HYMNES A LA VIE ET A L’AMOUR (Mâniler)

Prof. Dr. AHMET İNAM

Ben erkek sen kadınsın

Can kılıcıma kınsın

Şu koskoca evrende

Bir sen bana yakınsın

**

Öper sevdâ zamanı

Hayatın her ânım

Yüreğim yangınında

Yazıyor dumanım

**

Çık içinden gör beni

Seni sende göreni

Durdum önünde mahzun

Canım okşar tenini

**

Alır o,kadın sunar

Bilmez vermeyi,kanar

İşte erkek dediğin

Kendi derdine yanar

**

Teninin şavkı vurur

Gitmez düşünde durur

İnsan karşı cinsine

Neden azar kudurur

**

Sevdalarda yüzersin

Sen maniler düzersin

Aşka hayata bakıp

Hep kendini üzersin

**

Üfle de tutuşayım

İçinle buluşayım

Hamım daha pişmedim

Külümden oluşayım

**

Yalnızım göçmekteyim

Önünden geçmekteyim

Gülüşün yeter bana

Gerçeği içmekteyim

**

Uydurdum uydurmadım

Dünyaya kondurmadım

Benim boş boş konuşan

Kimseyi kandırmadım

**

Can kızım derin sızım

Senle yazılmış yazım

Şiir olup gülümse

Çalsın kalbimde sazım

**

Merhabamda felsefe

Kısalır o mesafe

Gerçekle aramdaki

Aldım dünyayı tefe

**

Felsefele felsefele

Geçmiyor hiçbir şey ele

Bu felsefeciler var ya

Onların hepsi hergele

**

Ten vurur can tutuşur

Can ile canan buluşur

Sarıldık da bir olduk

Gökler bizi konuşur

**

A benim can kadınım

Erkeğim ben adınım

İncittim kızma bana

Ben acılı tadınım

**

Şiirledim seni ben

Varıp cinselliğinden

Gönlüm koca bir mangal

Yanarsın içinde sen

**

Aşk ile yanan közüm

Gülünü taşır özüm

Sevginle açıverir

Değince gönül gözüm

**

İnsanız görüşelim

Sevdâyı bölüşelim

Erkeklerle kadınlar

Birlikte gelişelim

**

Okşarsın hırpalarsın

Öpersin tırmalarsın

Sevgin bu mu ey kadın

Erkeği parçalarsın

**

Erkeği felsefele

Sonra bir seyret hele

Düşünme oyun oyna

Hakikat gelir dile

**

Mânim yolculuk sana

Sende güzel insana

Açılan yolda yürür

Cânevimdeki mânâ

**

Sarsarsın yıkılırım

İçime tıkılırım

Elimden gelmez bir şey

Sevdâmla yakılırım

**

Uçurum önü sözdür

Hakikat gören gözdür

Düşüp de batmayayım

Allahım beni yüzdür

**

Yüreciğim katlandı

Acılarım kanatlandı

Uçup kondu göğsüne

Isıttın da tatlandı

**

Gerçeğin gülleri açtı

Etrafına sırlar saçtı

Düşünce kelebeğiydim

Üstümden felsefe geçti

**

Unutsam da başlasam

Eskiyeni taşlasam

İçi geçmiş olanı

Kaynar suda haşlasam

**

Sonsuzu gördüm sende

Aşk aranmaz bedende

Seni sende gördüm ben

Gülde gülen dikende

**

Gelir son biter mani

Mana baki o fani

İçimde gezen insan

Sözlerin nerde hani

 

**

Herkes kendi içinde

Cevap olmaz niçinde

Akar da gider hayat

Anlaşılmaz hiçinde

**

Sana uçar cankuşum

Dünyana vurulmuşum

Aşkındır çıkmaktayım

Benim en sarp yokuşum

**

Canın teninden önce

İçin içimde gonca

Varlığın erer bana

Ben sana dokununca

**

Görür görmez kadını

Takınır kanadını

Göklere çıkar erkek

Bırakıp inadını

**

Felsefeci burnunu

Sokma aşka olur mu

Kavramların çalışmaz

Öte çevir yolunu

**

Sen erkek denen kimse

Kadınları benimse

Hiç gülmez yüzün bâri

Mânilerde gülümse

**

Dik bahçene solayım

Ben sende yok olayım

Ölüm kapıma gelme

Hep yarimle kalayım

**

Gerçekten kaçar mıyım

Söz olur açar mıyım

Gökte dünya kurup da

İçine uçar mıyım

**

Mânilerden gelirsin

İçimden seslenirsin

Ey hakikat şeytanı

Neyimle beslenirsin

**

Hakikatin sesini

Sırların nefesini

Duymaya geldim sana

Aç gönül kafesini

**

Felsefenin yokuşu

Pek yamandır çıkışı

Tırmanıp tepesine

Uçurdum ben bu kuşu

**

Manide bir insan var

O insanı asan var

Söyle yüreğim söyle

Dünya kadar tasan var

**

Açıl bana aç bana

Güllerini saç bana

Durdum mahzun kapında

Kucakla da geç bana

Not: Bazen Büyük Dosyaları tarayıcı açmayabilir...İndirerek okumaya Çalışınız.

Benzer Yazılar