Göçtü

bir evden göçtük diğerine

değişen sadece neydi

üflenen aynı dertlerim

 göçtük yeniden

ağladığım ve güldüğüm şeyler

hangi elemin işareti

yıkılmayan değilken yıkılan

bitmeyenken biten

unutmak istemediğimi unutturan

içinde… her şeye yeniden

değişirken mekân

dört köşe bir tanrı evi

severim kâbe gibi

gün doğmuş gün batmış çölünde

kavrulsa sözlerim

kelimeler yatsın kumun üstüne

rüzgarla silinsin

gökle birleşmez  ama divane gibi 

 bir ayrılık olsa da  

bilsem bilmesem hepsi benim

dört köşe

tanrıdır misafiri evim

İsmail Hakkı Altuntaş

Not: Bazen Büyük Dosyaları tarayıcı açmayabilir...İndirerek okumaya Çalışınız.

Benzer Yazılar