Ruh ve Nefs

 

"Hallac Divânı"ndan 

اللَهُ يَعلمُ ما في النَفسِ جارِحَةٌ

إِلّا وَذِكرُكَ فيها قَبلَ ما فيها

وَلا تَنَفَّستُ إِلّا كُنتَ في نَفَسي

تَجري بِكَ الروحُ مِنّي في مَجاريها

أَو كانَت العَينُ مُذ فارَقَتكُم نَظَرَت

شَيئاً سِواكُم فَخانَتها أَمانيها

أَو كانَت النَفسُ بعد البعد آلفة

خلقاً عداك فسلا نالت امانيه

Farsça

خدا مى داند كه عضوى در من نيست

جز اينكه ياد تو نهايت مقصود اوست

هيچ نفس نكشم مگر آنكه تو در آن نفسم باشى

و به سبب توست كه جانم

در مجاريش روان است

اگر ديده ام از پس جدايى تو

جز تو به ديگرى نگريسته باشد

از بیانی محروم باد

يا اگر وجود من بس از دررى، ديگرى را

جايگزين مهر توكند

هرگز به آرزوى خود نرسد

Türkçe

Allah, nefsi  incitici haliyle bilir  

Bahsetmek dışında içindekinden önce

Sen içimde olmadıkça nefes almıyorum

Ruhum benden sana mecrasına akıyor

Göz dahi sana ayrıldığından beri bakıyor

Senden başka her şey, umutlarına ihanet etti

Ya da nefs bir uzaktan uzağa bir bela oldu

Düşmanlıkta yaratılınca, özlemlere ulaşamayacaklar

Not: Bazen Büyük Dosyaları tarayıcı açmayabilir...İndirerek okumaya Çalışınız.

Benzer Yazılar