DA STARGO TORA [Gözlerimin Karası]

 

"Çoğu Zaman İnsanları Şekillendirmesi İçin

Tanrı'nın Onları Eritmesi Gerekir. "

Amiş Atasözü 

kendime has bir imanım

bana huzur veren

tanrım… eşsiz eserini

onda ortaya koydu

da stargo tora/ gözlerimin karası

ihtiyaç kalmadı seslere

zariftir…

nasıl sevmeyeyim

adım adım inşa ettiğim hayalimi

her yerde onu görmekteyim

ama  yine de söylemem lazım

istemiyorum ayrılığı

vazgeçemeyeceğim

olsa da ona önemsiz

çok seviyorum

tanımasa…bakmasa

biliyorum…ya

uçuyorum

İsmail Hakkı Altuntaş

DA STARGO TORA:

Tam anlamıyla, gözlerimin siyahı. Metaforik olarak, beni hissettiren ve güzel, çekici, tamamlayıcı yapan bir parçam. Ayrıca potansiyel olarak: gözlerim, kendimin eksik olduğu gözlerimin en önemli kısmı

NOKTA-İ SÜVEYDA

Nokta-i Süveyda, sevda noktası ismiyle anılır. Kalpte olduğuna inanılır ve burası bir basiret-olgunluk merkezidir. İnsanın tüm varlığının hakikati oradadır. Bu öyle bir özdür ki maddi ve uhrevi âlemin tümünü kuşatır. Nasıl ki bir meyvenin çekirdeğinde kendi ağacı toplu bir şekilde mevcut ise aynı şekilde bu süveyda adı verilen noktada da bütün kâinat bir öz şeklinde mevcuttur. Aslında süveyda için gönül noktası dense yeridir.

Zira ilahi namenin nüshası gönüldür. Sırların taşıyıcısı gönüldür. Bu itibarla her kim ki kendi gönlüne girmiştir, su ve toprak zahmetinden kurtulup can ve gönül sohbetini bulmuştur.

Âşık olacak kişi sevdiğini görür, birden manevi kalbindeki o noktaya sevgi girer. Aşk arttıkça bu nokta büyür. İlk önce kalbin ortasında küçük bir noktayken çok yer kaplamaya başlar. Artık kişi ilk âşık olduğu günkü gibi bir mutluluk bir heyecan içinde değildir.

Yavaş yavaş mutluluğu söner ve tam göğsünün ortasında bir acı hisseder -ki bu öyle bir acıdır ki hiç gitmez-

Devamlı bir hiçlik hissi oluşur. Gözyaşı tam göz pınarına gelir ama dökülmez. Böyle garip bir şeydir. Zamanla bu his derinleştikçe-çoğaldıkça Nokta büyürde büyür. En sonunda bu siyah nokta kalbin tamamını kapladığı zaman işte buna Sevda denir.

Nokta-i Süveyda hakkında 2 teori vardır. Biri mutasavvıflardan nakledilen ÖZ noktası olmasıdır.

Diğeri de kalpte var olan süveyda adındaki bir pıhtıdır. Diğer ismiyle sevda-ül hıtl olan bu pıhtı kalbin içinde siyah bir benek halindedir. Eğer insan sevdaya tutulursa bu süveyda denilen kara pıhtı yavaş yavaş çözülür ve kana karışır.

Yani o insan artık süveydanın çözünmesine uğramış bir kara sevda hastasıdır. Böyle durumlarda hasta savunmasız olur. Melankoliden dolayı savunmasız kalan düşkün hastalar, ince hastalık türünden bir hastalığa yakalanır. Sevdiklerinden başka hiç bir şeyden hoşlanmazlar. Hatta hastalık ileri dereceye varınca hastalar sevdiklerine duydukları sevgiye dayanamayıp ya cinnet geçirirler ya mecnun olurlar ya da ayrılığa ve hasrete dayanamayıp ölürler.

Bu hastalığın adı aşk olur ki tıpkı zehirli sarmaşık çiçeği gibi yakaladığı bedeni sarar ve nihayetinde kendisiyle birlikte kurutur.

Kalp beş esasta ele alınıyor. Kalbin makamı ve merkezi yürektir. Yüreğin ortasında siyah bir nokta vardır, bu nokta iç âleminin güneşini bilen, cihanın ruhudur ve insanlık âleminin arştaki adı gönüldür. Bu en büyük noktanın aynası insan ruhunun başlangıcıdır. Beden ikliminin sultanı, küllî aklın halifesidir. Onun sırrına eren beşeriyetten çıkmış melekleşmiştir. Gözlerin göremeyeceğini görmüş ve ilâhi meclise varmıştır.

Bu nokta, kâmil insanın aynasıdır. İlâhi güneş ışığının insanın kalbine doğmasıdır.

Hayvani ruh uyurken, duyu organları çalışmaz iken uyumayan ve rûya gören de işte bu noktadır. Onun mânevi ışığı yürekten akla akseder, orayı aydınlatır. Bundan duyu organlarına, bedene kuvvet, hayat ve ayrıca canlılık gelir.

Bu sayede duyu organları işler. Sonsuz ilâhi sırlar gönüle dolunca can ve gönül sohbetine girilir.

Nokta-i süveyda denilen siyah noktadır ki, görülen ve görülmeyen âleme karşı çevrili şekilde yaratılmıştır.

Eğer kalp aynası cilâlı olursa onda ilâhi nur ve sırlar belirir. Eğer ona öfke, şehvet ve dünya sevgisi aksederse kararır…

Not: Bazen Büyük Dosyaları tarayıcı açmayabilir...İndirerek okumaya Çalışınız.

Benzer Yazılar