SUCÛDU’L-KALB

Kalbin, Allâhu Teâlâ’yı muşâhede ettikten sonra yalnızca onunla meşgul olması neticesinde bütün duyulardan gelen çağrıları bir yana bırakarak Cenâb-i Hakk’ın varlığı için yok olmasıdır (fenâ fillâh).

İbn Arabî’nin bildirdiğine göre, Allah’ın nice kulları da vardır ki sanları yüce, ömürleri uzun ve öldüklerinde bile secde eden bir kalb sâhibidirler; ancak onların kalblerinin secde etmekte olduğu aslâ bilinemez. Sürekli secde eden kalbe sâhip olan bu kimseler, artık ondan sonra başını secdeden bir daha kaldıramazlar. Evliyânın çoğu, kalbin, bir halden başka bir hâle kolayca dönüşebilme özelliğinden dolayı “kalb” adını aldığı görüşündedir. Bu makama sâhip olan kimse, -halden hâle girse bile- artık kalbi sürekli secde hâlindedir. Sehl b. Abdullâh kendini ibâdete tam adamış olduğu bir haldeyken şeyhinin huzûruna girdiği zaman ona: “Kalb secde eder mi?” diye sormuş ve şeyhi de: “ilelebed” buyurmuştur. Bunun üzerine Sehl, onun hizmetine girer.

 İbn  Arabî’nin bir başka yerde kaydettiğine göre suçûdu’l-kalb sâhibi olan kimseler, Allâhu Teâlâ’nın, kendileri için evini temizlemesini Nebî’sine (salla’llâhu aleyhi ve sellem) emrettiği kimselerdir. Zîrâ o, elçisine şöyle seslenmektedir:

“...ve tavâf edenler, ayakta duranlar, rukû ve secde edenler için evimi temizle!” “Sen Rabb’ini hamd ile tesbîh et ve secde edenlerden ol!” burada Cenâb-i Hak, nebîsinin başını secdeden aslâ kaldırmamasını emretmektedir ki bu da ancak sürekli secde eden bir kalbe sâhip olmakla mümkün olur.

“Ve Rabb’ine kulluk et ki sana yakîn (kesin bilgi) gelsin.” Bu demektir ki; böylece yakînî irfâna erebilir, böylece de secde edenin kim olduğunu ve kime secde ettiğini anlarsın. O zaman öğrenirsin ki sen, kadir-i mutlak olan Cenâb-i Hakk’ın elinde müşahhar kılınmış bir âletten ibâretsin; o seni seçmiş, seni temizlemiş ve tüm sıfatlarıyla seni donatmıştır. Bahsettiği bu sıfatları sâyesinde senden, kendi zâtına secde etmeni istemektedir.

Not: Bazen Büyük Dosyaları tarayıcı açmayabilir...İndirerek okumaya Çalışınız.

Benzer Yazılar