Benim Rüzgârımın Estiği Gönül Gül Bahçesi Kesilir, Işıklarla Dolar
LXXXIV
Yakınım sana, uzak görme beni. Benim yancağızımdasın; ayrılma
benden.
Mimardan uzak düşen kişinin işleri mamûr olur mu hiç?
Benim gözümle neşelenen göz aydın olur, gaybi görür, mahmurlaşır.
Benim rüzgârımın estiği gönül gül bahçesi
kesilir, ışıklarla dolar.
Bensiz, bir parmak bal verseler sana, bir
parmak baldır o, fakat binlerce arısı var.
Bensiz, bir işe âmir tâyin etseler seni,
binlerce memurdan da beter bir hale gelirsin.
Bensiz, dünyanın şaraplarını içsen gene de
özüne bir ıssılık gelmez.
Şimşek ışığıyla hangi mektup okunabilir;
karıncadan ordu kurulabilir mi hiç?
Halk kardır; sevgiliyse güneş; hem de sen
söylemesen de görünür; tanınır o.
Halk karıncadır; biziz Süleyman; sus, dayan,
gizlen.
Kaynak:
Cilt 5
Mevlânâ
Celâleddin-Divân-ı Kebîr-Hazırlayan : Abdülbâkiy GÖLPINARLI
Not: Bazen Büyük Dosyaları tarayıcı açmayabilir...İndirerek okumaya Çalışınız.
Yorumlar