Ey Canıma

 

Ey canından canıma

durmadan, gizlice haber salan;

her an seni düşünmedeyim,

her an seni kurmada;

ne düşünüyorsan hemen bu kula malûm olmada.

Ne düşünüyorsan, hatırına ne geliyorsa o,

hemen bu kulun gönlüne de doğmada,

aklından da geçmede.

Cânım, işvelerinle, nazınla oyalanıyor,

hilen, düzeninse gizlice bir başka hale sokuyor beni.

Her seher çağı ney,

dudağını anıyor da feryad ediyor;

aşkın, neyin dudağını ballara, şekerlere gark ediyor.

Bir göz ucuyla baktın,

gönlümü alt-üst ettin,

öyle bir hale geldi gönül ki kendinden de geçti,

başıboş, yollara düştü gitti.

Kemer haline geldim,

belki kucağıma gelirsin a göz ucuyla bana

hışımla bakan dost.

 

Kaynak: Mevlânâ Celâleddin-Divân-ı Kebîr-Hazırlıyan : Abdülbâkiy GÖLPINARLI, İstanbul Remzi Kitabevî , Yükselen Matbaası İstanbul — 1957; CLXVIII (168); Cilt,2; sh: 195

Not: Bazen Büyük Dosyaları tarayıcı açmayabilir...İndirerek okumaya Çalışınız.

Benzer Yazılar