Print Friendly and PDF

İlk Defa Bir Çığlık


“fıtratları gereği, insanların

bilme arzusu vardır”

çok arzuladım bilmeyi…

her günüm yas içinde… olsa bile

üzüntümü inkar edemem… kara kara düşüncem

bir arada bulunma sebebimizdi…

vaatlerinde durmak…neden…

benimsiz olmuyor

dedikçe… sen varsın…

dediğin senin… nerde

hala böyle bir şey olmadı.

ben hasta, sen doktor… olabilir  terside

hangimiz… göstersen …

yine de, benim …diyebilirim

kara aydınlattın güneşimi,

düşündüğümü …

kafa içindeki ölümü de gördün…

aldırmadan…

sevdanın karasını silemiyorum…

hakikaten… dostum musun…

bak…tembelleşmeden… unutmadan dua etmeyi

sarmadan beni bıkkınlığım

ümitsizliğim de geliyor …

hüzne boğacak gibi…

bilirim bendekini… iyileşmez…

demensiz…

igva ederken kötü düşüncelerim …

o zaman mı geleceksin…

acı çekmeden…

olmaz mı…

kara çamurlu Zühal’in çocukları…

yaşarken, bilemiyorum, diyeceğimi…

bildiğimi, bilmediğimi de istemiyorum

ne yok ki…var…

suratın karalığı

korku, hüzün, keder, öfke…

arzu ve isteğime uygun…

utancım…birde kıskançlık …

nasıl… inşa edeceğim

alnına düşerken, herkes…

ben çenemin üstüne kaldım…yığılırken

burnumda kırık…

kalbimde konuşamasa

kısılan sesim…

dua dahi etmiyor…

herşey bulanık ve durgun

kendime yastayım…

bu sessizleşimi fırsat bilip

bir yabancı gibi… yüz çevirme

izim kalmaz…kaygım buralara sığmaz

zavallı dünyamdan…

çıkacak halim kalmadı…

kapısını örümcek örmüş,

yırtar mısın… benim için…

tutmadan diğerleri…bekliyorum

günler aynı olmadan… nasıl değişir

saatim mi bozuk …

bu duruş nedir… bende mi…

gülüyorsun bana, kabulüm..

ya  gerçeğim…benim…

onlarsa…tutsak…  tutkularım…

bu yolda … beraber

yalnız gidersem

sen ayrılır ve unutursun…bilirim

kiminlesin…kararını ver…

çığlığım duyulmaz mı…

yoksa… ilk defa olsun

bilmek uğruna…


İsmail Hakkı Altuntaş

Not: Bazen Büyük Dosyaları tarayıcı açmayabilir...İndirerek okumaya Çalışınız.

Benzer Yazılar

Yorumlar