An-ı Dâim

 

«An-ı daim» bir tasavvuf ıstılahı olarak şöyle tarif edilmektedir:

“ Vahdete erilince zaman ve mekan kaydı kalkar. Ortada ancak an-ı daim, kalır. Ezel ve ebed an-ı daimde mündemicdir. Ve an-ı daim «Zaman»ın batınıdır.»

Bkz., M. Z. Pakalın; Osmanlı Tarih Deyimleri ve Terimleri Sözlüğü, “An”maddesi.

Niyazi Mısri bir beytinde şöyle demektedir:

An -ı daimdir hakikat güneşi

An,iyem ben gitmezem ben gelmezem

Kendi prensipleri içinde mütalaa edilecek olursa “Varlık”ın bütün mertebeleri (tous les etats de l'etre) an-ı daim  (l'eternel present) içinde mükem ·mel bir şekilde “aynı zamanda oluş”  [simultaneite] halindedir.

Not: Bazen Büyük Dosyaları tarayıcı açmayabilir...İndirerek okumaya Çalışınız.

Benzer Yazılar