İsmail Hakkı Altuntaş

  XCII Yel, yüzündeki örtüyü kapıp açtı mı nerde bir ölü varsa canlanır, harekete gelir. Ey pilisini, pırtısını, pılımızdan, pırtımızdan ayıran, savaşı bırak da uzlaşma yoluna gel, nazdan, öfkeden vazgeç artık. *            Ey bize kutlu talih gibi doğan, muradımızı veren; bir neşe sabahı o Keykubad kadehini, o koca sağrağı bize sundun da içtik; Derken düşünce, ayrılık vadilerine düştü, sarhoş oldu, kendinden geçti, tortulu şarabın bile böylesine olur, cana canlar katarsa arı duru şarabın nasıldır acaba? Sen bizim güneşimizsin, doğup da dağ ardından çıktın mı şu donmuş, buz kesmiş dünya nasıl da coşar, nasıl da köpürür. Dün gece dudaklarını açtın da ballar, şekerler saçtın, bir güzel vaadde bulundun, biz de günleri saymaya koyulduk. Aşkının verdiği sarhoşluk şaraptan da üstün, afyondan da; yüzün güneşten de parlak, aydan da. Ey her avı avlayan arslan, ayıplarını arayıp da gönlü çerçöp gibi ateşlere yakmayı revâ görmezsin elbette. Şu dünyadayım amma tamaha düşüp de y

  Yazan: Necdet Ardıç Bismillâhirrahmânirrahîm:       Rû’ya ve rû’ya görmek:    Düş görmek:           Bu hususta özet bir malûmat vermek yerinde olacaktır diye düşünüyorum.           Rû’ya, kelime anlam ve manâsının ifadesini, ( zâhiri-dış, beş duygunun geçici olarak, uyku ismi verilen sürede durması, ve uyku hali bölümünün bir kısmında, aynı beş duygunun bâtın-iç, yönüyle yaşanan lâtif ve gerçek bir yaşam süresidir,) diye belirtebiliriz.           Bilindiği gibi rû’ya-larımız hayatımızda inkâr edilemez birer gerçektirler ve yaklaşık her birerlerimizi uzun süre etkisi altında tutan rû’ya-larımız da olmuştur.           Aslında dünya yaşantımız dahi, bize göre uzun gibi görünen, gerçek hale göre ise, çok kısa olan, bir rû’ya-dan ibarettir. Geceleri görülen rû’ya-lar ise rû’ya içinde görülen rû’ya-lar gibidir.           Kûr’ân-ı Kerîm’de, İbrâhîm, İsmâil, İshâk, Yakub, Yûsuf, (aleyhisselâm) ların, Nemrud ve Fir’âvn’ın da rû’ya-larından bahsedilmektedir.           Ayrıca Efendimiz hakkında