Gökyüzü Bile Aşkınla Dönüyor

XCVII

Nigârîrâ ki mîcûyem be câneş

Nemîbînem miyân-i hâzırâneş

Canla, gönülle aradığım güzeli burda bulunanlar arasında göremiyorum.

Burdakilerin arasında yok, nereye gitti o, şu mecliste izini bile göremiyorum onun.

Her yana, her yere göz atıyorum; onun gül bahçesinden bir iz göremiyorum.

Müslümanlar, mum gibi ortada görürdüm onu; nereye gitti o adlı sanlı güzel?

Adını söyle, kim onun adını ölüm çağında anarsa ağzı tatlılaşır.

Ne mutlu elini öpene; mezarda kemikleri çürümez o kişinin.

Yüzünü gördüğüme mi şükredeyim, huyunu sınadığıma mı? Dünya onun bir eşini, bir örneğini göremez.

Yeryüzünün onu bulamaması da nedir ki? Gökyüzü bile aşkıyla dönüyor onun.

Tebrizli Şemseddin’in lâkaplarını söyle; onu özleyenlerin kulaklarından gizleme.

Not: Bazen Büyük Dosyaları tarayıcı açmayabilir...İndirerek okumaya Çalışınız.

İsmail Hakkı Altuntaş