Hayallerden Geçseydin Sen Can Olurdun

CXXI

Keşke bir an olsun kendini bilseydin, o güzelim yüzünden bir haberin olsaydı.

Binek hayvanları gibi toz, çamur içinde yatmış, uyumuşsun; ne olurdu, kendini güzellerin evlerindeki zevk, işret meclisine çekseydin.

Kendi çevrende dolanmadasın, çünkü kendini görmede, kendini göstermedesin; halbuki sende bir define var, var amma benliğin gizlemiş onu.

Bedenden ibaret bulundukça candan haberin bile olmaz, fakat can olursan can mülküne girer, orda karar kılarsın.

Başkaları gibi iyiye, kötüye kapılıp durmadasın; buysan, oy san bununlasın, onunla.

Bir tek yemek olsaydın tek bir çeşit lezzetin olurdu; bir tek kazana girmiş olaydın, hep aynı tarzda kaynar, coşardın.

Tortulu nesne gibi eğer sen de bu kaynayışla sâf bir hale gelseydin, arınanlar, sâf bir hale gelenler gibi göklere ağardın.

Her hayale canım diyorsun, cihanım diyorsun; hayaller kaybolsaydı, hayallerden geçseydin sen can olurdun, cihan kesilirdin.

Yeter, sus artık, şu dilin, aklına bağ oldu gitti;

böyle olmasaydı Akl-ı Küll gibi baştan başa dil olurdun.

Yeter, sus artık; bilgiye perde olan, gene bilgidir; padişah olduğunu bilseydin tercümanlık mı ederdin hiç?

Not: Bazen Büyük Dosyaları tarayıcı açmayabilir...İndirerek okumaya Çalışınız.

İsmail Hakkı Altuntaş