Canıma Canlar Katanım
XV
N’olur sevgilim yarın elimi tutsa benim;
pencereden başını uzatsa, ay değirmisine benzeyen o güzelim yüzünü gösterse
bana.
Canıma canlar katanım kapıdan girse de elimi,
ayağımı çözse; çünkü ayak direyip duran ayrılık, elimi de bağladı benim,
ayağımı da.
Ona derim ki: Canına and olsun a benim
canımın yaşayışı; sensiz ne işret sevindiriyor beni, ne şarap sarhoş ediyor.
Nazlanır da git, ne istiyorsun benden; korkuyorum
senin sevdan bana da bulaşır da sevdalanırım derse.
Kılıcı, kefeni alıp önüne kor, kurbanlık
koyun gibi y atar, boynumu uzatırım da eğer derim, başını ağrıtıy orsam kes
boynumu, hem de dileye isteye kes.
* Sen de bilirsin ki sensiz yaşamayı istemem;
“Ölüyü dirilten, mezarından çıkaran” Tanrı’ya and olsun, ölüm bence ayrılıktan
yeğ.
Bana inanmıyor musun ki benden yüz çevirdin;
düşmanların sözleri asılsızdır, iftiradır deyip dururdum ya sana.
Canım sensin, ben cansız yaşayamam; gözüm
sensin, sensiz görür göz istemem ben.
Şu sözleri bırak a çalgıcı, zurnan yoksa
rebâbı, tefi al, bir perdedir tuttur.
Kaynak:
Cilt 5
Mevlânâ
Celâleddin-Divân-ı Kebîr-Hazırlayan : Abdülbâkiy GÖLPINARLI
Not: Bazen Büyük Dosyaları tarayıcı açmayabilir...İndirerek okumaya Çalışınız.
Yorumlar