Hangi Cevherle Yarattın

Zi çe cevher âferîdî dil-i dâğdâr-i mâra

Ki hezâr lâle pûşed pes ez în mezâr-i mâra/

Ten-i mâ çerâ misûzî –ki hod în gonâh kerdî

To ki bûsegâh kerdî, leb-i porşâr-i mâra/

Çe konem coz în ki gûyem “beniger be lotf beniger

Dil-i germsûz-i mâra, reh-i şermsâr-i mâra/

Ze sirişk-i nem feşândem be benefşe zâr-i dovrî

Ki zi bûtehâ beçînî gol-i intizâr-i mâra/

Çu nesîm-i âşinâyî, zi kodam sû vezîdi?

To ki bîkarar kerdî heme lâlezâr-i mâra/

Menem ân şikeste sâzî ki to em nemî nevâzî

Ki fiğan konem zi destî, ki goseste târ-i mâra/

Zi kevîr-i cân-i Sîmîn, ne gol u ne sebze rûyed

Dil-i reng u bû pesendet çe koned behâr-i mâra/

Hangi cevherle yarattın ki yanık gönlümüzü,

Bin lâle örter mezarda üstümüzü.

Neden yakarsın bizi, kendin işledin günahı,

Sen boğdun öpücüğe ateşli dudağımızı.

Neyleyim ‘bak bi gör’ demekten başka,

Kızaran yüzümüzü, yanan yüreğimizi.

Gözümden su döktüm menekşelere,

Daldan deresin diye umut çiçeğimizi.

Bir tanıdık yel gibisin, ne yandan estin?

Dağıttın baştan başa lâle bahçemizi.

Ben şu kırık sazım, sen de çalmazsın beni,

İnler dururum böyle: kim kopardı telimizi.

Sîmîn’in can çölünde ne gül biter ne çimen;

Renk koku seni sever, bahar neylesin bizi.

Sîmîn-i Behbehânî

Not: Bazen Büyük Dosyaları tarayıcı açmayabilir...İndirerek okumaya Çalışınız.

İsmail Hakkı Altuntaş