Tatlı Dudaklarını Bulmadım mı Elimi Dişlerim
XCIV
Men çü der gûr-ı deron hofte hemîfersâyem
Çün beyayî be ziyâret sere bîron âyem
îçimin mezarlığına gömülmüşüm de boyuna çürüyorum sanki... Fakat
sen ziyaretime geldin mi, başımı çıkarır, mezardan çıkarım.
Sûr’un üfürülmesi de sensin bana, mahşerim de sensin benim. Ne
yapayım? îster ölü olayım, ister diri, nerdeysen ordayım ben.
Cansız bir kamış gibiyim, dudakların olmadı mı susarım; fakat
neyime bir üfürdün mü, o solukta ne sesler çıkarırım, ne nağmeler veririm.
Senin yoksul kamışın, şeker gibi dudaklara alışmıştır; bu yoksulu
an da seni ölümsüz bir hale getireyim.
Ay
yüzünü görmedim mi başımı bağlarım. Tatlı dudaklarını bulmadım mı elimi
dişlerim.
Kaynak: Cilt 7-1
Mevlânâ Celâleddin-Divân-ı
Kebîr-Hazırlayan : Abdülbâkiy GÖLPINARLI
Not: Bazen Büyük Dosyaları tarayıcı açmayabilir...İndirerek okumaya Çalışınız.
Yorumlar