HADÎKA...İki Uyumsuz/Zıt Dünyanın Hakkında
Gündüz
ve gecenin nedeni güneş ve dünyadır ve o kaybolduğunda ne kalır ne de bu.
Ey
tasavvufta murat/ arzu ve mürit/arzu eden iki olan sen, bil ki ikilik senin
anlayışına aittir, Tevhidi/birliğe ait değildir.
Madem
O'nun Varlığında her şey birdir, eğer sözlerimi dinleyeceksen, o zaman ikiliği
arama;
Bilin
ki dualitede acı ve karşıtlık vardır, ehadiyette Rüstem ve Muhannes/ Kahraman
ile Namert aynıdır.
Huzur
savaşında ve gönül meydanında, ruhun başında kilden yapılmış bir miğfer vardır.
Kılıcı
atmadığınız sürece galip gelemezsiniz, miğfer takmadığınız sürece başkan
olamazsınız.
Kalbin
miğfere kul olduğu müddetçe aylarca, seneler içinde yaptığın hareketler günah
olur.
Ve
kasksız ve kemersiz olduğunuzda, zamanın hükümdarlarına hâkim olacaksınız.
Terkibi
(iki bir etmek) bırakmak başarının atıdır ve
düzenlemeyi reddetmek tamamen bir araştırmadır.
Kalbin
ölümü, nefsin helâkıdır ve nefsin ölümü kalbe selâmettir.
Söz Melikin kuşağı korsesi iğnesiz, tırnaksız
(yapılır).
Hiçbir
şekilde bu şekilde durmayın, çünkü hiçliği geçerseniz, yalnızca hiçliği elde
edersiniz.
Ve
yaratıcı, meselde yalnız olmasına rağmen, bir birey değildir, çünkü o bir ezeli
âlimdir.
Ve
nefsten ve akıldan kalktığın zaman bil ki bu dünyan senin ahiretine
taşınmıştır.
Ve şu
anda senin için büyüyen her kafa, onu bir lamba, bir mum ve bir kalem gibi kes/yont.
Yani
görünen her kafa, yol uğrunda kesilmeyi hak eder.
Kafayı
kaybetmek kahramanların önünde nezakettir, çünkü kafa her zaman miğfer ister.
Bir
kafayı kaybetmek size meyve getirir ve bir kafa kaybetmekten para dolu bir
merdiven nar gibidir.
Kask,
kel kafa için bir sığınaktır ve bu kafa ile miğfer günahtır.
Miğferin
altında hastalandın, bu yüzden ateş köprüsünü geçmemen yanlış değil.
Makam
insanlar için en iyi hapishanedir ve kel
olan miğfer ı bulup bulmadığını merak eder.
Yusuf'un
konumu kuyudan belli oldu ve bilen ruh akıldan belagat etti.
-
Çünkü uluhiyetten size söylüyorum, bilmiyorsanız,
Bu
yükselişte elinizi başınızın üzerine koymanız ve bir taç bulmamanız daha
iyidir.
-Çünkü
adam gayb için yola koşar, kel ise kusurunu gizlemek için miğferi arar.
Güzelliğini
yola veren Süleyman ve güzelliğini çukura veren Yusuf'un hali gibi..
- Ve
suretinizin nakşı/gravürü kaldırmadıkça, sırrınızın nakşı/gravürü de Allah
olmayacaktır.
Ve
miğferinizde bir kayıp olsaydı, kalbin kendisi ruh için bir kayıp olurdu.
Yolda
bir miğfer ya da kafanız yok veya varsa, ateşle dolu mumdan bir kalp gibi
olacaksınız.
Yusuf'un
senin için şerefine olmasını istiyorsan, kuyuya düşmek için acele et.
Miğfere
tutsak olan baş, tıpkı Bizhan gibi, bir hapishane rehinesidir.
Ve
eğer bir miğfere sahip olmak istemiyorsan, o zaman balmumu gibi ol ve bu
miğferi ateşten çıkar.
Ve
yolun balmumuna âşık olan, miğferin ateşi gibidir.
Ey
ruhun bedenden olduğu gibi suretten olan, insanın adından olduğu gibi kalp de
varlıktandır.
Cihad
bedendendir, cazibe ise ruhtandır, tat ise şundan ve şundan ayrılmaktan gelir.
Hadis,
ayakla ilgili çocuktur ve bu ezel içindir ve onun dışında temiz olan her şey
tortudur.
Yeryüzü
insanlar için bir yer olduğu sürece, zamanın çadırı kurulur.
Bil
ki bu memleket misafirhanedir, insan da onu işleten gibidir.
**
فى تناقض الدارين
-
علة النهار
والليل الشمس والأرض،وحينما تتتهىلا تلك تبقى ولا هذه.
١١٤٠- ويا من على زعمك أن المراد والمريد
اثنان، اعلم أن الإثنينية من العقل لا من التوحيد.
ولو أنك
تستمع إلى ففى مثل هذه الحضرة ما دام الجميع قد صاروا واحدا فلا تبحث عن الثنوية.
-فعل ذا الباب تكون قوة الذهب وإن كانت ممتكة
بالرنين مثل المرأة العجوز بلا قوة.
واعلم أن
المشقة والتمييز فى الثنوية، أما فى الأحدية فسواء رستم والمخنث.
وفى حرب
الصفاء وساحة القلب، يوجد على رأس النفس خوذة من الطين.
١١٤٥-وما دمت لا تلقى بالسيف فإنك لا تنتصر،
وما دمت لا تضع الخوذة فإنك لا تصير رئيسا.
وما دام
قلبك عبدا للخوذة، فان أفعالك فى الشهور والسنين تكون ذنوبا.
وحين تصير
خاليا من الخوذة والحزام، فإنك تصير رئيسا على رؤساء الزمان.
وترك
التركيب هو جواد التوفيق، ونفى الترتيب هو محض التحقيق.
وموت
القلب يكون هلاكا للروح وموت الروح يكون أمانا للقلب.
١١٥٠-وصدرة صدر ملك الكلام، ( تصنع ) بدون
الإبرة وإ لظفر.
ولا تقف
فى هذا الطريق على أى وجه كان، فإذا خطت العدم فإنك لن تحصل إلا على العدم.
-والمنبت ولوأنه وحيد فى المثل،إلا أنه ليس
فردا فهو عالم على قدم.
وحينما
تكون قد نهضت عن النفس والعقل،اعلم أن دنياك هذه قد انتقلت إلى آخرتك.
وكل رأس
تنبت لك هذه اللحظة، ا قطعها كالمصباح والشمع والقلم.
١١٥٥-ذلك إن كل رأس تكون مرئية جديرة بالقطع فى
سبيل الطريقة.
وفقدان
الرأس أدب أمام الأبطال، ذلك أن الرأس تطلب الخوذة دائما.
وفقدان
الرأس يأتى لك بالثمار، والدرج ا لملى بالدر من فقدان الرأس كالرمان.
والخوذة
تكون ملجأ لرأس الأصلع، ومع هذه الرأس تكون الخوذة ذنبا.
وقد أصابك
الإعياء تحت الخوذة، فلا جرم إنك لا تعبر جسر النار.
١١٦٠-والجاه أفضل سجن للآدمى، ويكون الأقرع
فضوليا إذا وجد الخوذة.
وقد صار
جاه يوسف ظاهرا من الجب، والنفس العا لمة صارت ناطقة من العقل.
-ذلك أنه فى الحضة الإلهية، أقول لك لوأنك لاتعلم
ما أفضل
أن تضع يدك على رأسك فى هذا المعراج فلا تجد تاجا.
-
ذلك أن الرجل يسرع
إلى الطريق من أجل الغيب، أما الأقرع فهو يبحث عن الخوذة من أجل إخفاء العيب.
مثل سليمان الذى
أعطى للطريق كاله، ومثل يوسف الذى أعطى جماله للجب..
-وما لم يكن نقش صورتك جبا، لا يكون نقش سرك
الله.
ولو كانت
هناك خسارة مع خوذتك، لكان القلب نفسه هلاكا للروح.
فلا تملك
فى الطريقة خوذة أو رأسا، وإن ملكت فستكون كقلب الشمع ملينا بالنار..
فإذا أردت
أن يكون يوسف وجاهه لك، فأسرع نحر الحق مقلوباً كأنك الجب.
١١٧٠-والرأس التى تكون أسيرة للخوذة، مثل بيثرن
رهينة السجن.
وإذا لم
يكن هناك بدمن أن تكون لك خوذة، فكن كالشمع وإتخذ هذه الخوذة من النار.
وذلك الذى
يكون فى العشق شمع الطريق، يكون كالثمع نارى الخوذة.
ويا من أنت من الصورة كما تكون الروح من الجسم،
القلب من الوجود كما يكون الرجل من الإسم.
والجهاد
من الجسم، والإنجذاب من الروح، أما الذوق فيكون من ترك هذا وذاك.
١١٧٥- والحديث طفل بالنسبة للقدم وهذا إلى
الأبد، وكل ما هو صاف خارج ذلك فهو ثفل.
وما دامت
الأرض مكانا للآدمى، فإن خيمة الزمان قائمة.
فإعلم أن
هذه الأرض دار ضيافة، أما الآدمى فهو كالقائم عليها.
**
On the Incompatibility of the Two Abodes
The sun and
earth produce the day and night; when thou hast passed beyond, neither the one
nor the other will exist for thee.
thou in whose
imagination desire and desirer are two, know that the duality belongs to thy
understanding, and belongs not to the Unity. Since in the Presence of One such
as He all things are one, if thou wilt listen to my words, then seek not thou
duality; know that in duality is pain and opposition, in Unity Rustam and a catamite are alike.
Till on the
battlefield of purity and in the court of the soul, stand- ing
above thy fife and treading on thy earthly body, thou cast away thy sword, thou
wilt not become a shield; till thou lay aside the crown thou wilt not
become a leader. So long as thy soul is a slave to the crown, thy acts will
ever be wrong; when thou no longer heedest crown and zone, then art thou chief
over the chiefs of the age. To abandon the world is to mount the horse of God’s
favour; its repudiation is the establishment of pure truth. The death of the sou] is the
destruction of fife; the death of the life is salvation for the soul. By no means stand still on this path; become
non-existent,— non-existent too as regards becoming non-existent ; when
thou hast abandoned both individuality and understanding, then for thee this
world changes to that one.
Every
desire that springs up in
thee, strike that moment at its head, as thou dost with the lamp, the candle,
and pen ; for every head that comes in sight is on this
Path meet to be cut off. To be headless
before heroes is due respect; for ever a chief seeks a cap of
honour. To lose thy head
brings thee a head again for its fruit by reason of its headlessness
the pomegranate is a casket full of pearls.
Though a crown is a protection to a bald head,
with such a head it is wrong to wear a crown. Thou hast corruption
under thy cap, —then canst thou not possibly pass the bridge of fire. Better for a man than earthly fortune is a
well ; a bald man becomes
arrogant when he receives a crown ; so is it well that while on this nightjourney, when thou puttest thy hand to thy head, thou
shouldest find no crown thereon ; for while the baldheaded man desires a crown
to cover his defect, the man of the Path seeks for the invisible. If the crown
hurts thee, no less too inverted it destroys thy life; the head that is a slave to the crown is a
prisoner, like Bizhan, in a well. Then own neither head nor crown on the Path; if thou dost, thou wilt
have thy heart aflame like wax; and if thou must needs have a crown, take one
of fire, like the candle ; for he who in his love is the light of the Path,
like a candle has a crown of fire.
If thou demandest Yusuf’s place and power,
invert thyself before God, like a well; guard like Sulaiman the perfectness of the
Path; like Yusuf look upon
the well as beautiful; till thy bodily form becomes a dweller in the well, thy
hidden figure will not be of God.
Arise, and
leave this ignoble world to find the ineffable God; abandon body and life and
reason and religion ; and in His path get for thyself a soul. Know,
that whatso is of the true essence of learning and knowledge is all mere
falsehood to him who is learned in attributes. Form, and attribute, and essence,—the first is
like the womb : the next the membranes, the last the child ; thy outward form covers in thy attributes, thy
attributes again are a rampart around thy
inmost essence ; that, like a lamp, is bright in itself, while the other two
are as a glass and a niche in the wall.
Till on that
road thou hast endured distress, thou hast two souls, though thy effigy is single. 0 thou4 who art related
to phenomenal existence but as soul is to body, whose soul is related to thy
individuality but as a man to his name, exertion originates in the body, attraction
in the soul; but the search begins in leaving both of these. Contingent
existence is for ever an infant before the Eternal ; but he who has
been purified is free from these dregs.
So long as the
race of man endures, there are two mansions prepared for him ; this, for pain
and want, that one, for blessing and delight. While earth is the habitation of
the sons of men, the tent of their daily supplies is erected over them; esteem
then this earth a guest-house, but count
man the master of a family; though till he has suffered pain on this
dust-heap he will not reach the treasure of that mansion.
I ask thee,
since thou art heir to the knowledge of philosophy and law, their principles
and deductions, (religion
ever flees from form, that she may constrain men from evil), —give
me an answer truly, if thou art not dead, nor art asleep: Since thou hast been
constituted with a soul, is not the soul a sufficient reward for thee in
exchange for thyself ?
Not: Bazen Büyük Dosyaları tarayıcı açmayabilir...İndirerek okumaya Çalışınız.
Yorumlar