HADİKA...Kur'ân-ı Kerim'in İ'caz-ı

 

Sen, okyanusun köpüğünden başka avucuna giren ve senin mal varlığın bir dizi görünümünde;

İncinin gerçek özünü ele geçirmedin, çünkü sadece kabukla meşgulsün;

Elini bu kara kabuklardan çek ve okyanusun derinliklerinden parlak saf inciyi  al..

Kabuksuz inci gönülde sevilir, incisiz kabuk atılacak kildir;

İncinin değeri kabuğundan değil,   okun değeri işarete isabet etmesinden gelir.

Deniz dibinin çakıllarını kendi görüşünü bilen, koyun gübresini denizin incileri sanmaz;

Teneke deresinin kıyısında duran, onun parlayan incilerine sahip çıkamaz.

Kur'ân-ı Kerim'in çizgileri iman kıyısı gibidir, çünkü kalbe ve ruha kolaylık verir;

Lütfu ve kudreti, nefs dünyasını kuşatan deniz gibidir; derinlikleri inci ve mücevherlerle dolu,  kıyıları öd ağacı ve amberle dolu;

Ruh ve beden yararına ilk ve son bilgisi ondan saçılır.

Temiz ol ki, harf penceresinden gizli mânâlar sana görünsün, çünkü bir insan kendi pisliğinden çıkmadıkça, Kur'ân harflerinden nasıl çıkabilir?

Nefsin içinde perdeli olduğun müddetçe, sana da, senin anlayışına da ne fark eder,

Kötü ile iyi arasında var mıdır? Kur'ân-ı Kerim'in harflerinden nefsine şifa yoktur, çobanın çağrısıyla keçi şişmanlamaz;

Su, ister geç, ister acele gelsin, uyuduğumuzda/rüyamızda susuzluğumuzu gidermez

Kalemin ve mürekkebin esareti altında olan sen, yüz ile peçeyi ayırt edemezsin;

En azından Sözün dünyasında, sözcüğün dış karakterleri, onun ruhu/anlamı olarak kabul edilmez.

O ülkeye ayak bastığın zaman O sana samimiyetin alfabesini öğretecek ve imanın alfabesini okuduğunda baban ve ataların için güneşi ve Ülker'i tanıyacaksın; sadık müritlerin yolu böyledir, âşıkların alfabesi de böyledir.

Günün yüzündeki perde karanlıktır; kibrinin ayeti çok incedir.

Canın ve kalbin için bir hazinen varsa, ondan bir ayetini kalpten ve canınla oku;

Onda gerçeğin mücevherini, inancınızın temel temelini bulabilmeniz için;

Eşsiz incinin tabutunu bulabilmen ve gümüşten saf altını bilmen için;

O güneş ve ay kadar görkemli, karanlık perdenin arkasından kendi güzel yüzünü sana görünebilecek bir gelin gibi, tül peçesinden güzel ve neşeli çıkar.

**

في إعجاز القرآن

يا من حصلت من البحر على الزيد، ويا من أصطفيت الصورة من الملك.

٢٠٦٠ -إنك لم تحصل على اللب والدر، لأنك أخذت تحوم حول الصدف.

فارفع يديك عن هذه الأصداف المظلمة، وأحصل على الدر الصافى من قعر البحر.

والجوهر الذى لا صدف فيه هو باطن القلب، والصدف الذى لا جوهر فيه داخل الجسد.

وليست قيمة الدر من الصدف، وقيمة القوس تكون من الهدف.

وذلك الذى يعلم يرى الحجر من قعر ( البحر )،كما أنه يستطيع أن يعلم البعر من در البحر.

 ٢٠٦٥-وذلك الذى يقيم على شطر هذا البحر وشاطئه، ليس جديراً باللؤلؤ النقى.

وسطر القرآن مثل شطر الإيمان، تكون منه راحة القلب و الروح.

وصفة لطف القران وعزته، هى بحر محيط بعالم الروح.

وقعر ( هذا البحر ) ملىء بالدر والجوهر، وساحله ملىء بالعود والعنبر.

ومن أجل الباطن والظاهر، يتشعب منه علم الأول والآخر.

٢٠٧٠-فكن طاهراً حتى تخرج لك المعانى من نافذة الحروف.

وما دام الإنسان لا يخرج من دائرة الحدث، فمتى يخرج (له) القرآن من الحروف ؟

وما دمت محجوباً عن نفسك، فإن الخير والشر سواءأمام عقلك.

-فا لماء لا يروى ظمآنا فى النوم، سواء أجاء متأخراً أو جاء على عجل.

ولا يطيب القلب من حروف القرآن، كما أن الماعز لا تزداد سمنة من نداء الراعى عليها.

٢٠٧٥ -ويا من أنت فى قيد القلم والمداد، كيف تميز أذن الوجه من النقاب ؟

ولا يكون لون الكلام ورائحته مثل روح الكلام خاصة فى عالم الكلام.

فإذا كنت تريد لقلبك ولروحك كنزاً دائما، فكن فى بحر= فسروا القرآن=.

حتى تجد در الدين وجوهره، ختى تجد فيه كيمياء الدين.

 وحينما تضع قدمك فى هذا الإقليم، يعلمك حينذاك أبجدية الوفاء.

٢٠٨٠ -واعتبر الشمس والثريا أباك وجدك، حينما تقراً أبجدية الدين.

وهكذا تكون سيرة الصادقين، وهذه هى أبجدية العاشقين.

وحجاب وجه النهار مظلم، ونظم هذه النكته دقيق جداً.

حتى تجد درج الدر اليتيم، وحتى تعرف الذهب النضار من الفضة.

-فماهو السر الربانى فى الدنيا، وما هو الرمز الروحانى الموجود فيها ؟

٨٥ ٠ ٢ وذلك حتى يبدى لك وجهه الجميل كالشمس والقمر من النقاب الأسود.

كذلك كما تجرج العروس من النقاب الرقيق لطيفة الروح والقوام.

**

 

In The Recital Of The Miracle Wrought By The Qur’an.

Thou, who hast got into thy palm but the ocean’s foam, and of thy possessions hast made the semblance of an array ; thou hast not laid hold of the pearl’s true substance, for that thou art occupied only concerning the shell; withhold thy hand from these lack-lustre shells-, and bring up the bright pearl from the ocean depths. The pearl with­out its shell is cherished in the heart, the shell without its pearl is clay to be thrown aside ; the pearl’s value comes not from the shell,—the   arrow’s value comes from its hitting the mark.  

He who knows of his own sight the pebbles of the sea-bottom  will not mistake sheep’s dung for pearls of the sea ;    while he who stands aside on tins stream’s shore  can lay no claim to its shining pearls.

The lines of the Qur’an are like unto faith’s shore,⁶ for it gives ease to heart and soul; its bounty and its might are as the encircling sea   around the soul’s world ; its depths are full of pearls and jewels,  its shores abound in aloes-wood and ambergris ; knowledge of first and last is scattered from it for benefit of soul and body both.

Be pure, that the hidden meanings may appear to thee from out the cage of the letters, for till a man come forth from his impurity how can the Qur’an come forth from its letters ? As long as thou art veiled inside thy Self,  what difference, to thee or to thy understanding,

   is there between evil and good ? In the letter of the Qur’an is no healing for thy soul,—the goat grows not fat on the goatherd’s call ; nor soon nor late the water of his dream satisfies the thirsty one in his helplessness. Thou, who art in thraldom to pen and ink,  canst not distinguish between face and veil; in the world of the Word at least,        the word’s outward characters  are not esteemed to be its fife.

When thou settest foot in that country  He will teach thee the  alphabet of sincerity, and when thou shalt recite the alphabet of the faith thou shalt know sun and Pleiades for thy father and ancestors;  such is the way of the loyal followers, and such too is the alphabet of the lovers.

Dark is the veil on the face of day ; the verse of its conceits is very subtle. If thou wouldst have a treasure for thy soul and heart, recite with heart and soul a verse from it; that in it thou mayest find the jewel of the truth, the essential basis of thy faith ;  that thou mayest find the casket of the incomparable pearl, and know the pure gold from the silver ; that glorious as the sun and moon there may appear to thee from behind the dark screen its own beauti-   ful face, like a bride who comes forth lovely and joyous from out her gauzy veil.

Not: Bazen Büyük Dosyaları tarayıcı açmayabilir...İndirerek okumaya Çalışınız.

Benzer Yazılar