Âşıklar Özlemlerinde Ne De Temizdirler; Aşk Da Onları Özler Durur

XXXII

Cûdu’ş-şumusı ala’l-varâ ışrâku

Va varâahâ nûu’l-hevâ berrâku

Bütün yaratıkların üstüne doğmuş olan o güneşlerin cömertlikleri âlemi kaplamış... o güneşlerin ardında da berrak bir hava var.

Sevgi ışıklarının ardında da benim bir efendim var ki ışığıyla her yan ışımış gitmiş.

Âşıklar özlemlerinde ne de temizdirler; aşk da onları özler durur.

Âşıklar aşka girişirler; fakat onun güneşi doğdu mu, gözler kamaşır, diller tutulur.

Bir çağrıcı seslenir âşıklarına, çağırır onları; sese doğru yola koyulurlar; o ses yürütür onları.

Onları gördüler mi de öylesine bir sarhoş o lurlar ki artık ayılacaklarını, kendilerine geleceklerini hiç sanma.

Onun yanaklarının ışığını anlamak istersen, arıklığım, yüzümün sarılığı bunu sana gerçek olarak anlatır.

Not: Bazen Büyük Dosyaları tarayıcı açmayabilir...İndirerek okumaya Çalışınız.

İsmail Hakkı Altuntaş