Ilgım Ada’da Bir Gün

Bunlarada Bakarsınız

 Kim Kaldı Kim Geçti

ey kehrubam hastayım

saman çöpü gibi oradan oraya savuruyorsun

peşinden tozlara rakip gelirken

kollarım kanatlarım kırık acılar içinde kıvranıyorum

bana az mı kulluk ettin diyorsun

benim vücudum yanında gönlümde hasta

şarap sun

bari kafam yerinde durmasın

sonra aklın yerinde diye benden kulluk istersin

bu hastalıktan ölürüm dedim ama

İsa nefesli imdadıma yetişti

aslında gamı beni ayakta tutuyor özlemi hasreti

başka herşey benden beni alıyor

ondan bana küçük bir haber geldi mi

dünyalar benim aslında

hastayken tanrı misafir gelirmiş

o vakit ben sızlanırken o bana hayran baktı

baktım benim eşim mi suretim mi

ben miyim neyim

yoksa o ben mi

 sevgili benim halime acımıyor musun …yoksa taş yürekli mi

habersizmiş gibi mi davranıyorsun

ağlamam hoşuna gidiyor

sesi ney gibi çıksın

yanık yanık diye

beni anlama zamanın gelmeliydi

yoruldum

belki de bu ayrılık benim hasatlığım sebebi değil

hayat veren şifa kaynağım

çok geçmedi ama geçen

tövbe ettim başımı dizinde hayalen uykuya verdim

can çıkar …artık bedenim tükendi dedim

gözlerimi kapattım bir daha açamam diyerek

bu yorgun halimle kendimi kaybetmişim

sonra ne oldu ise baktım gözlerim

açılmış başımı okşuyordun

dünyada mıyım yoksa derken

bana tebessüm ettin

böylesine razı değilim ama dedin…

hasta olan benim benimle beraber ol

kaç gönül kaldı ki

aşık mı var sanıyorsun hepsi beden aşığı

bulaşık kirliler onlardan uzağım

âşıklar hüzünlü olur seni onlardan uzak olman istedim

yine de sevgide iddia edenler senin yolunu takip edecekler

dermanım

benden sana dönüp dursun

sen yoksun

beraber olmuşuz bilmeseler ne gerekir

bilselerde…yok yok bilmezler

ben seni bırakmadığım için

bazen  çok seviyorum bu hasta oluşuma …üzülme

sevgi kaplayınca her taraf sarsılıyor

onun için hoş gör

aşıkların yolu bu geçitlerden geçmektedir

ancak kim kaldı kim geçti belli değil

Bilinmeyen Bir Hikâye

iki kalbin birbirine yakınlığı…

farklı gibi olursa…

kaç kişi anlayabilir onların halini

biri mecnun… diğeri leyla

bir mümin… biri kafir diyarında

benzemez hayatları …çok farklı

yana yana gelse …olmaz eşi …olmaz denecek kadar

acayiptir halleri …bir muamma

asılları bir kalp

hayır hayır… parçalanmış bir yürek

birinin sevdiğine… ötekisinin nefret ettiği dostlar var

yan yana durdurmaz

birliğini de bilmezler

çokta dua ederler…ikisinin tarafına

bir bilselerdi

inançlıda  küfredende  

hiç istemezlerdi…kalpler birleşsin

iki seven kalbi

olduğu yerde… hemen öldürüverirlerdi

ey dost bir kalp bul  ve birde sev

sana benzemiyor diye şüphe etme

o sensin

o senin

onunla bir yönün değil… tamamdır her şeyin

kaim değil mi hayat zıttıyla

nasıl olur deme

bunu yaşarsan bilirsin

ancak her zamanda bir tanecik olur

o da çok nadir

gülüm

pembesinden kırmızısından çok değişik

yıllarca tapınaklarda aradılar seni

yerin yurdun belli

uzak değilsin

meyhanede Hâfız önünde sohbet eder

toprak olunca

bende sohbetine katılacağım

bir kalın perde çekmiştin

bilmesinler diye

andıkça adını Yakup… bilirdi kokunu

bana bir gizli işaretin oldu

kaldır dedin

nasıl olsa bu perdeler bitecek

senin için önceden…vazgeçtim

mecnun  halimi gören

düşmanı oldukları halde

sevdiğine kavuşsun diye dua ediyorlar

bir bilselerdi

onu da beni de…darağacında asmaz

acımadan ve birde Hakk için

İbrahim’in Gülşen’inde yakıverirlerdi

nasıl olur demeyin

Hâfız mektebinde okumanın bedeli

asın… yakın… her ne yaparsanız yapın… acımayın

değirmenlerde taşlar arasında parçalayın

derler… ama yine de dua ederler

severler ikisini bilmeden

Allah Allah…nasıl bir aşk

kimse tarifinden bahsetmedi

bildiklerinden mi…yoksa bilmediklerinden

Rahmanın gözdesi

mecnun leylası… gülün sevdası

herkes onların peşinde

bilecek halleri yok… tapacak da değiller

onlar şimdi dünya ateşinin içinde secde ederken

utancından ateş bile sönmek için bahaneler arıyor

Rahmanın iki seven kalbi

bilinmeyen bir hikâye

İstiyorum

yapamadığım ne çok şey var

istemek ve unutmak… bir de uyku

içimi dökmüş… eli gibi dili de çamurlulardan

bir kurtarabilseydim kendimi

sığındığım karalar

kızgınlık sözlerine kurban…

oluşumu unutamıyorum

istiyorum

bir sana anlatmıştım

düşerken ihtiyacım vardı

itmesende… elimden sende tutmadın

çok bekledim

nerdesin umudum…

ah uykular

bu hayat bana izin vermiyor

hiçbir şey yapmadan

gideceğim

gücüm ancak uyumalara yetti

şimdi nasihat eder gibi

uyu diyorlar

bense hala bulmanın peşinde

uykularda dahi aramıştım

kendimi kaybetmişim

özleyenler varmış

bense mahvolmuşlardanım

nerede bulacağım

vardım meyhaneye Hâfız önünde diz çökmüş

anlam veremiyorum

ama ama diye çok süründürdü

sonra da keşke diyor

bazı şeyler devam etmiyor olsa da

sözlerim bitmeyecek

yeni bir başlangıç için

Kalbimiz Ölmez Kanar Durur

Kerbelâ…

‘Hüseyin’ ismini duyup da ürpermeyen…

Kanamayan bir kalp  var mıdır?

Ben’liğin çirkin yüzü…

İktidar ve liderlik hastalığı

Kendilerinden başka imam ve önder kabul etmeyen zaman ‘ben’cilleri

Katiller… sözde iman sahibi kişiler…

Bıraktıkları bu eserle nasıl övünebilirler…

Asırlardır dinmeyen sızı…

Cenâb-ı Ali’ye, Muaviye nasıl kıydı…

Oğlu Yezid ondan –bin beter-

Timurlengi çok severim

Yıllar sonrada olsa da Yezid’e hakkını teslim etti…

Âlemlere rahmet olan Peygamberimizin kokladığı reyhan

Hz. Hüseyin aleyhisselâm  … yine de

Bu yoldaki dâvâsını Allah’a havale etti.

‘Ey Allah’ım!

Bunlarla aramızdaki olanlara… Sen, hükmünü ver.’ dedi…

Hz. Hüseyin’in cellatlığını yapan…

Nasipsiz herif…

İnsan görünümlü sefil İbn Ziyad

Cenâb-ı Peygamberin dudaklarından öptüğü, göz nuru

Hz. Hüseyin’i susuz bırakıp

Valisi olduğun toprakları

O mübarek kanı ile nasıl suladın…

Sözüm ona Allah’ın dinini yaşayan ve yaşatmaya çalışan sefiller

Kalbin üzerine atılan okları kimse saklayamaz…

Allah Teâlâ, elbette hükmünüzü  verecektir.

Hz. Zeyneb annemi ağlatanlar …

Kardeşi Hüseyin’in, başı ayrılmış mübarek vücudunu görünce

İrticalen şu mersiyeyi okutacak kadar neden zulmettiniz …

“Ey Muhammed’im!

Ey Muhammed’im!

Sana göklerdeki melekler salât ü selam getiriyorlar!

Hüseyin ise, şu otsuz, bozkır çölde tozlara, topraklara, kanlara bulanmış;

âzâları kesilmiş, biçilmiş, kırılmış, dökülmüş yatıyor!

Ey Muhammed’im!

Senin kızların esir edilmişler, zürriyetin hep öldürülmüşler!

Sabah yelleri, onların üzerlerine tozlar topraklar savuruyor!”

…

Değişmeyen sözdür…

Hz. Rasûlu’llâh salla’llâhu aleyhi ve sellem …buyurdu ki

“Hüseyin benden, Ben de Hüseyin’denim,

Allah Teâlâ Hüseyin’i seveni sever.”

 “Allah’ım, Hüseyin’i ağlatanı afv etme”

Ah!! Ya Hüseyin…

Bu hainliğin affedilecek bir tarafı yoktur.

‘Ey Allah’ım!

Peygamberimin kızının oğluna yapılanlardan dolayı şikâyetimi

Sana arzediyorum!’

Kim ne derse desin.

Bu Hüseyni feryadın hem dünyevi ve hem uhrevi bir karşılığı olacaktır…

Bu Dert Biter Mi

bitirsem mi… yapamıyorum olmuyor,

bana yakışan bir karanlık

olsam görünür müydü

ne güzel… sevmişti

ölmeli… günüm bitmiş

sarhoş gözlerim beni yıkıp ağırlıyor

bu bedenle bir yerlere

gidecek kadar güçlü değilim

rüyamda şekerli sular içmiştik

susuzluk gidermedi dahada yaktı

içtiğim şaraplar mezesiz

 gerçek masal bitsin

olması gereken gibi

unutmak… mümkün

huzurlu bir iki yarım

sarmaş dolaş içim

boşalma birim

yarım yarım

mısmıl iken mındarım

yarım arpaya değmez cihan

bahtı yârim  al nefes

günümdür  yârim gülsün

Kavuştum Tanrıma

göz  gözüne kavuştu

yüze ağlamak yaraşır

topraktan olan sarılırsa toprağına

gülüm açmaz mı onda

testinin üstüne ne yazarsan yaz

kırılırsa kavuşur

hepsi silinir unutulur

kırmızı beyaz siyah kalır mı ortada

ayrılık acılarını

kavuşma düğümleriyle tatlıya bağlayalım

karanlığım gününe kavuşsun

balıklar gibi düşsün suyuna

gül yârim vefalıdır

çırpınırım hayranımdır

tavaf ederim etrafını

kördüğüm sarmaşığım ona

ilkinden sonuna bakmayın

ayaklarım zinciri nasıl tutsun

kavuşmanın sarhoşluğu 

günlerce konuşmuşuz başbaşa

sevinçten bir bir anlatırken

ferim kalmaz yığılıp kalırsam kucağına

duyanlar tanrısına kavuştu diyecekler

artık özgürüm kavuştum ben tanrıma

Bir Sana Kapanmıştım

istiyorum ki, gönlüm yokluğuna  alışsın

başka çarem mi var

nedeni sessizliğin… meçhul

beni de kendime susturma

acımdan bağırıp naralar atıyorum

sen terk ettiysen kendime alışayım

nasıl olsa terk etmez beni

hayalinle başbaşa avunurum

onu da kimseler benden almaz ya

suyun akıyorken sevinip bir değirmen yapmıştım

şimdi kurudu  değirmeni yele verdim

kurudan kuruya çevrilirken

sesi beni çok rahatsız ediyor

ilahi sesin vardı duyardım

yanmış ciğerime ilaç gibi gelirdi

biz bize yeteriz diye ötekileri terk etmiştik

hatırlasana namazları  senin kıblende kılar

beraber ne dualar  ederdik

şimdi yoksun cihanı murdar ve alçaklar istila etti

feryatlarım doldursa alemi ne fayda

elin varmaz mı bakmaz mı oldun bu yana

her tarafımdan sevaplar dökülürdü beni günaha soktular

incilerin vardı gösterirdin

şimdi heybeme taş dolduruyorum

hangi suçumdan anlayamıyorum

sarhoşum şarap içtim dengemi kaybettim diye

bela olacak kadar neyim var…ayakta dahi duramıyorum

şimdi  içmesin diye şişemi kırıp ayıtmaya mı çalışıyorsun

kırmadan çözüm olmaz mıydı

çaresiz  seni bekliyorum

gönlümü yitirdim diye alay edebilirsin

doğru… olduğumu bilirken söyleyeydin şu şu diye

kulaklarımsa hep bana su… su… işittirdi

bende susuzluğunun peşinden gittim

yeni bir yol bulurum diye

o ne anlar demişsin

ben gencim   o da ihtiyar

kayboluşumdan tedirgin değilim

ya benimki kaybolursa

kalender için her yer mekan olur… zindan dahi

son yurdumuz bizim kabristan

sen bu çileye razı olma

bak felekten sesler geliyor

senin ki de gelsin bana hidayet olur

gülmüşsün sevindim…  böylesine mi söz verdik

anlayamıyorum diye…açık olsaydın saklamasaydın

acındığını söyleseydin… tamam demesini bilirdim

hani ölmek üzereydim yolda bulup bana canının vermiştin

o zaman kaybolmuştum… bulmasaydın beni

yine kaybolsun benimle mi diyeceksin

bizlerin kaybolduğu nerde görülmüş

kayboluş sen ve ben diyenlerde

kaybolmaz ki bizimler

hatırlasana ay gecesi gelince beraberdik

aşkın olduğu yerde uykular haram dedin

içtik şarabı…doldurmaktan bıkmamıştın 

secdelerle sevişmiş

başımızı sonumuzu kaybetmiştik

şimdi günümü gün edeceğim derken

sensizlik orucuna düştüm

neden tattırdın bunları… artık olmaz diyorsun

kölenim diyorum kabul etmiyorsun

gönlümün kölesi olayım

nede olsa o da senin

sarhoş bu zavallının yollarını kapatma

yine kuyusuna iner sana yol  açar

sonra üzülürsün

bir gülesin diye yıldızları sana feda etmişti

belki haberin olmadı… gönlü kaç kere senin için öldü

en yumuşak cevher bile donunca kırılır gider

kış düşmüş gibi titreyen kalbini yere atma

çengelin takmış büyülemiştin

ağa düşmüş balık gibi sudan çıkartıp

hala ölmedin mi diyerek

fazladan ayrılık şarkıları söyleme

duymaz ki onun canı uçmuş

aşk olsun sana

ayıklık hoşuma gitmiyor

bir söz duydum

beni bir  daha öpmeyecek mişsin  

kan dökmek sevgiliye haram değil

yazıklar olsun deme

şarap niyetine kanımı içsinler

bugünü önceden görmeliydim

bir şey varsa başkası olmadığından

lütfet kerem et… kovma beni kapından

Sende Basabilirsin

dışına takıldığım hayatım içini zor verdin bana

ruhunu kaybettiğim evceğizin penceresi kapandı

vardır gözüyle bakarken

şu an boş diyorlar

yaşamak onsuz  zevk verir mi ki

hayal kadar güzeldi unutmadığım geçmiş

zaman geçti kalp cefalarla doldu

yolunda olmanın tehlikelerini bilirim

ve anlamadım sanma

istedim ki sen yanımda olsaydın

dilden söz çıkarken manasını dilden çalarmış

erenler yolunda bir kelimenin kırk manası varmış

birde birlik olduğun biriyse sakladığın

nasıl gizlenir eğer düşerse harfden biri

bozar tüm cümleyi yazdır ta evvelini

hastanın halinden doktorlar anlar hastalar değil

dili bilmek için gözsüz ve duygusuz olmak lazımmış

köre hatalar görünmez duygusuz olan aklını dinler

karanlık dehlize düşmüşüm duygusuzum ve a’ma

senli hayatı birden bana bağışla

arkadaştık korktun değil mi bir koca derya

içine girmek istemedin

inciler mercanlar istiyordun

onları kıyıda bulacağını sandın

öyle değilmiş bulunur dibinde yalnızlığın

can ilin her yeri düzgündür

kaçana saklanacak yeri yok

duydum köpeklerden korkuyormuşsun

onların gözü  gönlü de leşte

korkma olur mu bizim yolumuz şekerler yoludur

birde herkesin sığınacak gizli mağarası var

orası karanlık yerdir ziyaretçisi gelmez

sen ve ben iki kişilik  fazlasına yer yok

geleni varsa bir tanrıdır

o da bizine gelir nihayet mağaralar iki kişilik

bana hakk dinden ayrıldı diyorlar

diyenin dini ona benim ki bana

sevgilinin puta tapan dinindeyiz

doğru din olsun yine onun

hak dinini yıkmışım kalmasın altında bari

kalbimi kanattılar kan durmuyor 

sel olursa Nuh oğlu gibi boğulurum

boğulmuş taklit edilmez

son nefeste bağıran firavun gibi

dalmışım deryaya ezeli

yalnız geldim yalnız gittim

sevgiliye özrüm çok

dileklerim  candan cihandan

aklından ayrılana her şey kolay

ancak kapısından ayrılmak zor geliyor

hercâi… gönle bağlanmaktan korkar

sen artık ben olunca 

serseri kendime aşık oldum 

ey gamım vefalı çık beni terk etme

keşke ayrılıp daha önce gitseydi

binlerce ceylan gözlüler beni istiyor

bir sarhoş başım birde deli canım var

gönül aslanımın peşindeyim

parça parça etse beni

kurtuldum diye sevinemem utancımdan

beni benimle birlik kılan

vazgeçebilir miyim … senden asla

şimdi biraz cesaret ettin

yoksa çoktan gitmiştin

yinede  sana doyamadım doymuş değilim

başım canımdan vazgeçti kanlar içindeyim

boğuluyorum asmana bile gerek yok

hasretine dayanamayacağım

gömülecek bedenim sevgilim eşiğine

basan basana …ben ölmeden önce sende basıp geçebilirsin

ah be…

Kâse Gibi

“Beraber gidecektik bu yolu
unutmuş gibi… sonu geldi
unutmadık ama… unutmuş gibi”

sevginle gönlüm… hasta

aşıkların var

susuz kaldım… çölümdeyim

dermanım kimde… yüreğim kurudu

gözlerim sudan boğuluyor

can vermekteyim

senden hoşlanmıyorum

hamsın feryat etme

sabret yeter deyişin kulaklarımı ağırlaştırdı

benim var başkalarım diye

top gibi oraya buraya atıyorsun

tamam kanatlarım olsa uçardım kuş gibi

ne yönüm kaldı ne de gücüm

kendinden itiyorsun

sensiz bir yer nasıl bulayım

cennet diye bir yer gösterdin

dikilse ağaç kalbime yanışımdan kuruyacak 

vazgeç istemiyorum

sevda ateş yakar

beni dondurdu bu soğuk halin

başımı keserek avla beni

her zaman akıl veriyorsun

beraberiz biriz diye oyaladın durdun

duy göğsümü kalbim nasıl saz çalıyor

kendimi kaybettim seni de bulamıyorum

sanki bu alemde bir suçlu benim

hemen kızıveriyorsun

ay düşerken terime batmışım

ışığını hep gördün

yine de ne aylar var diyorsun

o kadar çok anlattın ki

başbaşa olacağımız hayalini hikâyelerini

ben bile olur diye inandım

doğru sözlüsün biliyorum

kaç kaç… yeter yeter… ölürsün dedin

bir ölen kaç kere ölüyor ki

zavallıyım hastanım

başına buyruk biri olsam tamamda

kölen olduğumu ne çok dile getirmiştim

dudaklarım dişimle ısırmaktan kan içinde

neden hakkımda

yanlış düşünmeye başladın

ben küçük bir su birikintisi

sense derya…ne olurdu denizine dökülsem

kirlenir miydin

başının çaresine bak havanda ol diyorsun

benim güneşim batmış etrafım kararmış

nasıl ayaklarım oyun eder gibi raks etsin

hatırla eşiğine düştüğümde

yanağımdaki kızıllık yüzünden bana güzelsin demiştin

şimdi ise morardı diye bakmak istemiyorsun

tanrı ülkesine girip çıkanlardansın

tutturmuşsun uzaklara gideceğim

kulun için bu nazın çok değil mi

neden böyle sitemin olsun

eskiden azıcıkda penceren açık olurdu

şimdi yoksun bulutlarla sardın

bir ara bir değişik koku duymuştum senden

meğer elinde başka başka çiçeklerinle

beni hemen unutuvermiştin

sarardım şarap tortusu gibi

şimdi ekşisin dökülsün

beni bıraksın diye ilgilenmiyorsun

önceden zavallı der acırdın

ne yaparsam yapayım kapında bekletirdin

bense var olmuştum seninle

kendine yaraşanı bir yapsaydın

delidir mecnun huyu var… başıma bela olur

diye kara yüzünü mü açıyorsun

 o billur kalbine bakmaya doyamadım

dayanamıyorum da

düşmüşüm elinden kırılmış kase gibi bekliyorum

susuz kalır da bir içim su için

eline alıp tutar

beni öpersin 

Sezmesinler

belimi büken kader

içimdeki savaş

kimdendir

sorar mısın bi kere

ötelerden kalan inancımın rüsvalığı

bu cefalar iniltiler ve figanlar

şikayetimde yok ancak bu ayrılık

neden

asık yüzün olsaydı anlayacağım

şekerler saçan dilin var

neden kızgınsın bir türlü

bilemiyorum

anlatamadığım anlayamadığım

vücudumun hayatı canım

gönlümde tüten bu duman

beğenmediğin

hangi halim

kınayan kınayana

bir putun sevdasına düştü diyorlar

farketmez

biter mi üzüntülerim

ve niçinlerim

senin zülfüne değen

kalbimin zayıflığı

ciğerimi böyle yakıyor

külhan yerine döndü

bu aciz bedenim

anka kuşu aşkıma örümcek ağlarını örmüş

düşüncelerim darmadağın

baharlarımı kışa atıyorsunda

gönlümü kime vermişim
gülüm

bende kalmadı aşkın marifeti

ve bildiğim dualar

neyin kadar yanık bağırmış

beni istemiyor muşsun

artık söyle bir neden

kaşlarına bakan iki gözden gayri

nem var

hayranla baktığın deniz ve ufuklar

gözyaşım değil mi

şaşkınlıktan kaybedene

sırtını mı gösteriyorsun

elleri kendine yakın tutmuşsun

onlar bal verirken arılarıyla acıtıyor seni

beni de kapında  ısrarla bekletirken

razıyım

wallahi dilim encin olsun

sarhoş eden bakışlarınla

aklımı aldın

şimdi cimrilik edip

gam yakışıyor diye

bu naz

olur mu

sarardım soldum diye tırpancılarını çağırıp

hasat niyetine verecekmişsin

erimiş ipliğe döndüm

kes istersen

mum içine

etsen fitil bile

düşündün mü

ben yanayım yalnız

sana kim dilini dökecek

çok sevenim var deyip

elini sallıyorsun

benim geldiğim gibi kim gelir

sana dert yüküyüm

huzurda vermedim

yine de benimsin değil mi

sezmesinler diye saklıyorsun

İki Canındır Bir Kalbi Tekleyin

kıyısı belirsiz bir denizde

iki canın tek kalbi

mum gibi yandığım

sevgiyi taşıyor

tek başına yapayalnız

canım yanıyor

ne vefalıdır biricik kalbim 

cihandaki bütün başlar

feda olacak değerde değil

bir ben var diyeceğim

o da kalbimin

ayık olan tarafı mı kalmış

olmazsa başımı al

kalbimi ayırmak mümkün değil

ancak vurgun yemiş

vur bana diyeceğim

yine de kalbim senin

soracaklar biliyorum

cevabım kalbim olacak

buldum

bu bana yeter buldum ya

yaşamak isteyen

iki can bir kalbim

kızıl şarap yetiş imdadıma durmasın kalbim

her şeyi aklım karıştırıyor

kaderimdir tek sayfam

bir yüzünde yazarken kalbim

ben kalmışım ötekisinde

ruh ruha sarılırken

kalbim aşkın için durma

iki canındır bir kalbi tekleyin

Sığar mı            

bir yıldırım düşse gizli alemden

kime faydası olur yanmışı yoksa

söz bilen söyledi de  sevgili incindi

dile sığsa ne olur kalem bile ele gelmedi

bilirim diyenler çoktur

ben kendimi birde seni bilirim

ay parçası güzelim

varsa bir rahatım o da sensiz yoktur

senden gelen her cefa canıma minnettir

bir suçun var  senin derlerse

aldırma ona da derim benimdir

bilirim sana ait olan her şeyi bilirim

benimkiler bir kuru  laftan öte değil

hiç deniz küçük tasa sığar mı

ancak tasından dökülenlerin benim olsun

hiç olmazsa yüzüm gözüm sürerim

tasın kırıldığı vakti ben unutmadım

o zaman azda olsa bir sızıntı vardı

sözün yoktur belki senden bir su olsun 

biraz akıtır mısın  şimdi bu kurumuş canıma

kalbim yakın geleni duy

ılgıma dal orada  nelik yok

gülüm  cana nasıl sığar deme

unutulursan hep o var olur

hayaller  bir vakit dendi

onu bilmek ile sığarım sandım

ancak ne kalanı var

ne gideni hepsi birden bitti

Atın Atın

“bir ah atsam
nasıl parçalayacaklar”

at  sırtından vazgeç… bırak git diyemiyorum

neden olsun bu benim derdim değil ki

atlar sırtında geçen yol

kırk yıl oldu kalp üzgün halde

var mı biri ağlayacak kadar

düşersen at sırtından

yükü  ağır da ondan mı gitmiyor

yol varmışsa bacakları kırılmış köprüye

atından değil yayan geç

kötü mü bütün olanlar

öyleyse at sırtından

üzülme

huyunda muamma  bu katır değil eşek hiç değil

atınla gidiyor demişler mecnuna

kervan yolu leyla

ama at sırtında

leyla yok develerde yok

gel gidelim de ne yoluna

bu kaçıncı gidiş veya kaçış

bıraksın…vazgeçin diyenler

ölür at sırtında

dermansız atın

kalbi kırık yine söz atın

kapıda  bağlanır atın

ev yok

ahırına taşlar atın

ölürse

binmeden bir yolcu

o atı  ne atın

vardı ya o sarı atın beneklisi şimdi yok

olsun yine bin atın

ah atın

kimse duymazsa yine atın

Tek Bir Çift Söylen

sen benim… baktığım gönül sayfam

öyle yazılmışsın  ki

bu sırrı kime söyleyim

ikimiz ezelde okumuşuz

onu ancak senle ben bilelim

canlarımız  birlik idi

şimdi sen ben diyorlar

hayır hayır bir  ömür ki

bu günler de geçti önceki gibi

kader ayrılıklar kıyısına attıysa bizi

dün ü gün beraber gece ve gündüz

sandılar biz gizliyiz

perişan etmeden örtüyü 

açılmaz dahi çırılçıplakken

ne oluyor  diye sakın sormayın

daha ne kadar susalım

umutsuzca yaşar gibi

nedendir güneş kıskanır ay misafirdir bizlere

ikilik eteğini birden açmışız

gamımıza bakmayın bize bizde acımayız

ey gönül cevap ver  “bu bir masal mı”

ne var ki …an var bir de felek

sevgimize yoldaş olmazlar

çıldırdıysak ikimize çok mu

sırlar hep gül yârin hayalinde

biz tatlı değil miyiz  ezelden

şekerin ekşisi katmayla olur

bazen sert bazen yumuşak

pınar gibi akan gözleriz

anlayabilirler mi bizi dilsiz konuşurken

dolaşsın dursun dünyada bütün ayıplar

ne hoştur bir çift can ile cihan

dinleyin kulağa âşk ehli neler fısıldıyor

ikilik birlik sorun …tekte mi çiftte mi

bağa bülbül mü gelmeli kargayı mı tanımak için

herkes tek çift oynadı biz bir olduk

ayrı kalmak bahasına çiftiz tekiz bütün âlemde 

gam-ı aşktan ölmüşüz

bir nefes üflenmiş bize

kâbe  etrafımızda deli divane

ey canı cihan habersiz misin

söyle kim var gülden gayri

söyle fark nedir

birlik ayrı… tek var mı

tek bir ayrı çift söylesen

Demiyle Aşkın

Ben senin kölenim, senin kölen:
Senin O güleç dudaklarının kölesiyim.
Ey Bengisu:
Hızır gibi senden can bulmuş olan âşık
 ölümden korkar mı hiç?

Mevlana
Rubailer/1277

güzelim… periler kıskansın

sabaha kadar ağlayan…

canı da garip iki gözüm

bu kimin günâhı

hangisi âşık ikisinden

olmadan yaşayabilir

üzüntüler arttı 

dil döken dili bağla ateşe at

yalnız… ölemezde

cananla birlik gitti

tövbe et diyorlar… aldırma

kan ağlar gidişinden can

boz tövbeyi

öylesine gülüş gösterme

ayrılığı aradan sil

fışkıran aşk ile gül

yüce mağrur felekler

yüzlerce öpücük

her gün tavaf eder ayaklarını

bir kez yüzünü görmüştü

şaşırdı aşkından yolu

duyarsan bir gün ki  öyledir

garibim tanrısına kavuşmuş aşkın demiyle

değil mi… diyeceksin

Bahtına

cana değdi kıyıcı güzel

derman yüzü hiç yok

huzur ansız sonsuz ölüm

kurur  beden gözler ıslak 

koyuldu kadehine yaşlar

mahrum değil o kutsi nefes  

gül diken olur bahtına

söze mi bakıyorlar

dönmez şaşkına kim sevdası yüzünden

her şey gizli sen ve ben

hasretten ciğer kanları

ayrılık ve benlik

göz yaşından başka şey düşer mi bahtına

tek nefes uzak kalmadan

sor  ona yanağını sor

gül renkli bulutlar batarken

şarap döküp yüz sürelim

kan ağlar candan eli 

utancından ölür hayat

acı kader yazılmış gül bahtına

Gülümsün Çiğtanem

“Gülüm kurutmam seni
Suda çürütmem seni
Kırk yıl gurbette kalsam
Yine unutmam seni”
“Mani”

söylen…gönül çağı geçti

hayattan bir gül sarıp seremedim

gülüm bir şey yapalım

bu sabah güneşiyle gülsün

yoldaş olsun…

duyalım kokular 

ayak bastığı  topraktan

şarap elimde kanarken hayran

ne kırmızıydı  o gül

selâmette olabilsem

ama ben bir hoş haldeyim

bilen gülüm feryadıma açılsın

gül yanağına başım

dalından kan damlamış ne oldu bahara

bülbül sesi bile yükselmiyor

cihanım gülistan

nerde şirin ve nazenin gül yanaklı dilber

gülümser affetsin beni

melâmet zindanına hapsolmuş

kalbim  tövbe ettiğinden utan

kalsın orada gülüşünü hayal et

yetişir sana güzel kokusu

kalbime damlayan

tertemiz gülümsün çiğ tanem

bağına gittim

bir bülbül gülsün dedi

ben de ne ah ettim

baharımda

İ.

Beklerim De Belki

vefakâr, nazenin, sevgili

bekleme…

yolundan ayrılamayız

huzurunda ölmek varken

bir kerecik sorabilseydin

beklemekteyim

bir güzelin arzusuna düştüm de

aklım elimden gitti 

gözlerim yandım

gelsen, gülsen tekrar

neydi o günler

bekleye bekleye

sana bakmak, seninle görmek seni

özlem haberini beklemek

ve candan bir selâmını

anlatırım da kıyâmete dek

bekleyim belki adam eder

tut ki buluşma arzunda yok

ölmemişim

ancak her taşıma değen  bir payın yok mu

gönlüm yokluğa

beklemekte yokluğu

belki

…

neden..

niçin yoksun şimdi gönlümün sokaklarında

hani sen onlar gibi değildin

kendimi biliyorum

sen yoksun

böyle olmayacaktı

sözümüz vardı

demek ki biz yokmuşuz

istemesem de sen gönlüne bir sorsan

neden yoksun benim  gibi

veya varsın …yine de

Ne Varki

“bir gülüme düştü gönlüm

seni anmıyor”

neyi arıyoruz

neyi seviyoruz.

sevmek zalimi

ondan eziyet görmemek

değil bu ise sevmek kaybettiğimiz

bunca zaman sevişmeler  kaybolduğu yerler

kendimize uzak

herkesin isteği ne kırk renge bürünmek

sonra atılan çöp  içinde seçilmemek

hani dersin olmasaydı, olan şeylerin sebep

olduğunu bilmiyormuş gibi gizlenmek

yücelerden yerin

altında gezen köstebek

suçlu mudur demek

o ki köstebek

arandığı bulunduğu yok

seven sevilen hepsi bir kuru emek

sevseydi veya sevilseydi

farkı edilen olurdu diyebilmek

kim neye meftun kim neye mecnun kimindir olması gerek

bırak gitsin acılar içinde kıvransın

diye bırkamadı

kaçıncısın sen bıraksan da bırakamayan bir felek

birde ben

son denilen yine de bir sonraki olsun

dediğimiz bozduğumuz bütün dilek

sen ise hala oynaşırken vefasız sularda

seni bilene küskün olmayı gurur etmek

sonuçta olacak olan

olmuyor işte

ne vardı ki kıracağın bir gurur onu da sona ertelemek

yine bayram selamsız olur mu

bu muydu beklenen demek

Bir O Kadar

sesini duyduğum yerde ırmak

çağıl çağıl akarken

taşlar atılmış  sular dökülmüş ve derinden leşler karışmış

kesildi sesi

ağlamanın gülmenin son bulduğu yolculuk bitmiş

kaderden hangi köprüler yıkılmış

sevdiğimin göz yumağı takatleri kalmamış

kediler ve köpekler değil

o insanı anlayan bir hayvan

olmamalıydı

bakıyorumda insanlar

olmasın dediğim kadar acı

kalemli yazılar defterler kitaplar

kahramanlar vardı kahredenler de

değil ki katledenler

birileri nefsini öldürmüş

öğünmüş

diğeride nefis öldürdüm

diye döğünmüş

üstün mü içtim diyen

hangisi doğru kıskanmadığım çehrenin kırılsın kahresi

cevapsız kalmış sorular okunmamış cüzler

külün içinde yanmış kelimeler

kaybolmuş değerler sonrada ara ki bul

o kadar gizemli

beni de bul sen bul

balkonsuz evlerin kapılarında beyaz atlar

beklediği sıcak yolculuklar

kahrolun vakitsiz sevgiler

kırdınız şimdi de pişman olsun nameler

hayır inanmayın onlar değişmediler

iyiler iyi kötüler kötü

değişen değişmeyen bilinenler

şimdi ayaz altında çıkmış

beni  unutma diyenlere kalbini çıkar ver diyorlar

sökülmüş yerinde yok

değil ki var olsun sözler

ancak bu günüme kaldı yarınlar

anlamaz dün anlamayanlar

bugün ise sahibine

tek tek açılan kapılar

o da sallantılar için ağrılar

feda kılıyor da kalsınlar

yine kim çözer bu sayıklamalar  gizeminde

beni unutun diyen diyene

ben sen kalmamış senden öte

kuşlar ile konuşun göklerin kapılarında

bir ay çocuğu bizim için yalvarmada

onunda derdini ancak anlamanyan anlamayana

sen uzak dur

bu sözün sonunda onlar buldular birlerini

sana kalsın hayaller ve ağlamalar

ey yüceler sözü bulmak zor olsa da

iyi ki varsın denildiğinde

iyiler kadar

o kadar

bir o kadar

Tanrımı Asla

"vücutlarında" yaşıyor,
oysa vücutlarına göre değil.
Hayatlarını yeryüzünde sürdürürler,
oysa uyrukları gökyüzüne aittir.”
“Kilise Babalarından”

kıskançlık da olsa sevmek

yeşil gözlü canavarı

cennetin cehennemi o ejderhayı

duyguların en acısı ve en tatlısı

iblislerin kızdırdığı bu zor savaştan

nasıl yarasız kurtulabilirsin

kaybetmek

bu duygu yıkıyor

düşman olmak

sadece kusur bendi mi

dönüp nerden bir kere bakmadın

affedilmeye hazırken

başkasına inanma

sevdiklerimiz hepsi o

nasıl bu halden çıkabilir

içinde olanı severken

orada burada demeden

ancak  korumanı istiyorum

ölümüne aşk

kimi seni

cehennemi değil gaddar

kanın öç almak kadar kıskanç

hasta  acı da çekmiyor

kıskanılmaz ki tanrı

hepimizin ve hepimiz sonuçta

Ruhunuza Elveda

“Hakk, demiş su durmuş”

düşler yalan söylemez

hayır… hayır

her şeyden önce düşler yalan söyler

bu budur kesinlikle

katil

eskiden nefretten ötürü öldürüyordu

şimdi ise sevgiden

inanç, umut, sevgi, işte üçü bu …

ne var ki içlerinde en sağlamı umut!

böyleyken böyle

yorul

tanrıdan beklenilen şeyleri aslında yapmak gerek

ancak başarısızlık umutları yıktı

sebebi yok

felaketler gelsin istemesem de

gelsin

yolun üstünde çok taş var

temizlenmeli

çözüm değil

taşlar gömülmüş

yine de öyle kalacak

haddi aştı çok sözler

değmediği yere

yer kadar sıçradı

bu bizim yıkıntımız  topraklar örtsün

gel kulakları sağır eden söze değil

göze baskı kuran diller

ağlamadan kurumuş gözleri bir bir açmak

bitti

bir yıkılış

canım istemese de onunla beraber

son diyorum

konuşmaya gerek yok

savunucular iddianız koyunuza girsin

nasıl olsa olacak oldu

onlar çok akıllı kaldı bize deli

ancak yaptıkları başlarına

dolap örgüsü

düello

kazanan kader

yine kazanacak biliyor

çizgiyi aşanlar bu iş bitti

evet bitti 

kalbinize değil ruhunuza elveda

diyorum

Beraber Dünyaları

suçlu kireçsiz kum taneleri

hatalı bir şey yapamadım diyen

kendine intikamı kalsın

ne olacak fayda

hali gayriden olduysa

zararı yok bozuk paralar

saçıldı

bulunmaz onun gibi büyükleri

cömert  gönül bi para

nasıl beş kuruş

hiç değil yemişte mi ekşimiş

öldürülen ölmeden 

cenazesi kimsesiz gelir 

bir hikaye bu kaçıncı biten   

tahammül etmesi çok zor                       

gerçeğiyle insanın

cehennemidir bu

mecburen yalınız

gitmekle başka çıkmakla başka

ezeli dosttan ayrılmayan

günüm huzura kavuşsun

beraber dünyaları

felekten şikayet yok amma

çok elemini görmüşüz

Gecenin Sonu

"bu kadar sevmeyen varken

 gizli yolumuz var

gönül dağımızda"

günümü karartma sevdiklerin aşkına

kim kaldı bize hatıra birer birer giderken

ışığımız sönmüş kalbimiz sürülmüş

derdimiz kuyularda

yedisinde onyedisinde dökülür acılar

yirmiyedisinde mutlu olmak adına

hep aynı kapılar kırmaya dönük

demir olmayan bu yürekleri yıkarken

kaçıncı vuruş kaçıncı

habersiz bırakmak adına

susuz içmeden sarhoş olmuş başım

darağacında kopuşuna bakmak

daha kaç kere can verecek bu aşkına

gölgelerden aydınlıktan yoluna toprak

dayanmak kudretini de bulamazken

hepsi bir bir ardına

sözün başına sonuna nokta  koymak

gecenin sonu adına

Çok Güzel Bir Hayat Yaşadı

"içten hissettiğini
 çok iyi biliyorum"

rüya  görenler

bütün hatalar benim içinde

herkes dua eder ancak

bencil olmayanlar benim

cevap gelmiyor diye üzülen

içimi saran ışığınla sarsılan

gözyaşına dökülürken dualarım

kırk yılı bir gün gibi karıştırma

bilmem

üstün altın bir insandır

bir dinleseydin eğer

hepsi bir yaradana

dağlar  deniz çiçekler ağaç

hayvanlar ve insanlar

ve dahi yolculuklar

bul sana

aydınlık saklandığında

ipek böceği gibi tekrar tekrar

testi kırılır çömlekçiden geri mi kalır 

yaşar elinde bir  tek günahsız

geceler yatağında aradığım

ruhumun sevdiği kişi

dalların defterini bülbüller okurken

bulamadım gecelerde sürgünüm

iyiler iyiliğe saklandı

iki damla su

ileri git sevdiğinle yalvar

ey sevgili  susuzluğum ile

dinle  sarıldım sana

sevgimde ölüm kadar güçlü

kıskançlık cehennemine kadar

elin başına olsun

imanın çizgisi yaratanın alevi

günüm ateşinde ışığın

ruhumda ruhun mirasım toprak

gölgenin çizgisinden çıkmalıydı eserler

kapıyı çalmalıydı benim için

lekesiz  güvercinim

şarkıların geceden geceye

günümün ışığını arayanlar bulacaklar

dalgalar tadında tuzum

elin yine başımın altında

yürüyüşlerim gezinimlerim

özlem duyar sesine

boşalırlar

neşeli yerin nerde diye

içimdeki ruh seni arar

bedenimde yazılar

sabah yıldızlarında bahçede altmış nefesini

sana örtünmüşler açlığı giyinenler

ölüme kadar

yargıların kazdığı kuyuda aydınlık

hasret kaldığım hayalini çokça kurduğum bir dostluktu bu

şimdi nerdesin

İ.

Bir Bir Oynarken

“içimdir… yıkıla yıkıla gelmiş günüme
güzellikleri çok görme”

gecenin gün oluşunu seyretmek

günümüz için koşmak

olur ki yakın gelir bütün dilekler

tükenmeden gül

aydınlığın kokusuna doyamamak

onunla ve dünyasında bulunmak

olmayanlar ve olanlar

her an düşünmek

bulunmaz bir şans

kaybedeceklerinin kalmadığını bilmek

gönül penceresindendir arzular

kalbin ateşliğinde yakılmak

buluşmalı derinden

yaşamak tercihinde sözlerin doğduğu

yılgın kalışın istemsizliğinde

tatlı sesi ve güzel kalbi

gurursuz ve yokluğun içinde

sen de iyi ki varsın

günüm için bu değil

hicranla uzun doğuşlarım

anlayışımdan silinsin gitsin

günümün yüksek dağlarında karlar

bense sular yerindeyim

ateşimle belki bir yerde bana

seyretsin  bulutlar havasında

kalbin  neşesi gündür

hasret yurdunda arandığında

çay dumanında

gün doğmuş

kalmamış  bir derdin kalıntısı

derdin hikayeleri

söyler gün varsa her şey var demekti

aydınlık varolmaya uğraşırken

bir bilenin ben olayım  ne olur

bir ömür  bir bir oynarken

Günahıma Günahdır Üstüne Sevmek

yorgun kalbim dinlenemiyor

bir incinin derdine düşmüş güller durur

yalnız bir kahve telvesinde

acı su akar musluk meyhanesinde

içmeye elin dahi varmıyor

hani uçmuş beden

baktın ki hevadan bir yolculuk

bitmiş değil

vurgun yedin uslu ol

dili çıngırak kılanlar var

kurtuluş yok divane dur

iki kalp bir harimi yâr  

ölmekten başka n’emiz var

güneşin doğar erkeninden

gölgene sığınacak kadar bir yerim oldu

geceleyin ay düşmüştü üstüne

söndürme beni ört  toprakla

koptu bil kalbim yerinden

akşam karanlığında

şimdi yerden

kar beyaz ışığına sar  öp beni

gözümden akar yaş acıma

tuzundan içilmez

bu benim dünyam

kör dünyam

açamam gözümü bir gör desinler

derdim var sonu gelmedi

boyuna kurban bayramsız

kalmamış bir iman takılmamış bir nişan

ister sev  ister kız

ben imansız olduktan sonra

atsınlar ateşindir 

sığındık yazılsın bir başka günahıma

günahıma günahdır üstüne sevmek

anlamaz mıyım

şöyle ucuyla bakarken

Not: Bazen Büyük Dosyaları tarayıcı açmayabilir...İndirerek okumaya Çalışınız.

Benzer Yazılar