Sen İse Yalnızsın, Yalnızdın, Ey Yalnız!
Mahmûd Dervîş (1941-2008)
جدارية
أَيُّها
المَوت اِنتَظِرني عِند باب
البَحر
في مَقهى الرُّومانسِيينَ. لَم
أَرجِع
وَ قَد طاشَت سِهامُك مَرّة
إِلّا
لِأُوَدعَ داخِلي في خارِجي،
وأُوَزعَ
القَمح الَّذي امتَلات به روحي
عَلَى
الشَّحرور حَطَّ عَلَى يَدَيّ وَ كاهلي،
و
أُوَدعَ الأَرض الَّتي تَمتَصُّني مِلحا وَ تَنشرُني
حَشيشا
لِلحِصان وَ لِلغَزالة فانتَظِرني
رَيثَما
أُنهي زِيارَتي القَصيّرة لِلمَكان وَ لِلزَّمان،
ولا
تُصَدقني أَعودُ وَ لا أَعودُ
وأَقولُ:
شُكرا لِلحَياة!
ولم
أَكُن حَيّ ا وَ لا مَيتا
ووَحدَ
ك كُنتَ وَ حدَك يا وَ حيد
Mural
Ey
ölüm, bekle beni denizin kapısında
Romantiklerin
kahvehanesinde
Sırf
dışımdaki içime veda etmek için döndüm
Okların bir kez ıskalamışken
Ve dağıtmak için ruhumu dolduran buğdayı
Ellerime ve omzuma konan karatavuğa
Veda etmek için beni tuz şeklinde emen toprağa
Beni ata ve ceylana ot olarak dağıtan.
Bekle beni kısa ziyaretimi bitireyim mekâna ve zamana
Bana güvenme belki dönerim, belki dönmem
Ve diyorum ki teşekkürler hayat
Ne diriydim ben ne de ölü
Sen ise yalnızsın, yalnızdın, ey yalnız!
*Dervîş, Mahmûd, Cidâriyye, Riyad er-Rayyes li’l-Kutub
ve’n-Neşr, Beyrut 2001, s. 30.; Şiirin tercümesinden faydalanılmıştır. Bkz.
Dervîş, Mahmûd, Mural, çev. Mehmet Hakkı Suçin, Kırmızı Yay., İstanbul 2015, s.
70.
Not: Bazen Büyük Dosyaları tarayıcı açmayabilir...İndirerek okumaya Çalışınız.
Yorumlar