Bu Aşk Bize Miras Kalmadı
Sevgilim
İkimiz birbirimize söz
vermiştik, kimsenin tatmadığını, bilmediğini yaşayacağız diye…
Sabırla ve metanetle…benim
olan ellerini başka ellerde olacağını bilerek…sadâketle ve minnetle…
Vefamızın üzerine ayak
basmadan ilk gün ki tazeliğinde hiç bir şey kaybetmiş, tomurcuk güller kadar
tatlı zerafetiyle…
Bizim için zaman
kaybolmuş olmalı, çünkü yıllar geçtiği halde kendimizi bozmayarak korunmasızlığımız
içinde kalsak bile…
Kimselerin varlığını
hissetmesi mümkün olmayacak kadar gizliden gizli tuttuğumuz mabedimiz ve
yollarında en çetin günler ve huzurlu anlarda bile, sarsılma olmadan beraber
olduğumuz, seviştiğimiz o güzelim yerde hala anılarımız taptaze…
Aşkın yarası eksik olmaz
ama bizdekinin derinliğine başkaları ulaşmadığından, ne anlamını, ne içeriğini
ve ne de derinliği bilemediklerinden, ötekiler inkâr edebilmekte ve hayır yok
diyebilmekte…
İçimizdeki yanardağlar
ve çöller o kadar küçücük kalırlar ki, başkaları için bunlar devasa büyüklükte...
Onların gerçekleri
hayallerimizin uçsuz bucaksızlığında, düşük, batmış gemilere dönerde … onlar
hala bizden daha büyük yaşanmış var mı demekteler…
Onlar sonsuz cesaretimizi hayal bile edemezler…
Tatlı su içtik diye
övünenler senin elinden bir su içselerdi, bu nasıl bir şey derlerdi… hangi acı
su senin tatlılığına eline değse leziz olmaz ki…içmek nasip olan başka bir su
arzu eder mi…
Hangi yürek o senin
avuçlarında erimez…hangi yoldaş seninle bu aşkı yaşayınca nelerinden vazgeçmez
ki…
Bilinen ve bilinmeyen
güzelliklerin seninle olduğunu düşününce…
Büyüsü bozulan sihirli
gibi, ayıkınca, n'oldu demeye mahkum olur da, sorular yağmur olur, cevabını
bulmak için, aramaya çıkar. İnanamadığından bir daha yaşanmış mı bu aşkın bir
benzeri ve güzel gelmiş mi diye…
Sevgilim
Her şey baştan beri
böyleydi ve bunu bilmek için bize bile tattırılan bu ayrılık acılara sanmam ki
başkaları sabreder. Çünkü gördüğünü terk etmek, sabırla beklemek, yine bizden
bize miras kalır.
Başkaları yanına dahi
yanaşmaya cesaret edemedikleri gibi akıllarını mezatta yok pahasına satarlar,
kendilerinden vazgeçerler.
Fakat ikimiz ne çok
değişik olduğumuzu her an yine anlamaktayım. Biz aşkımızı bundan dolayı,
kimseden miras almadık, bize özel oldu.
Bu olsa olsa sonsuz
sadakatle ve çektiğimiz acıların bir mükafatı…
Tatlım benim…niceler
bize nedenler ise bizde erimekte ve biz hala aynı ilk gün ki beraberiz.
Not: Bazen Büyük Dosyaları tarayıcı açmayabilir...İndirerek okumaya Çalışınız.
Yorumlar