Geç Gelen Mektup

 

Canımın İçi Sevgilim!

Nasılsın?

Gönderdiğin şarkıların yankısı, üzgün gecelerimde beni daha çok sessizleştiriyor. Birde görseydin yanaklarımdaki gözyaşlarımı, sende beraber akayım derdin.

Hala bendeki iyileşmeyen yaramdan kan sızmakta…

Aynanın karşısında duruyor…gözlerime bakıyorum. Sevdiğim…gözlerim seni bir kez görmüştü. Çünkü elim değmedi ki tenine sıcaklığını hissedeyim. Öpüşemedim ki dudaklarının lezzetini bileyim veya sarılmadım ki boynundaki enfes, içi eriten kokuna erişmiş oluvereyim. Bunları bilemediğimden onlar hakkında çok söz söyleyemiyorum. Ama gözlerime teşekkür ederim… sana olan tek olan bağım benim.

Resim göndermişsin kırmızı elbisen içindeki bedenin ruhlar alemini bile kıskandıracak beyazlıkta idi… Sen aslında buğday tenli olmalıydın ancak bembeyaz nur gibiydin.

Sana bakan ben..kendime ah ediyorum, bir duyuverseydin.

Gözlerime teşekkür etmem mi, tek görebildiğim ve tatlı sevgine beni ulaştırıverenim. Yıllarımı mahkum eden… yadellerde acılar içinde dayanma gücünü veren tek kuvvetim

Hülyalım inan ki… usandım beklemekten. Gözümün önünde yıllar yaprak döküyor.. ve gün sayıyorum  tatlı hayalim.

Neyin günleri…sensizlik ve çaresizliğini.

Unutamam bir kere ceylan gözlerinden yaşlar akmış, tazelik ve parıltılar içinde gonca gül yanaklarında çiçekler dökülmüş ve çok üzülüvermiştim.

Sevgilim ben sana toz konduramam.

Bu tür şeyler beni çılgın eden bu durumlar ve çare bulamadım diye…öteki dünyaya gidecek hale istemeden geliveriyorum.

Olmaz desende denemek istedim çok kez ölmeyi.

Tamam dedim…bitsin dedim. Fakat sen hep geldin… hayal mi gerçek mi anlamadım. Vazgeçiverdim.

Biliyor musun veya bilmiyor musun… ama beni kucakladın sonsuz bir sevgi ile, bedenimde güç kuvvet  kalmadı…sızıverdim.

Seninleyim her halimde. Elimi açtım mı semaya, dualarla dilimdesin.

Kalbimi parçalayıncaya kadar Rahman katını yoklayıverdim… Neden neden… ikimiz beraber olamadık diye

Çok üzgünüm.

Sen belki beni tatlı vakit geçiriyor sanmasan iyi olur.

Dün söylemedim ama, sana hastalandım, zamana kahrediverdim.

Önceden bir öpücük gönderdiğin mektubuna dudağımı değdirdimde içimi eritiverdin.

Bu ara radyoda çalan türküde

“yar ile öpüştün”

“Ürperesin titreyesin” diyordu.

Dudaklarına güzel sözler…diyemesem de en güzel şiirlerimi gözlerine yazıvermiştim.

Güzel gözlerin…sadece gözlerin… bana değdi de ondan…ah o seviştiğim gözlerin.

Sana diyorum ki…eninde sonunda bu canımız bedenden ayrılacak. Gel istersen bu fırsatı Azrail’e bırakmayalım. Ruhumu al, şimdiden ben seninim diyeyim. Belki kat kat daha mutlu oluveririm.

Güzel kollarında can vermek…düşünüyorum da kelimeler yetmiyor.

Söyle canımın içi!

Neden?

Beni yalnız bırakıverdin… Bak günden güne soluyorum, gözlerim üzgün ve bakışlarım nemleniverdi.

Hasta kalbim gecenin bir tarafında hep sessizliğe çöküyor. Aslında günüm de yorgun kesilverdim.

Bilmem ki gerekli mi ki hayat… dünyamda şifa verecek biri olmalı mı?

Düşünüyorum da, dudakların öpse beni, kalbimin yaraları iyileşir... değil mi?

Ancak yoksun.

Bir olsaydık…ne güzeldi..

Üzüleceğini bilmesem inan kendime kıyıverirdim.

Yaşamak bana zor geliyor… bağrımı sızlatıyor. Senden ayrı kalacağım günlerin varlığını hissettikçe, ötekiler mi dedin …o an hep ölmek istedim.

Kalbimi hayalinle tatlı hoşça sar. Bende kucağına doğru bitkince yıkılıp, dizlerinde uyuvermek isterdim. Bıktım hep sürekli yeminler ve sensizliğe isyan etmekten.

Tatlım sevgilim.

Şu an biraz mutluyum çünkü sana ulaşacak bir mektup yazabildim. Onun büyülü gücüyle dermansızlığım gitti…ayağa kalkıp sana gelmek isteyiverdim.

Penceremden uçan kuşun arkasına gözlerim donuk bakık kaldıysa. O kuş canım benden mi çıkıverdi.

Bir hoşum. şimdi neredeyim … merak ediverdim…

Sevgilim

…….

İsmail Hakkı Altuntaş

Not: Bazen Büyük Dosyaları tarayıcı açmayabilir...İndirerek okumaya Çalışınız.

Benzer Yazılar