Çeviri
Şehirler Ötesine
Yazan: Sümeyye Kuş
Anlatamadığım duyguların
esiriyim.
Bir de seni delice sevmenin.
Ölümü arzulayacak, ölümü
geciktirecek kadar sevdim ölümü.
Sen uzaklardayken değişen bir şey
olmadı yaşamımda. Biraz mutluluk eksildi, yerini özlem aldı, acı aldı. Bir de
kendimi kaybettim sen gittikten sonra. Yaşama yol veremez oldum, düşünemez
oldum, bir çocuğun ağlamasına ağlayacak kadar
Yeni yerler keşfetmedim şehirde.
Seninle gezdiğimiz yerleri mekân belledim kendime. Soğuktan elleri donan o
sakar simitçi çocuktan bol susamlı ve gevrek simitler aldım, ücretini yanımda
olmamandan dolayı çektiğim acıyla ödediğimi söyleyerek. Seni sordu. Ağladım,
ağladı. Söyledikleri iki kelimeyi geçmedi.
Pütürlü duvarlara ismini kazıdım
ismimden önce. İsmimi yazmaya gerek yoktu. İsmim isminde mevcuttu.
Sokakta oynayan çocuklara senin
-o saf- neşenle bakıyorum. Senin yerine
başlarını okşuyor, pamuk şekerler alıyorum. Geleceğin günü parmaklarımla
hesapladım da bir ömre bedel çıktı sonuç. Esen rüzgar kokunu getiriyor,
martılar sağlık haberini. Sana sevda sözcükleri yolluyorum gürültüsüyle şehri
uyandıran kara katarların yaşamını neler meşgul ediyor. Hâlâ piramitlerin
gizini mi araştırıyorsun? Aşkın tarihini anlatırken -tarih yazdığımız-
bölüştüğümüz o demli çayın zevkini anımsıyor musun? Hâlâ üşüyor musun temmuz
sıcağında, yaz aşkı gereğince birbirlerine sahte sevda sözcükleri fısıldayan
genç aşıkları (!) görünce. Bana beslediğin sevginin şiddetinde mi şimdi
beslediğin nefret? Hâlâ tebessüm ediyor musun oyun oynayan çocuklara? Sarı
güllerdeki hüznü görünce aklına yine ben mi geliyorum?
Biliyor ve kahroluyorum ki, bu
satırları senden başka bir çift göz de okuyacak. Belki acıyacak, belki
anlamayacak, belki beddua yağdıracak pervasızca... Ya da yalvaracak Yaradan’a
bitsin bu karaya bağlanmış mavi yaşam!...
Kaynak: Âhenk…Fikir Kültür Edebiyat Dergisi… OCAK ‘ 99 SAYI: 7
Not: Bazen Büyük Dosyaları tarayıcı açmayabilir...İndirerek okumaya Çalışınız.
Yorumlar