Öteki Dünyamı Neler Yapacak Kim Bilir
LII
Tâ tu herîf-i
men şodî ey meh-i dil-setân-ı men
Hemçü çerag
mîcehed nûr-ı dil ez dehân-ı men
A benim canlar
alan, gönüller kapan ay yüzlüm; sen bana eş dost olalı gönül ışığı bir kandil
gibi ağzımdan yalım yalım çıkmada.
Senin güneşinin hararetiyle gönül zerre
zerre lâ’le döndü, yakut kesildi; şu ağır balçık bedenim, baştan başa gönül
oldu gitti.
Birliktedir, birdir senin canınla benim
canım ama gene de bir soluk daha yakın gel de göğsünü göğsüme daya.
Başıma vuran kimin gölgesi diye şaşar
kalırım da senin lûtfun seslenir: Benim gölgem, benim.
Belâlarla dolu dünya, senin yüzünden bana
cennet oldu; lûtfun öteki dünyamı neler yapacak kim bilir, neler.
Elini başıma koydun mu benim tacımdır o el;
belime kuşandığım kemer saçlarındır senin.
Aşk, kesemi kesti de hey dedim, ne
yapıyorsun? Hadsiz hesapsız nimetlerim yetmiyor mu sana dedi.
Dünyalığım yoktu; yüreğim yaprak gibi
titriyordu; bana, korkma dedi; benim amanımın haremine girdin.
Seni bağrıma öyle bir basacağım ki vardan da
kurtulacaksın, yoktan da; bütün gece benim çalgıcılarımı, şarkıcılarımı
seyredip duracaksın.
Seni birliğe ulaştırayım, sonsuz sarhoş
edeyim de benim ölümsüz zevkime iyice inan.
Baharımın
solukları gönlü gül bahçesine döndürür; erguvan renkli şarabım yüzü güle
çevirir.
Kaynak: Cilt 7-1
Mevlânâ
Celâleddin-Divân-ı Kebîr-Hazırlayan : Abdülbâkiy GÖLPINARLI
Not: Bazen Büyük Dosyaları tarayıcı açmayabilir...İndirerek okumaya Çalışınız.
Yorumlar