Tek Can Verendir Bizim Kuşlar
Sevgilinin elinde can verenler için
Tanrıya akıl kanadı
ihsan eyle dedik,
Farelik gitti, kuş olduk.
Kuşluk çok iyi ama, uçmak nerede,
birde yemsiz kaldık.
Yem, tuzaklı yer, yesen yer, yemesende
Kuşlara mahrem olan
kişi
Onları övüyordun şimdi nerdesin?
Duydunuz bir kuş
sesi
Bunlar ıslık,
sesi kuş değil
sohbet de edilmez, akortu bozuk gibi.
Vardır kavgacı
kuşlar,
Süleymanı tanımayan
kör kuşlar ,
Doğanlara düşman, viranelerde baykuşlar
- Tanrı azizlerini incitmeyin
Nedensiz, sebepsiz kanatların yolmayın
Onlar şekerler yedi
Bir an olsun Süleyman dahi görmedi
Şimdi ölümü düşündüren baykuşlar.
Dünya zayıf kuşlar
tuzağıdır...
öteki tarafta yüce
kuşlar!
Ulu ulu kuşların da
derindir tuzakları
Yemek için ölüm, kuş mu lazımdı .
Açız diye bağırıyorlardı.
Zaten sevgili
elinde ölü her an kuşlar.
Onlar yemleri açlık olan hava kuşları, ne de evli kuşlar.
Can kuşlarıdır, tül kanatla uçarlar,
Ey Tanrım, yüzlerce tuzaklı yeminde
Kimi doğan, kimi simurg,
Her an yeni bir tuzağa düşüyor mavi kuşlar,
-Neden, sevgili merhamet gösterdi
okşamışmıydı
ana gibi
sonra nedensiz başlarını kopardı
Öğüdünü dinlemişlerdi
Keşke görmeseydim kuşları
Bu kibirlenme değil
Güneşte gafil, su bile donar,
Zamanlar dersin.
Bu yeni bir ay ve yıl.
Ay ama, ya yıl
Geçse de ben derim kuşlar
hodküş değil, hoş kuştur,
İsmail Hakkı Altuntaş
HODKÜŞ:f. Kendini öldüren, intihar eden.
Not: Bazen Büyük Dosyaları tarayıcı açmayabilir...İndirerek okumaya Çalışınız.
Yorumlar