Ey Ruhları Ateşten Ve Sudan Geçiren Kadın
Bir
kadının içinde bir erkek ya da bir tanrı konuşur onun ağzıyla, ben de onu
dinledim de, hiç kendim olmayacağım artık, oldum o kadar apayrı.
Şuna
inanıyorum ben, o kadın benliğimi aldı da benden, kendimin dışındayım ya,
acıyorum kendime; onun güzel yüzü beni yöneltti de aşaraktan beyhude arzuları ölümü
görüyorum başka her güzelde.
Ey
ruhları ateşten ve sudan geçiren kadın, bana mutlu günleri yaşattın, yalvarırım,
sakın beni eski benliğime döndürme.
**
Gördüğün
güzellik o kadından gelir, fakat büyür imgesi ve daha güzel bir yere yükselir, fani
gözlerin aracılığıyla ulaşırsa ruhuna.
işte burada olur, güzel, saf ve ilahi, çünkü
ruh ölümsüz şeyler ister kendi gibi: gözlerine ilk görünen değil, işte şimdi
görünen sana
**
Hiçbir
ölümlü nesneyi artık gözüm görmez oldu, senin güzel gözlerinle ben huzura
kavuştum ya, her kötülükten nefret eden bir ruh vardı onlarda, benim ruhum aşka
ilham kaynağı buldu onlarda
**
Ey
soylu ve erdemli kadın, işte böyle oluyor bana da, çok değerli değildim
doğduğumda, daha değerlendim sizin sayenizde yeniden doğumumla.
Michelangelo Buonarroti
Not: Bazen Büyük Dosyaları tarayıcı açmayabilir...İndirerek okumaya Çalışınız.
Yorumlar