ŞEYH VEFA VE “YEDİ YILDUZUŊ AHKĀMI” ADLI RİSALESİ VE KAN ALDIRMA GÜNLERİ

Bunlarada Bakarsınız

Risaleye göre

KAN ALDIRMANIN UYGUN OLMADIĞI GÜNLER ve bu günlerde kan aldıranların müptelâ olacakları hastalıklar şunlardır:

Ayın birinci gününde kan aldıran, çok sık titreme/seyirme hastalığına,

ikinci gününde kan aldıran, histeriye;

üçüncü gününde kan aldıran,  türlü  türlü  hastalıklara  yakalanır.  

Dördüncü  gününde  kan aldıran, kalp sektesinden ölür.

Ayın beşinci gününde kan aldıran, çok sık titreme/seyirme hastalığına;

altıncı gününde kan aldıran, mide fesadına;

yedinci gününde kan aldıran, güçsüzlüğe, iktidarsızlığa, beden zayıflığına;

sekizinci gününde kan aldıran, ağır hastalıklara yakalanır.

Dokuzuncu gününde kan aldıran, kalp sektesinden ölür.

Ayın onuncu gününde kan aldıran, zihin (dimağ) kuruluğuna (bunama?);

on birinci gününde kan aldıran, şarbon (yanıkara-Kabarcuk çıbanları) hastalığına;

on ikinci gününde kan aldıran, ağız kokması hastalığına;

on üçüncü gününde kan aldıran, depresyona (bunaltı – metinde kalbi mahzūn ol-);

on dördüncü gününde kan aldıran, güçsüzlüğe, iktidarsızlığa, beden zayıflığına;

ayın on beşinci gününde kan aldıran kişi ise yukarıda sayılan hastalıkların çoğuna/hepsine yakalanır.

Yirmi dokuzuncu ve otuzuncu gününde kan aldıran kişi için de “tehlike vardır” denilerek ölümcül hastalık tehlikesi belirtilmiştir.

Risaleye göre

KAN ALDIRMANIN UYGUN OLDUĞU GÜNLER:

Ayın on altıncı gününde kan aldıran şarbon hastalığından kurtulur.

Ayın on yedinci gününde kan aldıran bir yıl boyunca hiç hasta olmaz.

Ayın on sekizinci gününde kan aldıran baş ağrısı derdinden;

on dokuzuncu gününde kan aldıran felç olmaktan;

yirminci gününde kan aldıran nezleden kurtulur.

Ayın yirmi birinci gününde kan aldıran yürek ağrısı çekmez.

Ayın yirmi ikinci gününde kan aldıran ağız kokusu derdinden kurtulur.

Ayın yirmi üçüncü gününde kan aldıranın bedeni kuvvetli olur, zayıflık, iktidarsızlık hastalıklarından kurtulur.

Ayın yirmi dördüncü gününde kan aldıran hastalıklarından kurtulur.

Ayın yirmi beşinci gününde kan aldıranın zekāsı artar.

Ayın yirmi altıncı gününde kan aldıran hastalıklarından kurtulur.

Ayın yirmi yedinci  gününde kan aldıran kalp ağrısından kurtulur.

Ayın yirmi sekizinci gününde kan aldıranın bedeni kuvvetli olur, zayıflık, iktidarsızlık hastalıklarından kurtulur.

Metnin “bāb” adlı dördüncü bölümünde ayın günlerinin uğuru ve uğursuzluğu işlenmektedir.

Ayın günlerinin uğurlu oluşu İslam inancına göre peygamberlerin yaratılışına, onların ve kavimlerinin felaketlerden kurtuluşuna; uğursuz oluşu da kavimlerin uğradığı felaketlere dayandırılmaktadır.

Risaleye göre

AYIN UĞURLU GÜNLERİ

1., 2., 4., 5., 6., 7., 8., 9., 10., 11., 12., 14., 15., 17., 18., 19., 20., 22., 23., 26., 27., 29., 30.;

UĞURSUZ GÜNLERİ DE

3., 13., 16., 21., 24., 25., 28. olarak sıralanmıştır.

(Not: A'rabî ay takvimini kullanmalıdır.)

Kaynak: Faysal Okan ATASOY, ŞEYH VEFA VE “YEDİ YILDUZUŊ AHKĀMI” ADLI RİSALESİ, Turkish Studies, International Periodical For the Languages, Literature and History of Turkish or Turkic, Volume 5/1 Winter 2010

Not: Bazen Büyük Dosyaları tarayıcı açmayabilir...İndirerek okumaya Çalışınız.

Benzer Yazılar