Çeviri
İster-Sen Öldür
60
5+5=10
Ey sanem n’oldun cana kasdin var,
Bağrımı deldin kana kasdin var.
Başım önünde cevkân elinde,
Çelmeden gayri ya ne kasdin var.
Beni gör n’oldum sararup soldum,
Vaslın umarken hicrana kasdın var.
Bu vücûdumu odlara yakdın,
Ben de bildim biryana kasdin var.
Tiğ-i gamzenle doğradın bağrım,
Cism-u cânı kurbâna kasdin var.
Onmadık başım kavgâya saldın,
Pâdişâhım seyrâna kasdin var.
Bu Niyâzî’yi ağlattığından,
Anlanur kim ihsâna kasdin var.
Ey sanem n’oldun cana kasdin var,
Bağrımı deldin kana kasdin var.
Ey sanem[1] n’oldun cana kasdın var,
Bağrımı deldin kana kastın var.
Beyitte geçen sanem ise dünyâdır. Putperestlik bir günahtır. Putperestlik tahta ve taştan yapılmış sanemlere, putlara tapmaktır. Taş ve tahta Allah Teâlâ’nın birer cüz’ü olduğuna nazaran putperestlik Allah Teâlâ’nın cüzlerine tapmaktır. [2] Putperestlik daha âdemoğullarından kalmadır. Çünkü o zamanlarda da insanlar Hazreti Âdem aleyhisselâmın Ved, Sugar, Yegus ve Nasr adlarındaki dört oğlunun sûretleriyle ayrıca bir kuş sûreti yaptılar, gerdanlarına birer çan astılar ve kilise gibi yerlere koydular, kapısının yanına da büyük bir çan astılar. Bir kimse bunlara ibâdet ve duâ etmek için buraya geldiğinde önce kapıdaki büyük çanı çalar, güyâ içerideki putları uykuda ise onları uyandırır, sonra içeriye girip, baştakinin gerdanında asılı çanı sallayarak duâ ederdi. Sonra bu mihval üzere diğer üç putun da yanına giderek duâlarını yaparlardı. En önceki bid’at budur. Sonraları câhiliyyet devrinde bunların yerine Evsân denilen taşlar put ittihaz edildi. Evsân sûret olmayıp, mezar taşları gibidir. Şimdiki Beyt-i Şerifin çevresinde anların yerlerinde direkler var, kandiller asarlar, işte Evsân denilen bu taşlar oralarda dikili idiler. Her bir kavim gelir, önce Beyti şerifi tavaf eder ve sonra mensup olduğu taşın yanına geldiği vakit ona secde ederdi.
Başım önünde cevkân elinde,
Çelmeden gayri ya ne kasdin var.
Başım önünde cevkân[3] elinde,
Düşürmekten başka ne kastın var.
Kulun elinde bir kudret yoktur. Top gibi oynuyorsun, diyerek Allah Teâlâ’ya naz makamında niyaz edilmektedir.
Beni gör n’oldum sararup soldum,
Vaslın umarken hicrana kasdın var.
Beni gör n’oldum sararup soldum,
Vaslın umarken hicrana kasdın var.
Bu vücûdumu odlara yakdın,
Ben de bildim biryana kasdin var.
Bu vücûdumu ateşlere yaktın,
Ben de bildim kepab yapmaya kastın var.
Tiğ-i gamzenle doğradın bağrım,
Cism-u cânı kurbâna kasdin var.
Bakış oklarınla doğradın bağrımı,
cânım ve bedenimi kurbâna kastın var.
Onmadık başım kavgâya saldın,
Pâdişâhım seyrâna kasdin var.
Talihsiz başım kavgâya saldın,
Pâdişâhım seyretmeye kastın var.
Bu Niyâzî’yi ağlattığından,
Anlanur kim ihsâna kasdin var.
Bu Niyâzî’yi ağlattığından,
Anlanır ki ihsâna kastın var.
Niyâzî-i Mısrî, Allah Teâlâ’ya bunca çekilen eziyetlerimizden haberin olduğu halde, niçin vaz geçmediğini ve muradının ne olduğunu sorgulamaktadır. Bu durum seven ve sevilen arasında olan durumdur. Olmasının sebebi olarak aşkın gerçeklik dercesinin tebarüz etmesinden başka bir şey değildir. Âşıkların cevr-ü cefadan geçmesi Rasûlüllah sallallâhü aleyhi ve sellemin ümmilik vasfının tecellisidir. Çünkü efendimiz sallallâhü aleyhi ve sellemde çile ile olgunlaştığı görülünce âşıklara bu hallerin zevkinden başka bir şey olmadığı düşünülmektedir.
[1] Sanem: Kâfirlerin, önünde ibadet ettikleri heykel, put. Mecaz: Çok güzel olan. Putperestlerin İlâhı
[2] (CHURCWARD, 1934), s.33
[3] Çevgan: Farsça. Cirit oyunlarında atlıların birbirlerine attıkları değnek. Baston, ucu eğri değnek.
Not: Bazen Büyük Dosyaları tarayıcı açmayabilir...İndirerek okumaya Çalışınız.
Yorumlar