HADÎKA...İki Uyumsuz/Zıt Dünyanın Hakkında

 

Gündüz ve gecenin nedeni güneş ve dünyadır ve o kaybolduğunda ne kalır ne de bu.

Ey tasavvufta murat/ arzu ve mürit/arzu eden iki olan sen, bil ki ikilik senin anlayışına aittir, Tevhidi/birliğe ait değildir.

Madem O'nun Varlığında her şey birdir, eğer sözlerimi dinleyeceksen, o zaman ikiliği arama;

Bilin ki dualitede acı ve karşıtlık vardır, ehadiyette Rüstem ve Muhannes/ Kahraman ile Namert aynıdır.

Huzur savaşında ve gönül meydanında, ruhun başında kilden yapılmış bir miğfer vardır.

Kılıcı atmadığınız sürece galip gelemezsiniz, miğfer takmadığınız sürece başkan olamazsınız.

Kalbin miğfere kul olduğu müddetçe aylarca, seneler içinde yaptığın hareketler günah olur.

Ve kasksız ve kemersiz olduğunuzda, zamanın hükümdarlarına hâkim olacaksınız.

Terkibi (iki bir etmek) bırakmak başarının atıdır   ve düzenlemeyi reddetmek tamamen bir araştırmadır.

Kalbin ölümü, nefsin helâkıdır ve nefsin ölümü kalbe selâmettir.

 Söz Melikin kuşağı korsesi iğnesiz, tırnaksız (yapılır).

Hiçbir şekilde bu şekilde durmayın, çünkü hiçliği geçerseniz, yalnızca hiçliği elde edersiniz.

Ve yaratıcı, meselde yalnız olmasına rağmen, bir birey değildir, çünkü o bir ezeli âlimdir.

Ve nefsten ve akıldan kalktığın zaman bil ki bu dünyan senin ahiretine taşınmıştır.

Ve şu anda senin için büyüyen her kafa, onu bir lamba, bir mum ve bir kalem gibi kes/yont.

Yani görünen her kafa, yol uğrunda kesilmeyi hak eder.

Kafayı kaybetmek kahramanların önünde nezakettir, çünkü kafa her zaman miğfer ister.

Bir kafayı kaybetmek size meyve getirir ve bir kafa kaybetmekten para dolu bir merdiven nar gibidir.

Kask, kel kafa için bir sığınaktır ve bu kafa ile miğfer günahtır.

Miğferin altında hastalandın, bu yüzden ateş köprüsünü geçmemen yanlış değil.

Makam insanlar için en iyi hapishanedir  ve kel olan miğfer ı bulup bulmadığını merak eder.

Yusuf'un konumu kuyudan belli oldu ve bilen ruh akıldan belagat etti.

- Çünkü uluhiyetten size söylüyorum, bilmiyorsanız,

Bu yükselişte elinizi başınızın üzerine koymanız ve bir taç bulmamanız daha iyidir.

-Çünkü adam gayb için yola koşar, kel ise kusurunu gizlemek için miğferi arar.

Güzelliğini yola veren Süleyman ve güzelliğini çukura veren Yusuf'un hali gibi..

- Ve suretinizin nakşı/gravürü kaldırmadıkça, sırrınızın nakşı/gravürü de Allah olmayacaktır.

Ve miğferinizde bir kayıp olsaydı, kalbin kendisi ruh için bir kayıp olurdu.

Yolda bir miğfer ya da kafanız yok veya varsa, ateşle dolu mumdan bir kalp gibi olacaksınız.

Yusuf'un senin için şerefine olmasını istiyorsan, kuyuya düşmek için acele et.

Miğfere tutsak olan baş, tıpkı Bizhan gibi, bir hapishane rehinesidir.

Ve eğer bir miğfere sahip olmak istemiyorsan, o zaman balmumu gibi ol ve bu miğferi ateşten çıkar.

Ve yolun balmumuna âşık olan, miğferin ateşi gibidir.

Ey ruhun bedenden olduğu gibi suretten olan, insanın adından olduğu gibi kalp de varlıktandır.

Cihad bedendendir, cazibe ise ruhtandır, tat ise şundan ve şundan ayrılmaktan gelir.

Hadis, ayakla ilgili çocuktur ve bu ezel içindir ve onun dışında temiz olan her şey tortudur.

Yeryüzü insanlar için bir yer olduğu sürece, zamanın çadırı kurulur.

Bil ki bu memleket misafirhanedir, insan da onu işleten gibidir.

**

فى تناقض الدارين

-        علة النهار والليل الشمس والأرض،وحينما تتتهىلا تلك تبقى ولا هذه.

١١٤٠- ويا من على زعمك أن المراد والمريد اثنان، اعلم أن الإثنينية من العقل لا من التوحيد.

ولو أنك تستمع إلى ففى مثل هذه الحضرة ما دام الجميع قد صاروا واحدا فلا تبحث عن الثنوية.

-فعل ذا الباب تكون قوة الذهب وإن كانت ممتكة بالرنين مثل المرأة العجوز بلا قوة.

واعلم أن المشقة والتمييز فى الثنوية، أما فى الأحدية فسواء رستم والمخنث.

وفى حرب الصفاء وساحة القلب، يوجد على رأس النفس خوذة من الطين.

١١٤٥-وما دمت لا تلقى بالسيف فإنك لا تنتصر، وما دمت لا تضع الخوذة فإنك لا تصير رئيسا.

وما دام قلبك عبدا للخوذة، فان أفعالك فى الشهور والسنين تكون ذنوبا.

وحين تصير خاليا من الخوذة والحزام، فإنك تصير رئيسا على رؤساء الزمان.

وترك التركيب هو جواد التوفيق، ونفى الترتيب هو محض التحقيق.

وموت القلب يكون هلاكا للروح وموت الروح يكون أمانا للقلب.

١١٥٠-وصدرة صدر ملك الكلام، ( تصنع ) بدون الإبرة وإ لظفر.

ولا تقف فى هذا الطريق على أى وجه كان، فإذا خطت العدم فإنك لن تحصل إلا على العدم.

-والمنبت ولوأنه وحيد فى المثل،إلا أنه ليس فردا فهو عالم على قدم.

وحينما تكون قد نهضت عن النفس والعقل،اعلم أن دنياك هذه قد انتقلت إلى آخرتك.

وكل رأس تنبت لك هذه اللحظة، ا قطعها كالمصباح والشمع والقلم.

١١٥٥-ذلك إن كل رأس تكون مرئية جديرة بالقطع فى سبيل الطريقة.

وفقدان الرأس أدب أمام الأبطال، ذلك أن الرأس تطلب الخوذة دائما.

وفقدان الرأس يأتى لك بالثمار، والدرج ا لملى بالدر من فقدان الرأس كالرمان.

والخوذة تكون ملجأ لرأس الأصلع، ومع هذه الرأس تكون الخوذة ذنبا.

وقد أصابك الإعياء تحت الخوذة، فلا جرم إنك لا تعبر جسر النار.

١١٦٠-والجاه أفضل سجن للآدمى، ويكون الأقرع فضوليا إذا وجد الخوذة.

وقد صار جاه يوسف ظاهرا من الجب، والنفس العا لمة صارت ناطقة من العقل.

-ذلك أنه فى الحضة الإلهية، أقول لك لوأنك لاتعلم

ما أفضل أن تضع يدك على رأسك فى هذا المعراج فلا تجد تاجا.

-        ذلك أن الرجل يسرع إلى الطريق من أجل الغيب، أما الأقرع فهو يبحث عن الخوذة من أجل إخفاء العيب.

مثل سليمان الذى أعطى للطريق كاله، ومثل يوسف الذى أعطى جماله للجب..

-وما لم يكن نقش صورتك جبا، لا يكون نقش سرك الله.

ولو كانت هناك خسارة مع خوذتك، لكان القلب نفسه هلاكا للروح.

فلا تملك فى الطريقة خوذة أو رأسا، وإن ملكت فستكون كقلب الشمع ملينا بالنار..

فإذا أردت أن يكون يوسف وجاهه لك، فأسرع نحر الحق مقلوباً كأنك الجب.

١١٧٠-والرأس التى تكون أسيرة للخوذة، مثل بيثرن رهينة السجن.

وإذا لم يكن هناك بدمن أن تكون لك خوذة، فكن كالشمع وإتخذ هذه الخوذة من النار.

وذلك الذى يكون فى العشق شمع الطريق، يكون كالثمع نارى الخوذة.

ويا من أنت من الصورة كما تكون الروح من الجسم، القلب من الوجود كما يكون الرجل من الإسم.

والجهاد من الجسم، والإنجذاب من الروح، أما الذوق فيكون من ترك هذا وذاك.

١١٧٥- والحديث طفل بالنسبة للقدم وهذا إلى الأبد، وكل ما هو صاف خارج ذلك فهو ثفل.

وما دامت الأرض مكانا للآدمى، فإن خيمة الزمان قائمة.

فإعلم أن هذه الأرض دار ضيافة، أما الآدمى فهو كالقائم عليها.

**

On the Incompatibility of the Two Abodes

The sun and earth produce the day and night; when thou hast passed beyond, neither the one nor the other will exist for thee.

thou in whose imagination desire and desirer are two, know that the duality belongs to thy understanding, and belongs not to the Unity. Since in the Presence of One such as He all things are one, if thou wilt listen to my words, then seek not thou duality; know that in duality is pain and opposition,    in Unity Rustam and a catamite are alike.

Till on the battlefield of purity and in the court of the soul, stand-   ing above thy fife and treading on thy earthly body, thou cast away thy sword, thou wilt not become a shield;  till thou lay aside the crown thou wilt not become a leader. So long as thy soul is a slave to the crown, thy acts will ever be wrong; when thou no longer heedest crown and zone, then art thou chief over the chiefs of the age. To abandon the world is to mount the horse of God’s favour; its repudia­tion is the establishment of pure truth.  The death of the sou]   is the destruction of fife; the death of the life is salvation for the soul.    By no means stand still on this path; become non-existent,— non-existent too as regards becoming non-existent ; when thou hast abandoned both individuality and understanding, then for thee this world changes to that one.

  Every desire  that springs up in thee, strike that moment at its head, as thou dost with the lamp, the candle, and pen ;    for every head that comes in sight is on this Path meet to be cut off. To be headless    before heroes is due respect; for ever a chief seeks a cap of honour.  To lose thy head brings thee a head again for its fruit   by reason of its headlessness the pomegranate is a casket full of pearls.

 Though a crown is a protection to a bald head, with such a head it is wrong to wear a crown.  Thou hast corruption under thy cap, —then canst thou not possibly pass the bridge of fire.    Better for a man than earthly fortune is a well ;  a bald man becomes arrogant when he receives a crown ;  so is it well that while on this night­journey,    when thou puttest thy hand to thy head, thou shouldest find no crown thereon ; for while the baldheaded man desires a crown to cover his defect, the man of the Path seeks for the invisible. If the crown hurts thee, no less too inverted it destroys thy life;    the head that is a slave to the crown is a prisoner, like Bizhan, in a well.  Then own neither head  nor crown on the Path; if thou dost, thou wilt have thy heart aflame like wax;  and if thou must needs have a crown, take one of fire, like the candle ; for he who in his love is the light of the Path, like a candle has a crown of fire.

 If thou demandest Yusuf’s place and power, invert thyself before God, like a well;   guard like Sulaiman the perfectness of the Path;   like Yusuf look upon the well as beautiful; till thy bodily form becomes a dweller in the well, thy hidden figure will not be of God.

Arise, and leave this ignoble world to find the ineffable God; abandon body and life and reason and religion ;   and in His path get for thyself a soul. Know, that whatso is of the true essence of learning and knowledge is all mere falsehood to him who is learned in attributes.  Form, and attribute, and essence,—the first is like the womb : the next the membranes, the last the child ;  thy outward form covers in thy attributes, thy attributes again are a rampart around  thy inmost essence ; that, like a lamp, is bright in itself, while the other two are as a glass and a niche in the wall.

Till on that road thou hast endured distress,    thou hast two souls, though thy effigy  is single. 0 thou₄ who art related to phenomenal existence but as soul is to body, whose soul is related to thy individu­ality but as a man to his name,  exertion originates in the body, attrac­tion in the soul; but the search begins in leaving both of these. Contingent existence is for ever an infant before the Eternal ; but he who has been purified is free from these dregs.

So long as the race of man endures, there are two mansions pre­pared for him ; this, for pain and want, that one, for blessing and delight. While earth is the habitation of the sons of men, the tent of their daily supplies is erected over them; esteem then this earth a  guest-house, but count man the master of a family;      though till he has suffered pain on this dust-heap he will not reach the treasure of that mansion.

I ask thee, since thou art heir to the knowledge of philosophy and law, their principles and deductions,  (religion ever flees from form, that she may constrain men from evil), —give me an answer truly, if thou art not dead, nor art asleep: Since thou hast been con­stituted with a soul, is not the soul a sufficient reward for thee in exchange for thyself ?

  

Not: Bazen Büyük Dosyaları tarayıcı açmayabilir...İndirerek okumaya Çalışınız.

Benzer Yazılar