AŞK YOLUNDA...Kınamayın beni Hakkı sevenler

Bunlarada Bakarsınız

 

Kimsede dostluk eseri gördüğümüz yok; dostlara ne oldu? Dostluk ne zaman bitti? Sevenlere ne oldu? (Hâfız)[1]	Yârî ender kes nemîbînîm, yârân râ çi şud? Dûstî key âhir âmed? Dûstdârân râ çi şud?
Hâfız, gönlün halktan aşk derdini gizlese de, gözlerinin ağlaması boşuna değil. (Hâfız)[2]	Derd-i aşk erçi dil ez halk nihân mîdâred Hâfız in dîde-i giryân-i tu bîçîzî nîst
Beni terkine bağlayacaksan, Allah aşkına, çabuk avla. Çünkü geç kalmak âfet getirir; bu yolun tâlibine ise zarar verir. (Hâfız)[3]	Be fitrâk er hemî bendî, hodâ râ, zûd saydem kun Ki âfethâst der te’hîr u tâlib râ ziyân dâred
Mecnun’un devri geçti; şimdi bizim devrimiz. Zaten herkesin dünyada beş günlük bir nöbeti yok mu? (Hâfız)[4]	Dovr-i mecnûn guzeşt u novbet-i mâst Herkesî penc rûz novbet-i ûst
Şirin’in dudağına duyduğu özlem yüzünden hâlâ Ferhad’ın gözlerinden akan kanlı yaşların içinden lâle bittiğini görürüm. (Hâfız) [5]	Zi hasret-i leb-i şîrîn henûz mîbînem Ki lâle mîdemed ez hûn-i dîde-i ferhâd
Sakinin gayretiyle birazcık canım kaldı. Halkla sohbetten geriye vefasızlık kaldı. Dünkü bâdeden ancak bir kadeh kaldı. Bilmem ki ömrümden geri daha ne kaldı? (Hayyâm)[6]	Ez men ramakî be sa’y-i sâkî mânde est. Vez sohbet-i halk, bîvefâ’î mânde est. Ez bâde-yi dûşîn kadehî bîş nemând. Ez omr nedânem ki çi bâkî mânde est?
Beni terkine bağlayacaksan, Allah aşkına, çabuk avla. Çünkü geç kalmak âfet getirir; bu yolun tâlibine ise zarar verir. (Hâfız)[7]	Be fitrâk er hemî bendî, hodâ râ, zûd saydem kun Ki âfethâst der te’hîr u tâlib râ ziyân dâred
Allah aşkına. [8]	Turâ be hodâ
Allah aşkına, bu nasıl duadır? dedi. (Gulistân)[9]	Goft ez behr-i hodây in çi duâst?
Sevgilim yolculuğa çıkmaya karar verdi. Dostlar, söyleyin Allah aşkına; ne yapacağım ben şimdi? Şu yaralı gönlüm de onun elinde! (Hâfız)[10]	Dilberem azm-i sefer kerd u hodâ râ yârân Çi kunem bâ dil-i mecrûh ki her dem bâ ûst
Hâfız gibi Kur’ân’ı on dört rivayet üzerinden ezbere okusan dahi, imdadına ancak aşkın koşar. (Hâfız)[11]	Aşket resed be feryâd er hod besân-i Hâfız Kur’ân zi ber behânî der çârdeh rivâyet
Hâfız gibi Kur’ân’ı on dört rivayet üzerinden ezbere okusan dahi, imdadına ancak aşkın koşar. (Hâfız)[12]	Aşket resed be feryâd er hod besân-i Hâfız Kur’ân zi ber behânî der çârdeh rivâyet
Hafız, sevgilinin zülüflerinin ucunun mis kokusu elinde olduğuna göre sus, yoksa seher yelinin haberi olur. (Hâfız)[13]	Hâfiz çu nâfe-i ser-i zulfeş be dest-i tust Dem der keş erne bâd-i sabâ râ haber şeved
Puthânede sevgilinin hayali olduğuna göre Kabe’yi tavafa gitmek akılca yanlış, akıl dışı. (Evhad)[14]	Der butkede çun hiyâl-i ma’şûka-i mâst Reften be tevâf-i ka’be ez akl hetâst
Başkaları için ramazan bayramı yarınsa, bizim için şu andır. Oruç tutanlar yeni doğan ayı görürler, bizse sevgilinin kaşını. (Gazelhâ-yi Sa’dî, s. 144)[15]	Dîgerân râ iyd eger ferdâst mâ râ in dem est Rûzedârân mâh-i nov bînend ve mâ ebrû-yi dûst
Sevgilinin huzuruna girme iznini alamazsan, bari gözlerim için kapısından bir tutam toz getir. (Hâfız)[16]	Ve ger çunanki der an hazretet nebâşed bâr Berâyi dîde biyâver gubârî ez der-i dûst
Sevgi dolu dilberler arasında iken Yârim bana şöyle dedi, şöyle etti denilir mi hiç? (Hâfız)[17]	Miyân-i mihribânân key tevân goft Ki yâr-i mâ çunîn goft u çenân kerd
Sevgiliyle baş başa kalınan bu geceye kadir gecesi derler. Tanrım, böyle bir devlet hangi yıldızdan gelebilirki![18]	An şeb-i kadrî ki gûyend ehl-i halvet imşebest/ Yârab in te’sîr-i dovlet der kudâmîn kevkebest?

 

Kaynak: Prof. Dr. Mehmet KANAR, Farsça Dil Seti, Farsçanın Anahtarları,  Say Yayınları , İstanbul

 

KINAMA BENİ

Bir şeyh dedi bir fahişeye: Sarhoşsun sen. Her lahza birinin tuzağına düşersin sen. Dedi: Ey şeyh, ne dersen, oyum ben. Acaba göründüğün gibi misin sen? (Hayyâm) [19]	Şeyhî be zenî fâhişe goftâ: Mestî, Her lahza be dâm-i digerî pâ bestî. Goftâ: Şeyhâ, herançi gû'î, hestem. Âyâ to çonanki mînomâ'î, hestî?
Her şeyin sahibi Tanrı mademki yarattı doğayı, Ne sebeple verdi ona eksiği, kusuru? İyi oldu madem, neydi yıkmaktaki zoru? Çirkin olduysa bu mahluk, bu kimin kusuru? (Hayyâm)[20]	Dârende ço terkîb-i tebâyi’ ârâst, Ez behr-i çi û fikendeş ender kem u kâst? Ger nîk âmed, şikesten ez behr-i çi bûd? Ver nîk neyâmed in suver, eyb kirâst?

Kaynak: Prof. Dr. Mehmet KANAR, Farsça Dil Seti, Farsçanın Anahtarları,  Say Yayınları , İstanbul

KINAMAYIN BENİ HAKK'I SEVENLER 

Celali-Feyzullah Çınar

Kınamayın beni hakkı sevenler

Rüzgar esmeyince dal uyanır mı

Külli boş değildir aşka düşenler

Katre düşmeyince sel uyanır mı

Bütün kainatın perverdigarı

Mevla her kuluna vermez bu kârı

Gün be gün artıyor bülbülün zarı

Goncasız gülşene gül yamanır mı

Buldu Celali'yi kırklar yediler

Öğretip erkanı hizmet verdiler

Haşre dek bu çarkı çevir dediler

Sormadım ki buna kul dayanır mı

---

[1]یاری اندر کس نمی بینیم ، یاران را چه شد؟

دوستی کی آخر آمد؟ دوستداران را چه شد؟

[2]درد عشق ارچه دل از خلق نهان می دارد

حافظ ای دیدهء گریان تو بی چیزی نیست

[3]به فتراک از همی بندی ، خدا را ، زود صیدم کن

که آفتهاست در تأخیر و طالب را زیان دارد

[4]دور مجنون گذشت و نوبت ماست

هرکسی پنج روز نوبت اوست

[5]ز حسرت لب شیرین هنوز می بینم

که لاله می دمد از خون دیدهء فرهاد

[6]از من رمقی بسعی ساقی مانده است

وز صحبت خلق بی وفائی مانده است

از بادهء دوشین بیش نماند

از عمر ندانم که چه باقی مانده است

[7]به فتراک از همی بندی ، خدا را ، زود صیدم کن

که آفتهاست در تأخیر و طالب را زیان دارد

[8]ترا به خدا

[9]گفت از بهر خدای این چه دعاست؟

[10]دلبرم عزم سفر کرد و خدا را یاران

چه کنم با دل مجروح که هر دم با اوست

[11]عشقت رسد بفریاد ار خود بسان حافظ

قرآن ز بر بخوانی در چارده روایت

[12]عشقت رسد بفریاد ار خود بسان حافظ

قرآن ز بر بخوانی در چارده روایت

[13]حافظ چو نافهء سر زلفش بدست توست

دم در کش ارنه باد صبا را خبر شود

[14]در بتکده چون خیال معشوقهء ماست

رفتن به طواف کعبه از عقل خطاست

[15]دیگران را عید اگر فرداست ما را این دم است

روزه داران ماه نو بینند و ما ابروی دوست

[16]وگر چنانکه در آن حضرتت نباشد بار

برای دیده بیاور غباری از در دوست

[17]میان مهربانان کی توان گفت

که یار ما چنین گفت و چنان کرد

[18]آن شب قدری که گویند اهل خلوت امشب است

یارب این تأثیر دولت در کدامین کوکب است؟

[19]شیخی به زنی فاحشه گفتا مستی

هر لحظه بدام دیگری پا بستی

گفتا شیخا هرآنچه گوئی هستم

آیا تو چنانکه می نمائی هستی؟

[20]دارنده چو ترکیب طبایع آراست

از بهر چه او فکندش اندر کم و کاست؟

گر نیک آمد، شکستن از بهر چه بود؟

ور نیک نیامد این صور، عیب کراست؟

Not: Bazen Büyük Dosyaları tarayıcı açmayabilir...İndirerek okumaya Çalışınız.

Benzer Yazılar