Print Friendly and PDF

Canıma Canlar Katanım

 



XV

N’olur sevgilim yarın elimi tutsa benim; pencereden başını uzatsa, ay değirmisine benzeyen o güzelim yüzünü gösterse bana.

Canıma canlar katanım kapıdan girse de elimi, ayağımı çözse; çünkü ayak direyip duran ayrılık, elimi de bağladı benim, ayağımı da.

Ona derim ki: Canına and olsun a benim canımın yaşayışı; sensiz ne işret sevindiriyor beni, ne şarap sarhoş ediyor.

Nazlanır da git, ne istiyorsun benden; korkuyorum senin sevdan bana da bulaşır da sevdalanırım derse.

Kılıcı, kefeni alıp önüne kor, kurbanlık koyun gibi y atar, boynumu uzatırım da eğer derim, başını ağrıtıy orsam kes boynumu, hem de dileye isteye kes.

* Sen de bilirsin ki sensiz yaşamayı istemem; “Ölüyü dirilten, mezarından çıkaran” Tanrı’ya and olsun, ölüm bence ayrılıktan yeğ.

Bana inanmıyor musun ki benden yüz çevirdin; düşmanların sözleri asılsızdır, iftiradır deyip dururdum ya sana.

Canım sensin, ben cansız yaşayamam; gözüm sensin, sensiz görür göz istemem ben.

Şu sözleri bırak a çalgıcı, zurnan yoksa rebâbı, tefi al, bir perdedir tuttur.

Kaynak: Cilt 5

Mevlânâ Celâleddin-Divân-ı Kebîr-Hazırlayan : Abdülbâkiy GÖLPINARLI

Not: Bazen Büyük Dosyaları tarayıcı açmayabilir...İndirerek okumaya Çalışınız.

Benzer Yazılar

Yorumlar