Çeviri
Aşura Üzülmekle Geçmiyor ki...
Günümüzde Hz. Hüseyin Aleyhisselam Evlatlarına Suyu Vermeyenler Hala Var
“Eskimez vak’a…hala yaşanıyor…”
Kerbelâ'ya, Hicretin altmışbirinci yılı Muharrem ayının
başında, Çarşamba günü gelinip konulmuştu.
Muharrem ayının dokuzuncu Perşembe günü,
Cuma gecesi, çarpışmak için hazırlandılar.
Ömer b. Sa'd; 10 Muharrem Cuma günü sabah
namazını kıldıktan sonra askerini harekete geçirdi.
Hz. Hüseyin de, ashabıyla birlikte sabah
namazını kıldıktan sonra, ashabını savaş nizamına koydu. Yanında otuziki atlı,
kırk piyade vardı.
Hz. Hüseyin aleyhisselâm, Hicretin
altmışbirinci yılında, Muharrem ayının onunda, Cuma günü öğleden sonra şehit
edildi.
Muharrem gelir, ruhumun eskimeyen acıları
tekrar tekrar hatırlanır.
Vefasız dünyanın içinde…
Dinyen kan, bedenden su yerine akar.
Bir dostum var.
Çok severim, ona bir can değil, binler kere
can feda olsun.
Ona her zaman “seni ezelden seviyorum”,
ve…
“Sen benim efendimin emanetisin” derdim.
O da bilmiyormuş gibi hep sorar…
“Kim senin efendin” derdi…
Bende gözyaşlarıyla gözüm önüme düşerek…
İki cihan saadetimiz “Hz. Rasûlu'llâh
salla’llâhu aleyhi ve sellem” der, ayaklarına kapanırdım.
“Yapma”
“Sırlanmış bilgimizi açma”
“Yezidler, bu dünyada bize acımıyorlar”
dedi.
Sevgi içten gelir, nefrette…
Doğru sözdür…
Kalbim dayanmaz içim durmazdı..
Sevgimi anlatacak kelime bulamayacak kadar
çaresiz, üzgün ve hayran, o gülümün arkasından dualar eder, bir tüyün dahi
üzerine konmasına razı olmayacak kadar titrer dururdum.
İşte…
Bugün…
Muharrem kasvetiyle üstüme yığılmışken,
sevdiğim Efendimin emaneti beni aradı.
Dedi ki, “biliyor musun sabaha kadar susuz
kaldım.
Bir komşum var, ya komşu…
Eve geç kalacağım için su dağıtıcısına
haber verdim, “ben geç kalacağım, komşularımın zilini çal, nasıl olsa onlarda
sizden su alıyor, açarlar kapıyı…kapının önüne bırakırsın damacanaları dedim.
Olması gereken oldu.
Geç kaldım…
Saka gelmiş suları bırakmak için… ancak o
komşum, kapı zili çalındığı halde…pencereden bakmış…
suların bana geldiğini bildiği halde
apartman kapısını açmamış…
Saka da suları bırakamadan çekip gitmiş.
Eve geldim içecek bir suyum dahi yok… su var
tamam şebeke suyu ama içilmiyor…
Susuz sabahladım…
Dedi.
Bana hadiseyi anlatırken, hem üzüldüm ve
hem de sevindim… dedim ki;
“Neden üzülüyorsunuz,
gün Muharrem, sizde Evlad-ı Hüseyin,
O da Yezidin çocuğu,
dedeciğinizin canının yandığı günler, suya
hasret,
tabi ki, suyu sana haram edecektir…
Üzülme…
Dedeciğinin yaşadığı bir sünneti sana da
yaşatıyorsa bu hayat, bundan ötesi ne var dedim.
Ağlaştık…
Ey günler!
Sen değişmedin…insanlar değişmedi…
Ehl-i Beyt te değişmedi…
Bu acı hala devam etmekte. Şöylesine
böylesine
“Üzülmeyin Gülüm, Hz. Niyazi-i Mısrî
Efendim İrfan Sofralarında bak bizlere neler anlatıyor diyerek okumaya
başladım;
Sevgi ve buğz ezeli ve gizlidir.
Rasûlüllah sallallâhü aleyhi ve sellemin
evladını seven kişinin sevgisi,
kendisinden sonra çocuklarına, Ehl-i Beyt’e düşmanlık edenin düşmanlığı
da çocuklarına geçmiştir.
Rasûlüllah sallallâhü aleyhi ve sellemin
evladını sevenlerde bu sevgi meydana çıkmıştır.
Cenabı Hakk şöyle buyurmuştur:
“Onlar, ancak kendilerine meleklerin
gelmesini veya Rabbinin gelmesini ya da Rablerinin bir takım alametlerinin
gelmesini gözetliyorlar. Rabbinin bazı alametleri geldiği gün, önceden iman
etmemiş veya imanında bir hayır kazanmamış bir kimseye o günkü imanı hiçbir
yarar sağlamaz. De ki: “Gözetin! Çünkü biz de şüphesiz gözetiyoruz.”
Allah Teâlâ’nın bazı sözü tıpa tıp Hasan
ve Hüseyin’in sayısına tekabül ediyor.
Ayet, onların iki ayet (mu’cize) olduklarını gösteriyor. Kim onları inkâr ederse, Allah Teâlâ’nın
ayetini inkâr etmiş olur. Sevenler ve
sevmeyenler hakkında bütün söylediklerim,
Mecâlısü’z-Zuhri’den alınmıştır.
Allah Teâlâ gerçeği söyler, O, doğru yola iletir. Mecalisü’z-Zühri’de
şöyle deniliyor:
“De ki; “Bu (tebligatım karşılığında)
sizden bir ücret istemiyorum. Ancak yakınlara muhabbet istiyorum.” sözünde geçen Kurba kelimesi, karabet
manasına mastardır. Yakınlık taşıyan kimse murad edilmiştir. Yani:
“Ya Muhammed, ümmetine söyle, size
getirdiğim hakikat karşılığında sizden bir ücret istemiyorum, sadece
yakınlarımı sevmenizi ve onlara eziyet etmemenizi istiyorum.”
Rivayet ediliyor ki; Bu ayet nazil olduğu
zaman: “Senin yakının kimdir ki, muhabbeti bize farz oldu ya Rasûlallah
sallallâhü aleyhi ve sellem?” dediler. Buyurdu ki;
“Ali-Fatımatuz-Zehra ve evlatlarıdır.”
Keşşâf’ta Rasûlüllah sallallâhü aleyhi ve sellem Efendimiz şöyle buyurmuştur,
deniliyor:
“Muhammed’in Ehl-i Beytine muhabbet
üzerine ölen, şehittir.” Uyanık olun, Âl-i Muhammed’e sevgi üzerine öleni, önce
ölüm meleği, sonra Münker ve Nekir cennetle müjdeler.
Dikkat edin, Ehl-i Beyt’e muhabbet üzerine
ölen, gelin kocasının evine teslim edildiği gibi, cennete teslim edilir.
Dikkat edin, Âl-i Muhammed’e muhabbette
sebat üzerine ölen kimse, imanı garantili bir mümin olarak ölür. Âl-i
Muhammed’e muhabbet üzerine ölen kimsenin kabrinden cennete iki pencere açılır.
Muhakkak Âl-i Muhammed’e muhabbet üzerine ölen kimsenin, Allah Teâlâ kabrini
rahmet meleklerinin ziyaretgâhı yapar. Muhakkak, Âl-i Muhammed’e muhabbet
üzerine ölen, sünnet ve cemaat üzere ölür, kim Âl-i Muhammed’e buğz üzerine
ölürse, kıyamet gününde iki gözü arasına “Allah Teâlâ’nın rahmetinden
umutsuzdur” ibaresi yazılı olarak haşr olunur. Âl-i Muhammed’e buğz üzerine
ölen, kâfir olarak ölür.
Dikkat edin, Âl-i Muhammed’e buğz üzerine
ölen, cennetin kokusunu koklayamaz.” Rasûlüllah sallallâhü aleyhi ve sellem
şöyle buyurmuştur:
“Bizim kapımıza gelenin hakkı, üzerimize
vacib olur” Bu hadisin söylenişine sebep şudur: “Tarikus-Salat (namaz kılmayan)
bir adam, Rasûlüllah sallallâhü aleyhi ve sellem zamanında ölmüştü. Ashab, Resul-i
Ekrem’in: “Namazı kasden terk eden kâfir olur.” hadisinin dış manasına
dayanarak bu adam üzerine namaz kılmamak ve onu Yahudi kabristanına gömmek
istediler. Ali Kerremallâhü veche geldi,
“Ya Resulallah! Bu adam: “Ya Ali, Allah’ın
Resulünü ve evladını seviyorum.” diyerek beni bu sözüne şahid tuttu.” dedi. O
zaman Hz. Rasûlüllah sallallâhü aleyhi ve sellem yukarıdaki hadisini söyledi.
Hz. Ali kerremallâhü veçhe’de o adamın namazını kıldırdı” ve müslüman
kabristanına defnetti.
Hikâye olunur ki; Ali Kerremallâhü veçhe,
Rasûlüllah sallallâhü aleyhi ve sellem Efendimize geldi ve insanların kendisine
çok haset ettiklerinden şikayet etti. Aleyhisselam buyurdu ki;
“Cennete ilk giren dört kişinin dördüncüsü
olmak istemez misin?
Ben, Sen, Hasan ve Hüseyin, zevcelerimiz
sağımızda solumuzda, zürriyetlerimiz zevceleri-mizin arkasında olduğu halde
Cennete gireceğiz.”
Muhibbu’d-din at-Tabari Ebu Hureyre
radiyallâhü anhın şöyle dediğini rivayet ediyor:
“Ebu Leheb’in kızı Sebia: “Ya Rasûlallah
sallallâhü aleyhi ve sellem, bana “Sen Hatabu’n-Nar: Ateş odununun kızısın.”
diyorlar diye şikâyet etti. Rasûlüllah sallallâhü aleyhi ve sellem buyurdu ki;
“Benim akrabama eziyyet eden bir kavmin
hali nice olur? Benim akrabama eziyet eden, bana eziyet eder. Bana eziyet eden
de, Allah Teâlâ’ya eziyet etmiş olur.”
Şifa-i Şerifte şu hadise kaydedilmiştir:
“Muhammed’in Âli’ni (evladını) tanımak, cehennemden kurtulmadır. Muhammed
evladını sevmek, sırat (köprüsün) den geçmeye ruhsattır. Âl-i Muhammed’e
dostluk, azaptan emandır.” Yine orada deniliyor ki;
“Ulemanın bir kısmı: Onları tanımak
yerlerini ve nebiye yakınlık cihetlerini bilmek demektir. Bir insan onları bu
şekilde tanırsa onlar hakkında neler yapılması gerektiğini bilir ve bu bilgisi
sebebiyle onlara hürmet ve muhabbette kusur etmez.” Yine orada şu söz de
vardır:
“Ebu Bekir Sıddik radiyallâhü anh demiştir
ki; “Muhammed’i, Ehl-i Beytinde gözetleyiniz.” ve demiştir ki;
“Nefsim, elinde olan Allah Teâlâ’ya yemin
ederim ki, benim için Rasûlüllah sallallâhü aleyhi ve sellemin akrabası, benim
kendi akrabamdan daha sevgili ve ileridir.”
Hayret, hayret ki, insan, Rasûlüllah
sallallâhü aleyhi ve sellemin evladını sevmez, hatta onu kötüleyerek, haset
ederek ona eziyet ederse, Allah Teâlâ katında nasıl mertebe, makam ve şeref
talep edebilir? Sadece yememek, içmemek, aç kalmak, uyumamak ve ibadet
vazifelerini yapmakla bir makam elde edilemez. Zavallı bilmiyor ki, göklerle
yer arası kadar ibadeti olsa, Allah Teâlâ’ya kavuşamaz. İblis’e bak ki, bu
kadar ibadeti varken Allah Teâlâ’nın lanetini uğramıştır.
Rivayet ediliyor ki; Rasûlüllah sallallâhü
aleyhi ve sellem Efendimizin şehrinde kendisine komşu olup orada elde ettiği
sevaplara karşın, İmam Mâlik radiyallâhü anhı, Cafer ibn-u Süleyman dövmüştü.
İmam Mâlik, dayaktan bayıldı. İnsanlar gelip kendisini ayılttıkları vakit şöyle
dedi:
“Beni dövene hakkımı helal ettiğime sizi
şahit tutarım.” Sonra kendisine bunun sebebi sorulduğunda şöyle dedi:
“Öldüğüm zaman Rasûlüllah sallallâhü
aleyhi ve sellem ile karşılaşırsam, benim yüzümden evlad-ı Resülullah’tan
birinin Cehenneme gitmesinden utanırım.”
“Kim bir iyilik ederse, onun iyiliğini
artırırız.”
Süddi’den rivayet edildiğine göre, bu
ayette geçen hasene (iyilik) Rasûlüllah sallallâhü aleyhi ve sellemin Ehl-i
Beytine muhabbettir. Bu ayet, Ebubekir Sıddik radiyallâhü anhın Ehl-i Beyti çok
sevmesi hakkında nazil olmuştur. Zahir olan umum iyiliktir. Hangi iyilik olursa
olsun. Ama şu var ki, “Yakınlara
sevgiden” sonra zikredilmesi, bu sevginin, ayetin işaret ettiği iyilik olduğu
düşüncesini kuvvetlendirir. Diğer iyilikler de buna tabi’dir.
“Allah Teâlâ tevbe edeni affeder. İtaat
edene şekur’dur” sevap verir, nimet ve keremini artırır. Kurtubi ve başkaları
Süddi’nin şu ayet hakkında şöyle dediğini naklederler: “Allah bağışlayıcıdır,
şekurdur” yani Âl-i Muhammed’in günahlarını bağışlayıcıdır. Onların
iyiliklerine teşekkür edicidir. Sa’lebi’de:
“Ey Ehl-i Beyt, Allah sizden kötülüğü
gidermek ve sizi tertemiz yapmak istiyor.”
ayetindeki Ehl-i Beyt ile bütün Haşim oğullarının kast edildiğine
kânidir. Savaiku’l-Muhrika da bunu zikretmiş ve demiştir ki,
“İmam Mâlik radiyallâhü anhaya göre, Ehl-i
Beyt’e farz ve nafile sadakanın haram oluşu da onları temizleme içindir. Çünkü
sadaka ve zekât, insanların kirleridir. Alan insanı küçük düşürür. Vereni üstün
yapar.” ve demiştir ki;
“Müfessirlerden bir cemaat “Selâmün alâ
İlyâsin: Selam İlyas’a” ayetinden maksat, Muhammed evladı olduğuna kail
olmuşlardır.” Kelbi de böyle demiştir. Yine Kelbi’den bir kavilde Rasûlüllah
sallallâhü aleyhi ve sellemde evla bi-t’tarik ayetin şümulüne dahildir.
Fahrüd’din Râzi şöyle diyor:
Hazreti Rasûlüllah sallallâhü aleyhi ve
selem, Ehli Beyti, beş şeyde kendisine müsavidir: Selam da. Çünkü “Esselamü
aleyke eyyühennebiyyü: Selam sana ey peygamber” ve: “Selamün ala İlyâsin:
İlyas’a selam olsun.”
buyurmuştur, O’na salâtta ve
şehadette vardır. Allah Teâlâ buyurmuştur:
“Tâ Hâ: yani Ey Tahir” ve buyurmuştur:
“Yuridullahu li yuzhibe ankumu’r-ricse:
Allah Teâlâ sizi temizlemek istiyor.” Sadakanın hürmetinde ve muhabbette: “Bana
tabi olun ki, Allah Teâlâ sizi sevsin”
“Sizden bir ücret beklemiyorum, ancak yakınlara muhabbet etmenizi
istiyorum.” ayetleri bunu amirdir. Rasûlüllah sallallâhü aleyhi ve sellemde:
“Yıldızlar gök ehline emândır. Ehli
Beytim, ümmetime emândır.” demiştir. Savaik sahibi bu hususta şöyle demiş:
“Cenabı Hakk dünyayı, Rasûlüllah
sallallâhü aleyhi ve sellem için yaratmıştır. Onun devamını Rasûlüllah
sallallâhü aleyhi ve sellemin devamına ve Ehl-i Beytinin devamına bağlı
kılmıştır. Çünkü onlar, Fahr-i Razi’nin zikrettiği hususlarda onunla
müsavidirler. Çünkü Rasûlüllah sallallâhü aleyhi ve sellem “Allah’ım, onlar
benden, ben onlardanım.” demiştir.
Rasûlüllah sallallâhü aleyhi ve sellemin
bir parçası olan Hz. Fatıma radiyallâhü anhadan doğmaları sebebiyle Rasûlüllah
sallallâhü aleyhi ve sellemin bir parçasıdırlar.” (Savaik)
Rasûlüllah sallallâhü aleyhi ve sellem
şöyle buyurmuştur:
“Aranızda Ehl-i Beytim, Nuh’un gemisine
benzer. Binen kurtulur.” (Müslim’in rivayetinde: geri kalan boğulur) bir
rivayette helak olur cümlesi de vardır. Bu hadisin manası şudur: Onları seven,
onlara hürmet ve tazim eden, onların âlimlerinin gösterdiği yolda giden
muhalefet etme karanlığından kurtulur. Bundan geri kalan, küfür denizinde
boğulur, azgınlıkta helak olur. Yine bu hususta Hz. Rasûlüllah sallallâhü
aleyhi ve sellemin:
“Allah Teâlâ’nın üç hürmeti vardır: Allah
Teâlâ, bunlara riayet edenin dinini, dünyasını korur. Bunlara riayet etmeyen
kimsenin Allah Teâlâ ne dünyasını, ne ahiretini korumaz: İslam’a hürmet, bana
hürmet ve benim rahmime (soyuma) hürmettir.”
“Ben, tevbe eden, inanan, salih amel
işleyip hidayete eren kimseyi elbette bağışlayanım.” ayetinde Sabitü’l-Bennai:
“Yani Hz. Rasûlüllah sallallâhü aleyhi ve
sellemin Ehl-i Beytinin velâyetine erdi.” demiştir. Bu Savaik’te zikredilmiştir.
Kurtubi orada İbnu Abbas’tan:
“Rabb’in sana razı oluncaya kadar
verecektir.” ayeti üzerinde şu tefsiri yapmıştır:
“Rasûlüllah sallallâhü aleyhi ve sellemin
rızası, Ehl-i Beytinden hiçbirinin cehenneme girmemesidir.”
Hakim şu hadisi çıkarmış ve sahih
görmüştür:
“Rabbim, Ehl-i Beytimden Allah Teâlâ’nın
birliğine inanan ve benim nebiliğimi kabul edene azab etmeyeceğini bana
va’detti.”
“Rabbimden, Ehl-i Beytimden hiç kimseyi
ateşe sokmamasını niyaz ettim; bunu bana verdi.”
Ahmed, Menâkıbında Rasûlüllah sallallâhü
aleyhi ve sellem Efendimizin şöyle dediğini kaydediyor:
“Ey Haşim oğulları, Beni hak rasul olarak
gönderen Allah Teâlâ’ya yemin ederim ki, Cennet halkasını tutsaydım, önce
sizinle başlardım.”
Tabarani Ali Kerremallâhü vecheden şu sözü
derlemiştir:
“Rasûlüllah sallallâhü aleyhi ve sellem
Efendimizden işittim, diyordu ki;
“Havz-ı Kevser’e ilk gelenler, Ehl-i
Beytim ve ümmetimden onları sevenlerdir.”
“Ehl-i Beytim ve onları sevenler, Cennette
şu iki (parmak) gibi (yan yana) dır.”
“Biriniz beni kendisinden fazla
sevmedikçe, bana kendisinden çok hürmet etmedikçe, Ehl-i Beytimi kendisinden
çok sevmedikçe, onları kendine tercih etmedikçe iman etmiş olmaz.”
“Evladınızı üç huy üzerine yetiştiriniz:
Rasûlüllah sallallâhü aleyhi ve sellemin sevgisi, Ehl-i Beytinin sevgisi ve
Kur’ân-ı Kerim okumaktır.”
“Benim, Ehl-i Beytimin, Ansar’ın ve Arabın
hakkını itiraf etmeyen ya münafıktır, ya şiddet ve sıkıntı içindedir, ya da
annesi kendisine cünüp iken hamile kalmıştır.”
“Ehl-i Beytimi ancak mümin ve müttaki olan
kişi sever. Onlara ancak münafık ve şaki olan buğz eder.”
“Ehl-i Beytime buğzedeni Allah Teâlâ
cehenneme atar.”
“Haşimoğullarına ve Ensara buğz küfürdür.
Arab’a buğz ise, nifaktır.”
Kadı İyaz Şifa’da özetle şöyle demiştir:
“Bir kimse Hz. Rasûlüllah sallallâhü aleyhi ve sellemin zürriyetinden birisinin
babasına söver ve Hz. Rasûlüllah sallallâhü aleyhi ve sellemi istisna ettiğine
bir delil getiremezse o adam katlolunur.” Savaikte şöyle diyor:
“Ehl-i Beytim hakkında bana eziyet eden kimseye
Allah Teâlâ lanet etsin. Ehl-i Beytim hakkında bana eziyet edeni Allah Teâlâ
incitir. Allah Teâlâ, Ehl-i Beytime zulmeden yahut onları öldüren, yahut
öldürene yardım eden veya onlara sövene Cenneti haram kılmıştır.”
Bu Hadisi şeriflerden, Ehl-i Beyte
muhabbetin farz olduğu ve onlara buğzun haram olduğu anlaşılmaktadır. Beyhaki,
Bağavi, Ehl-i Beyte muhabbetin lüzumunu tasrih etmişler, Şafii de şu sözüyle
bunu ifade etmiştir:
“Ey Rasûlüllah sallallâhü aleyhi ve
sellemin Ehl-i Beyti, sizi sevmek, Allah Teâlâ’nın inzal buyurduğu Kur’ân-ı
Kerimde bize farz kılınmıştır. Size şu büyük şeref yeter ki, size salâvat-i
şerife getirmeyen kimse namaz kılamamış sayılır. (zira namazın her oturuşunda
Hz. Rasûlüllah sallallâhü aleyhi ve sellemle beraber âline salavat getirilir.
Hz. Rasûlüllah sallallâhü aleyhi ve sellem ve soyuna rahmet istenir.) Bundan dolayı Ehl-i Beytten, bir bid’at ve
sair şeyi işleyip fasık olan kimsenin zatına değil, fiillerine buğz edilir.
Çünkü O, aralarında zaman olsa da yine Allah Teâlâ’nın Elçisinin bir
parçasıdır. An-Nakiyyu’l-Makrizi şöyle diyor:
“Onlara dil uzatmaktan sakının. Çünkü
salih de olsa, facir de olsa, yine O’nun evladıdır” Şeyh Muhyiddin Arabi
kuddise sırruhu’l-aziz, Fütuhat’ında şöyle diyor:
“Bana Mekke’de inanılır bir kimse dedi ki;
Ben, Mekke’de şeriflerin halka yaptıkları işleri kötü görürdüm. Rüyamda
Rasûlüllah sallallâhü aleyhi ve sellemin kızı Hz. Fatımatu’z-zehra radiyallâhü
anhayı gördüm. Benden yüz çevirdi. Selam verip, yüz çevirmesinin sebebini
sordum.
“Sen şeriflere dil uzatıyorsun.”
dedi.
“Ey Seyyide’m, dedim, onların insanlara
neler yaptıklarını görmüyor musun?”
“Onlar benim oğullarım değil midir?”
dedi. “Bu andan itibaren tevbe ettim.”
dedim.”
Rasûlüllah sallallâhü aleyhi ve sellem
Efendimiz buyurmuşlardır: “Kim bana kavuşmak ve kıyamet gününde kendisine
şefaat elimi uzatmamı isterse, Ehl-i Beytime salat etsin, onları sevindirsin.”
(Savaik).
İmam-ı Şafii şöyle demiş: “Rasûlüllah
sallallâhü aleyhi ve sellemin evladı, benim vesilemdir. Onlar benim için Allah Teâlâ’ya
vesiledir. Onlar yüzü hürmetine kıyamet gününde sahifemin sağ tarafımdan
verilmesini umarım.” Rivayet edilir ki; İbnu Ömer radiyallâhü anh Zübeyr’e
“Gidip Hasan İbn-i Ali’yi ziyaret edelim”
dedi. Zübeyr biraz ağır aldı. İbnu Ömer:
“Bilmiyor musun ki, Haşim oğullarının
halini sormak farzdır. Ziyaret nafiledir.” (Savaik) Hatib, bu konuda merfu’an
şu hadisi çıkarmıştır:
“Bir adam diğerine kıyam eder (önünden
kalkar); ancak Haşim oğulları müstesnadır. Onlar, hiç kimseye kıyam etmezler.”
Hikaye olunur ki, Kurra’ (iyi Kur’ân-ı
Kerim okuyanlar) dan biri boş kaldıkça Timurlenk’in mezarına gider, başı
ucunda:
“Tutunuz onu, bağlayınız, sonra cehenneme
atınız, sonra boyu yetmiş arşın olan zincirlere vurunuz.” ayetini okurmuş. Bu adam demiş ki; “Birden uyumuşum.
Bir de baktım ki, Rasûlüllah sallallâhü aleyhi ve sellem Efendimiz oturmuş,
Timurlenk de yanında. Kendisini azarladım:
“Ey Allah’ın düşmanı, buraya da mı
geldin?” dedim. İstedim ki, elinden tutup Rasûlüllah sallallâhü aleyhi ve
sellem Efendimizin yanından kaldırayım. Efendimiz;
“Bırak onu, dedi, çünkü o benim zürriyetimi
seviyordu.” ağlayarak uyandım. Artık o ayeti Timur’un kabrinde okumaktan
vazgeçtim. Cemalü’l-Mürşidi veş-Şihabu’l-Kuzani haber vermiştir ki;
Timur’un oğullarından biri şöyle nakletmiş:
Timur, ölüm hastalığına yakalandığı zaman birkaç gün ıztırap çekmiş, yüzü
simsiyah kesilmiş, rengi değişmişti. Sonra uyanmış. Kendisine o halini haber
vermişler. Demiş ki;
“Azap melekleri bana gelmişlerdi.
Rasûlüllah sallallâhü aleyhi ve sellem gelip onlara:
“Onu bırakın gidin, çünkü o, benim
akrabamı sever ve onlara iyilik ederdi.” dedi. Onlar da bırakıp gittiler. İbnu
Hacer diyor ki;
“Onların hakkına riayet, insanların en
zalimi olan, Timurlenk’e bile fayda verirse artık başkasına nice olur”
Hikaye olunur ki;
Yemen salihlerinden biri çoluk çocuğuyla
beraber deniz yoluyla Hacca gitmiş. Cidde’ye kavuştukları zaman gümrükçüler,
kadının iç çamaşırlarına varıncaya kadar hepsini aramışlar. O salih adam bu
muameleye çok kızmış. Mekke Şerifi es Seyyid Muhammed ibnu Berekat (Allah ona
rahmet etsin) i Allah Teâlâ’ya şikayet etmiş. Rüyasında Hz. Rasûlüllah
sallallâhü aleyhi ve sellemi görmüş. Rasûlüllah sallallâhü aleyhi ve sellem
kendisinden yüz çevirmiş.
“Niçin ya Rasûlallah? diye sormuş.
Buyurmuş ki;
“Benim şu oğlumdan daha zalim hiç kimse
görmedin mi?” Adam hemen korku içerisinde uyanmış. Şerif hakkında Allah
Teâlâ’ya tevbe etmiş ve artık ne yaparsa yapsın, hiçbir şerife dil uzatmamaya
ahdetmiş.” (al-İkdu’l-Lai)
Ey Allah Teâlâ’nın Rasulü’nün Ehl-i Beyti,
ey kendilerini methetmek için Kur’ân-ı Kerim ayetleri inen kimseler!
Ey Rasûlüllah sallallâhü aleyhi ve
sellemin Ehli Beyti, sizi sevmek farzdır. Siz bütün ümmetlerden üstünsünüz. Ey
Rasûlüllah sallallâhü aleyhi ve sellemin Ehli Beyti, sizi Kur’ân-ı Kerim
öğmüştür. Artık benim öğmemin, benim sözümün ne kıymeti kalır?
Şiir:
“Nebiler, Rasûlüllah sallallâhü aleyhi ve
sellemi alâmet yaptılar.
Alâmet, meşhur olmayanın işidir.
Nübüvvet nuru, o Ehl-i Beytin güzel
yüzlerindedir.
Onlar Tıraz-ı Ahder’den daha
şereflidirler.”
***
Not: Anlatılan hikâye hayali değil
gerçektir. İsmail Hakkı Altuntaş
Not: Bazen Büyük Dosyaları tarayıcı açmayabilir...İndirerek okumaya Çalışınız.
Yorumlar