Print Friendly and PDF

Biz Bize

Bunlarada Bakarsınız


Canım…
Canımın canı...
Şimdi seni andım, dilim döndüğünce içimden geldiği kadar...sonra dua etmeye başladım. Ama inan nasıl dua etmeliyim, ne demeliyim bir türlü bilemedim. Tek bildiğim sen ve sevdiklerim için istediğim güzellikler. Bildiğim ne varsa herkes için dua ettim. Ancak kendim için ne diyeyim bilemedim, tıkandım kaldım.
Ne isteyebilirim ki, dedim senden, sabırdan başka… 
Hiç bir düzenini bozma bencilliğini yapamam…zarar da veremem. Kurulmuş saatin içine nasıl bir toz gibi olabilirim, sonuçta tıkır tıkır işliyor kendine göre, zamana mekana müdahale bile edemem. Biliyorsun ama, acımda büyüyor. Devamlı neden…neden demekten yoruldum. Keşkelerden usandım.
Rabbim, sana sadece neden diyebiliyorum…sadece neden?
Bu nasıl bir durum ki çözemiyorum.  Meğer çözümsüzlük sorunlar halkasının başıymış, belirsizlik insanı içten içe kemirirmiş. Bunu artık çok iyi biliyorum. Herkesi her şeyi düşünmek ve sorumluluk halini. Kendime gelince onu düşünmek benim için en son sırada bile olmuyor. Kendim için yaşayamıyorum ki!
Bazende, yoksa bu bana bir cezan mı?
Değil, bunu biliyorum.  Tek bildiğim bu bir ceza olamaz. Ancak bu acınacak halime ödüldür diyorum.
Ömrüm boyunca böyle bir sevginin hayalini kurdum. Ve bu hayali bana yaşatacak bir tek sen imişsin. Ama öyle bir ortamda ki, anlaşılası değil. Daha önceki kendimce yaptığım hatalar dahi hep bu sevgiyi arayışımdandı. Bunu çok iyi biliyorum. Bundan böyle hayatımda senden bir başka biri yok.
Seni çok seviyorum ve hiç pişman değilim.
Sen benim dünyamdaki en büyük iyikilerimdensin.
İyi ki varlığını bildim, inandım, sevdim...
İyi ki benimlesin...
İyi ki benimsin...
İyi ki ben seninim...
İyi ki sen ben değil… iyi ki biz diyecek kadar yakınımsın sevgilim.
Geçte olsa diyemem,  iyi ki sevdim,  buldurdun ya kendini...
İyi ki’lerim, saymakla bitmez sana şükürler ediyorum...
Seninle kendimi aşırı güvende hissediyorum. Neden bilmem daha önce kendimi hiç böyle hissetmezdim. Bana hiçbir şey o güveni vermedi. Veremez de.
Öyle ki bu dünyadan çekip gitsem gözüm arkada kalır gibiydim. Ama şimdi değil.
Şu anda gözlerimden yaşlar akıyor. Öyle ki, yağmurdan kaçıp bir çatı altına sığınmış gibiyim. Yine de sevincimden, gözlerim akan düşen damlalar, göğüslerimi sızlatıyor. Bir de kızgın levhaya düşen su tanelerin çıkardığı sesleri var, sanki şimşekler çakıyor her yeri kaplıyor.
Umurumda bile değil ağlamak, daha çok ağlamak istiyorum.
Ağlamak, hele senin için, bana daha güzel geliyor.
Rabbim!
Ağlamayı biz insanlara iyi ki verdin. Ne güzel vermişsin.
Ağladıkça belki de ruhum yıkanıp temizleniyor. Şu anda isyan etmiyorum, ama sana gözyaşı dökmeyi çok sevdim. 
Yalnızlığımı dindirecek neyim var, bir Sevdamdan gayri. 
Bugün çok doluyum. Kiminle paylaşayım, tabii ki sana dökeyim içimi... seninle mutluluğu ilk tatmış biriyim.
Benim gizlim nadidem siyah incim!
Seni en derin okyanusların dibinden çıkaran dalgıç gibi, hazinem olarak kendime saklayacağım.
Seni çok seviyorum. Benim iki cihanda  güneşim. Tek dileğim  Günağartanım.... Nefesim...
Gönlümün gizli hazinesi...Mabedimsin
Dünyamın en değerlisi, sevdiğim!
Bir tanem her şeyin en yücesi en güzelisin
Rabbimsin!
Dilime adın, gönlü gönlüme yakışanımsın… 
Bunu benden daha iyi biliyorsun.
Şu anda garip bir şekilde kendimi iyi hissetmeye başladım. Nedendir bilmem günlerdir içimdeki acı ve ateşi sanırım ağladıkça söndü. Cidden ruhum temizlendi gibi.  Ağlamak ve sana içimi açmak bana iyi geldi. Aslında bu gece kadar uyku hiç üstüme gelmemişti. Sabah kalktığımda dilimde gönlümde şu vardı. Artık gel bizim için kuralları aşalım ne olur ki diyordum. Olmaz dersin…bunu biliyorum. Birkaç gündür içim kendinden geçik,   varlığındaki güzelliği,   anlatamadığım aşkın tavır, bana  beni bu hayattan al götür diyor...
Dünya sanki bana seni sevmeden yaşamak, sana kavuşamama engelmiş gibi duruyor. Nasıl bir çare olur diye düşünüyorum.
Olmaz böyle şey, olmaz bu kadar ayrılık.
Yine de sen, benim içimdeki sönmeyecek bir acı iken daha çok olsun der gibiyim. Ve daha çok yaktıkça yakıyorum, seni unutturmamak için, yanmak seninle tükenmek istiyorum. Herkesin mutlu olabileceği bir şeyler var. Benim ise bu dünyadan tek mutluluk diye anladığım, hissettiğim bir güzel koku gibisin. Öyle ki,  içime doluyor bünyemi sarıyorsun.  Ancak tutulması, öpülmesi imkansız bir rüzgar gibi, her anımda yanımda dolanıyorsun. Hem varsın hem yoksun.
Ben seni, sen değil, benim gibi bildiğimden, köşesinden dil dökmekten yorulmuş dilenci gibi, tek başıma kaldığım şu yerde, farkında olmadan günleri ağartıyor, geceler geçiyorum. O kadar ağlıyorum ki gözüm yeter dedi...kaybedeceksin bizi, bir o kadar üzüldüm ki kalbim atmayı bırakmakla tehdit etti beni...
Şimdi çaresizlikle verilmiş en büyük ceza ise veya  ne ise, mükâfatını bedelini bekliyorum...
Buna beklemekte  denir mi bilemem ama belki bir gün,  belki bir an.  Şefkatli ve rahmet kucağında bu canımı bizzat  senin almanı istiyorum.
Seni bildim bileli, kendim var mıyım diye de şüpheye başladım... Çünkü her şeyimde sadece sen varsın.
O güzel varlığında, benliğin izlerinden soyulmuş olarak, seni bende, beni sende hep bir biliyorum. 
Dileğim sonsuzlukta sadece bize bir dünya olsun. Biz olalım... Kalanlar olanlar olmadan sadece biz olan... biz varız, diyeceğimiz.
Sonsuzum!
Gel, susmaya gidelim...susmak bile en büyük saadet, sessizliğe gömülelim. 
İlk başta söz vardı yine söz kalsın, bir çözüm gibi.
Benimsin.  
Bak, O benim demiyorum, benim, benim her şeyimsin...
Sonsuz saadetim!
Varım!
Bitmeyen hayrım!
Sonsuz şarkım!
Dilimde gönlümde olanım!
Yaram kanıyor yine.
Başladı yine ahım böyle...
Olsun, sana binlerce kez şükürler olsun.
Varlığınla doldurdun, hiç bir zerremin izi kalmadı.
Ey Sevdam!
Dünyam, bu sevgi hakkı için tazelensin. Huzurum  ve mutluluğum  her geçen gün artsın. Aklıma hayalime gelmeyecek güzellikler bir bir önüme serilsin. Ayrılığın acısını görmeyeyim. Gün geçtikçe, kıyamete kadar sevgim, sevenlerim değer verenlerim çoğalsın. Hep el üstünde tutsunlar. Kimseler incitmesin, incitemesin. Ama seninle olmalı hepsi. Başka türlü olsun da istemiyorum.
Yolum, sönmeyen ışığım benim.
Rabbim!
Katında en büyük yakınlığını ver.
Sana emanetim, biz bize…

İsmail Hakkı Altuntaş

Not: Bazen Büyük Dosyaları tarayıcı açmayabilir...İndirerek okumaya Çalışınız.

Benzer Yazılar

Yorumlar