Kırmızı Kitap

Kırmızı Kitap’ta Jung anlatıyor.

Peki, ya erkeklik/kadınlık?

Bir erkeğin tam olabilmesi için daha ne kadar kadınlığa gerek duyduğunu biliyor musun?

Bir kadının tam olabilmek için daha ne kadar erkekliğe gerek duyduğunu biliyor musun?

Kadınlarda kadınlığı, erkeklerde erkekliği arıyorsun. İşte bu yüzden her zaman yalnızca erkekler ve kadınlar var.

Peki, insanlar nerede?

Sen, erkek, kadınlarda kadınlığı arama, onu kendinde ara ve kabul et.

çünkü ona en başından beri sahipsin.

Oysa erkekliği/kadınlığı oynamak hoşuna gidiyor çünkü bu o bildik düzgün yolda gitmek demek.

Sen, kadın, erkeklerde erkekliği arama, erkekliği kendi içinde üstlen çünkü ona en başından beri sahipsin. [Kendinde bul]

Oysa bu seni eğlendiriyor ve kadınlığı oynamak kolay, sonuçta erkek seni küçümsüyor çünkü kendi kadınlığını da küçümsüyor.

Oysa insanoğlu erkek ve kadındır, yalnızca erkek ya da kadın değil.

Ruhunun cinsiyetini öylece söylememelisin.

Oysa yakından bakarsan en erkeksi erkeğin kadın ruhu olduğunu, en kadınsı kadının erkek ruhu olduğunu görürsün.

Ne kadar erkeksi olursan, gerçek kadın senden o kadar uzak olur çünkü kendi içindeki kadın yabancıdır ve hor görür.

1921’de Jung Psikolojik Tiplerde şöyle yazmıştı:

“Çok kadınsı bir kadının erkeksi bir ruhu olur, çok erkeksi bir erkeğin de kadınsı ruhu. Bu karşıtlığın nedeni, örneğin, bir erkeğin bütünüyle erkeksi olan şeylerde olmaması, normalde belirli kadınsı özelliklerinin olmasıdır. Görünür tutumu ne kadar erkeksiyse kadınsı özellikleri o derece silinir ve bunun yerine bilinçdışında ortaya çıkarlar” (TE 6; §804). Jung erkeğin kadınsı ruhunu anima, kadının erkeksi ruhunu animus olarak adlandırmış ve bireylerin kendi ruh imgelerini karşıt cinsin üyelerine nasıl yansıttığını tanımlamıştır (§ 805).

Şeytandan bir parça neşe alır ve bununla maceralara atılırsan zevki kabullenirsin. Zevkse hemen istediğin her şeyi kendine çeker ve o zaman zevkin seni yağmalıyor mu yoksa yüceltiyor mu, karar vermen gerekir.

Şeytandan olursan, çokluk peşinde kör istekle bocalarsın ve bu da seni yoldan çıkarır. Şeytandan değil, kendi olan biri olarak kendinle kalırsan insanlığını hatırlarsın.

Kadınlara kendiliğinden erkek gibi değil, bir insan olarak, yani onunla aynı cinsiyetten biri gibi davranırsın.

Kendi kadınlığını/erkekliğini hatırlarsın. O zaman sana erkek değilmişsin, âdeta aptalmışsın ve kadınsıymışsın gibi gelebilir.

Oysa gülünç olanı kabullenmeksin, yoksa üzüntüye kapılırsın ve öyle bir zaman gelecek ki en beklemediğin anda gafil avlanacak ve gülünç olacaksın. Çoğu erkek için kadınlığını kabul etmek acı bir tat verir çünkü bu ona gülünçlük, güçsüzlük ve çirkinlik gibi görünür.

Evet, sanki bütün erdemini yitirmiş, küçük düşmüşsün gibi.

Erkekliğini kabul eden kadın için de aynı şey geçerlidir.

Evet, bu sana kölelik gibi gelir.

Sen ruhunda gereksinim duyduğun şeyin kölesisin. En erkeksi adam kadınlara gereksinim duyar ve sonuçta onların kölesidir.

Kendin içindeki kadını bul ve ol ve kadına köle olmaktan kurtul. Bütün erkekliğinle alayı savuşturamadığın sürece merhametsizce kadına terk edilirsin.

Bir kere de kadın elbiselerine benzer giymek sana iyi gelecek. [Eskiden giyimde erkek kadın farkı yoktu…şimdiki dönemde var] Sana gülecekler ama bir kadın olarak sen kadınlardan veya tersi şelinde erkek olarak erklerden, bu şekilde onların zorbalığından özgürlüğünü kazanacaksın.

Kadınlığın kabul edilmesi tamamlanmayı getirir. Aynı şey erkekliğini kabul eden kadın için de geçerlidir.

Erkeklerdeki kadınlık kötülükle bağlıdır. Onu şehvet yolunda bulur.

Kadındaki erkeklikte kötülükle bağlıdır.

Bu nedenle de insanlar kendi ötekilerini kabullenmekten nefret eder.

Oysa onu kabul ettiğinde, insanın tamamlanması ile bağlantılı olan gerçekleşir. Yani, alay edilen kişi olduğunda ruhun beyaz kuşu uçmaya başlar. Uzaklardaydı ama küçük düşmen onu harekete geçirdi. Gizem sana yaklaşıyor ve çevrende olup bitenler mucizevi. Güneş mezarından yükselince altın bir ışık parıldıyor. Bir erkek olarak ruhun yok çünkü ruhun kadında, bir kadın olarak ruhun yok çünkü ruhun erkekte. Oysa insan olduğunda ruhun sana gelir.

Keyfi ve yapay olarak yaratılmış sınırlar içinde kalmak iki yüksek duvar arasında yürümeye benzer; dünyanın enginliğini göremezsin.

Oysa görüşünü kapatan duvarları yıkarsan ve enginlik ve onun sonsuz belirsizliği sana korkuyla esin verirse, işte o zaman içindeki eskilerden gelen uyuyan uyanır ve beyaz kuş onun ulağıdır. O zaman kaosun yaşlı terbiyecisinden haber alman gerekir. Sonsuz mucize orada, kaosun karmaşasında barınır. Dünyan harikalarla dolmaya başlar. İnsan yalnızca düzenli bir dünyaya ait değildir, aynı zamanda ruhunun mucize-dünyasına aittir. Sonuçta düzenli dünyanızı rezil etmeniz gerekir ki çok fazla kendinizin dışında olmaktan kurtulasınız.

Ruhlarınız büyük bir gereksinim içinde çünkü dünyasına kıtlık çökmüş. Kendinizin dışına bakarsanız uzaklardaki ormanı ve dağları görürsünüz ve görümünüz onların üzerinde yıldızların âlemine tırmanır. Kendi içinize bakarsanız bu kez de yakını uzak ve sonsuz olarak görürsünüz çünkü içteki dünya en az dıştaki dünya kadar sonsuzdur.

Tıpkı bedenleriniz aracılığıyla dünyanın çoklu özünün bir parçası olmanız gibi ruhunuz aracılığıyla iç dünyanın çoklu özünün bir parçası olursunuz. Bu iç dünya gerçekten sonsuzdur ve hiçbir şekilde dış dünyadan yoksul değildir. İnsan iki dünyada yaşar. Budala ise ya orada ya burada yaşar, hiçbir zaman orada ve burada yaşamaz.

Belki de yaşamını araştırmaya adayan birisinin tinsel bir yaşam sürdüğünü ve ruhunun diğer herkesten daha geniş bir ölçüde / yaşadığını düşünüyorsun. Oysa bu yaşam da dıştır, tıpkı dış şeyler için yaşayan bir adamın yaşamı gibi. Böyle bir bilgin dış şeyler için değil dış düşünceler için, yani kendisi için değil, nesnesi için yaşar. Birisinin kendini bütünüyle dışta yitirdiği ve yıllarını aşırılık içinde harcadığı söylenirse aynı şeyi bu yaşlı adam için de söylemek gerekir. Kendini kitaplara ve başkalarının düşüncelerine fırlatıp atmıştır. Sonuçta ruhu büyük bir gereksinim içindedir, kendini aşağılaması ve onayını alamadığı her yabancının odasına koşup bunun için dilenmesi gerekir.

İşte bu yüzden yaşlı bilginleri gülünç ve onursuz bir şekilde onaylanma peşinde koşarken görürsün. Adları anılmadığında alınırlar, aynı şeyi bir başkası daha iyi söylediğinde canları sıkılır, birisi görüşlerinde en ufak bir değişiklik yaptığında çileden çıkarlar. Bilginlerin toplantılarına gidin ve büyük meziyetleri olan bu yaşlı adamların ağlanacak durumunu görün, ruhlarının onaya aç olduğunu, susuzluklarının hiçbir zaman giderilemeyeceğini görün. Ruhunsa senden aptallığını ister, bilgeliğini değil.

İşte bu nedenle, cinsiyetli erkekliğin üzerine çıktığım ama insanlığı aşmadığım için bana alçakça gelen kadınlık kendini anlamlı bir varlığa dönüştürüyor. Cinsiyetin ötesinde olmak ama insanlığın içinde kalmak; işte bu en zor şey. Cinsiyetin ötesine genel bir kuralın yardımıyla geçersen o kuralla aynı şey olursun ve insanlığın dışına çıkarsın. Böylece kuru, katı ve insanlık-dışı olursun.

Cinsiyetin ötesine en çeşitli durumlarda aynı kalan genel bir kural uğruna değil, insanca nedenlerle geçebilirsin ve böylece her bir durum için hiçbir zaman kusursuz bir geçerlilik olmaz. İnsanlığınla hareket edersen, genel ilke olmadan belirli bir durumla, yalnızca bu duruma karşılık gelenle hareket etmiş olursun. Böylece, belki de genel kural pahasına durumun hakkını vermiş olursun. Bu senin için çok acı verici olmamalı çünkü sen kural değilsin. İnsanca, pek insanca olan başka bir şey daha var ve oraya varan herkesin genel kuralın nimetini hatırlamasında yarar var. Genel kuralın da bir anlamı var ve eğlence için konmadı bu kural. İnsan tininin çok saygıdeğer bir işini içeriyor o. Bu tip insanlar cinsiyetlinin ötesindeki genel ilke için yetersizdir, yalnızca imgeleri yitirdikleri için yeterlidir. Onlar kendi zararlarına, kendi imgelerine ve keyfiliklerine dönüşmüştür. Cinsiyetliyi anımsamaları gerekir ki böylece düşlerinden gerçekliğe uyansınlar.

Burada ve şimdiden ötesini, yani içimdeki karşıtı ve ötekini yerine getirmek uykusuz bir gece gibi cefalı. Humma gibi, zehirli bir sis gibi sinsice yaklaşır. Duyuların canlanıp sonuna kadar gerildiğinde iblis öyle yavan ve yıpranmış, öyle uysal ve bitkin bir şey gibi gelir ki için bulanır. Burada ötene aşmayı bırakmayı memnuniyetle istersin. Şaşkın ve iğrenmiş, görünür dünyanın üstsel güzelliklerinin dönmesini özlersin. Bunun, karanlık yerlerde gizlenip kaldırımlarda sürünen, her kutsal açıdan burnunu çıkarıp zaten herkesin dudaklarında olanın tadını beşikten mezara çıkaran insan hayvanın iğrenmesi, pisliği, süprüntüsü olduğunu bildiğin için hoş dünyanın ötesinde uzanan her şeyi tükürüp lanetlemek istersin.

Oysa burada duramazsın, iğrenmeni burada-ve-şimdi ile öteki arasına koyma.

 Ötekine giden yol [Kadından erkeğe/erkekten kadına] Cehennem’den, aslında sana özgü Cehennem’den geçer ve orada dipte dizlerine kadar çıkan molozlar vardır, havası milyonların nefesiyle kirlettiği havadır, ateşleri cüce arzular, şeytanları da asılsız işaret levhalarıdır.

Tiksindirici ve iğrenç olan her şey sana özgü Cehennemin. Başka türlü nasıl olabilirdi?

 Diğer bütün Cehennemler en azından görmeye değer ya da eğlenceliydi. Oysa bu asla Cehennem değildir. Senin Cehennemin tapınağından bir lanet ve tekmeyle çıkarttığın her şeyden oluşuyor. Kendi Cehennemine adım attığında güzellikte acı çeken biri ya da gururlu bir parya gibi geldiğini düşünme asla, bir aptal ve meraklı bir budala gibi geldiğini ve masandan düşen kırıntılara hayretle baktığını düşün. / Gerçekten öfkelenmek istiyorsun ama aynı zamanda da öfkenin sana ne kadar iyi uyduğunu görüyorsun. Cehennemi gülünçlüğün kilometrelerce uzanıyor. Sövüp sayabilirsen ne âlâ! Küfrün hayat kurtarıcı olduğunu göreceksin. Öyleyse eğer Cehennem’den geçersen yoluna çıkan herkese gerekli dikkati göstermeyi unutma. Küçümsemeni ya da öfkeni uyaran her şeye sessizce bak, böylece benim solgun kızla yaşadığımı sen de gerçekleştirmiş olursun.

Ruhsuza ruh verirsin ve böylece korkunç hiçlikten çıkıp bir şey olabilir. Böylece kendi ötekini tekrar hayata kazandırırsın. Değerlerin seni şu an olduğun şeyden uzaklaştırmak, kendinin önüne ve ötesine koymak istiyor. Varlığınsa seni kurşun gibi dibe çekiyor. Aynı anda ikisini birden yaşayamazsın çünkü onlar birbirini dışlıyor.

Oysa yolda ikisini birden yaşayabilirsin. Öyleyse seni yol kurtaracak. Aynı anda hem dağda hem vadide olamazsın ama yolun seni dağdan vadiye, vadiden dağa götürür.

Çok şey eğlenceli başlar ve karanlık Cehennem’in düzeylerine gider.[Çok kişini cehenneme gitmesi bundan]

Sh:193-197

Kaynak: Carl Gustav Jung, Kırmızı Kitap, Liber Novus, Orijinal Adı The Red Book, Liber Novus, İngilizceden Çeviren: Okhan Gündüz Yayına Hazırlayan: Sonu Shamdasanı 2. basım, 2016 İstanbul

Not: Bazen Büyük Dosyaları tarayıcı açmayabilir...İndirerek okumaya Çalışınız.

Benzer Yazılar