesindir, fakat ben, sana ulaşamam.

Tutar, beni bir sarmaşık gibi saran hasretine sığınırım.

Başkaca ne evim var ne barkım, ne dünya ne ukbâlığım. Hatta,hatta sana öyle hasretimdir ki; yalvaramam! Hasretine hasret kalmaya dayanamam!

Ey benim hem anam, hem babam; sensiz, dünyama sığamam. Üstelik, sensizliğime ağlayamam.

Ağlayamadığıma yanamam!

Samiha Ayverdi

Not: Bazen Büyük Dosyaları tarayıcı açmayabilir...İndirerek okumaya Çalışınız.

Benzer Yazılar