İsmail’in Kaderi Ezeli

 

Hâcer’i köle eden kudret,

İsmail’iyle taşlık yurda attı.

Onları savunamadı Halim baba

Yalnızlıkları ve bir tanrı  kaldı,

İsmail.

Kervan geçmez yerler senin,

Taşlar senin.

Kadın dileği tanrı isteği.

 “İstemiyorum”

İsmail ve annesi

Tanrıya kalsın

 Aç ve susuz,

            “Bizi kime bırakıyorsun”

Kızarır güneş üzüntüden, dağlar için için yanarken

Kölelik ve bebek vermenin bedeli

Sâre’nin fazlası Hacerin eksiği

Bu muydu?

Biryanda oğul, biryanda ölüm ve ben

-Ey Adalet nerdesin?

Issız çölde kimden  istenir?

-Faran dağları

âhımı duy, cihanı kaplasın sesim.

Zem-zem eden suyla

Kalbim yumuşasa da

yıkılan ve ezilene.

Bu ıssız vadi mi yurt kaldı.

İsmail!

Hakkını Rabbin verecek

            -Yalnız mısın?

Bu yurtta Tanrı senin için kaldı.

Yalnızlığın ve kurbanlığın bedelini

kendi adına kullara tavaf yazdı

İsmail!

Hiç kaderin değişmese de

Sizinle anılacak

Kurbanlık ve bir mazlum

“Yıllar geçti”

Kaderinizi Fatıma hüzün,

Hacer’de Mariye olarak aldı.

Ey Tanrım, sevdiklerine elem sünnet mi?

Hakkındır.

Affeder misin bizi?

kalbimizden çıkan sızılar isyan olursa

Boynu eğri, gönlü kırık İsmail’in

Var mı başka sığınağı

Cehenneme dönmüş hayatı

 İsmail Hakkı Altuntaş

Not: Bazen Büyük Dosyaları tarayıcı açmayabilir...İndirerek okumaya Çalışınız.

Benzer Yazılar