İ'den İl'e 3

Yalnızlık

“Her şeyi biliyorum, anlıyorum,
ama ne gücüm var, ne iradem.
Bana güç ve irade ver,
beni nereye istersen götür…”

yanı başımda adın yine anıldı

yıllarca duydum demişim

uzak kalmış olduğum bir beden sessizliği

onu da bilmeden ömre saydım

şimdi sen yoksun tepenin üstündeki kümbette

hayalini bulutlara attım

düşerler belki peyderpey yağmurlar arasında

dökülürken bir gül açar güller açar

kalbi kırıklar ağlamasınlar

yolcular giderken senin kervanın hep burada konaklar

ey kervân bir daha uğrarsan yârin yanına

bizden selam götürün ceylana

unutmadığımız

anlar ve hatıralar uğruna

her şey bizim için bitti o  ersin muradına

burada olmazsa orada olur umuduyla

ölmüş nefislerin hayat bulacağı yüce yapıda

buluşmak  kader olsun

gelimli gidimli dünya

Yok Ama

kayboldun mu

yüzlerce kere aramıştı

bir kere dönüşün olmamış

o yok mu… nerede

sormaya cesaret bulamıyorsun

demeye hacet

gel gidelim dedin geldi, git dedin gitti

şimdi ise bir kuru değnek ve bir kapı kenarında

durup durmadığını sormak 

nedir diyecek kadar bir cesaretle 

geçti gitti kapı değneği

o dikildi  mezarına

başına gelince mi

taşına “huvel bâki” yazmaya

kullanılmadan atılan 

girmesi lazım değil dedin buradan

seller aksa götürse bir kuru değnek değil mi

biri gider biri gelir

ey garip dal kırıldığın günden beri

asa oldun musa’ya bir zaman ejderha

çok mu kıymetli olduğunu zannettin

şimdi eşikten öte

yardan ayrı düşmüş

yar attı kapıya

deme ben   mutsuzum

yok… yok bu da yok

sen bir kırık dal

kalsın  eğilmek yalvarmak

karşı durma

ey tanrım kuluna da aç bir yol

sen sorarsın yine halini

Göçtü

bir evden göçtük diğerine

değişen sadece neydi

üflenen aynı dertlerim

 göçtük yeniden

ağladığım ve güldüğüm şeyler

hangi elemin işareti

yıkılmayan değilken yıkılan

bitmeyenken biten

unutmak istemediğimi unutturan

içinde… her şeye yeniden

değişirken mekân

dört köşe bir tanrı evi

severim kâbe gibi

gün doğmuş gün batmış çölünde

kavrulsa sözlerim

kelimeler yatsın kumun üstüne

rüzgarla silinsin

gökle birleşmez  ama divane gibi 

 bir ayrılık olsa da  

bilsem bilmesem hepsi benim

dört köşe

tanrıdır misafiri evim

Unut Ama Gidemeyen Biriyim

"(Onlar, Allah'ı unuttular), Allah da onları unuttu." (Tevbe, 9/67)

denizin kıyısındaki köpüğe sordun mu

nedir bu halin

yoksa sevgilinin ayağı değdi diye mi köpürdün

kendinle kavgayı bırak… bana bir  bak diyorsun

birde uzak uzak durmaya gayret ederken

her an yüzünü gösteren

bu kadar çabuk gider mi

kaybettiği için üzülen ve kaybedilen biri

imkansız ne vardı bir ısrardan gayri

eline aldığın ışıyan kırılmış camın parçaları

güneşine hayran bakar dururken duruşun uzak uzak olmuyor

siyah yüzümün suzişine

gereksizde olsa bir bak 

atmasan da yanan kalbimin ferine dayanmam

sen yoksun

çok mu istediğim

çok muydu derdime bir ilaç gelmeyişin

dayanacak halim kalmadı demem için günlerim gitti

sırf alakasız bir ay ve güneş batmayacak kadar bir uzun gün

düşüncelerini boğduğun yerde

hala büyük  çöllerde aranan biri yok olsa da

canım için için dediğin meyhanede

son şarap kadehinden düşen damlayı kalbime

düşürdüm de bir hışırtı oldu mu diye bir kulak mı verdin

sus git sevmeyenlere sevgini sat ben duyuyorum

duymayanlara  bu gayretini bir silseydin

bak ne olurdu senin için

Dimi

elimin altında her gün varlığına emin yaşarken

o güzelin sesi duyulmaz oldu.

nasıl olsa doğacak bir güneş gibi

sanırdım hep

ancak doğmuyor kimsede bilmiyor

kendisi yok

bir haber … sormaya

ne oldu diye ağlamaya fırsat bile bulamadığım

kalbin titreyişine öldü mü ölü mü

bak yok

kelebeğin son çırpınışı

olmazdı daha geleceğim diye gelinen yerde

neden bilemedim

deniz köpüğü gibi gitti

garipler mezarlığında saltanatında

aşkına kurban diye anılır

dimi                  

Salıncak  Durmayacak

bir manası yok

canımdan sonra

sevmeyi sevmeyeceğim

kalbin işleri

geçmiş ve gelecekte kimin

iki yokta eceli bitirirken

onun da bir manası yok

bilinmesin

arada yıkılan bir sürü halleri

düşünüyorum

derde derman olmayan kelimeler

tamam

göz gördü mü yara kapanmıyor

çok şey istememişken

gecesi kara ve  yalnız bir divanda

güneş mi doğmuş sabah aydınlığı

kendine yıkılmış bir ağacın 

iki kapak arasında kalsın adını yazamaya

bir kuru yaprak

bir ileri bir geri

sallanıyor

mutlu olmadığı salıncak

durmasını beklediği zaman

bu acı devam edecek

biri var oldukça   

itin itin

ancak salıncak durmayacak

İmansız Olmuyor

üzüldüm canıma … n’olsun ki

hayalimde yürüdüğün yollar ve tek başına

kaldığına mı durduğuna mı 

sevindirmek için bulduğun küçük taşlar

ses veriyor diye dinlemene mi ağlayım

duyulmak

ama istemezsin ki

yazmak ile gönül borcu ödenmiyor

gel gidelim demiştim senin için yapmak gerekenleri bire bir

boşa mı gitti şimdi  yoksun

olmuyor bir kağıt bir kalem ve bir söz

vermişsin sözler durayım

hiç sorma bana yeltenme

incelmiş zayıf bedenine  değmeyen elbisen

bir hayal fırtınası  

dursun için çok yalvarmış

ışıksız gölgeli yerlerin kadehler kurumuş

o ne… meyhane de kapalı

şaraplar satılmıyor bozuk diyorlar

kana kana içmem lazım

ayık kafa beni zor taşıyor

gidelim yola canıma dedim

imanın yok mu

var diyorum amma

o yoklarda umudum

bu yol gerçekten imansız olmuyor

Kaçıncı Da Olsa

kaçıncı rüyanda benim

gizliden duyduğun… ses

suyun hışırtısında olan

bir kokunun içine gömülen

uzağında olmadığımı bilen

unutmaya çalıştığın yine benim

bakmadığın değmez diye kendine

verdiğin ikna turlarına direnen

bekliyorum beklediğin gibi …bir sonun gelmesini

yazmak sana değil

zor olsa da zor denilen

kaçıncın da olsa yine benim

Ağla… Ağla Sun

niçin ağlama demem…

ağla

kırılmayan bir su olmayan taş olaman

ağla nasıl olsa taşta ağlar

bulutlar ağlar çiçek narin yüksek dağ

yüksektir ama bir çiçeğe vurgun

vurgun ağlar

taşlar ağlayın

ağlayışınız bir iz bırakır

bırakırda izi silen rüzgar ateşe karşı

olmayacak kadar ağlayın

bilmez değil ancak yerine

ağlayın sular

akarsa akar akmazsa yağmurlar

acılar olsun demek

su için bir bedene

havadaki zerrede  bir ağlayan var

üstüne alınma duymuş gibi

gelene demişler ağla ağla ki ağla sun

sunakta bir kurban var içini dışını narlı sun

Bir Bulam

sen varsın anılırsın

bende seninle anıldığıma göre

aramızdaki perdeler kalkmasın diye bir emrin var

gel gidelim demiştin

yalnız dünyaya

bir güç bulamadım gelmek için ağlıyorum

hüzünler içindeyim

sakın unuttu deme unutulmayanlar arasında

benim adımın ve senin adın yazgısı

bir ışık ve bir gölge

gölgeler sevgimizin üstüne

deme gölge etme başka ihsan istemem

ağlayın güller ağlayın çiçekler

derleyen ve toplayan birileri yok

vedanın yeri bu inkar edemem

seni bulamadığım için hüzün oldu

kölen ve kulunum dedim yıkıldım ayaklar altına

elindeki yaranın kapandığını duydum

yarana sümbülüm

incinmedim demem artık inciniyorum

bu yan çıkışım

ayrılığıma yoksa ne diyebilirim

suçumdan vaz geçmez misin

uzaktan baktığım yokluk

dilin olsam örneğin olsam

ne yazar turrene yolundayım

neyleyim kurtuluş yok divane

yüzüne taatta dururum

yüzümüz kalbimiz toprak

ulaşamadığım aşkımın elçisi

ağlayışıma bir bak

bendeyim kaygı gününde acımız olacak demeyiz

garib insanız nedametsiz dostumuza

biganelerden içtinap da etmeyiz

seninle bir hayatımız vardı

yolunda ölmüşüz bu günahımız olsun

ah leyla gitmek yakışır güzele

kayboldu unutuşum

bir bizi bulsana

Değil

seven sevilir diyorlar

nerde hani sevdiğim bir kere görmedim yüzünü

duyamadım da sesini

bir küçük eğriltilmiş cümlesine kurban

olmuş kadar değersiz gelen canımlı sözcüklere feda olmuşum

şimdi düşünüyorum

biri benden çok sevseydi de

ben de bilseydim ve sende onu sevseydin

derdim ki yine ben sana kurban

o da yok neden ben karşılığına gelmedim

bir rüzgar setine takılmış basit bir çöl kumu

fırtınada gömülmüş tepenin ardında pişmeye hazır bir balık

ölsün dedin yine gam çekmedim

ölüye ne gam

üstüne düşün

aybike huzurunda kalbin ihtiyacı kalmaz

ağlama yeterli dökülsün

Vardır

bağlayacaksan bağla istersen at arkana

bir benimiz vardır

geciktirme sıkıntılar gelmeden umuma feda edecek

bir canımız vardır

tesir eden sözler yerine kimin kahrına kimin aşkı  bizimde

bir kurbanımız vardır

peşine dolanıp duran çocuklar gibi çemenin köşesinde

bir çevganımız vardır

yüzüne bakmaya cesaret edemeyen dili agahımızı kahr eden

bir gönlümüz vardır

senin yanında olmayan gayretimizin karşılığına gelen

bir efganımız vardır

ayrılığına dayanamayan meleklere sorsana bizimle bitmeyen

bir seyranımız vardır

aşinalar geldi gitti kalan başıma bin türlü dert ve bela

bir sen dermanımız vardır

sonu gelmez bakıp dururuz ne ucu var ne bucağımız

bir yollarımız vardır

yürüyen tezgahına gelmek için kaç kere dert bıçağına

bir uzanmış boyunlarımız vardır

yakınlığa kurban olmak için uzaklığına dayanamayacak

bir hayatımız vardır

ihsanın yok diye sözler duydum yine de sana bende olacak

bir kalbimiz vardır

istiğnadan vaz geçmelisin gücü kalmayan bu dertliye

bir umut çare-sazımız vardır

dururken her birinde bir idam o da yanan canlara

bir can katar halimiz vardır

seni uykudan uyandıracak sesler bitsin bizimle

bir canım sevgilimiz  vardır

Bir Bildiğim Var Der Gibi

tam bilemem

kaybettim ama kendimi kenân ilinde

can bendeydi…sen beni aldın gittin

canan da bende idi sen ise ayrı kalmak için yıktın derman yerlerimi

yıkılan kimin oldu ben mi…değil ki sen

gecenin yıkıldığı yerde kendini beğenmiş bir ay kadar olmadım diye

sildiğin yeri birde sen kazıdın yok olsun diye

bir şans vermedin… olmuyor senin defterinde

hep kitap gibi değişmeyen oldun

değişmez değişmedi de ne oldu ciğer parem

bir pirin meyhanede adını pespaye andılarda pir ağladı mı

geçmiş derdine ilaç olmasa ne olur

yavru kuşum uçup yükseklere yurt yapsında benden habersiz

elem verecek saatlerden uzak

gizliden kalan bir haber kalmış mı diye baktığında

demek istemiyorum

ancak beni bitirmeden sen gideceksin

bahçeye gül gün olmuş

ama ben bilinsin istedim adını çok andım

bir bildiğim var der gibi

ancak sen bilmedin

Bugün Bize Bayramdır

yar yüzünü gördüm

bugün bize bayramdır

secdeler kıldım yüz sürdüm

bugün bize bayramdır

gül yüzünü saklamış

yanıbaşımda dururmuş

hem sevindim hem üzüldüm

bugün bize bayramdır

uzaklara bakıp sordum

yakınlar uzakmış

meğer görmek buymuş

bugün bize bayramdır

sırlarını açmış bize

gizli zannediyordum

açıktan açığa herşey çıktı

bugün bize bayramdır

günüme baktım güneş aldım

ışığın dağıttı her yere

karanlığımı hep sildi

bugün bize bayramdır

gelin dostlar gelin

bilmediğiniz bildiğiniz şeyler

herşey göz önünde

bugün bize bayramdır

nasıl diye düşünürdüm

sevgilimin yüzünü merakla

güzellik tarifi yok

bugün bize bayramdır

ağlamak yok günah yok

buluştuğumuz yer

yorulmaya değmezmiş

bugün bize bayramdır

kalbime dur dedim

içini güller doldurdum

ben delisi mest oldum

bugün bize bayramdır

her şey bitti demeyin

asıl şimdiyi bilin

bu tarih bir dönümdür

bugün bize bayramdır

hakkındır ömrüne bereket

duymadığını duydu elbet

tur dağında musa gibi

bugün ona bayramdır

24 Temmuz 2017

Zaman Busuyum

seni sevmeyeceğim…

yeter

…istemiyorum da

ancak sevdiğim… benim bir yanımsa nasıl itebilirim ki

kaldığı yalnızlığın sessizliğin çıkmazlığında

ağladığını kahrını duyarken

terk et git diyenlerine

kalmış bir ulu çınarı çürümüş diye böceklere

terk mi edeceğim

fark eden olsaydı bu kadar bildiğimi

bırakmış gibi yapmak… yalnızlığın doğasına mı gideceğim

onlar bilselerdi bir ileri bir geri atan kalbimin sesini

dur bak bugünlerinde kalsın… benim de bir nefesim

hayatın en derin yerinde terk edilmiş

değilim ama… dur ben yine gideceğim

sen mi…gelmesen de olur

zaten ağır olan zamanı eriteceğim

su denen bu mayi

ben içtiğin zaman busuyum diyeceğim

Yorgun

yorgun gönlümün ilacı

kalmadı dedikçe söylendiğim  

kim duyar üstüne işaret edilen

bir söz ki ağızdan çıka

baş feda derken

kanım akar gerçeğinden

üzüldüğümü düşünmeyin

nasıl olsa ağlar kalbim  derin derin yerlerinden

içinde rengi kalmamış ateş gibi

gel gidelim içilecek ne kaldı

yazılacak sözler misaliyi

içimin ağrıdığını duy

okurken kendini bildiğim

bir söz yok ki cansız kaldı bedenim

âşıksan gel bu meyhaneye

geceyi sarhoş geçirtir ayık değil düşüncelerim

pir değersiz kara kömürü közledi

üstüne de şarap döküverdi

duyduğum bu… duymadığın ne ki

hepsi senin aşkından hattın başıma

çöllere düşürmüş beni leyla

kapısına geldiğim yer benim

eşiği  olsa yeterdim

almadın içeri bir ulurken

ululuk kalsın kapında nasıl olsa tozlanıverdim

âşkın meyhanesinde anılmaya gerek yok

bugün sevgiliden bir haber geldi

bir ışık düşerken söndür at beni yoluna  kurban

uzaktan uzağa parçalanmış kalbim

dökebilirsen demeye gerek kalmadı

ne olur dediğine bir bakma

vurduğun yerler

diye düşünmeden seni çok sevdiğim

arkadaşım diye değil canımın içine

yıkılmış bedenimi ayırmayın

her türlü sözleri senin söylemene gerek yok

ben söyleyim sustuğum yerde

geceler benim için… dert değil

sen var ol

olmayan yine benim

Gülümse Dilencinim

“Her yerde dilenebilirsin.
Her yerde herkesten her şeyi alabilirsin.
Tanrıdan da”
Abbas-ı Debs

dünyada acı su içen

bırakırsa isyan etmeden kendini 

boyacı küpüne düşürürler çemberinden geçirirler

nasıl ki dokuz küp gökten düşmez

mani olmaz dokuz perde

her yer dört meydan ve dört cevher

dumansız helva yiyemez ebcedi  bilmeyen

emin değilsin ki felek rükû’u etsin

yerin  cennet-i Firdevs… feridun da değil

elesti unutan adem …  ancak eli  ayağıyla konuşur

gölgesiz kalır sarar  gayret kubesi

hanut ile  bezlen  hızır pınarından sular iç

hulûlî gibi göz dikme… halifelik tacı bul…

var mı ki varlık

kaldığı yer belli

iblis binlerce yıl ibadet etti

ilahî dîvanda unutulanlarını bir görsen

iki buğday ve bir iğne

ikiliye arkadaş olmak… kolay mı dersin

illiyyûn ve ilahî sesleniş

var ilm ül-yakîne inci-çerağdan bir yağmur dök

kalem yazmaz kâbe kavseyn-de keskindir gözün bakışı

lâyezâle ulaşmak için

bu pazarda kırk hac bir ekmeğe satıldı

kırk kişi lacivert dolapta kırk yıl ilm-i ledün okur

yine de levhde yazılan emir levlâk sahibinin

meryem’i hamile koyan hikmet

meleklerin tavusu yahut mantıku’t-tayr bilen

süleymanın mülküne varis kalır

ey yaratılış ayı…yağ-göz ile  virdine çalış…

iki nura sahip olursun… 

iki âlemi bırak çöllere

yedi kapılı sarayda

gönül gözü ile hakikat ve aşk

zünnarını keser yedi organla secde eder

zamansızlıkla öl

yankının perdesinde dur

insanlara minnet duyma

varlık aynasında bir söylen  

ve bir tanrı yıldızına bak

kim kalmış kim bâkine

sen mi ben mi yoksa o

S'us-Ama

"bunlar onun kalbinden translate oldu "

yetmedi mi bildiklerin, söylediklerin

hazinedir pahasız

değil mi ki yorgunca

peşindeyiz harflerin

ufacık dediğin inciler

yersiz boyunlara takılsın

boyunlara candır

ama delinmesin

sor  nasıl olur

bir bak  yüzlere nurlanmış bedenler

senin incilerin

incindir ve daha derin

can iline ölmeyi yeğleyin

s’usuz kaldık yüzünden

beklemek olsun

boş söz olsa da yine söyleyin

kapısında köpekler

mırıldanan kediler

duyurur bir mecazı

duyun iyice yine de söylenin

kırılmadan açsaydık şu yapıyı

iyiden iyide neyi bekliyoruz

acı bir ses mi

canımı candan severim

devran canıma bendedir

kan olacak kadar

can elim can alalım can feda

derdler  sığar can feza

dillere  cansın aşka cavidan

can sun can sel can uran

ölüm fedadır canıma

okurdu mektebinde cami

bildi kaldı son bir tek harfi

kalmadı talibin canım  

o kimse ben olayım

İ.

Zoruma Gitmişti

"kaç kere …
değişen bir şey olmayacak mı “

Her sözün
kalbimde başka bir yara açarak geçiyor”"

sağır değil kulaklar duyulması zor 

çünkü konuşmuyor

kolayı  var mı birde gel ona sor

inan ki güneşe aya baktığı anda

bakmış olur mu bilmeye gerek yok

önüne eğilmiş başını bir kere kaldırmış 

ölümüne düşmedi ki o bile

yükseklerde dolaşan kartalı kayalar  yerden

taklit ederken gözünü yıllara  mahkum 

çaresiz sevdiği  elsiz kolsuz  heykel 

gül bahçede  bülbülleri çağırır 

dinlemeye doyamaz içe düşmüş dertler

silecek kadar yok mu eli  ve dili

kudret  mi olmayacak  kaçıncı kere

-ma lı, -mı lı, -mi li… u lulu sözü peşlenmiş kelimeler

döktürüp döktürüp sert yanını çıtlatsa

değer mi demek için ne yapmalı…

at atabilirsen ölsün demek  mi 

çözümü bağladığı  bilinmez düğümler

kaçında kalmış  başsız bedenler

düşerken el alem

bir gönül yap  deseler ne olur 

sonsuz küselim, merhametine  

içinde  uçmamış  kalmış son kelime

tut ileride belki lazım olur

yok olmuş biri için yaşamına var olma 

ses ver an latife-i kalbine 

asılacak kadar dost olmayacak birine

varlık ve yoklukta

yerliymiş sanın o  dağılmış kül 

iyi ki varsın demekle olmuyor

görmeden ve bilmeden olmak bu zor 

kelimesi kılınırken sadece inmiş binlerce harf yığını 

arasından dizilecek bir söz kaldı

mezar, mezar, âh ne mezar, ne kadar mezar!

sevimlidir sevene

zorsun, ulusun, silmiş olma

yok olan bir daha nasıl  olur

eli kırgın tutmaya diğer eli  

el ele verin oynayın çocuklar

orda bir köy var  uzakta

garipler yurdunun öldü adamı

huu yu ünlemiş ölmeden

üç gün geçti göçtü şimdiden

artık salâsı duyulur

Ne Olur

“hayale kaldı…fırsat elden gitti
sevdiğime şimdi ölsem
ne olur “

söylenip durma duyan olur duymayan olur

aynı şey

dermişsin gidersem ne olur

varken ne olduysa

kalmışsın gitmişsin birin ahını çekme

iki yokun arasında

olsan ne olur olmasan

nefret ettiğinde sevdiğin senin 

iki yar arasında biten ot gibi

hah… iyi iki varsın dedilerde

olsan ne olur olmasan

değersiz olmayı iyiye bırak

adı anılan bir kötü

olmalı mıydı daha iyi olur

aldığını tutmazsın

baktığına doyamazsın

araya bir engel koymuş koyan

bulsan ne olur bulmasan

çocuktun tılsımlı şeker yiyemedin

paran yoktu şeker alanda

olmuşsun şimdi ihtiyar tatsan ne olur tatmasan

çok sözler bilsen üstüne kat kat dil döksen

bilmeyen zaten bilmedi

istedim mi yok bu olmaz

olmuyorsa böylesi olsa ne olur

arkadaşın yoktu sevmeyi bilmezdin

deyip durdular gelecek gelecek

var mısın yok musun ne olur

şimdi mi sevdin birini

kimiydi sevdin kimi

yoklar arasında kaybede kaybede

yaşasan ne olur yaşamasan

sev dediler herşeyi seversin

onlar içindir bir neden yanarsın

eh bilseler bilmeseler ne olur

merkezindeyken hayatın

gideceksin diyorlar

kırk çeşit çizgi atmışlar

silinsen ne olur silinmesen

olur mu bul der öl der

ölen hep biziz zaten

bulunan yok ölsen ne olur ölmesen

gelip gelip dönen tekrar

bu nasıl bir döngü

içine düşmüş ağır taşlar

atsan ne olur atmasan

sevilmekten gayrı uzaktan yakından

içimizi yakan tatlı tatlı gülen dünya

var mıydın onda olmasan ne olur

ne yarsın ne yaransın

devri bilmez yok dersin

paylaşamadıktan sonra

dursak ne olur durmasak

sema edenler bilir

yolumuz gizli bilmesin eller

şimdi devran durmasak ne olur

demlerine bakma gelen olmadı

birde öl durma git

ağlansın üç gün sonra unutul

hala var mı demesen ne olur

hangi yolda gezsen sonun mezar

üstün topraktır anıt olsan

gelseler ziyarete gelmeseler ne olur

Derdim Var Derdim …Hemen Gitme

"Derman arardım derdime
derdim bana derman imiş"

derdim  yok ha var derdim

derdim mi derdim

dinlediğim derdimin derdimi

derdim derdimin yanında

derdime yıkılmışım derdim

sevdiğime derdim derdimsin

o da neymiş derdimi

benim derdim yanında

gereksizdir derdimi derdime

ben ağlayım derdimi

derdimin çaresi var

sevdiğim benim derdim

derdimi alma derdim

ben ne derdim

derdim ki bilsin istedim derdim

derdimi duyunca o derdim

derdimi derdimin,

sorarsa benim derdim

derdim daha çok var derdim

derdimdir bir daha derdimi

kalk bitir sen ben öleyim derdim 

derdimi unutturdu derdimi

derdimi bilseydi keşke derdim

derdim sağlık olsun yalnızlık benim

var kırk derdim

İ.

Not: Bu şiiri yazdım içinde 40 derdim sığmış

hesaplamadım

derdim derdime derdimsiz ne derdim

derdimsiniz benim derdim

böyleyken böyle benim güzel derdim.

uzar gider bende bu derdim

yaz derdim yazıla derdim

hepsi 40 derdim

biz kırk kişiyiz birbirimizi biliriz.

ey benim derdim

Başkadır İda’m Kâf Kalsın

"Bir şey oluyorsa…
başka türlü olamadığı içindir"

didindim ulaştım İda’ma

elimdir yüksek yerleri

değişti değil her şey yerinde

kanatlar kırıldı düşürdü

hani baştan olmasaydı olanlar

İda’mı bilin bin pınar saklıdır

toz dahi varmaz doruklarına

başına vur başını vur  

süzülür cundalar yaz olmaz soğuna

açlığa sunar yudum yudum su

vurgun değmesin diye kızgın taşa

İda merhametlidir  kahır adamına

çalıştığı yerdi balık pazarı

sonlarına bakarken üzgün

diri diri boğulan damla balığına

kır çiçeğini dahi saklarken kitaplara

damla ölmesin suda mahrum bırakma

dağların sedasına hey candan inanmayın

bir kere duydun mu  İda’ya bak

Zeus’u onunla anarsın  

ateş kokusu zeytin ağacı

yağmur, rüzgâr, ışık ve toprak

bir başkadır İda’m Kâf kalsın

İ.

İda:(i.) Edremit yakınındaki Kazdağı'nın eski Yunanca adı; Girit'te bir dağ.

İda ya da daha modern adıyla Psiloritis, Girit'nin en yüksek noktasının oluşturan dağdır. Yunan mitolojisinde baş tanrı Zeus bu dağdaki bir mağarada doğmuştur.

İda Dağı, eski dönemlerde İda olarak adlandırılmıştır ve şimdiki Kaz Dağları'dır.

Edremit Körfezi'nin kuzeyinden başlayıp Çanakkale ile Balıkesir arasında uzanan bir dağdır İda Dağı. Fakat büyük ölçüde Biga Yarımadası'na uzanmaktadır. İda Dağı'nın en yüksek tepesi 1774 metre olup bu bölge Balıkesir'in Edremit ilçesine bağlı Güre beldesindedir. İda Dağı Sarıkız isimli ünlü bir efsaneye de sahiptir. Aynı zamanda dünyanın ilk güzellik yarışması İda Dağı'nda yapılmıştır. Gezi planı olarak çok uygun bir yerdir ve keşfedilecek çok bölgesi vardır.

Buraya Kadar

” ölmeden önce ölün”
yine yüz yok
hata kulda
dediler“

yaz sorunu

yangınlar

fırsat sularına dökülsün

kurtlar

hanümanın sadece

sanlar

kalbe değer ufukta

rüzgar

huzurunu gizlice

tutar

koçlar gelgit doğmuş

kuzular

yüce dostsun kuladır

kapılar

göstermediğin yüzde

şifalar

değmeseydi zayıf kalbe

saçlar

tütüttü dumanla canları

oklar

olsa yoksa ölsün

karalar

yar yolu buraya

kadar

İ.

Elim

“iman elime
elime iman
ah elimi elim
canan bil elin”

elim elim dualı bilelim

elimi dur el değil elim

elimin ardına elim  

el inmez eli elimin

elimin eli elimin 

el ile elli el ile 

eldeni elimin eli 

eline eline  elim ki

 el kinin ciğerim elin

elli elli ellimin

elimsiz dertli elim

gör elim ben  gör elim

tutarlı eli yanar elim

 eli can eli elimin

kurb elimde elim

eli canım  iman eli

elimdir gel elim birsen eli  ben elim

geç elim git elim

elim elim

siz elim biz elim el iman elim

kelimin zeytineli tur eli

kul elim yar elim

hakkını bil elim

göreli ben eli

sır elim elim elim

ciğerdelenim

yok elim bil elim dil elim

Yolcu-Bili

"Bozmuştun
daha doğrusu sen"

duygusuz kör   değil

içi   kararlı  ulaşılmazı tercih

demeye ne hacet

karıncanın Süleyman sözü

bir mana ifade eder Tanrı katında

yüceler ezer mi yoksa

doğru söz  ışığını düşürmeden

geçtiği yol boyunca çiçekleri ağaçlar

büyütür sevgi  sadece onlara mı,

sus  olmayınca memnun vazgeç  huyundan

değişim  kaçıncı

kırılmadı döngü  durmak zevki

olur ki isyan eder

atsan derine yıksan kocaman

dünyası tek kalmak

değerleri üzerine

minnetsizce azlığın

yokuşuna çıkan kervan

kurtlarına ver git

kalansızlık  anlaşamaz binlercesi

tek tük kelimenin

halini bilmek acizlere

küçük sözlerinden kalmayan

koca kitapların saklandığı

düşüncen yalnızca

silinsin bütün dediği cüzlerin

kim acır zayıflara

nefretin altında

dur gizli mutlu musun

nefretin diyemem

oluyor hepsi bize mi

sevdiğin yok seveceğin

sen mi demediğin

nedir bu sessizlik

cevabını bildiğin

istencine kurban et yokluğu

boşalsın diğersizlik ve mutluluk

olur mu olur sence

acısız geçen anılarımız

unutur gibi saklı

hangi ifade altına

yol yok

tanrı  yalnızlığı kıyameti terk eder

yeniden demeyi kendinde

bulacağıma

varmaz mı kırılan tekrar

almak yolunu bıraktın

sen hala senin

kaynayan kalbinde bir sızıntı

tekliğin çokluk

okumadan  vazgeç

söylemesen bir sevgiye yeniksin

uzak kalsın bak

gidiyor

ancak hangisi yolcu

bili

Bili: isim :     Bilgi, malûmat.

Dil Dönmüyor

 “Bilmezler üzer
ben gelemem”

tanrı olma insan

ölüyorsun

bulmak  için özünü

kaybederken imarı

zayıflıklar güçlü

onunla ölüm yıkılıyor

acı canı

merhameti görmeyen

attığı taşa muhtaç

kendini.. kendinde derken

kaybettiği açlık  

yoran uykusuzluğuna

düşman olmakla çözülmüyor.

yoksun tanrı

var yahut düzeni

değiştirmek şöyle

boyuna öteki

idam için sehba

itilirken aşağı

geren ipin acısını

söylemeye fırsat

bulmadan geçiyor.

öldü diye herşey

düşün döneni

işi  olur mu

gücünü döndürecek

bir alev rüzgarında

sözünü inkar

arkadaş ile şeytan

onu bulduğu

tatmin etmiyor

değilmiş dönüşü

tiksindiği ve bulandığı hayat

gerçek yüzünü göster

dönmüyor dili

gelmiyor ötelerden

sebebini bir türlü bilmiyor

Gel Bu İşten Maada Ol

"kaldığımız evler, göçtüğümüz yerler
bu kara evden de göçeceğiz."

mecbur değildi

sevmek isteyenin

cevap için yüzüne bakmak

bağırtısını duymak

cahilane haline iltifat etmek

tanrı tahtında kuluna

istediğinde gel diyecek

insin niye

gecesiz gündüzler

meyhanede içer kendi

aşk sever pirsin ki

umutsuz  nedenle

kapı köpeği kovulur

ölemiyor öldürmüyor

vefa bu mu

sessizlik yolsuz

atacak kadar ateşleri

kalp incin değil

hatır yok deme kabul et 

bir daha terk eyleyenin

körün  kulaksız

sırrına  giriftar bayram mı edeceksin

eskinmiş haliyle

konuşur çiçekli tepe

unutmamak için çizdiğin resim

hepsini  ateşleyeceksinde

bilinmez yoksun gitmiş edemezsin

gel bu işten maada ol

nasıl olsa kalan sensin

yansın değmez mi mumuna pervane 

bilirsin amma mecbur değilsin

Onu Yedi Ağustos Böceği

"Ayın gayın işleri"

nerden gele kertenkele

zamanın dikilen başını

öğlenle ikindi akşam

onu yedi ağustos böceği

ben mi ettim sen mi

emrinde değil miydi hepsi

evvellerini biliriz

şın ardı  kâfı geri geldi

düşer başlarına yağan

sanki ömürler elinde

nedendi niçindi deme

peşlerine kimler gitmedi

yal ovalı  hayırsızdan

sesler dağılır duyan yok

bunu bilen biri kim  

kader içinde kazası var idi

baş oldu merkep kervana

develer tellal sen söyle sen işit

kertenkele ağustos böceği

darına bulutlar kara geldi

kıyalım dalgalı huyu vardı

bu iş vaveyla ile geçer mi

bir sıçrar iki sıçrar

rüzgarlarına kurban gitti

Onun İçin Hep İman                     

altınım anla sorun mu var sabırla bekle

kader tutsak değil umutlar var

hayaller başkasına birer birer

acıma yolun sonu

anlayan olmayacaksa

başını öne eğ git

kördüğüm bakış içinde

kim anlar halini üzülme demekle

gönlü hoş eden ses

eksik olmasın kaynattı kaynatan

söndürecek güne bakmak için

hazırlan kaybetmeden

inanır kaderse ayrılmaz                     

sadece zaman ve çokça dua                      

onun için  hep iman                   

inşallah işler yolunda

Beyaz Mektubuma Kırmızı Nokta

" her gün birini kaybediyorum
sen bari gitme"

üzgün zamandayım sabırla çok görmek istediğim

canıma mektup atasım geldi

hep gelirde döndü elim

nasıl olsa

ben istedim de olsun diyemedim

bağırsak tanrıya mahcup halim

canlıca kaybettiğim hatıram masum

çok zor

dilimden kayan dondurmam tatlı ne fayda

yemez oldum dokunur şekerim

akşam ve gün olmuyor gidişini duyar

kaybederken sevdiklerim

eskiden demek olmasa

oturduğumuz sofrada beraber baktığımız tarihi tas

kaşık uzattığımız bir an bile

silinmek için

mektuplar var belki yaza

ilkbahardan atamadığım

ulaşır bir yerde yaprak sayfaya düşerde

gidenlere cevap getiren postacım

grev yoksa nerde

kargocu meleklere  kırgınım sesim çıkmaz

derim sevdiğim beni hiç unutmaz

uzun uzun bakan bakışlar bebeğinde

güneşi doğur yerine batırma

gel mektuplarının birini yine göndermişsin

sayfa beyaz üstüne yazılmış harfler beyaz

okuyamadım demem ancak ifadeler de

beyaz bir anlatabilsem

okuyorum sayfayı

sadece koyduğun bir nokta

ah üstüne ne destanlar yazılır

bu nokta işi çoğalır bilirim

evet mektubu inanın geldi

noktası gözüme hemen değdi

çok ağladım

canım yandı yaşlar boşandı

ah bir görseniz ne dağıldı ne renklendi

etmeyin merak siyah değil kırmızı

ancak garibim sayfadan saçları dağıldı

ucundan da bana bir harfi kaldı

biliyorum okuyorum söylüyorum

ancak ben sevmişim toprak döküle

karşılığı yok bir kelime

örtülsün yine karlar üstüne

Bir Hû Sana

"Allah, sizin konuşmanızı işitir.
Mücadele: 1"

kır  zincirleri  sert  rüzgar bekleme

melteminle hemincek  yumuşayıverir

düşeriz kalkarız  yorgun savaşçıyız

küsmeyiz meyhaneye kulluğa gideriz

sonsuzluk duasını bilirsin

sırlarını öğretti sana pirimiz

deme yeniden kalsın gereksiz

istersen ayıkır içimizi  payine dökeriz

ne çınardı be şimdi tırpanlık ekin çalı çırpı

harfler aynı neyimiz  kolaylı

deriz bir ince “e” ve bir de “he ” 

n’olur bitişir canhıraş boğaza geliriz

birleşse yer gök çakar şimşeği

eğlen  son isteğimiz bir he sesi  

kim ne diyebildi  Şeb-i arusun  “hu” sesi

uzat dudağa dök tabibim  şerbetimiz

yazgı belli zaten kullarız

nedir  tanrı kul beraberliği

inemezsin kuluna gelme sen

seçilmişsin inan  budur isteğimiz

kalır boğazda son  harfler

ehle kırsaydın zincirleri 

rahmanın nefesi âhlandı

bir Hû sana yetmez miyiz

İ.

Acıma Yolun Sonu

"Ne edepliydi

başı öne eğik kahramanlar gibi

haddi aşmadan sadakatle"

ağlar mıydın

biliyorum üzülüyordun

çok bekledim çaresiz

beni de hatırlar sorar

halim kalmadı mecburen geldim

bulmuş muydun

içim yanar  çığıramaz haldeyim

acımaz biryana  sunarsın

kanar  ciğerimin musluğu

şifalar verir mi acılarla geldim

uzatmış mıydın

vefasılık kimden emanet

böyle değil  kır dizginleri

akardı çeşmeyi bir el açsa

paslı suları içmeye razı  geldim

beklemez miydin

yine sözümü bozdum inkar ettim

konuksuz geçen günlerimin dostu

tanrımın  gölgesisin yere düşme

senin ayaklarına bezenmeye geldim

alçalmış mıydın

belki buluşamayız iki cihanda  

bana gürzler değsin sana değil

hakkındır  kainat ve aheng

mağara kapına uzanmaya geldim

ibrahimle miydin

güneşine yıldızına ayına bakarken

bense unutulmuş bir köşende

yalvarırken attığın kara geceye

günüm doğsun diye efgâna geldim

geceler miydin

kanarken derin derin kalbim

sarıl bana bir benle kal  

içim acıyor ermiştir erenler

sözün bittiği yer can vermeye geldim

Temâsile Ve  Cifân

"cami kapısındayım
başımı hiç kaldırmadım"

temâsili özler doyumsuzdır cifânın

hikmeti saklıdır kurdunda

geliş esinti silinmez   güzellik

bekleyiş değerler  için döner mi

saklandı arkasına  gölge beden

uzun bakış ayın batışında düşünceli

kızılcam bağlar kopardı hepsi bir yana

çiçekler sararır yapraklar düşerdi

şimdi nerden geldi gözle  kalp kavruk

köklüdür karanlık yalnızlık hikayeleri 

benliğinde dilekleri değil mutlu

nefesin dumanlarıyla kurdu merdiveni

ağlayışlar serseri hatemi perdeler

donuklar sanırsın ayrılmış

çöl  razı efkar düzensiz

sailin  ermiştir gözler  kapalı

meyhanede sarhoşluk yalnızlık dinerken

uluhileri dilkeşindir feda

nümi ezeli olanlar hakkına

pişman olsun unutmasın bu ahı dedi 

Göz Müren Çiz Defteri

"ağlayacağımda,
yine yüzünü göstermeyecek
biliyorum"

diken üstü  canım çiçeğim  ağaçlar

kalp üzgün kalaydı hatıralar

gökten inen bütün  yazgı

senin ve benim silinmeden tekrar

sızlanır  gidişine katarlar arkandan

yolcusuz kalmaz zamanın

kapılar ardında yazınsız

sözsüz  gizli gizli  itirazlar

şimdi dönüş  sormuyor ve gidiyor

oturduğu sofrada tık ses  

sonu şükürlerle edilen dua

dinler de usandı kulaklar

amindir dilekleri anlaşılmaz istekler

ayrılık olacak bu kimin derdi

çek  elim  bu sıralar ağlamaklı

içtiği sigarada saklandı gök dumanlar

ateşin kalbi çıkmak ister  

akar gözyaşı acı derin  sular

izim gider anla gizli kalsın 

paylaşamadık  karabasan bulutlar

karaya doğar beladan rahmet  

atılırken taşlar içe kaydı 

keşke isteseydi can  vermez mi 

elemine gönülden için için ağlar

yar  kime gül böyleyken

gel ha bakalem anlar mı  

kıyıda görmeden uçan kaçıncı kuş

ah nerde onlarda çığırtılar

artık hakkın sessiz yazar 

sen oku hecesi sesiyle uzundur

anlarsa  değersiz  karşılığı

beklemekle olmaz ağlamalar

dön döner dönüş döndü
yok olunca bir kalemde

kolay mı yol bulmak ve açmak

dolma kalemi de  kurşunlar

değişmez kaderdir kitap  

çizilir ele geçmesin defter

göz müren akar siyah mayi

çiz içini  beyaz sayfaları hala var  

İ.

MÜREN: Irmak, akarsu

Hadi Sene Emi

"mezartaşımı ziyarette"

nerede hata yapılır

özürde azarlananda

sor ne   demekle olmuyor

anlamayan kim

kesen soruları çeken

ağlayanı  yok uzak diyarlar garibi

uğruna gam bırakmayan melekler

gönül kıran çaresizlik hüzün

duyulmayan gülme için

sağır kalan dile iğneler batsın

aydınlığı tarif değil

lütfuna açlık düşülen

kuyusunda dökülür sözler

çekip gider  bir dönüşle

kalemleri kırılmış idam mahkumu

düşünceli yıkamadan ağır işlek yolu

dilenci ağzına düşer son hitap

merhamet cümlesi  

acımasızlık ısrarı  görse denizleri engel koyan

tepeden yıkıldı beden

ayak kayan rüyayı kim tutmuş bilmeden

kurumadan arar dilek ağacını  son yolcu

sesi gelir   affet yerine

her şey bitti değil ki

inatla değerli sevgi

sözcükler parçalı harfleri ölü

boş nüshanın üzerine çizilen kalpte

noktalı yerleri sil

türlü neden  konmaz kalbe

git sırrın içine bir dünya döğer 

hadi sene emi

Hakkı Bilmez

"sevmenin yetmediği zamanlarda yaşamak"

korkmaz  bilirdi ancak

çığlık yerinde

ışıksız sessiz bir gemi

söylenir her şey kimi  tutar

saklanır perdede kara lekeler

açma silme düşünceni

çaresiz yut inkarları

değirme yüksek yerleri

ölümlü bil pencerenin çarptığı yeli

gizli gizli yaşlı yolunda ayaklar kandır

sonludur gidecek

şımarsınlar  bulsunlar sevinsin gerçeği

düşündür hakikat

acı  bilir meleksin

aşkın değsin üstüne şefkat eli

çağır aklı yıkılmaktır

bulmaca gibi çöz oku  

ağlar sözler yalnızlıktır gezini

sözdür yalana daha yakın

doğru söyler hakkı bilmez

atlarına bindi iyiler gitti  

Derler

çığlıklar vardı… sessiz

duymazdı kimseler

gülüşler… ağlamaya döndü…

şimdi keserler… kendini…

kimdi…

onlar… bunlar …bir sessizlik içinde 

kayanlar…

kalkan ve bir değişmez hal vardı

hakkı… her zaman söyle…

söyle ki… yalnız kalasın

güç  çok… neye yarar cevap bilinmeden…

son diyecekler var…

kim kaldı

derler…derler

haksızsa… haklısın… fark etmez

söz başına… ayağına…

yine derler

dağların tepelerinde…vadilerde uyku  

bir sersemlik ve bir rüya  

uzak ama uzak

birine yakındır …

taşıma var çok nameler

tepeden bakana

anlatılacak rüyalar olsaydı

O…Geldi mi

buldum…

yıllardır… düşümde olmasa

aklımda… dahası derinlerde

hep onunla… beraber dururken

sandığımı… kaybettim … kalmışım içimde

bugün mü… bulundun yeniden

çok özlenmiş…kaybedilmiş değilken

kapanan ayaklarına … bırakılsın

karanlık dünya… güneşli günü

buldum

düşündüm…değil… o

kaçtır… ağlayacak gözüm var 

düşlemeye gereksiz… gerçek kadar

ansın… heyecanla gözleri

döndüren baş sersemliği

durulmak gecikti

ayrılmakla beraber

üzülen  günler… ağlanan çeşme başları

nerede  şimdi

olmadı geç… geceler sonsuz

içler… yanıyor

herşey  değil de… unutma unutuşu 

yolun yan tarafına bakarken

gelene gidene ufkun… güneşi doğmamış

ağlayın dostlar acıyı görmüş bedeni…

buldum

beklediğim  değil, tekrardır gelişi

düşünüyorum… gelmeyecekti

o…geldi mi

Taşıma Bir Mağara

 “(İçlerinden biri şöyle demişti:)“Mademki siz, onlardan ve Allah'tan başka taptıkları putlardan ayrıldınız, o halde mağaraya sığının ki, Rabbiniz sizin için rahmetini yaysın ve işinizi rast getirip kolaylaştırsın.” (18, Kehf/16)

taş mıyım…  aynı kaldım

koptu fırtınalar, yağmurum yağdı

tozlarım uçmaz oldu… neden

kaldırım taşı

gözyaşlarım seller gibi

akarken üstünden

köprü bacaklarına

taşım... harç katığı

merhamet hangi diyarın esintisi

taşıma… eseri var mıydı

duygusuz da değil

acılar denizinde yollara dağıldı

-isyan ediyorum

aslın  nedir… taşın …

sığınalım tanrıya

bağrımıza taşlar

mağaradan atıldı

taş… cehennem katığı

hayat çamuruna... yol yatağı

konulmaz mıydı taşım

ocaklara üç çatı

kötülük  dönüyor… iyilikler karşı

varken sevgisi taş

sırladılar mağaraya

karanlık da olsa... yalnızlığı

birim… bana kalsın.

hissiz değildir… taşlarım… tınısında

duyulsun aşkın

taşım kalbin aradıkları

rüzgarlar boran

eskiden de vardı… şimdi de

dönence çaresiz 

merhamet taşı bilerek andı

doğuş yerimiz… mağarasıdır

ölmeden hep taşlarız

atınca  aydınlıkları

sığın… taşımla… karanlıkları

Pervâneleri

“Ey gönül!
Cünûn vadilerini yalnız gez.
Aklın kuyruğuna takılıp Kays ’ın ruhunu utandırma. ”

Hayret âleminin ileri gelenlerinden ders al.
Ne yaparsan yap, ama söyleme.

Nâ’ilî

cîm nûn! gönüller paramparça…

elifden önce  yazılır mı

ondan özge… perdeler yırtılsa…

ipin düğümü çözülür … çıkar ucu ona

dalgalar meydanda… dibi görünmez…

boyunlarda zincirler … kafesinde kuşlar  

binlerce  belâ ve azaptan… aşkı seçilmiş

bari bir harf kalsaydı… câna ferdir

bükülür altında… kâf dağı… bir yüktür

çok söylendiler… kolay mı… aşk… derdi…

o bir rüyâ ve hayâl değildi

eşiğinin toprağı secdegâhlarıdır

sersemliğe… şaşkın… rehber etmeden eşeği

düşmüşler…esiri … gamın tuzağına

inlemekte olan günleri… karmaşıktır…

umulmayan yerden bir haber verseydi 

şarap küpü gibi… köşeye çekilmediler …

kırıldılar, döküldüler… yükseliriz diye arşa

o ise attı  bir kuyuya… baksa… saadet mi var…

günlerdir evleri … uyumaz… zindanları oldu

vakit geçirmediler… olur olmazla

sevgili gecelerinde  mum gibi

söylemediler sır … başlarını verdiler

onların geceleri gündüzler mi… bilinmiyor

kanlı göz yaşları… tene sel olsa

dar şişeye hapsolur mu gül suları

yok eder seni… ey mum… havaya uyma … 

onlar … ağlar… başkasını sensiz aramazlar   

bir baksaydın şu inleyenlere …

yanıyorlar … saklanmaya takatleri kalmadı 

günleri hapis… geceleri  hayat mı

başlarına siyahlar vurdu… dumansız  kayboldular  

deliler mi…dinsizleri mi… diye ayıplama

gökten mi yerden mi… bir taş atılsa

değmez… şarhoştur kafaları…dönüyor…

onlar gölgesini görmüş canın pervaneleri

İ.

Kazana Fal Tuttum

"kaynayan kazanın kulpu olmayınca
kırk kulp takarlar
hiç birisi kazanı yerinden oynatamaz."

fal tuttum… kazana

"her şey bulunur" çıktı

muhtaç olduk çaputa

kim tutulur… bu kulpsuz kazana

doldur suyu… kaynat

dudak vurulmaz içeni olmaz

hammalı  yok taşınmaz pazara

değerliyimdir.. demekle olmuyor

gel… vazgeç bu kibirden

buluşma ateşle…  unutma kazan yerini

boşalır dolarlar cümleyi kazana

kulpsuz… o var… bu var..

şu yokta… bu yok… ne oldu sanki

fal mı tuttular öylesine kazana…

bul bir hasdemirci…

kim okuna… kimler tutuna

kazan kazandır… ayak diren

sözü halde… tamam olur   yazana…

oku…  okutma  hepsi bir dert küpü

yan yanadır dört köşende… tutulsa

el  yanar… can yanar… kulpsuz kazana

İç Şarabı… Değersizdir

"biz yoğuz…
her şey bizdeyken"

söylendi… kötüler

kırıkça…kelamı hakkında…

toprak dahi kabul etmedi

olur mu böyle… tasdikcesine

hatalar defterden… silinir…

gönülden tekrarı olsa …

başa gelmişse… anlayışsızlık

kitap değişmez … kararır günlercesine

sorsalar… neden… bilmezler

hakk… onlar için ayrı mı

yokluk yolu… çelpeşiktir

sevgili yüzünü … eğriltircesine

hesap vermek… onların değilken

toplar kelimeleri… harfleri

simsar gibi oturur… halde

sağlamları atar  çerçöpçesine

hakikat birdir… incedir

dostlar… iyi ve kotü

icmale bakar… ziyan yazar…

başlı başına vekilmişcesine

aşk meyhaneye düşürür

kadeh altından… şerbet sızdırır…

saki şarap sundu mu

imanı sattırır zay’edercesine

iç şarabı… değersizdir…

korkma… hakkın kalmadı diye

ayıklık… kabul görmez oldu…

mecnun ol…hesap istenilmezcesine

Erenleri'n

"kendine,
 kendin gibi ne'n var mı"

sen benimle… ben seni’n

düşü’nlerine bir bak n’endeyim

bende ağlayan … tükenmişlerin var…

taş kalplisin… susarsın

ağlarken gül… demi’n gül…

susuz kalmış … topraksız ölenlerin var

hicran kaybeder…  söz ünlesin

n’e hakkı görün… n’e hakka gelin

e’ni boyunda olanların var

aşkı bulur… yolunu kaybeder

n’endir… sorar durur kapında…

ölmeyi  arzulayanların var

yoluna yüzüstü düşenlere

yarasına merhem bulamayanlara

n’en doktor … n’e kahinlerin var.

ısrar perdeleri  yırtılsın …

deme’n unutulmadan

pişine’n dua etmiş erenleri’n var.

Gölgeden Çık

dışını görenler içine girmeden

hangi ateşe düştüklerini nasıl bilirler

bir alev ki kokusuz parlamayan cinsten

onu renkli şeker zannedip yutuverirler

boğazda durur mu demirden şeker

sağlammış… zannedilen yıkıntısız… viraneler

sel gelse altında kalıverirler

kuyumcu dükkanına sığmayan kantar

tokmağı oynamaz… altını nasıl tartar

sen yine gölgeden çıkmaya bak..

olmazsa… onu güneşle yıkıverirler

Hayat Acı … Denizinde Boğulmadan

              

"bu bir rüya"

ay ışığında…içim bir deniz…

çöl kalbimde kumlar çarpışıyor

önüm arkası bir çınar

ilerde dizili develer kervanı

yavaş yavaş nedensiz uzaklaşıyor

kafam karışık… bir ses geldi… ağlama…

etkileyen ol …etkilenmeden

geriye gidersin ağladıkça

benim değil… senin olsun isteklerin …

ancak bu doğru… çok zor

               

haber verdiler…sonsuzluğa gel                        

yasak değil…  bassaydın bu sırra

saydam okunaksız giz olana…

olmazsa dokun…içinde büyük depremler

açılmaz  mühürler…kilitler…sımsıkı 

onlar zayıftır… çiçeklere bir bak

buna rağmen güzellikler saçıyor

çıkarsa ruhunu okşayacak biri…

hayat acı … denizinde boğulmadan

yılmadan devam et…ne onlarla….ne onlarsız

Ah Bâki Kaldı

parçalandı gönül sözleri

eski günlere bir bak…

derdi sen gül… içinden zehirler …

kaldığı yer…yoksul hatıralar… 

şarkıları okumaya kimi ortak etti

dört yan bir oda… yurt viran…

olmaz diyemiyor…konukluğu 

bir de an diyecek kadar kalmadı

gitti yaran… ağlayın dostlar 

külhan kalbine kor ateşler döktü

olsaydı keşke meyhane içinde

içtiği sızılar… kalp sarhoş…  

yalnız başına düşen aklar …

çökmüş duvar dibine dizler 

silinmez bir ah bâki kaldı

Yol Bazen Kuluna Kurban

” yolcu.. yolda ol,
taşınan sepet varsa
illaki bir sırtta vardır”

yolcu! aradığın… gideceğin yer…

düşündüğün…ama kırk kez kalbini çevirip

arkana dönüp baktığın

terlerinden ırmaklar akarken…içilmez

aradığın bir yağmur damlası…

güneşin batmadığı ülke

duyduğun her hikaye…şüpheli

olsun…istediğin… ölümüne varmaktı

terk edemediğin yolu…şimdilerde

yine soruyorsun

eskimiş köhne duraklarda

yan gelenler… dik gidenler…

ayakların dermansız… kalbin

söylenmediler diye yorgun

bitmeyecek … kırkın hikayeleri

birbirine uymayan kılavuzlar

bırakırken seni …kalk… yer vermezler

yol burası…dinlendirmezler 

yolcu nerdesin…

yol olanla… yolda giden bir midir

sor ki  … yol… derse bilmiyorum

ötesi ve gerisi…yolum türküleri…

taş ve topraktır diye üzülme

yol bazen kuluna kurban …

sor…ana… yol varana

ne yol… kim yolcu

İ.

Ölüm Kadar Yakın… Nefesle

hayalim var, güzel bir hayat

senin için… hep soldurmak

kendime küfürler ederken

ben mi… acılarım kıvranır

yorgunum, dilim dilim …kalbim

boğulurken ipimle …çizme beni…

karalama…fazlasını kim beklemiş

sevincim tutuklu

gönül kuşumu … uçur

karalar estir… sevda yelim

neydi bu üzen… bulunduğum kafeste

çırpınan kalbimin tiktakları

zamanla artık yarışmıyor

sustukları andan beri…

ses var… nede bir heyecan veriyor

sensizliğime ve unutulmuş olmak

hayatı garip yaşamak

gitmek… çok zor geldi… diyemeden

tutulan yağmur bulutlarından

akmak için ağlamak istiyorum

geçen günlerimi bağışla

hepsi kendime kızdığım içindi

seni tanımak istediğime

neden… bulmadığım dertlere

başımı eğdim… kaldırsan beni

hayatına yeniden girmek

anlamsız… olmakla beraber

söylenip… bağırmak… çağırmak

ölüm kadar yakın… nefesle

olmayacak gibi… istiyorum

Kamca

şaman niyetine ıduk ıdık hayvanlar adayıp

ırka baktı…arvış arvadı  yaptı

çocuklar korkmasın diye abaçı umacıdan

boyunlarına monçuk boncuk

siyah temiz taştan yüzüklerine kaş taktı

yatçı yatladı… tütsü verdi “ısrık ısrık!” la periler

bostanlara göz değmesin diye abakı

“kaç, kaç!” dedi… üzerlik ve öd ağacı yakıp… üngüjinle 

eğer geceleri tiki duyarsam

us kuşu öterse… son umayın olsun

yüzünde uçguk çıksın

küek kemiğin karışsın

temü (demir) girsin, kızıl çıksın…  diye anlaştı

olan oldu… oğlan yilpindi… yel çarptı

kam çıvılara savaş açtı “kovuç, kovuç!” dedi

yelviçin yelvisi yeti başlığ yil büke

yedi gün sonra yog basan yendi

bugüne kadar bu ırk hala devam etti

Hâlâ Der Gibi

kaçmak… isteyişi boştu … istemese de

birini bulmak hevesiyle

halidir ruhu… bulmuş ezeli

atsaydı yerlere kaybederdi

gizlice kendini

ilkinden anlar… hasta  yürek

şimdi hayalde… zavallı biri

bekleme  asla ve sorma

ama üç harfte… odaklamış gibi

hor gördü… alay etti ve bir deliydi

evet… diyeni

yerinde olsa…aynı şeyi

ya söyleyemez…  ya da ölümden

onu  söylerdi

değişir mi anlamayan biri …

hâlâ der gibi

Say Olur

ağlayanın bahçe suyu… tükenmez

dertli kuyusu… kurur mu… nihayetsiz 

tutacak ipi yok… çıkarmak isteyene

dinlensin mahzende… vefasızın  ciğerdelen nağmeleri

sevgi düşkünlüğü aklını alandır

bekleyen bulmadı …  susan bilmedi

açın… kapısız evi… … yoksa cesaretin

merdiven dayalı köşkün kırıktır penceresi

sevgisiz ve selamsız… sabahları akşamlar

eksik mi kalır…  kalbinin işleri …değişir mi

sevenin yüzünden dökülse inci taneleri

bassan ayak üstüne… ceminde hışırtısını duyarsın

boyun kes… kanlı kalbe vursun nameler

toprak alevidir, içinden yakarken bedeni

neden hala hayalde ısrarlısın, gel buraya…

demine bekliyorum… söz verdiğimiz gibi

her zaman yalnızım… deminde… manası yok bunun….

aşk yolunda nice kervanlar vadide kaldı …

bülbüller sustu… akbabalar ve sırtlanlar

gönül suyu yerine… kanımız  içtiler

 

büyük ölmek için kaç kere dilendim

kuyunun kaynağı bellidir… ağlama suları …

can vereni bir… say olur… ikinin birine

sevgili içmez diye üzülmem… gözyaşım dökerim

Değersiz Bir Anıma

"… anılması değersiz bir zaman… "

Dehr-1

çoktandır… bir anla… bırakmasan

günler geçti…  unutulanlar oldu

sigaralar yangını… çakan  kibritler… 

yıkıntımda… küllenmiş çöpler oldu

kurumadan son damla… gözlerim

ıslansın… bir ırmak arıyor … 

çizildiğimiz… hatıralar ağacı

darağacıma kesilen… kollar oldu

boğuk boğuk gömülürken sokaklara

bir an… demeyi unutmazdım

ayaklar suskun… yürümeyi unutmuş

gecem sesleri…  bekçiler oldu

unutmak… unutulmak güzel değil

kapından dışarı kovdun her zaman

yürüyüşü bozulmuş kaldırımlar

yıllar, aylar… günlerim kayboldu

nasıl kırılsın… yüzsüzlük aynam

mirasımızdan kalan bir şarap şişesi

el vermezsin içime … suçluyum  belki

çaresizliğim yalnızlığıma savruldu 

***

anima: i. anima, ruh, akıl, can; varoluş; erkek kişiliğinin kadınsı yönü (Jung psikolojisine göre); gerçek içsel öz

Anıyorum Da İstediğin Kim

"Her dostluğun gökyüzünde bir meleği varmış.
Yeryüzünde biten dostluklar için
gökyüzünde melekler ağlarlarmış.
Özüm [kendim] yüzünden 
hiç biri o zaman kalmayacak.

"Alıntı"

geçmiş… içimdeki heyecanlar

güzel bildiğim… noksanlık

günleri…  sayısız olunca  

ruhumla kalbimin küllenişini

anıyorum… dillendiremediğim hatıralar

vefasızı değilsin cihanın… sor hangi yerdeyim

görünce sokaklar başında gölgeni

tutuşup yanacak kadar ergin olmasam da

yanıyorum diyen gözlerim akar

bahtım sana doğuştan… aşık

gibi  söyleyemesem de

karanlık elbiselerini üzerimden alman için

matemli gözlerle ağlarken

gecelerde olan yalnızlığımı anlayabildin mi

her anın hikmetini dilinden

tarafta bulamayışımın acısı

her gün aşkımı bir nedenle yıkışın

yerde değil…gökten indirdiğin meleklerindir

hep olsun istedin… dileklerini

onu da canıma bağlarken

anıyorum da istediğin kim…ben miyim

Nasıl Olsa Dayanacak Bir Yerim Var Diye

“istemeden olacak zaten.
istemekle olamaz ki bu.”

“her şey kendiliğinden
önce akan bir su
…durulacaksın.
en sonunda da buhar olup
uçacaksın.”

yerin dolmayacak belki

herkes bir tane…

gelenler ve gidenler arasında azizler

sen kendini bulmuştun

vedanın bittiği yerde değil

olmamak ve sorunuyla uzlaşmamak

duyduğum her şeyde anladığın

kayboloşuna bir türlü mana veremeyişin

sevdiğini düşündün diye güvenemediğin

hatalı ve hatasız ayrılışını bulmak ve çözmek için …düğüm

gerekseydi… onu… atar mısın

düğüm düğüm değil ki …düğümlenmekte

kesseydi… belki İskender keserse

parçalardı daha düğüm olmazdı

mümkün değil …kalsaydı hepsi

acıyla… duymayacak kadar zalimdir diyemem … yine de

çürümek olan kaderlerini birleştiren

topraklarımız vardı.

şimdi mutlu musun… beklediğin yolcu

ve sefersiz bir hayat ve

müjde hangi telin üstünde

bir kuşun sesinde sana gelecekte

bahar nisanında…. sonrası bir yaz sıcağı

dönmeye çalıştığın tükenişin

sözün bittiği yerde… kendine güç yetiremediğin

dağın arkası mı

umutlarını çıkardığın sahrada ilk adım …hiç

sen olmayı düşünmediğine… çok üzüleceksin.

o basitler dediğin şey…

tepeden kervanın ağır gidişini seyrederken

leylanın… sürünerek giden mecnunu durabilir mi

gitti demek yerine gel … zor değildi ki

başında hayat verdiğin o şeyler

senindi, sendin….fakat o uzaklaşan garipler yurdunun

topraklaşacak bedeni toz olmak için çölüne gidiyor.

çıktığımız o yere… gelecektir belki bir toz gibi

onu da üzerinden yelpaze ile savurmak isteyeşin

olur mu… gelenler ve gidenler arasında

azizler olmak

yaz… belki gelirdi… kışa gelmeden.

yükseklerin içinde hiçlik gerekmiyordu.

beraber ve bir sofrada… bir kaşıklı tas  ve çaylı tabak kadar

yakın olabilmek mümkünken… gitti

var mı yok mu … fırsat vermedin

yoksa bir şey …neden evet …sen şahit ol… varına

kim kazana… kim pişe değil mi

ayakların altında sürünsün kalsın

nasıl olsa dayanacak bir yerim var diye

Kapanmak

“Rüzgârın geldiği bütün kapıları kapa”

“Zamanımızı ayıplıyoruz, ayıp bizde de değilse”

yollar kesişse… sıradanlığın çıkışsızlığı

hiç istemeden birbirimize açılmayan hayatları

dinlemek hoşumuza gitmiyor

hayata bir şeyler katmalı

bıkmadan memnuniyetle

aslında keşfedilmeyi bekleyen

ne kadar çok şeyimiz var                       

kendimiz ve serüvenimizde yürümek                       

binbir gece masalında yaşayan Şehrazad gibi

kapanmak… biz… başkası ile içimizi konuşmamak

sırf bunun için yoldaş olmaya değer

sınırsız…sınırlarımız

çekinmeden aşmadan

sözlerimizle… içimizi…kendimizi bulmak,

bir farkındalık olsun

düşüncelerimiz yorgun… kalbimiz  yalnız

güneş doğarken gülbahçemize

kararmadan… bir huzur veren

ermişliğin ruhuna varmak…bir daha uyanmamak kadar

kucaklasın kıvranan bedenimizi ruhumuz

acılar ve isteyişle kapanmak istiyoruz

 (Alıntı)

Güzelyerdeyim

güzelyere koydular…

nedir… sorma güzelim

unuttuğun uğramaya gelmediğin…

günlerim hayali… tükenmeden

değil sözcük …andığın bir harf gibi

kapandım …söylerken boğuluyorum

yüzüme vurur gibi yoksunluğumu…

boyun bükmüş halime

hırdavat pazarında… parça parça

ve uçan kuşlara dane gibi

açılmış çığırlarımı bir görseydin

karikatür etmeden… hayatımı çizme…

değersiz bir hikaye yalnızlığım

esintim mecalsiz…hayalde kollarım…

ayaklarım bağlı gibi

daha ne kadar bekleyebilirim

nunum ayrılırken noktasından

uzanmış elife doğru…

bir mim koysaydın

güzelyerdeyim…ölümüne susmuş gibi…

Not: Bazen Büyük Dosyaları tarayıcı açmayabilir...İndirerek okumaya Çalışınız.

Benzer Yazılar